บทที่ 3 ความอดทนของคนเป็นแม่ 1.2

เอเดนเดินตามกลิ่นอาหารมาถึงห้องครัวเล็กๆ ที่จัดวางอย่างลงตัว เขามองร่างสมส่วนที่กำลังทำอาหารอยู่หน้าเตาไฟฟ้า ร่างสูงใหญ่ยืนกอดอกพิงขอบเคาน์เตอร์บาร์ มองดูแม่ครัวกำลังทำอาหารอย่างคล่องแคล่ว เอเดนเป็นคนไม่ชอบทำอาหาร ไม่เคยเข้าครัว และไม่เคยยืนมองดูใครทำอาหารด้วย แต่ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไมเขาถึงได้ยืนอยู่ตรงนี้ แทนจะเดินออกไปจากห้อง หรืออาจเป็นเพราะกลิ่นอาหารที่ทำให้กระเพาะร้องหิว ก็อาจมีความเป็นไปได้เป็นเพราะตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ ยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง

แม่ครัวจำเป็นใช้ช้อนตักข้ามต้มปลาขึ้นมาชิม เมื่อรสชาติเป็นที่พอใจ ดวงดาราปิดเตาไฟฟ้า ก่อนจะปิดฝาหม้อรอให้เมญ่ากับชายคนนั้นลงมาก็จะนำไปเสิร์ฟให้ทาน จากนั้นก็หมุนตัวตั้งใจจะไปปอกผลไม้ให้เมญ่า ทว่าก็ต้องชะงักเมื่อเห็นชายรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลา ผิวพรรณดี นัยน์ตาเขาเป็นสีน้ำทะเลดูน่าค้นหาและอุดมไปด้วยเสน่ห์ ดวงตาของเขาช่างคุ้นเหลือเกิน เหมือนใครสักคนแต่นึกไม่ออกว่าเหมือนใคร แล้วยังรู้สึกถึงอัตราการเต้นของหัวใจที่ระส่ำผิดปกติ

เอเดนมองหน้าแม่ครัวสาวที่จัดว่าสวย แต่เป็นความสวยในระดับล่าง เพราะส่วนใหญ่ผู้หญิงที่เขาพบเจอจะเป็นความสวย ความงดงามระดับพรีเมี่ยม ไม่ดารา นักแสดงก็นางแบบ หรือไม่ก็นางงาม หรือถ้าไม่ใช่อาชีพที่กล่าวมา ความสวยก็จะมีมากกว่าหญิงสาวตรงหน้าที่ไม่มีความโดดเด่นอะไรมากนัก แต่ทำไมถึงชวนมองมากกว่าหญิงสาวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเขาก็ไม่รู้ โดยเฉพาะเวลานี้ หล่อนกำลังส่งยิ้มให้เขา ช่างเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสดใส ความสวยระดับล่างยกระดับขึ้นมาทันใด

“เมญ่าล่ะคะ” ดวงดาราทักชายแปลกหน้าด้วยภาษาสากล จากรูปลักษณ์ภายนอกบอกให้หล่อนรู้ว่า เขาไม่ใช่คนไทย

“อาบน้ำอยู่มั้ง” เอเดนตอบ ก่อนถามกลับ “สำเนียงใช้ได้นี่ เมญ่าสอนเหรอ”

ดวงดาราไม่ตอบ แต่ส่งยิ้มให้

“คุณจะรับกาแฟไหมคะ”

“กลิ่นอาหารที่เธอทำหอมดี มันเรียกว่าอะไร” เขาถามถึงอาหารที่ทำให้ตัวเองหิว

“ข้าวต้มปลาค่ะ คุณกินได้ไหมคะ ถ้ากินได้ฉันจะตักให้”

“เอาสิ หิวจนแสบท้องแล้ว” เอเดนไม่ปฏิเสธ

“คุณนั่งเลยค่ะ ฉันจะตักให้กิน”

เอเดนทำตามที่สาวแปลกหน้าที่รู้สึกว่ามีความคุ้นเคยบอก มองดูดวงดาราตักอาหารใส่ชามและนำมาวางตรงหน้าตน ก่อนจะนำถ้วยเล็กๆ ที่มีพริกลอยอยู่บนน้ำส้มสายชู พริกป่นและพริกไทย

“คุณลองชิมดูก่อนนะคะว่ารสชาติถูกปากไหม ถ้าไม่ถูกปากหรือยังไม่อร่อยก็ปรุงเครื่องปรุงได้ค่ะ มีพริกดองจะมีรสเปรี้ยว พริกจะมีรสเผ็ด ส่วนพริกไทยโรยด้านหน้าชูรสชาติให้อร่อยขึ้น มีกลิ่นหอมค่ะ” ดวงดาราบอกคนไม่เคยกิน เอเดนหยิบช้อนขึ้นมาตักข้าวต้มปลาใส่ปาก

“อร่อยนะ รสชาติแปลกดี แต่กินได้คงไม่ต้องปรุงอะไรแล้ว”

คนไม่คุ้นชินกับอาหารไทยบอก ก่อนลงมือกินข้าวต้มโดยไร้ซึ่งคำถาม ดวงดาราที่รู้ว่า ชาวต่างชาติส่วนใหญ่ที่ตนรู้จัก มักชอบดื่มกาแฟในมื้อเช้า แล้วหล่อนก็คิดว่า อาหารมื้อนี้ของเขาคือมื้อแรก หล่อนจึงเดินไปชงกาแฟมาให้เขา ไม่กี่นาทีก็เดินกลับมาพร้อมกับกาแฟกลิ่นหอมกรุ่น

“กาแฟค่ะ” ดวงดาราวางมันลงเหนือชามข้าวต้มที่ตอนนี้เหลือก้นถ้วย

“รู้ได้ไงว่าฉันอยากได้กาแฟ” เอเดนถาม

“จากประสบการณ์ที่เคยทำงานกับคนต่างชาติ เกือบทุกคนที่ฉันรู้จัก จะดื่มกาแฟในมื้อแรกของวันค่ะ ฉันก็เลยคิดว่าคุณคงดื่มเหมือนกัน แต่ถ้าคุณไม่ดื่ม ฉันยกกลับได้ค่ะ”

“ไม่เป็นไร ฉันชอบดื่มกาแฟตอนเช้า”

เขาพูดขณะวางช้อนลงบนชามข้าวต้มที่ไม่เหลือสักเม็ด ก่อนย้ายมือมาจับหูถ้วยกาแฟ ยกมันขึ้นดื่ม รสชาติกาแฟแม้ว่าจะไม่ใช่รสชาติที่เขาดื่มประจำ เอเดนชอบดื่มกาแฟดำไม่ใส่อะไรเลย ยามดื่มสัมผัสได้ถึงรสชาติและกลิ่นของกาแฟแท้ๆ ที่ไม่มีความหวานจากน้ำตาลหรือความมันจากครีมเทียม ทว่ากาแฟถ้วยนี้ก็ทำให้รู้สึกได้อีกอารมณ์หนึ่ง มีความหวานเข้ามาในชีวิต

“มีอะไรกินมั่งลิซ ฉันหิวจะแย่อยู่แล้ว” เมญ่าส่งเสียมาก่อนตัว มองเอเดนที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร

“ลิซทำข้าวต้มปลา เมญ่านั่งสิ เดี๋ยวลิซไปตักมาให้”

ดวงดาราบอกเจ้าของห้องชุดที่ทรุดตัวนั่งข้างเอเดนที่นั่งจิบกาแฟ

“คุณกินเป็นเหรอคะ” เมญ่าถาม มองถ้วยข้าวต้มตรงหน้าเขาที่หมดเกลี้ยง

“กินได้สิ มันก็เป็นอาหารนี่ มาเมืองไทยไม่กินอาหารไทยก็มาไม่ถึงน่ะสิ” เอเดนตอบ

“อร่อยถูกปากไหมคะ ถ้าไม่ถูกปาก เมญ่าจะพาไปกินห้องอาหารอร่อยๆ ดีไหมคะ มีหลายที่เลย ที่โรงแรมที่คุณพักก็มีห้องอาหารไทยนะคะ ระดับติดดาวด้วย” เมญ่าพูดจ้อ เอาใจเขาเต็มที่

“ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกับเธอ น้องสาวเหรอ” เอเดนไม่ตอบคำถามเมญ่า แต่กลับยิงคำถามใส่

“เปล่าคะ เธอชื่อลิซเป็นคนรับใช้เมญ่าเอง ถ้าคนไทยก็เรียกว่าขี้ข้าค่ะ”

เมญ่ากดดวงดาราต่อหน้าเอเดน ดวงดาราที่เข้าใจภาษาที่ทั้งสองสื่อสารกันชะงักมือที่ถือทัพพี ลำคอรู้สึกแห้งไปชั่วขณะหนึ่ง แต่ก็เลือกที่จะปล่อยผ่านคำพูดที่ได้ยิน ลงมือทำหน้าที่ของตน

เอเดนไม่เข้าคำว่า ‘ขี้ข้า’ จากน้ำเสียงและสายตาหยามเหยียด ทำให้เขาเกิดความไม่พอใจดารานางแบบคนนี้ขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ตวัดสายตามองดวงดาราที่เดินถือถ้วยข้าวต้มมาวางไว้ตรงหน้าเมญ่า ดวงตาของคนรับใช้เมญ่าตอนนี้เศร้า ต่างกับเมื่อครู่ที่สดใส หล่อนคงสะเทือนใจกับคำพูดของเมญ่า

“เมื่อวานฉันได้ชุดใหม่มาสองสามชุด เอาไปส่งซักด้วย” เมญ่าสั่งดวงดารา

“ได้ค่ะ”

“อ้อ...ฉันให้เวลาเธอสิบนาทีไปเปลี่ยนผ้าปูที่นอน แล้วเก็บหลักฐานให้หมดนะ ถ้ามีอะไรหลงเหลือให้แม่บ้านจับได้ว่า ฉันนอนกับผู้ชาย ฉันเอาเธอหนักแน่” เมญ่าออกอำนาจสั่ง “เสร็จแล้วก็เอากระเป๋าของฉันลงมาด้วย จะได้ไปกองถ่าย”

“ค่ะ” ดวงดาราจะพูดคำไหนได้นอกจากรับคำสั่ง หล่อนไม่ต้องการมีเรื่องกับใคร โดยเฉพาะกับเมญ่า คนที่บุญคุณกับตน อะไรยอมได้ก็ยอมไป

ภายนอกเมญ่าคือดารานางแบบผู้อ่อนโยน รักเด็ก รักธรรมชาติ รักโลก นิสัยดี พูดจาอ่อนหวาน เคารพนบน้อมผู้ใหญ่ ทว่าลับหลังคือตรงกันข้าม เมญ่าเป็นลูกครึ่ง หล่อนใช้ชีวิตแบบเสรี ไม่รักนวลสงวนตัว พอใจชายใดก็พร้อมขึ้นเตียง แต่ไม่เคยตกเป็นข่าวอื้อฉาว คนที่คอยเก็บหลักฐานความใคร่ยามที่เมญ่ากับชายหนุ่มมาระเริงรักกันที่นี่คือ ดวงดารา

เอเดนมองตามร่างดวงดาราที่ไม่มีรอยยิ้มบนดวงหน้า มีแต่ความเศร้า ก่อนหันมามองหน้าเมญ่าที่นั่งทานอาหารอย่างสบายอารมณ์ คำพูดระหว่างเมญ่ากับดวงดารา แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจ ฟังไม่รู้เรื่อง เท่าที่ฟัง เมญ่าแสดงอำนาจเหนือดวงดาราเต็มที่ ส่วนคนรับคำสั่งก็ยอมราวกับว่า เกิดมาเพื่อเป็นที่รองรับอารมณ์เมญ่าจอมเอาแต่ใจ ความคิดของเอเดนเปลี่ยนไปเรื่องหนึ่งคือ อยากตีตัวออกห่างเมญ่า ทว่าเวลานี้ความคิดนั้นสวนทาง เขาชักอยากมาที่นี่บ่อยๆ เสียแล้วเพราะที่นี่มีสิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวใจให้เอเดนอยากมา

น่าแปลกที่เอเดนมีความรู้สึกนี้เกิดขึ้นในจิตใจ...