"ความรักของพวกเขา(2)" 6

กิตติซ่านสะท้านไปทุกรูขุมขน เขารีบจับมือน้องให้หยุดสัมผัส เขายกมือบางมาแตะที่ปากของตัวเอง หัวใจก็หักห้ามไม่ทำอะไรน้อง จึงขยับตัวนอนหงายแต่เขาไม่ยอมปล่อยเมียให้ว้าเหว่นอนหนาว แขนกำยำซ้อนอุ้มร่างบางให้ขยับตัวเข้ามานอนกระแซะสีข้าง หนุนแขนแข็งแรงอยู่ในอ้อมกอดของเขา

“ไม่นอนแล้วค่ะ”

เสียงกุกกักดังอยู่ด้านนอกห้องทำให้เปาวลีผงกศีรษะขึ้นมองประตู หันกลับมามองหน้าสามี แล้วก็เกิดความอายจนใบหน้านวลแดงระเรื่อ

“พี่เกี๊ย คุณยายตื่นแล้ว”

นี่คุณยายจะได้ยินเสียงของพวกเขาหรือเปล่านะ แล้วเสียงดังครวญครางดังระงมคับห้องมีความสุข เมื่อคืนจนถึงรุ่งสางนี่ คุณยายจะสงสัยไหมนะว่าในห้องนี้ได้มีการร่ำเรียนวิชาเพศสัมพันธ์

“จะรีบลุกไปไหนครับ”

ร่างกายแข็งแรงไร้เสื้อผ้าปกปิดรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่ง มือใหญ่ก็คว้าเมียตัวน้อย อุ้มให้เจ้าหล่อนเข้ามานั่งทับบนตัว

“เช้าแล้วค่ะ เจียวจะไปช่วยคุณยายทำอาหารเช้าใส่บาตรค่ะ”

เปาวลีดิ้นหนีอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม เธออายเขาจนใบหน้าแดงเมื่อสะโพกผายนั่งทับตัวตนใหญ่โตของเขาที่ดิ้นดุกดิกซุกซนชนก้นงอนของเธอ

“หือ...ได้ไงครับ รู้ไหม คนจีนเขาถือนะ โบราณเขาห้ามบ่าวสาวออกจากห้องหอจนกว่าจะครบสามวันสามคืนนะครับ”

กิตติไม่พูดเฉยๆ เขาวางเมียสดใหม่ให้นั่งบนฟูกแล้วดันให้น้องนอนลงบนที่ของเขา ส่วนตัวเขาเองก็ขึ้นคร่อมทับร่างของแม่แมวน้อย กักเธอไว้ด้วยร่างกายใหญ่โต เขาทำเหมือนน้องเป็นนกน้อยอยู่ในกรงทอง

“พี่เกี๊ยอย่าทำอะไรเจียวนะ เจียวเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว”

เปาวลีหน้าแดงอมชมพูไปจนถึงใบหูเมื่อนึกถึงบทรักแสนเสน่หาอันอบอุ่น เธอเปรยเสียงสั่นระริกห้ามปรามเขา ไม่ต้องการให้เขาแสดงและสอนบทรักให้อีกแล้ว

“ยอดดวงใจของพี่...พี่รักเจียวมากนะ รู้ตัวไหมครับ”

กิตติยิ้ม ใบหน้าหล่อโน้มหาใบหน้างามแดงระเรื่อ ปลายจมูกโด่งคมชนกับปลายจมูกเรียวเล็ก เขาแตะริมฝีปากลงบนกลีบปากบาง จูบตอดเล็กตอดน้อยหยอกล้อเรียวปากอวบอิ่มนั้นเล่น

“เจียวก็รักพี่ค่ะ รักทุกสิ่งทุกอย่างในตัวพี่” เสียงใสไหวระริกชิดริมฝีปากหยัก

เมื่อสามีเริ่มสอนบทจูบให้เธออีกครั้ง นักเรียนหัวอ่อนอย่างเธอก็ตอบสนองอาจารย์ จูบตอบโต้ทำตามวิชาที่เคยเรียนมาอย่างเก้ๆ กังๆ

“ทูนหัวของพี่รู้ไหม พี่เป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลกที่ได้ครอบครองหัวใจของเจียว” กิตติมองหน้าแม่กระต่ายน้อยด้วยความรักที่มันล้นหัวใจ

“เจียวก็เป็นผู้หญิงที่โชคดีค่ะ ที่ได้ครอบครองหัวใจของพี่”

แขนเสลาที่โอบกอดลำคอของสามีอยู่นั้นรั้งให้ใบหน้าสีเข้มโน้มลงมาหาใบหน้าของตัวเอง ซึ่งครั้งนี้เป็นเปาวลีเองที่จูบสามีอย่างดูดดื่ม

“ฮื่อ...รู้ไหม พี่ฝันถึงวันที่เราจะได้อยู่ด้วยกันแบบนี้มานานมากแค่ไหน ตื่นเช้ามามีเจียวนอนร่วมเตียง หายใจร่วมกันแบบนี้...พี่รักเจียวมากนะ มากจนไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ในอกด้านซ้ายของพี่มันเต็มไปด้วยคำว่ารักเจียวคนเดียว”

กิตติเงยหน้าขึ้นจากการจูบตอบ ขืนเขาปล่อยใจทำตามหัวใจและความต้องการวันนี้ทั้งวัน มีหวังน้องน้อยคงต้องได้นอนป่วยหยอดน้ำข้าวต้มแน่

“เจียวรักพี่ค่ะ รักพี่เกี๊ยคนเดียว”

เปาวลีแนบใบหน้าชิดแผ่นอกแกร่ง ฟังเสียงหัวใจของชายหนุ่มที่เต้นดังตึกตักๆ เธอแหงนหน้าขึ้นมองหน้าพี่เกี๊ยแต่ก็ถูกสามีก้มลงมาจูบปาก พวกเขาจูบกันอย่างดูดดื่ม

“สุดที่รักของพี่” กิตติเลือกที่จะหยุดจึงขยับตัวนอนข้างๆ น้องแล้วรั้งให้เมียมานอนแนบในอ้อมกอด เขาจับมือเรียวสวยที่เกยอยู่หน้าท้องเป็นลอนมาจูบซ้ำกันหลายครั้ง แล้วเอาไปแนบบนหน้าอกแกร่ง เสียงนุ่มทุ้มฟังอบอุ่นบอกให้น้องฟังเสียงหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะของเข็มนาฬิกาเดินตรงต่อเวลา บอกว่ารักน้องน้อยมากแค่ไหน

ความรักของกิตติที่มีให้เปาวลีนั้นเปรียบเสมือนเส้นเลือดใหญ่ที่มีเลือดผสมความรักไหลวนเวียนอยู่ในกายของเขา ชายหนุ่มคงจะหยุดรักเธอไม่ได้แน่ ถ้าวันไหนที่เขาหมดรักเธอก็แสดงว่าวันนั้นคือวันที่เขาได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว...

กิตติมองหน้าน้อง กระซิบเสียงสั่นเทาบอกน้องว่าหัวใจของเขาไม่มีที่ว่างไว้รักใครอีกแล้ว เพราะหัวใจดวงนี้มันเป็นของแม่กระต่ายน้อยที่เขาจะจับมือเธอพาเดินเป็นคู่ชีวิตสร้างครอบครัวอบอุ่น จนถึงวันที่พวกเขาจะสิ้นลมหายใจจากกันไป...