บทที่ 3

"หมวยเล็ก มาทำไมสายโด่งป่านนี้ ไปเตรียมกับข้าวกับปลาไวๆ เข้าสิ"

เสียงดังแหวต้อนรับทันทีเมื่อกำไลหยกลงจากรถสองแถว เธอจ่ายเงินแล้วหันมาทางต้นเสียง คิ้วเรียวขมวดเล็กน้อย ตาเหลือบดูนาฬิกาเรือนใหญ่ที่แขวนอยู่หน้าอู่ 6.30 น. เอ...ปรกติพี่สาวของเธอไม่ตื่นเช้าขนาดนี้นี่นา เรือนร่างสุดเซ็กซี่ของสร้อยเพชรยืนเด่นขาวออร่าอยู่หน้าอู่ ที่เปิดบริการตอนแปดโมงเช้า ในชุดเดรสสีแดงขับผิวขาวผ่อง หล่อนม้วนผมเป็นเกลียวเมอร์เมด แต่งหน้าจัดเต็ม มองแล้วกำไรหยกก็กะพริบตาปริบๆ เห็นสายตาของน้องสาวแล้ว สาวสวยก็ยิ่งเชิด แล้วเอ่ยถามเสียงหวาน

"สวยมะ"

"สวยจ้ะ แต่ว่าพี่เพชรจะไปไหนเหรอ ถึงแต่งตัวขนาดนี้"

"ก็ทำงานสิยะ แหม...ทำงานกับป๊านี่ล่ะ ไปทำงานล่ะ"

ว่าแล้วก็หมุนตัวจนกระโปรงบานพลิ้ว แล้วสะบัดสะโพกเดินเข้าไปในส่วนของออฟฟิศที่ยังไม่เปิดทำการ

มองแล้วก็เกาหัวแกรกๆ ด้วยความงุนงง เออ...แต่ก็ดีที่สร้อยเพชรขยันลุกขึ้นมากุลีกุจออยากทำงานตั้งแต่เช้า ดูเหมือนเธอไม่อยู่บ้านแค่สามวัน พี่สาวเธอจะเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนเลย

"อู่เปิดหรือยัง"

เสียงห้าวที่ดัดให้เหมือนเสียงผู้หญิงดังขึ้นก่อนที่กำไลหยกจะเข้าบ้าน เธอหันไปดูแล้วขมวดคิ้วนิดๆ พี่แหวนจ๋า ช่างเสริมสวยที่อยู่เยื้องไปกับอู่ของครอบครัวเธอ ยิ้มกว้างส่งให้เธอพร้อมกับจูงรถมอเตอร์ไซค์ที่ยางแบนมา โอ...วันนี้ทำไมมีแต่คนสวยนะ กำไลหยกอุทานในใจ เมื่อเห็นว่าแหวนจ๋า สาวสองแต่งตัวมาจัดเต็ม หล่อนสวยสะพรั่งในชุดเสื้อเกาะอกอวดหน้าอกขนาดมหึมา กางเกงยีนขาเดฟสีเข้มเอวต่ำ เน้นรูปร่างสัดส่วนสุดเซ็กซี่

"ยังจ้ะ"

"พี่นั่งรออู่เปิดแถวๆ นี้ได้ปะ"

ปากคุยกับกำไลหยก ตาก็มองกวาดไปรอบๆ แล้วมองจ้องไปยังบ้านหลังเล็กแบบน็อคดาวน์จำนวนสี่หลังที่เรียงรายอยู่ข้างๆ อู่ บ้านน็อคดาวน์นี้เป็นสวัสดิการของอู่เธอให้คนงานที่ไม่มีบ้าน เจ๊กฮวดเป็นเจ้านายที่ใจกว้าง ใจดีพอสมควร กับค่าจ้างค่าออนที่ยุติธรรม สวัสดิการดี ทำให้มีคนทำงานกับพ่อของเธอแต่ล่ะคนก็อยู่โยงกันนาน ไม่ค่อยรับช่างใหม่คนใหม่สักเท่าไหร่

"ได้สิจ๊ะ"

"น้องหยกจ๋า อู่เปิดหรือยัง ช่างมาทำงานหรือยัง ถ้าพี่ต้องการซ่อมด่วน จะได้ไหมจ้ะ"

เสียงหวานๆ ดังขึ้นมาอีกเสียง คนพูดจูงรถจักรยานยางแบนสองล้อเข้ามา หน้าตาระรื่นชื่นบาน คนนี้ก็คือเจ๊มะลิแม่หม้ายคนสวย ที่ขายดอกไม้มาลัยอยู่ใกล้ๆ กับร้านแหวนจ๋า ที่พอแหวนจ๋าเห็นหน้ามะลิเข้าก็ถลึงตาใส่ แล้วยืนแอ่นนมใส่เหมือนจะอวดว่าของฉันดีกว่า แล้วทำเสียงแปร๋น

"นังมะลิ เมื่อวานหล่อนก็รถมอเตอร์ไซค์ยางรั่ว วันนี้จักรยานรั่วอีกเหรอ"

"แหม ก็ของมันต้องซ่อม ต้องซ่อมด่วนด้วย อิอิ ลูกฉันต้องใช้รถย่ะ แล้วหล่อนล่ะ นั่นมันมอเตอร์ไซค์ใครฮะ นังแหวนฉันเห็นหล่อนมาปะยางสามวันซ้อนล่ะนะ"

"แหม..."

สองสาวมองตากัน แล้วต่างสะบัดหน้าใส่กัน แล้วหันมามองกำไลหยกที่ยังยืนงงๆ อยู่ตรงนั้น พลางเอ่ยพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

"ช่างเรียกเลยได้ไหมอะน้องหยก"

"เอ่อ..."

กำไลหยกยิ้มแหย ก่อนจะตัดสินใจพยักหน้า ดูเหมือนสองสาวนี้จะมีงานต้องซ่อมด่วน หล่อนเลยตัดสินใจเดินไปที่บ้านพักช่าง ไม่ได้เห็นว่ามะลิกับแหวนจ๋ากำลังส่งสายตาปะทะกันอยู่

"อะไรของแก"

"แล้วแกล่ะยะ"

"แหม...ก็รถมันเสียอะ"

"เสียอะไรทุกวันนังแหวน เอาจริง อย่าตอแหล"

"อิอิ..." แหวนจ๋าหัวเราะคิกคัก ก่อนจะยักคิ้วให้กับมะลิ ที่เริ่มอมยิ้มเหมือนกัน

"เหมือนแกนั่นล่ะย่ะจุดมุ่งหมายอะ"

"ของเค้าดีจริง แอร๊...เจอหน้าแต่เช้า คงฟิน"

"เย็นๆ แกจะหาอะไรมาซ่อมอีกล่ะนังลิ"

"สงสัยหนนี้จะต้องยกเครื่องอะ" แล้วก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

"จะได้หาเรื่องพาไปเลี้ยงรอบนอก หุ หุ หุ"

"อี๋ ไม่ยอม"

กำไลหยกเดินมาที่บ้านพักคนงาน ยืนลังเลอยู่ว่าจะเรียกใครดี และแล้วประตูบ้านหลังหนึ่งก็เปิดออก พร้อมกับร่างสูงใหญ่ล่ำสันของผู้ชายคนหนึ่ง ที่ทำเอากำไลหยกถึงกับเบิกตาค้าง

ใครน่ะ!

เขาสวมชุดช่างของอู่เรียบร้อย ดูเหมือนเสื้อจะคับไปหน่อยเพราะอกของเขาดันเสื้อขึ้นมา หรือว่าเขาอกแน่นเกินไปนะ ตาของเขาดุ คมกริบ มองจ้องเธอกลับมา เล่นเอากำไลหยกรู้สึกแปลกๆ กลัว...นี่คือความรู้สึกแรกที่แวบขึ้นมา คนอะไรตาดุมาก เขามีหนวดเคราเกือบครึ่งหน้า แต่ก็ยังเห็นความหล่อดุที่ทะลุออกมา ผมของเขายาวเล็กน้อยระต้นคอ เขาเลิกคิ้วเข้มให้เธอ มองเธออย่างสงสัย ว่าเธอเป็นใคร

กำไลหยกไม่ทันจะอ้าปากบอกอะไร เสียงวิ่งตุบๆ ก็ดังขึ้นด้านหลังเธอ พร้อมกับสองสาวลูกค้ายามเช้าของอู่ ที่ยืนยิ้มหวานส่งให้กับผู้ชายหน้าดุ...ที่กำลังยืนมองจ้องเธอเขม็ง

"ช่างจ๋า ปะยางให้หน่อยสิจ๊ะ"

"พี่ยางรั่ว ต้องรีบเอารถไปข้างนอก ปะยางให้หน่อย"

"เอ่อ..."

วิชญ์อ้ำอึ้ง ตาของเขายังมองคนตัวเล็กบางไม่คุ้นหน้า หล่อนเป็นใครกันหนอ ตาคมแอบลอบมองหน้าใสๆ นั่น...เก็บรายละเอียดของหล่อนไปด้วยเงียบๆ

"ซ่อมได้เลยไหมอะน้องหยก"

"ก็ทำได้เลยค่ะ"

"ไปๆๆ ไปซ่อมให้แหวนจ๋าหน่อย"

แหวนจ๋าสบโอกาส ขึ้นไปถึงบ้านพักของวิชญ์ แล้วจูงไม้จูงมือเขาไปยังรถของหล่อน มะลิมองตามแล้วฮึดฮัด ก่อนจะวิ่งจี๋ตามไปบ้าง

"อะไรกันน่ะ"

กำไลหยกมองตามความอลเวงตรงหน้า แล้วเกาศีรษะแกรกๆ

นี่เกิดอะไรขึ้นกับอู่ของเธอกันนะนี่?