-Ep.7- เสนอตัว

Ep.7

ปัง! ปัง! ปัง!

'เฮือก!'

เพียงดาวที่นั่งกอดตุ๊กตาตัวโปรดอยู่บนโซฟาสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีคนมาเคาะประตูบ้านเสียงดังสนั่นหวั่นไหว หลังจากที่เด็กสาวจะถูกเพื่อนหนุ่มร่วมห้องข่มขืนแล้วต้นเหนือมาช่วยไว้ เธอก็ได้รีบกลับมาที่บ้านโดยมีต้นเหนือเดินมาส่ง พ่อกับแม่ก็ทำงานยังไม่กลับ ไม่รู้ว่าที่เคาะประตูอยู่คือใครกันแน่

ปึง!! ปึง!! ปึง!! ปึง!!

เด็กสาวรีบลุกขึ้นยืนแล้วถอยหลังไปติดทีวีเครื่องเก่า หันหน้ามองบานประตูไม้ที่สั่นคลอนเหมือนจะพังลงมา

ตึง!! ตึง!! ตึง!!! แอร๊ด~ ปัง!!

เสียงเหมือนประตูถูกถีบ ก่อนที่กลอนด้านในจะหลุดออก พาประตูเปิดเข้ามาอย่างแรงจนกระแทกกับฝาผนังในบ้าน

"ไม่ได้ยินเสียงเคาะประตูรึไงวะ!!" เสียงชายฉกรรจ์วัยกลางคนโวยขึ้นเมื่อเห็นเด็กสาวยืนมองเขาตาปริบๆ ด้วยท่าทางสั่นกลัว ไรหนวดพะรุงพะรังบนใบหน้าให้ความรู้สึกเหมือนพวกโจรป่าอย่างไรอย่างนั้น ทำเอาเด็กสาวยืนตัวสั่นน้ำตาคลอ

"เชิญครับกำนัน" ชายหนวดรุงรังคนนั้นหมุนตัวหลีกทางให้คนมาใหม่ด้วยท่าทางนอบน้อมต่างจากที่ปฏิบัติต่อเด็กสาวเจ้าของบ้านอย่างสิ้นเชิง ก่อนจะมีชายวัยกลางคนที่แต่งตัวสะอาดสะอ้านดูเป็นผู้ดีเดินเข้ามา

"เธอกับไอ้เด็กกำพร้านั่นทำร้ายลูกฉันเหรอ!?" ไตรภพ กำนันหมู่บ้านที่มีพ่อเป็นถึง ส.ส. คอยให้ท้าย ถามเด็กสาวตรงหน้าด้วยความโมโห เพราะตอนนี้เหมันลูกชายของเขาต้องเย็บแผลที่หัวไปตั้ง 20 เข็ม!

"หะ..เหมันจะข่มขืนหนู ต้นเหนือแค่ช่วยหนูไว้เท่านั้นค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายเหมันขนาดนั้น" เสียงเล็กสั่นเครืออธิบายออกไปอย่างรู้สึกผิด ทั้งๆ ที่ถูกกระทำแท้ๆ แต่ไม่สามารถเรียกร้องความยุติธรรมได้เลย ยิ่งคนตรงหน้าที่ใครๆ ก็รู้จักนิสัยใจคอเป็นอย่างดี จึงยากที่จะขอความช่วยเหลือ

"ฉันขอสั่งเธอนะ!" นิ้วชี้ใหญ่ที่สวมแหวนทองดูหรูหราชี้ไปที่หน้าเด็กสาว "พรุ่งนี้เธอจะต้องบอกว่าเหมันไปช่วยเธอ ไอ้ต้นเหนือมันจะข่มขืนเธอ เข้าใจไหม!!?"

ใบหน้าสวยจิ้มลิ้มส่ายพรืดพลางสูดน้ำมูก มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้มด้วยความกลัว

"ต้นเหนือไม่ได้ทำร้ายหนูค่ะ!"

"ถ้าเธอไม่ทำตามที่ฉันบอก ฉันจะฆ่าพ่อแม่เธอซะ! แล้วจะฆ่าไอ้สองยายหลานนั่นด้วย กล้าลองดีกับฉันไหมล่ะ!?"

".....!" สิ้นเสียงใหญ่ที่ตะเบ็งข่มขู่เธอ ร่างกายก็สั่นเกร็งทำอะไรไม่ถูก เพียงดาวได้แต่ทำหน้าช็อค ที่ถูกข่มขู่ด้วยชีวิตคน และยิ่งชีวิตนั้นเป็นพ่อกับแม่ และคนใกล้ชิดที่สนิทกันมากๆ จึงทำให้เด็กสาวนอนผวาทั้งคืน กลัวไตรภพจะมาฆ่าพ่อกับแม่และต้นเหนือกับยายไปจริงๆ

....................................................................

คาสิโน LC

"แกมั่นใจเหรอว่ามันจะได้ผลน่ะ!" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นหน้าห้องทำงานบนคาสิโน ถามเพื่อนสาวที่เป็นคนคิดแผนรวบรัดตัวมาเฟียหนุ่มผู้หล่อเหลาและร่ำรวยเข้าถึงยาก ก่อนจะหยิบกระจกขึ้นมาส่องหน้าเกลี่ยลิปสติกสีแดงนู๊ดบนริมฝีปากบางกระจับได้รูปที่สวยมาจากมีดหมอให้สีสม่ำเสมอกัน

"แกเชื่อฉันสิ คุณลูเซียโน่เขาก็ผู้ชาย แกทั้งสวยทั้งเซ็กซี่ขนาดนี้ เขาไม่เมินแกแน่ๆ" เพื่อนสาวคนนั้นให้กำลังใจ แผนที่หล่อนคิดก็คือ ให้เพื่อนแกล้งยืมเงินเล่นพนันในคาสิโนแล้วเบี้ยวจ่าย เพราะรู้มาก่อนหน้านี้ว่าถ้าใครไม่ใช้หนี้ตามกำหนด มาเฟียหนุ่มเจ้าของคาสิโนจะเรียกเข้าไปพบ จึงคิดว่าเป็นโอกาสดีที่จะได้ทำความรู้จักกับเขา โดยที่พวกหล่อนไม่รู้เลยว่ามันคือการกระทำที่โง่มาก

"เชิญ!"

"อะ..เอ่อ ค่ะ" เมื่อถูกการ์ดหน้าห้องกึ่งบังคับด้วยน้ำเสียงดุดัน สองสาวจึงสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนที่คนยืมเงินจะเข้าไปข้างใน ส่วนเพื่อนอีกคนรออยู่หน้าห้อง

ด้านใน

หญิงสาวย่างกรายเข้ามาภายในห้องทำงานของชายหนุ่มเจ้าของธุรกิจสีเทา ร่างสูงเจ้าของห้องนั่งกอดอกไขว่ห้างมองลูกหนี้ที่เบี้ยวจ่ายด้วยสายตาเย็นยะเยือก เทียบกับความเย็นของเครื่องปรับอากาศแล้วมันยังเย็นไม่ได้ครึ่งของสายตาคมคู่นั้นเลย นั่นทำให้ความมั่นใจของหญิงสาวถดถอยลง

"สะ..สวัสดีค่ะคุณลูเซียโน่"

"ไม่เคยได้ยินเหรอว่าคนที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อคำพูดตัวเองกับฉันมันเป็นยังไง?" เสียงเรียบเย็นเอ่ยถาม

"คะ..คือ ฉันขอโทษค่ะ ฉันไม่มีเงินจริงๆ ให้ฉันทำอย่างอื่นชดใช้หนี้ได้ไหมคะ!?" แม้ความมั่นใจจะลดน้อยถอยลงเมื่อเห็นความเย็นชาดุดันจากตัวชายหนุ่มตรงหน้า แต่เจ้าหล่อนก็ไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อความทะเยอทะยานของตัวเอง เล่นละครบทนางเอกต้องเอาตัวเข้าแลกเพื่อชดใช้ดอกต่อไป

"เช่นอะไรล่ะ?" ลูเซียโน่ถามกลับ ใบหน้าหล่อสงบนิ่งจนมองอารมณ์ไม่ออก ไร้ท่าทีตื่นเต้นตามบทพระเอกที่จะเรียกร้องร่างกายนางเอกมาขัดดอก เขาทำเพียงแค่ยกมือข้างหนึ่งที่กอดอกไว้ขึ้นมาเท้าคาง พลางจ้องตาหญิงสาวด้วยแววตาเย็นชา นัยน์ตาแฝงไปด้วยความอยากจะกระชากวิญญาณของพวกที่ผิดคำพูด

ประโยคถามกลับของลูเซียโน่ทำให้หญิงสาวระบายยิ้มออกมาอย่างยั่วยวน เพราะเจ้าหล่อนกำลังคิดว่ามันเป็นไปตามแผนที่วางไว้ ร่างบางที่ใส่เสื้อผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยจึงย่างกรายเข้าไปหาชายหนุ่ม แล้วใช้มือขาวซีดที่ได้มาจากการฉีดผิวลูบไล้แผงอกกำยำอย่างถือวิสาสะ "อะไรก็ได้ค่ะ ที่คุณต้องการ ฉันยินดีทั้งนั้น"

"หึ.." มุมปากหนาแสยะยิ้ม เขาไม่ได้ปัดมือขาวซีดสกปรกๆ นี่ออกทันที แต่เลือกที่จะชำเลืองตามองลูกน้องสองคนทั้งซ้ายและขวา ก่อนจะดึงสายตากลับมามองหญิงสาวที่โน้มตัวลงมาโปรยเสน่ห์ใส่เขา แล้วยกยิ้มมุมปากที่ไม่ได้สัมพันธ์กับแววตาเหี้ยมเกรียมถามหล่อนอีกรอบ "ยินดีแน่เหรอ?"

"ค่ะ ฉันยินดีสุดๆ เลยค่ะคุณลูเซียโน่" ดวงตากลมเปล่งประกายวิบวับเมื่อหลงคิดไปว่าแผนที่วางไว้ได้สำเร็จแล้ว หล่อนแทบอยากจะฉีกชุดตัวเองทิ้งไปซะเดี๋ยวนี้เลย ถ้าไม่ติดว่ามีการ์ดของเขาอยู่ในนี้ด้วย

มือหนาค่อยๆ กำลงที่ข้อมือหญิงสาวที่บังอาจมาแตะต้องร่างกายเขาโดยไม่ได้รับอนุญาต ดวงตาคมดุสาดประกายอำมหิต จ้องมองไปที่ผู้หญิงไร้ยางอายตรงหน้า พร้อมกับออกแรงกำข้อมือหล่อนจนมันเริ่มชาและขาวซีดเหมือนมือคนตาย

"คะ..คุณลูเซียโน่คะ!" ดวงตากลมสั่นระริกหวาดผวาเมื่อเห็นแววตากระชากวิญญาณคู่นั้นมองมา ใบหน้าสวยที่แต่งแต้มเครื่องสำอางหนาเตอะเริ่มหวาดหวั่นที่เรื่องราวไม่ได้เป็นอย่างที่คิด

"เธอคิดว่าฉันจะเอาผู้หญิงที่กล้าเสนอตัวออกนอกหน้าต่อหน้าลูกน้องฉันที่ยืนหัวดำอยู่ข้างๆ เหรอ?"

"ฉะ..ฉัน...."

"ผู้หญิง สกปรก! แบบนี้ฉันไม่เล่น"

"คะ..คุณลูเซียโน่!" คิ้วเรียวดกดำขมวดเผลอไม่พอใจที่ถูกด่า ก่อนจะปรับสีหน้าสลดลงเมื่อมือหนากำข้อมือหล่อนแรงขึ้น แล้วดันห่างออกจากตัว

"สนองสิ่งที่เธอเสนอหน่อย สนุกกันเสร็จแล้ว เอามือเธอข้างที่มาแตะร่างกายฉันไปตัดทิ้งให้ลูกรักพวกแกกิน!"

"อร๊ายยย!!!" ร่างบางถูกเหวี่ยงจนปลิวไปกระแทกกับการ์ดที่อ้าแขนรับหล่อนไว้พอดี สายตาโรคจิตมองอาหารอันโอชะอย่างลาภปาก ก่อนจะลากหญิงสาวออกไปทางประตูด้านหลัง ท่ามกลางเสียงกรีดร้องต่อต้าน ที่ลูเซียโน่ไม่ได้สนใจแม้แต่นิดเดียว หนำซ้ำยังยกไวน์ขึ้นดื่มแก้หงุดหงิด พลางเหลือบสายตาลงมองที่แผงอก แล้วเอามือปัดสองสามทีราวกับไล่สิ่งสกปรกออกไปจากตัว