3

เทียนไขถูกจุดให้ความสว่าง กระจกตั้งอยู่บนพื้นตรงหน้าหญิงสาวซึ่งนั่งขัดสมาธิ ส่วนแอปเปิ้ลแดงอยู่ในมือพร้อมมีด เข็มทิศต้องปลอกเปลือกทั้งผล ปลอกโดยไม่ให้เปลือกขาด ซึ่งระหว่างนั้นต้องขอพรไปด้วย

หญิงสาวตั้งใจทำพิธีกรรมนี้ และไม่ใช่ครั้งแรก หล่อนทำมาแล้วสองหน แต่ไม่เคยสำเร็จพบผู้ชายในฝันเสียที

กระนั้นยังไม่ละความพยายาม เพราะรุ่นพี่หล่อนรู้จักได้คนรักสมใจ ทั้งที่ฝ่ายนั้นเรียกได้ว่าเป็นแม่ย่าของคณะบริหารธุรกิจ เธอขอพรเช่นนี้ตั้งแต่เรียนสาธิตในรั้วมหาวิทยาลัย กระทั้งเกือบจบปีสุดท้าย และมงฯ ก็มาลงเมื่อเธอทำโปรเจ็กต์เสร็จ แถมได้ครองหนุ่มหล่ออดีตเดือนมหาวิทยาลัย ซึ่งทั้งหล่อรวยแถมเผ็ดจัดเรื่องบนเตียง เรียกได้ว่าท้องป่องก่อนเข้างานวิวาห์

จากนั้นหญิงสาวก็ทำใจให้สงบ เริ่มขอพรพร้อมปลอกเปลือกแอบเปิ้ลอย่างช้าๆ แต่เป็นตอนนั้นที่สายลมเย็นๆ พัดผ่านร่าง ก่อนจะรู้สึกว่ามีน้ำฝนหยดแหมะถูกหลังมือ แต่หล่อนยังไม่มีทีท่าสนใจ ยังตั้งมั่นแล้วมองกระจกเงาเพื่อจะได้พบชายในฝัน

กระทั่งหล่อนเห็นเงาหนึ่งเคลื่อนไหววูบวาบ และเงาดังกล่าวปรากฏในกระจก

“เฮ้อ!”

“ว้าย...คนผีทะเล!”เข็มทิศลุกพรวดทันที ไม่คาดคิดว่าจะมีใครอุตริมายืนยิงกระต่ายบริเวณที่หล่อนขอพร

“แขนเด็ก! ไม่ใช่สิ หนอน อร๊าย หนอนด้วงมะพร้าวยักษ์ กรี๊ด!!!”

สิ่งที่เข็มทิศเห็นมันปรากฏเต็มสองตา หล่อนไม่อาจลบภาพนั้นออกจากหัวได้ในทันที

ชายหนุ่มตกใจเช่นกัน ดูเหมือนเขากำลังตั้งสติ และคงเมาอยู่มากเลยไม่อาจควบคุมทิศทางการยิงกระต่ายได้

“ผมขอโทษ ใครจะรู้ว่ามีคนอยู่ตรงนี้” สำเนียงการพูดเขาแปลกๆ แต่เข็มทิศไม่ใคร่สนใจ ตอนนั้นเขาหันหน้าไปอีกทาง แล้วเก็บอุปกรณ์ส่วนตัวเข้าที่

“แต่เข็มไม่ให้อภัย” เข็มทิศเอ่ยจบจึงโยนแอบเปิ้ลในมือใส่เขา ก่อนคว้ากระจกแล้วเขวี้ยงส่งๆ ตามไป

และหล่อนอยากกรี๊ดใส่คนร่างสูงให้หูดับ ผู้ชายตรงหน้าหล่อนคือคนที่อยากหนีหน้าที่สุด

ยิ่งเกลียด อยากถอยห่าง แต่กลับต้องพบหน้าในเวลาที่ไม่สมควร เขาคือผู้ชายที่หล่อนทั้งรัก...และเกลียด มหาสมุทร หรือ พี่ไค!!

“เดี๋ยว อย่าบอกว่านะ สวยๆ อย่างน้องเข็ม มาเอ่อ...ขอพรเพื่อให้ได้ผู้ชาย”เขาเอ่ยเสียงยานคาง ใบหน้าที่มีหนวดเคราเขียวแต้มสีแดง และตาหวานเยิ้มมาก

เมื่อถูกล้อเลียน หล่อนจึงหัวเสียหนักกว่าเดิม

“ใช่ แต่ตอนนี้เข็มไม่ได้อยากได้ผู้ชายแล้ว อยากได้เลือดหัวคุณมากกว่า ทำไม ทำไมต้องมาเป็นมารขัดความสุขเข็มตลอด!” เข็มทิศว่าจบก็หยิบมีดปลอกแอบเปิ้ลขึ้นขู่ สีหน้าสีตาเอาเรื่องทีเดียว

“ดะ เดี๋ยวก่อน โบราณเขาถือ เล่นของมีคมตอนกลางคืน เดี๋ยวผีผลักเอา” มหาสมุทรยิ้มยั่ว รอยยิ้มแบบนี้ไงที่เห็นทีไรก็ใจสั่น ทำอะไรไม่ได้เป็นปีๆ ผู้ชายคนนี้ทำกับหล่อนไว้เจ็บแสบ จนเป็นเหตุให้เข็มทิศมาที่สะพานแดงเพื่อลบอาถรรพ์ร้าย และหวังว่าสักวันจะหาผู้ชายดี ๆ ได้สักคน แน่นอนจะต้องดีกว่ามหาสมุทร

“ก็ผลักสิ เข็มจะได้ ตัดเอ่อ ไอ้นั้นของคุณทิ้งซะ โทษฐานที่มาป่วนพิธีของเข็มจนพังไม่เป็นท่า”

“ฮ่าๆ ๆ เอาอย่างนี้ ถ้าเข็มอยากได้ผู้ชายสักคนเป็นแฟน เดี๋ยวผมแนะนำให้เอาไหม หรือถ้าไม่รังเกียจ ผมจะยอมให้เข็มควงเพื่อไปอวดเพื่อนๆ ก็ได้” เขายื่นข้อเสนอที่จี้ใจดำหล่อน

“ฝันไปเถอะ คนผีทะเล ถ้าโลกนี้เหลือคุณเป็นผู้ชายแค่คนเดียว เข็มขอแห้งเหี่ยวไปตลอดชีวิตดีกว่า”

“หืม... มั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วผมจะคอยดูว่าเข็มจะเก่งแต่ปากหรือเปล่า....”เขาเอ่ยจบจึงกัดแอบเปิ้ลผลนั้น ก็ผลเดียวกันที่เข็มทิศปลอกเปลือกนั่นแหละ

“เดี๋ยว นั่นคุณทำอะไร เอาคืนมาเลย ไอ้บ้า!!”

“อ๊ะ...โยนให้ผมแล้ว ยังหวงอีก แต่ถ้าอยากกินจริงๆ ให้ผมป้อนไหม รับรองว่าจะป้อนเข็มด้วยปากของผมเลย”

เขาเอ่ยยียวนกวนประสาท ทั้งหมดคงเป็นเพราะมีแอลกอฮอล์อยู่ในร่างกาย แต่เข็มทิศทนไม่ได้ หล่อนหวีดเสียงแหลม ก่อนสะบัดก้นเดินจากเขาไป

“เฮ้ อย่าลืมนะ ถ้าอยากได้ผู้ชายหล่อๆ ไว้ควงเมื่อไหร่ เรียกใช้บริการผมได้ทุกเวลา”

“ฝันไปซะเถอะ เรื่องแบบนั้นมันจะไม่มีทางเกิดขึ้น!”

เข็มทิศเอ่ยปฏิเสธออกไปแล้ว แต่ไม่รู้ทำไมใบหน้าเขา และภาพของหนอนตัวอวบของมหาสมุทรยังวนเวียนอยู่ในหัวซ้ำไปซ้ำมา

ปัจจุบัน

“พี่โชค เมื่อไหร่จะถึงสะพานแดง ทำไมเลี้ยวมั่วตลอดมันอยู่ใกล้ๆ แค่นี้เอง” เข็มทิศนักศึกษาปีหนึ่งคณะบริหารธุรกิจ ถามโชคช่วยด้วยเสียงอ้อแอ้ ถามแล้วก็ตบไหล่รุ่นพี่ปุๆ เพื่อเตือนสติ และอีกฝ่ายอ้างว่ามีอาการกรึ่มๆ นิดหน่อย เลยขับวนไปมาเดี๋ยวโผล่ซอยนั้นทะลุซอยนี้จนกินเวลาร่วมครึ่งชั่วโมงนับจากบิดคันเร่งมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ออกจากผับหรู ซึ่งผับดังกล่าวหล่อนเพิ่งจะรู้ว่าใครเป็นเจ้าของ เมื่อรู้แล้วเลยหวีดเสียงแหลม และเริ่มพาลพาโลจนควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ใช่มันเป็นของมหาสมุทร และไม่ใช่แค่นั้น ผับและร้านอาหารที่เรียงตัวกันยาวไปเกือบสุดถนนสายโลกีย์ เกินครึ่งหนึ่งล้วนเช่าพื้นที่ของของผู้ชายคนนั้น

“ถ้าเป็นแบบนี้เข็มขอแว้นเองดีกว่า พี่เนี่ยไม่ได้เรื่อง!”

เข็มทิศซึ่งนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์เอ่ยเสียงเขียว อารมณ์หล่อนหงุดหงิดอยู่สักหน่อย ทุกอย่างเกิดขึ้นตั้งแต่ได้เผชิญหน้าหนุ่มหล่อซึ่งมีนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มวามวาว

มหาสมุทร คือหนุ่มลูกครึ่งไทย-อเมริกัน รูปร่างสูงใหญ่โดดเด่น มีกล้ามเนื้อสวยสมส่วน หน้าอกแน่นช่วงขายาว ตอนแรกหล่อนใจสั่นยามที่เห็นเขาปรากฏตัวในผับ ด้วยไม่ได้พบหน้ากันนานเกือบหนึ่งปีเต็ม แต่พอได้ปะทะคาคมด้วย ความหล่อจัดพลันอันตรธานหายลับเข้ากลีบเมฆ เพราะเขาคือผู้ชายที่มีอารมณ์สองขั้ว ที่ซ่อนหน้ากากปีศาจเอาไว้ภายใต้ความหล่อเหลา

“ไม่ได้ เดี๋ยวได้ลงคลองกันพอดี”

โชคช่วยบอกแล้วเปลี่ยนแผนใหม่ แล้วขับรถให้ตรงทางด้วยรู้ว่าเข็มทิศเริ่มจับไต๋ได้จึงไม่อยากทำให้ไก่ตื่น ยังไงเสียคืนนี้ต้องทำตามใจเรียกร้องให้สำเร็จ เข็มทิศเป็นรุ่นน้องที่เขาเห็นหน้าแล้วไม่อาจปล่อยให้หล่อนตกไปเป็นของคนอื่น และเขายังเป็นเพื่อนของญาติห่างๆ หล่อน แต่ไหนแต่ไรก็คอยช่วยเหลือและติวจนหล่อนสามารถเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้สำเร็จ ดังนั้นสิ่งที่ทำมาทั้งหมด เขาควรได้รับผลตอบแทนที่สมน้ำสมเนื้อ

“ถ้างั้น ขับดีๆ ก็แล้วกัน ห้ามพาเข็มหลงทางอีก”

เสียงหล่อนอ้อแอ้อยู่สักนิด สาเหตุคือหลังจากมีปากเสียงกับมหาสมุทร หล่อนชวนมีนและมะนาวไปต่อที่ร้านเล็กๆ ละแวกคอนโดของเพื่อนสองคน และซัดเครื่องดื่มลงท้องเพื่อช่วยให้ใจเย็นลง

“รับรองเลยเข็มจะถึงที่หมายและเราจะมีความสุขร่วมกัน” โชคช่วยบอกหล่อน ปลายประโยคทำให้เข็มทิศอดประหวั่นใจไม่ได้ แต่หล่อนไว้ใจโชคช่วย เขาเป็นสุภาพบุรุษเสมอมา ไม่เคยแต๊ะอั๋งหรือล่วงเกิน แถมยังรับส่งหล่อนมาตั้งแต่เข้าเรียนมหา’ลัยแห่งนี้ จนใครๆ เข้าใจว่าเขากับหล่อนเป็นแฟนกัน

ก่อนหน้านี้เข็มทิศสนุกอยู่ในผับซึ่งตั้งอยู่ในดงถนนโลกีย์ ที่ห่างจากรั้วมหา’ลัยไม่ไกล คืนนี้มีงานอาฟเตอร์ปาร์ตี้ของรุ่นพี่สุดน่ารัก หลังจบงานเลี้ยงก็ส่งเจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นรถไปเข้าห้องหอ เข็มทิศปลื้มพวกเขาเพราะคอยเป็นกองเชียร์มาตั้งแต่ช่วงรับน้อง พอทั้งคู่ประกาศลั่นระฆังวิวาห์ หญิงสาวก็กรี๊ดสลบด้วยเรื่องหวานของหนุ่มสาวเริ่มต้นที่สะพานแดงในรั้วมหาวิทยาลัยที่หล่อนศึกษาอยู่