4 ผู้หญิงกลางคืน

กลิ่นน้ำหอมที่กรุ่นออกมาจากเรือนกายสาวชุดแดงยังคงสร้างความรัญจวนให้แก่พยัคฆ์จนต้องขยับถอยออกมา กลัวว่าจะเผลอทำอะไรไม่สมควร

ผู้หญิงกลางคืนเปรียบเหมือนดอกไม้สีสด กลิ่นหอมรุนแรง หากว่าได้สัมผัสจะลุ่มหลงจนลืมทุกสิ่งทุกอย่างอาจทำให้เสียการเรียน พยัคฆ์พยายามย้ำเตือนตัวเองตลอดเวลาและไม่ค้ากำไรหากว่าเธอเป็นฝ่ายเชิญชวนก่อน เขาต้องให้เกียรติในฐานะเป็นเพศที่อ่อนแอ

“ว่ายังไงคะ มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ ทำไมไม่เข้าไปข้างใน?”

“ขอโทษด้วยครับ ผมมัวแต่ตะลึงในความงามของคุณ”

“อุ๊ย ปากหวานจังเลย”

“เรื่องจริงครับ ผม...ผมมารอเพื่อน เขาทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟ”

“เหรอ นี่ก็ใกล้เวลาร้านปิดแล้ว ฉันหมดหน้าที่แล้วเหมือนกันจะไปหาอะไรกินซะหน่อย ถ้าไม่รังเกียจไปด้วยกันสิ รถจอดอยู่ทางโน้น”

“ผมกลัวเพื่อนจะรอครับ”

“ชื่ออะไร เดี๋ยวฉันจะให้ยามเข้าไปบอกว่า คุณกลับไปแล้ว ไม่ต้องกลัวหรอกนะ ที่นี่ใครๆ ก็เรียกฉันว่ามาม่าทั้งนั้น”

หลังจากรับรู้ว่าสาวใหญ่ชุดแดงเป็นมาม่าซังของที่นี่ พยัคฆ์คลายความกังวลลงไปพอสมควร อยากไปตามคำชวนแต่ยังคงรีรอ กระทั่งเห็นยิ้มหวานกับนัยน์ตาเยิ้ม รู้ความหมายเป็นอย่างดีว่าเธอต้องการให้อยู่ด้วย ในเมื่อเป็นชายทั้งแท่งจะกลัวอะไร เมื่อปลายนิ้วเรียวเกี่ยวก้อย ความร้อนผะผ่าวเกิดขึ้น ยินยอมเดินตามไปที่รถยนต์สีดำด้วยความเต็มใจ

“ท่าทางคุณยังกลัวๆ ฉันอยู่นะ”

“ไม่ได้กลัวหรอกครับ แต่ยังงงอยู่นิดหน่อย คือว่าเราเพิ่งเจอกันแล้วผมมากับคุณอย่างนี้ เอ่อ เกรงว่าจะไม่เหมาะ”

“แหม ทำยังกับเป็นสาวบริสุทธิ์ที่อยู่กับผู้ชายตามลำพัง กลัวอะไร ผู้ชายแท้ๆ”

“ขอโทษครับ หากว่าผมแสดงออกมาให้คุณรู้สึกอย่างนั้น”

“ดี ฉันเป็นคนขี้เหงา ทำงานจัดสาวๆ ไปดูแลผู้ชาย ทั้งที่ตัวเองก็ต้องการคนมาดูแลเหมือนกัน ขอโทษนะที่พูดตรงๆ หากว่าคุณไม่เต็มใจจะไปด้วย ฉันคงไม่บังคับ”

“เปล่าครับ ผมไม่ได้คิดอย่างนั้น”

“ก็ดี งั้นไปกันเลยแล้วคุณชื่ออะไร ส่วนฉันเรียกว่ามาม่าน่ะดีแล้ว”

“ผมชื่อเสือครับ”

มาม่าซังยิ้มหวานชอบใจเมื่อรับรู้ชื่อของชายหนุ่มร่างบึกที่นั่งเคียงข้าง เธอขับรถออกไปด้วยความเร็ว มุ่งหน้าสู่สถานที่ส่วนตัว พยัคฆ์ยังคงนั่งนิ่งๆ กวาดตาสำรวจไปทั่วรถ เผลอลูบคลำเบาะด้วยความลืมตัว คิดว่าสักวันหนึ่งเขาจะต้องมีรถเป็นของตัวเองให้ได้ และจะต้องมีสาวสวยนั่งเคียงข้าง พูดหวานออดอ้อน เอาใจและลงท้ายด้วยการนอนอยู่บนเตียงด้วยกัน

เบียร์สองขวดหมดไปในเวลาไม่นานซึ่งก็ทำให้พยัคฆ์รู้สึกมึนศีรษะแต่ไม่ถึงกับเมา เขานั่งลงบนเตียงนุ่มที่มีผ้าปูสีขาว เขาไล่สายตาขึ้นไปคือเรือนร่างอะร้าอร่ามของมาม่าซังบัดนี้มีแค่เพียงผ้าขนหนูพันรัดรอบทรวงอกคู่งามเอาไว้ เท่านั้น

ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาจากปลายจมูกแรงๆ เมื่อเห็นเรียวขาสวยที่ค่อยๆ ยกตั้งชัน ชายผ้าขนหนูร่นขึ้นไปกองอยู่ที่บริเวณโคนขาอวบ ผิวเนื้อขาวละเอียดเนียนนั่นอีกล่ะ เรียกเลือดลมภายในเรือนกายให้พุ่งพล่าน อารมณ์ดิบแห่งความเป็นชายลุกโพลงขึ้นมา ไม่อาจที่จะระงับเอาไว้ได้

เขารู้ดีว่าความต้องการตามธรรมชาติเกิดขึ้นแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีความรัก สามารถที่จะกระทำตามความต้องการตามความปรารถนา ขอแค่เจอผู้หญิงที่ถูกใจก็พอ เวลานี้เขาพึงพอใจมาม่าซังคนสวยที่กำลังนอนระทดระทวยอยู่บนเตียง เตรียมพร้อมสำหรับการเดินสู่เส้นทางเสน่หา

“คุณมีรูปร่างที่ทรมานใจผู้หญิงมากค่ะ เสือ”

เสียงระส่ำเล็ดลอดออกจากริมฝีปากคู่สวย ชมรูปร่างที่แกร่งเต็มไปด้วยมัดกล้าม ความตึงแน่นทุกอณูเนื้อสะกดสายตามาม่าซังให้หยุดนิ่ง ฝ่ามือค่อยๆ ลูบไล้ลงไปที่ลำคอ เลื่อนไปหยุดคลึงที่หน้าอกคู่งามซึ่งผ้าขนหนูเลื่อนหลุดลงไป พยัคฆ์หายใจแรงๆ ต่อสิ่งที่ปรากฏต่อสายตา

ความต้องการตามธรรมชาติเรียกร้องให้เคลื่อนร่างเข้าหา ราวกับถูกแม่เหล็กขนาดใหญ่ดูดด้วยพลังมหาศาล ทันทีที่แนบชิด ลำแขนแข็งแรงโอบกอดร่างอวบอิ่มเอาไว้ ฝ่ามือข้างหนึ่งไล้ลงบนเนื้อเนียนละมุนทางด้านหลังไปมา ปลายจมูกจูบแก้มขาวเบาๆ และเลื่อนสายตาลงไปเบื้องล่างสำรวจความงามที่ไร้ไฝฝ้าซึ่งเธอยินดีที่จะอวดร่างสวยที่ท้าทายต่อแสงสว่างจากโคมไฟ เมื่อเขาไล่จูบซับความหอมจากเรือนร่างเรียกเสียงครวญครางด้วยความพอใจจากมาม่าซังให้ได้ยินเพียงพลิ้วแผ่ว