บทที่ 2 ความอดทนของคนเป็นแม่ 1.1

ดวงดารามาถึงคอนโดสุดหรูราคาห้องละสิบเจ็ดล้านของเมญ่าก่อนเวลาที่เจ้าของห้องบอกสิบนาที ห้องชุดห้องนี้ถือว่าใหญ่มากและเป็นแบบสองชั้น อยู่ในย่านเศรษฐกิจที่ไปมาสะดวก มีรถไฟฟ้าผ่าน มีห้างร้านเดินช็อปปิ้งและร้านอาหารหรู

ครั้งแรกที่ดวงดารามาที่ห้องชุดแห่งนี้ หล่อนไม่ได้ตื่นเต้นกับห้องชุดของเมญ่าเลยสักนิด ตอนไปเรียนต่อที่ประเทศฝรั่งเศส ห้องพักของดวงดาราหรูและแพงกว่านี้ ห้องนี้ถือว่าธรรมดาสำหรับหล่อนมาก

พอมาถึงห้องชุด ดวงดาราเริ่มทำหน้าที่ของตน หล่อนทำความสะอาดห้องเพียงแค่ปัดกวาดเล็กน้อย เนื่องจากจะมีแม่บ้านที่คอนโดเข้ามาทำความสะอาดห้องอาทิตย์ละสองครั้ง หล่อนจะทำเพียงแค่ในห้องนอนของเมญ่าเท่านั้น ซึ่งตอนนี้เจ้าของห้องยังไม่ตื่น หล่อนจึงนำเสื้อผ้าของดาราชื่อดังที่ทางร้านซักรีดของคอนโดนำมาส่งไปแขวนใส่ตู้เสื้อผ้าที่อยู่ในห้องแต่งตัว ซึ่งเชื่อมต่อกับห้องนอน

ขณะที่กำลังแขวนเสื้อผ้าใส่ตู้ หูดวงดาราได้ยินเสียงคุยกันในห้องนอน เสียงหนึ่งเป็นเสียงเมญ่า แต่อีกเสียงเป็นเสียงผู้ชายที่ฟังแล้วไม่ใช่พี่โก้ และที่สำคัญทั้งสองสนทนาด้วยภาษาสากล ทำให้หล่อนรู้ทันทีว่า เมื่อคืนนี้มีคนมานอนร่วมเตียงกับเมญ่า ซึ่งมันไม่ใช่ครั้งแรก และดวงดาราก็ไม่สนใจด้วย หล่อนคิดเสมอว่า ชีวิตใครชีวิตมัน ความสุขของคนเราไม่เหมือนกัน เมื่อไม่สนใจ ดวงดาราเก็บเสื้อผ้าใส่ตู้เสร็จจึงเดินลงมาชั้นล่าง เพื่อเตรียมกาแฟและอาหารมื้อแรกให้เมญ่า

ขณะที่คนที่อยู่ในห้องนอน คนหนึ่งคือเจ้าของห้องที่กึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียง ส่วนอีกคนเป็นบุรุษรูปงามที่เพียบพร้อมไปทุกอย่าง ไม่ว่าจะหน้าตาที่หล่อดุจดังเทพบุตรจากสวรรค์จุติลงมาเกิดในเมืองมนุษย์ นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลคือเสน่ห์อันเย้ายวนจิตใจสาวๆ ริมฝีปากบางได้รูปจะยิ่งทำให้ใบหน้าเขาเป็นจุดสนใจมากขึ้นยามคลี่ยิ้ม ทว่าเขากลับหวงรอยยิ้ม จนได้รับฉายาว่า เสือยิ้มยาก เขาจึงเป็นที่หมายปองของสาวสวยทั้งในและต่างประเทศ แต่ไม่มีหญิงสาวคนใดมัดหัวใจเขาได้สักคน ด้านการศึกษาเขาจบปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยชื่อดังของประเทศอังกฤษ ฐานะทางการเงินร่ำรวยถึงขั้นมหาเศรษฐีและทางสังคมที่โดดเด่นไม่แพ้กัน เขาลุกขึ้นจากเตียง ไม่สนใจจะปกปิดร่างกายด้วยผ้าขนหนูหรือเสือคลุม ลุกเดินเปลือยกายไปยังห้องน้ำ

“คุณจะกลับโรงแรมหรือคะ ไม่อยู่ต่อที่นี่ล่ะ สะดวกสบายไม่แพ้โรงแรมนะคะ”

เมญ่าถามเอเดน ออซซินี่ เดอมาชีหรือนิคเนมว่า เอ็ดที่เอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูที่พาดอยู่บนเก้าอี้มาสวมปิดท่อนล่าง

“ใช่ ฉันจะกลับโรงแรม ฉันมีลูกน้องมาด้วย อยู่ที่นี่ไม่สะดวก”

เอเดนตอบเสียงเย็นชา อยากจะตอบไปว่า ที่นี่ไม่มีอะไรดึงดูดให้เขาอยู่ แม้ว่าลีลาสวาทของเมญ่าจะร้อนแรง รับเขาได้ทุกกระบวนท่า ตอบสนองเขาได้ถึงอกถึงใจ แต่มีอยู่อย่างที่เมญ่าขาดไปคือ เสน่ห์

“งั้นเมญ่าไปหาคุณที่โรงแรมนะคะ ไปในฐานะผู้ร่วมทุน เราจะได้รู้จักกันมากขึ้นไงคะ”

เอเดนปรายตามองเมญ่า ลูกสาวศรุต นักธุรกิจที่เขาร่วมลงทุนเทคโอเวอร์โรงแรมห้าดาวบนถนนสุขุมวิท เนรมิตให้ยิ่งใหญ่และหรูหรา รวมทั้งยังร่วมทุนกันสร้างเรือสำราญขนาดใหญ่จุผู้โดยสารและลูกเรือได้ร่วมสองพันห้าร้อยคน แม้ว่าจะไม่ใหญ่เป็นอันดับหนึ่งของโลก แต่ก็ไม่น้อยหน้าเรือสำราญลำไหน

เหตุผลที่เอเดนยืนอยู่ในห้องนี้ หนึ่งเพราะถูกใจในความสวยของเมญ่าตามประสาผู้ชาย สองคือไม่อยากมีปัญหากับศรุตที่เขารู้จักผ่านทางบิดา เอเดนไม่เคยเจอเมญ่ามาก่อน ทุกครั้งที่คุยธุรกิจ ศรุตจะบินไปหาเขาที่อิตาลี หรือไม่ก็พูดคุยกันทางโทรศัพท์ เอเดนเดินทางมาเมืองไทยด้วยเหตุผลว่า ต้องมาเซ็นสัญญาหลายอย่างที่จะเป็นประโยชน์กับตนและไม่ให้ตนเสียเปรียบใคร ค่ำวานนี้ศรุตกับครอบครัวไปรับเขาที่สนามบิน และนั่นทำให้เอเดนรู้จักเมญ่าอย่างเป็นทางการ

เมญ่าถึงกับตะลึงเมื่อเห็นผู้ร่วมลงทุนของบิดา อาการน่าเบื่อหน่าย ทำหน้าเซ็งตลอดเวลาที่ถูกลากมารับเอเดนหายเป็นปลิดทิ้ง หล่อนยิ้มหวาน ทำตาพราวระยับใส่เอเดน หลังจากศรุตเลี้ยงอาหารค่ำเขาเสร็จ เขากับเมญ่าก็มาสำเริงสวาทกันที่นี่ เมื่อหล่อนเสนอมา เขาก็สนองเหมือนเช่นเคย พอทุกอย่างจบก็คือจบ แต่ดูเหมือนว่า ครั้งนี้จะไม่จบง่ายๆ

“ตามใจ” เอเดนตอบสั้นๆ ก่อนก้าวเท้าเดินเข้าห้องน้ำ เมญ่ายิ้มกว้าง แก้มร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงบทรักบทสวาทของเอเดนที่ยังรู้สึกวูบวาบในกาย หลุบตามองที่นอนที่ยับย่นจากกิจกรรมทางเพศดุเดือดเผ็ดมัน จนหล่อนแทบสำลักความสุข แล้วตอนนี้หล่อนก็ติดใจเอเดนเสียแล้ว

หลังจากอาบน้ำใส่เสื้อผ้าเสร็จ เอเดนได้เดินลงมาชั้นล่างของห้องชุด ความตั้งใจของเขาคือไปโรงแรมที่พัก ทว่ากลิ่นหอมของอาหารที่โชยเข้ามาในจมูก ทำความตั้งใจเปลี่ยนฉับพลัน เท้าใหญ่ก้าวเดินตามกลิ่นอาหารที่เรียกน้ำย่อยเขาได้มากทีเดียว