บทที่ 5

"เต็มที่ๆ วันนี้เมาได้ พรุ่งนี้วันหยุด"

"เฮ้ เฮียทองจงเจริญ"

"เฮียทองเลี้ยงสามลัง เฮ้!" ประโยคหลังทำเอาทองแท่งหันไปทำตาดุใส่ แล้วกระแอม

"เฮ้ยๆ ลังเดียวโว้ย ที่เหลือจะต่อก็ออกเอง"

เรียกเสียงเฮฮาจากบรรดาช่างหนุ่มๆ ได้เมื่อเขาพูดแบบนั้น ที่อู่ของเขาตกเย็นเลิกงานก็สังสรรค์กันเป็นธรรมดา โดยเฉพาะก่อนวันหยุด หรือวันที่ได้งานชิ้นใหญ่ๆ มา ทองแท่งขอบิดาเลี้ยงพวกลูกน้อง เป็นการสร้างความสนิทสนมและเป็นกันเอง ช่างบางคนไม่ดื่ม ก็มานั่งคุยด้วย ปัญหาเรื่องงาน เรื่องหมางใจกันเล็กๆ น้อยๆ บางทีก็จบได้ในวงเหล้า ไม่ต้องไปเก็บคิดให้หยุมหยิม กินใจกัน

ช่างที่อู่เจ๊กฮวด มีอยู่ห้าคน รวมวิชญ์แล้ว สามคนเป็นช่างเก่าแก่ อีกคนรับมาไล่ๆ กับวิชญ์ คือโต้ง ที่มาอยู่ที่อู่ก่อนวิชญ์สามเดือน โต้งเป็นคนโผงผาง ชอบทำตลก ใจร้อน เขาหน้าตาดีในระดับหนึ่ง แล้วก็เจ้าชู้ ก้อร่อก้อติกไปทั่ว พอวิชญ์มาแย่งแบ่งความดัง เขาก็เลยแอบหมั่นไส้ช่างใหม่ที่เป็นเพื่อนเจ้านาย

เสียงคุยกันขรมดังตรงลานว่างข้างอู่ ที่มีโต๊ะไม้ขนาดยาวและเก้าอี้วางไว้เพื่อเป็นมุมนั่งพักของพวกช่าง ตอนนี้กลายเป็นมุมปาร์ตี้ย่อมๆ ยิ่งดึกเสียงก็ยิ่งดังเพราะดีกรีความเมาของแต่ล่ะคน

"อาหมวยใหญ่ อะไรล่ะนั่น"

ผู้เป็นพี่ชายที่ตึงๆ ไปแล้ว มองหน้าน้องสาวคนสวย ที่วางถุงกับแกล้มซึ่งหอบพะรุงพะรังมา ส่วนน้องสาวคนเล็กหอบลังเบียร์ลงบนโต๊ะ หล่อนยิ้มกว้างแล้วถือโอกาสทรุดลงนั่งเบียดข้างๆ วิชญ์ ที่กระเถิบเนื้อที่ให้หล่อน ตามองตามร่างเล็กที่พอวางของเสร็จแล้ว หล่อนก็เดินเร็วๆ เข้าบ้านไปเลย

ไม่มีใครทักทายหล่อน ราวกับว่าไม่มีใครเห็นหล่อนกระนั้นแหละ

น้องสาวไอ้ตี๋คนนี้ ทำตัวเหมือนผีแหะ

"ก็ซื้อของมาเลี้ยงพวกเฮียๆ น่ะสิ"

หล่อนทำเสียงหวาน ตาเหลือบทางวิชญ์ ชายหนุ่มจิบเบียร์ นั่งฟังคนนั้นคนนี้คุยกัน นานๆ จะพูดสักประโยค อาสาเป็นคนฟัง ขณะที่หลายๆ คนกำลังแย่งกันพูด เนื่องจากดีกรีเริ่มพุ่งหลังจากเบียร์หมดไปแล้วลังหนึ่ง

"เนื่องในโอกาสอะไรจ๊ะ น้องเพชรคนสวย"

โต้งว่า เขามองสร้อยเพชรตาพราว หล่อนเคยเล่นหูเล่นตากับเขาอยู่พัก แต่เขายังไม่เคยเข้าถึงหล่อนเนื่องจากโอกาสไม่อำนวย

"อยากเลี้ยง ยอดปะยางทะลุเป้ามั้ง"

หล่อนหัวเราะคิก แล้วหันไปใช้มือจิ้มเอวของวิชญ์อย่างหยอกๆ ชายหนุ่มถึงกับหันขวับ ตาดุวับคู่นั้นตอนนี้วาวเยิ้มหน่อยๆ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ เขามองหล่อนก่อนจะเลิกคิ้ว สร้อยเพชรแค่หนุ่มหล่อเข้มมองตา ก็ฟินไปถึงไหนๆ แล้ว หล่อนเขยิบเข้าใกล้เขาอีกนิด และอีกนิด

"เฮียวิชญ์ทำเอายอดปะยางพุ่งกระฉูดไปเลยอะ เสน่ห์แรงจริงจัง เพชรหึงนะคะ"

"อะแฮ่ม"

พี่ชายกระแอม แล้วมองน้องสาวเขม็ง หล่อนทำท่าจะเบียดไหล่กับเพื่อนเขาอยู่แล้ว ส่วนไอ้วิชญ์นั่งตัวลีบ เห็นแล้วก็แอบขำ เพราะรู้นิสัยเพื่อนดี และยิ่งกว่านั้น เขารู้นิสัยน้องสาวคนรองดี...ดีมากด้วย

"นั่งห่างๆ ไอ้วิชญ์มันหน่อย เพชรเดี๋ยวมันก็ตกเก้าอี้พอดี เอาเบียร์สักแก้วไหม?"

"แหม..."

ทำท่าจะบอกว่าเอา พี่ชายเอ่ยลอยๆ ขึ้นตามองเพื่อนที่ก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ด้วยนัยน์ตาเต้นระยับ

"เอ่อ...ไอ้วิชญ์ มึงเคยบ่นกับกูว่าไม่ชอบแฟนเก่าเพราะว่าแดกเบียร์แดกเหล้าแล้วเมารั่ว มึงจำได้ไหม"

"อืม"

วิชญ์เงยหน้าจากโทรศัพท์ มองหน้าเพื่อนอย่างจะทบทวนว่าแฟนเก่าที่เพื่อนว่า? มันคนไหนกันนะ สาขาที่เขาเรียนผู้หญิงเรียนน้อยมากในรุ่นนั้น เขาจำได้ว่าเคยคบกับเพื่อนรุ่นเดียวกันเป็นแฟน...แค่สองคนมั้ง จากการเรียนสี่ปี

"นั่นล่ะๆ" ตีความว่าอืมของวิชญ์ คือการรับคำ แล้วก็คุยต่อจ้อ มือก็รินเบียร์เตรียมจะยื่นส่งให้น้องสาว

"กูได้ข่าวว่าเค้าไปเมา แล้วก็ไปได้กะยามว่ะ ตอนนี้ชีวิตแบบว่าเลยเป๋ไปเลย เพราะเหล้าแท้ๆ นี่สินะมึงถึงบอกว่า มึงไม่ชอบผู้หญิงกินเหล้า"

"อา...กินแล้วก็ไม่มีสติก็น่ะ"

วิชญ์ยักไหล่ แล้วตอบเพื่อนไป พลางคิ้วขมวดนิดๆ ยังคิดอยู่ว่าแฟนคนไหนของเขาที่เป็นคอสุรา สร้อยเพชรรีบผลักแก้วเบียร์ที่พี่ชายส่งให้ แล้วเอ่ยเสียงหวาน

"ไม่เอาดีกว่าเฮีย"

"เอ้า สักแก้วสิ อุตส่าห์ซื้อมาตั้งลัง" เขาขยิบตาให้กับสร้อยเพชร

"ปรกติแล้วคุณสร้อยเพชรค่อยควักตังค์เลี้ยงง่ายๆ ที่ไหนล่ะ นี่บุญปากของพวกเฮียกับช่างเลยนะนี่"

"วันนี้ไม่อยากดื่ม ดื่มแล้วปวดหัวอะ"

เธอว่า ตามองวิชญ์ นึกเคืองที่เขาไม่ยอมมองเธอสักนิด ขณะที่ช่างคนอื่นๆ ทั้งโสดและไม่โสด แอบมองเธอกันแทบจะเป็นตาเดียว สร้อยเพชรสวย ขาว ออร่าเปล่งประกาย รังสีเสน่ห์ที่มีคือระดับสูงเลยล่ะ แต่ทำไม้ ทำไม เพื่อนของพี่ชายสนใจโทรศัพท์มากกว่าสนใจเธอ!

"เฮียวิชญ์ดูอะไรอยู่"

เธอพยายามชวนเขาคุย วิชญ์เอียงให้เธอดูหน้าจอโทรศัพท์ เขากำลังดูสารคดีเกี่ยวกับการช่าง...จากทางเพจเฟซบุ๊ก

โอย...อีเรื่องพวกนี้เธอมีความรู้แบบดับสนิทไม่รู้เรื่องเลยสักนิด แล้วจะชวนคุยยังไงล่ะเนี่ย?

สาวสวยได้แต่เกรี้ยวกราดในใจ พี่ชายที่สังเกตน้องสาวอยู่ตลอด นึกขำกับความพยายามของสร้อยเพชร พยายามเข้าน้องเอ๊ย ไอ้วิชญ์น่ะ ใจแข็งยิ่งกว่าหินถ้าไม่ชอบ มาแก้ผ้าร่อนให้ดูเผลอๆ จะโดนหมอนี่ถีบเอาด้วยสินั่น

มันเป็นสิ่งที่ทำให้เขาไว้ใจได้ ในการรับชายหนุ่มมาทำงานด้วย ว่าจะไม่เกาะแกะ วุ่นวายกับน้องสาวทั้งสองคนของเขา ไม่ต้องคอยปรามกันเหมือนช่างบางคน ที่ดูหูตาไม่น่าไว้ใจนัก

"น้องเพชรอยากฟังเพลงอะไรจ๊ะคนสวย"

เสียงโต้งดังขึ้นเรียกความสนใจจากสร้อยเพชร ที่กำลังหน้างอเพราะหนุ่มไม่ยอมคุยด้วย เธอสะบัดหน้าใส่วิชญ์ที่ยังคงดูรายการในมือถือต่อ ไม่ได้สนใจหล่อนสักนิด

"ขอเพลงบ่ต้องการเศษใจ"

"ได้เลย"

เสียงกีตาร์ดังขึ้น เธอจึงร้องเพลงตาก็เหลือบมองหนุ่มที่หมายปองไปด้วย พอช่างคนอื่นคะยั้นคะยอให้เธอดื่ม หนนี้เธอจึงคว้าแก้วมาดื่มเสียเลย ลืมไปว่าแอ๊บว่าไม่ดื่มเอาใจผู้ชาย แต่ผู้ชายคนนั้นไม่ได้สนใจเธอว่าเธอจะทำอะไร ฮึ่ม! คิดแล้วก็โมโหนัก

เล่นตัวนักนะเฮีย...

ตาคมสวยมองเขาอย่างหมายมาดปนเจ็บใจ

คนอย่างสร้อยเพชรอยากได้ ไม่เคยไม่ได้

กวาดเก็บแต้มผู้ชายหล่อๆ มาทั้งอำเภอล่ะ

เฮียวิชญ์ระวังตัวไว้เหอะ

หึ หึ หึ

แม่ตัวร้ายคิดในใจอย่างมุ่งมั่น มองเขาเหมือนางเสือกำลังมองลูกกวาง พ่อลูกกวางก็ไม่ได้รู้เรื่องเลยด้วยสิ...