บทที่ 4

เวลาเดียวกัน ณ คฤหาสน์ฟัลโคเน่

คฤหาสน์หลังนี้เป็นคฤหาสน์เก่าแก่ที่มีอายุมากกว่าร้อยห้าสิบปีเป็นคฤหาสน์ที่เต็มไปด้วยคำสาป ความชิงชังและความรัก อายุของคฤหาสน์ไม่ได้ทำให้ความงามของที่นี่ลบเลือนเนื่องจากถูกทำนุบำรุงอยู่เสมอ ไม่ให้ความงดงามเสื่อมคลายลง

ไม่เพียงแค่ความสวยงามเท่านั้นที่ยังคงอยู่ คำสาปที่เด็กทารกคนหนึ่งได้รับตั้งแต่เกิดก็ยังติดตัวอยู่แม้ว่าเวลาจะผันผ่านไปร้อยกว่าปี ซึ่งมันคงจะเป็นเช่นนี้ตลอดไปถ้าเขาไม่สามารถถอนคำสาปนี้ได้

ราฟาเอลโลฟัลโคเน่ เจ้าของคฤหาสน์ยืนมองดูร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่ภายในห้อง เขาเพ่งพินิจมองเงาสะท้อนในกระจกที่ตอนนี้ยังอยู่ในรูปกายของมนุษย์ ผิวพรรณขาวผ่องอย่างคนสุขภาพดี ใบหน้าหล่อเข้มตามแบบฉบับของหนุ่มอิตาลีเป็นเทพบุตรขวัญใจสาวๆ สวยๆ ทั้งสาวแก่แม่ม่ายกระตุกหัวใจสตรีทั้งหลายมานักต่อนัก แต่อีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า รูปร่างหน้าตาของเขาจะเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปจนคาดไม่ถึง

เขาเงยหน้าขึ้นมองดวงตะวันที่ลาลับขอบฟ้า ก่อนจะหันกลับมามองกระจกอีกครั้ง และในครั้งนี้รูปกายของตนในกระจกเงาก็เปลี่ยนไป รูปหน้าหล่อเหลาที่ถูกขนานนามว่าเทพบุตร แปลเปลี่ยนเป็นคนละคน นัยน์ตาคมกริบสีฟ้ากลายเป็นสีแดงเพลิงดูน่ากลัวไม่ต่างกับสีผิวขาวนวลที่คล้ายจะเคลือบไปด้วยสีแดงเช่นกัน ทรงผมรองทรงดูดีบัดนี้ยาวสยายเลยบ่ามีเขาสีแดงผุดขึ้นบนศีรษะข้างละหนึ่ง ปีกสีดำงอกออกมาทางด้านหลัง สยายใหญ่ราวกับวิหคกำลังโผบิน

เทพบุตรกลายร่างเป็นปีศาจตามคำสาปของผู้เป็นปู่

จุดเริ่มต้นของคำสาปมาจากความรักของบิดาที่มีต่อมารดาของเขา ไม่มีใครรู้ว่า แท้จริงแล้ววอร์ค ประธานบริษัทฟัลโคเน่ กรุ๊ป โฮลดิ้ง (มหาชน) คืออดีตเทพวอร์ค เทพแห่งความสุขสมหวัง เกิดตกหลุมรักอิสเบลล่า หญิงสาวแสนสวยนิสัยดี แต่ทว่าความรักของทั้งสองกลับถูกขัดขวางจากเทพยูฟซ์ผู้เป็นบิดา

ดูเหมือนว่าความรักของเทพวอร์คและอิสเบลล่าจะมีมากเกินกว่าที่ใครจะมาขัดขวางได้ วอร์คต่อต้านผู้เป็นพ่อ ละเมิดคำสั่งไม่ให้วอร์คคบหากับมนุษย์ เป็นเพราะผิดกฎแห่งเทพ ต่อมาอิสเบลล่าตั้งครรภ์ วอร์คจึงตัดสินใจบอกยูฟซ์ หวังว่าบิดาจะเลิกขัดขวางความรักของตน และยอมรับอิสเบลล่าในฐานะลูกสะใภ้

การณ์กลับไม่เป็นตามที่วอร์คคาดหวัง ยูฟซ์ไม่เพียงแต่ไม่ยอมรับอิสเบลล่า ยังประกาศก้องต่อหน้าว่า ให้เลือกระหว่างตนกับอิสเบลล่า หากเลือกตนวอร์คก็ยังคงความเป็นเทพ แต่ถ้าเลือกอิสเบลล่าวอร์คจะกลายเป็นมนุษย์สูญสิ้นพลังแห่งเทพไปตลอดกาล มีชีวิตอยู่ตามอายุขัยที่เหลือ

วอร์คตัดสินใจอย่างไม่ลังเล วอร์คเลือกอิสเบลล่าและลูกที่อยู่ในครรภ์ของคนที่ตนรัก วอร์คยอมสละความเป็นอมตะ สละความเป็นเทพเพื่อคนที่เขารัก ยูฟซ์โกรธมากและแค้นใจอย่างหนักที่ลูกชายเพียงคนเดียวเลือกผู้หญิงแทนที่จะเลือกเขายูฟซ์จึงสาปแช่งทารกที่อยู่ในครรภ์ของอิสเบลล่า ให้วอร์คได้เจ็บปวดกับการตัดสินใจในครั้งนี้ คำสาปแช่งนั้นมีอยู่ว่า

“ข้าขอสาปแช่งลูกของเจ้าทั้งสอง เกิดมาต้องชดใช้ในสิ่งที่พ่อกับแม่ของมันทำไว้กับข้าเมื่อลูกของเจ้าอายุครบยี่สิบห้าปีลูกของเจ้าจะเป็นมนุษย์ในตอนกลางวัน และกลายเป็นปีศาจหน้าตาน่ากลัวในยามค่ำคืนไปจนกว่า ลูกของเจ้าจะพบรักแท้ในรูปกายของปีศาจ”

คำสาปนี้ก็ติดตัวราฟาเอลโลมาตั้งแต่เกิด จนกระทั่งถึงบัดนี้คำสาปนั้นก็ยังคงอยู่ และมันก็คงจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป เพราะคงไม่มีหญิงคนไหนมารักปีศาจหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัวเป็นแน่

ไม่เพียงแค่คำสาปของยูฟซ์ที่ทรมานครอบครัวของวอร์คยูฟซ์ยังให้อายุขัยของวอร์คเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งร้อยห้าสิบปี อายุมากกว่ามนุษย์ทุกคนในโลก เพื่อให้วอร์คต้องทนทุกข์อยู่กับความเสียใจ ที่ต้องเห็นเมียรักตายจาก มองดูลูกชายที่ถูกคำสาปของผู้เป็นปู่ไปจนกว่าจะถึงวันสุดท้ายของชีวิต

วอร์คจึงต้องปรับตัวตามคำสาปของบิดา เขาไม่มีเพื่อน ไม่คบหาใคร เก็บตัวอยู่ในคฤหาสน์หลังงาม ส่วนธุรกิจของเขาก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ หลายสิบบริษัท และไม่ออกหน้า วอร์คจะอยู่เบื้องหลัง เป็นผู้ลงทุน จัดการบริษัทโดยมีผู้จัดการคอยรับคำสั่งอีกทอดหนึ่ง

และวันที่วอร์คต้องเจ็บปวดก็เดินทางมาถึง เมื่ออิสเบลล่าเสียชีวิต เป็นวันที่ยูฟซ์รอคอยที่จะมองเห็นวอร์คต้องปวดร้าวทางใจ และยิ่งสะใจมากขึ้นที่วอร์คต้องทนมองดูความเจ็บปวดของลูกชายที่ต้องกลายเป็นครึ่งมนุษย์ครึ่งปีศาจ มีอายุยืนยาวไปจนกว่าคำสาปจะหมดไป

การที่วอร์ครู้วันตายของตน ทำให้เขาคิดจะเปิดเผยตัวเอง เขาจึงก่อตั้งบริษัทฟัลโคเน่ขึ้นมา และนั่งบริหารเอง ใช้ชีวิตเยี่ยงมนุษย์ปกติ แล้วให้ราฟาเอลโลมารับตำแหน่งประธานบริษัทหลังจากที่เขาเสียชีวิต

หากจะถามว่าราฟาเอลโลใช้ชีวิตอย่างไร เขาใช้ชีวิตไม่ต่างกับมนุษย์ทั่วไป เขาเรียนหนังสือ มีเพื่อน แต่ก็ต้องมองดูเพื่อนตายจากไป แล้วเขาก็พบพานเพื่อนใหม่ มีคนรักมานับไม่ถ้วน แต่ไม่มีหญิงสาวคนไหนที่ยอมรับร่างปีศาจของเขาได้เลยสักคน มันเป็นเช่นนี้มาตลอดหนึ่งร้อยห้าสิบปี

ราฟาเอลโลมองรูปกายปีศาจของตนนามว่าเดฟในกระจกอย่างคนสิ้นหวัง เขาไม่คิดว่าตนเองจะได้พบพานกับรักแท้ ไม่คิดว่าจะมีหญิงสาวคนไหนมอบหัวใจให้กับปีศาจเช่นเขา แต่แล้วจู่ๆ สมองของปีศาจเดฟก็นึกถึงเกตุกัญญา พนักงานหญิงในบริษัทที่เขาพอใจในความงดงามตั้งแต่แรกเห็นสตรีที่เขาลอบมองตั้งแต่เข้ารับตำแหน่งประธานบริษัท

รอยยิ้มบางๆ ที่เกิดขึ้นบนใบหน้าของปีศาจเดฟ ยามนึกถึงเกตุกัญญาหุบลงโดยพลัน เมื่อคิดว่า เธอก็คงเหมือนกับผู้หญิงทั้งหลายที่ก้าวเข้ามาในชีวิต เกตุกัญญาคงยอมรับรูปกายน่าสะพึงกลัวของเขาไม่ได้ หัวใจของตนคงจะเจ็บปวดอีกครั้งกับความรักที่ไม่สมหวัง ราฟาเอลจึงไม่สานต่อความรู้สึกที่ตนมีต่อเกตุกัญญา ปล่อยให้ความรู้สึกนั้นเลยผ่านไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก้มหน้ารับคำสาปของผู้เป็นปู่ต่อไป

ปีกสีดำกางสยาย เท้าใหญ่ของเดฟก้าวไปยังระเบียงห้องนอน ก่อนที่ร่างของเขาจะลอยขึ้นเหนือพื้น มีปีกโบกสะบัดนำร่างปีศาจลอยขึ้นไปยังท้องนภา ผกโผนอย่างโดดเดี่ยวท่ามกลางความมืดและความเงียบสงัดยามรัตติกาลด้วยความเหงาและเปล่าเปลี่ยวจับใจ