สุดท้ายก็แค่เพื่อน

ตอนที่ 2

สุดท้ายก็แค่..เพื่อน

“หยุดดื่มได้แล้ว...จะกินให้เมาจนตายไปเลยหรือไง ทำอย่างกับว่าถ้านายตายแล้วโยเกิร์ตจะกลับมาหาอย่างนั้นแหละ”

นาเดียแย่งแก้วเหล้าจากมือเพื่อนหลังจากที่นั่งดูและนั่งฟังชายหนุ่มมาตลอด ทุกอย่างที่วายุเล่ามันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าโยเกิร์ตไม่ใช่ผู้หญิงที่จริงใจแล้วทำไมเขาถึงได้ยังคงคิดที่จะรักเธอและก็นั่งฟูมฟายโยนความผิดให้คนอื่นแบบนี้

“เดียร์ถ่ายรูปเราแล้วส่งไปให้โยเกิร์ตดูหน่อยได้ไหมเขาจะได้รู้ว่าเราเสียใจแค่ไหน”

คนเมาอ้อนวอนอย่างคนเสียสติเพราะเวลานี้วายุยังคงไม่ยอมรับความจริง เขาเลือกที่จะหลอกตัวเองว่าครั้งนี้ก็คงเหมือนครั้งก่อนๆที่โยเกิร์ตพอรู้ว่าเขาเสียใจมากเธอก็จะยอมกลับมาคืนดี

“จะโง่ไปถึงไหนเมื่อไหร่จะตาสว่างสักที สิ่งที่โยเกิร์ตพูดมันชัดเจนอยู่แล้ว เธอไม่ได้รัก นายต่างหากที่โง่แล้วก็หลอกตัวเองไปวันๆ ตลอดเวลา 1 ปีที่ผ่านมาเราเห็นนายกับโยเกิร์ตมีปัญหากันตลอดแล้วนายเองก็ทำตัวน่าสงสารขอร้องให้โยเกิร์ตกลับมา ตอนนี้นายรู้หรือยังล่ะว่าเพราะอะไรเขาถึงได้บอกเลิกนายตลอดก็เพราะว่าเขามีคนใหม่แล้ว”

สิ้นคำพูดของนาเดียวายุรู้สึกเหมือนตัวเองควบคุมสติไม่ได้คำพูดของเพื่อนมันตอกย้ำให้เขาต้องยอมรับความจริงแต่ไม่มีทางความจริงที่เจ็บปวดเขาจะไม่ยอมรับมัน

ชายหนุ่มที่กำลังขาดสติเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์จับไหล่ทั้งสองข้างของเพื่อนก่อนที่จะอุ้มตัวเธอมาวางไว้บนโซฟา ร่างสูงขึ้นคร่อมฉีกเสื้อผ้าออกจากกันเหมือนซาตานร้ายที่กำลังหมายจะกินเหยื่อ

“ปล่อยนะวายุ ! เป็นบ้าอะไรไปแล้ว ชีวิตของนายถ้าขาดโยเกิร์ตมันจะตายหรือไง ที่เราพูดแบบนี้เพราะมันก็คือความจริง นายไม่มีสิทธิ์จะโมโหหรือทำอะไรเรา”

นาเดียพยายามดิ้นสุดแรงแต่อย่างไรเธอก็สู้แรงชายไม่ได้ มือทั้งสองข้างถูกวางทาบไปกับโซฟาขึงอยู่เหนือศีรษะ ปากหนาซุกไซ้ซอกคอยาวระหงทุ กสัมผัสที่เธอได้รับตอนนี้ มันทำให้หัวใจของเธอรู้สึกหวั่นไหว

“ใช่เรามันโง่ ชีวิตนี้ไม่เคยมีใครรักเราเลยแม้กระทั่งเธอ...นาเดีย”

ซาตานร้ายที่กำลังบ้าคลั่งใช้สองมือจับมือทั้งคู่ของหญิงสาวไว้ มองสบตาสาวน้อยร่างบางที่กำลังอยู่ใต้ร่างเขา แววตาที่แสนเศร้าและน้ำใสๆที่กำลังไหลอยู่ มันทำให้ความรู้สึกของนาเดียปั่นป่วนหัวใจไปหมด เธอไม่อยากให้เขาเป็นแบบนี้ เธอไม่อยากให้เขาเสียใจแต่สิ่งที่เขากำลังจะทำกับเธอมันไม่ใช่ความรัก

“ใครบอกล่ะ เราไงที่รักนาย...รักมาตลอด แต่...ยิ่งรักก็ยิ่งเจ็บ นายรู้ไหมการที่เราต้องทนฟังนายพูดถึงโยเกิร์ตตลอดหลายปีที่เราเป็นเพื่อนกันมามันเจ็บแค่ไหน...ไม่เป็นไรเราทนได้แต่วันนี้วันที่นายถูกผู้หญิงคนนั้นทำร้ายมา นายยังไม่เคยมองเราเป็นมากกว่าเพื่อนเลย”

วายุมีสีหน้าตกใจกับสิ่งที่ได้ยินแต่อารมณ์ที่ทั้งโมโหเหงาและเศร้าของเขาในเวลานี้มันทำให้เขาคิดอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้ เขาแค่ต้องการใครสักคนมาทำให้เขารู้ว่าโลกใบนี้ยังมีคนรักเขาอยู่

มือหนาวางทาบทับกับมือเล็กจับกันไว้แน่น ปากอุ่นทำหน้าที่บรรจงจูบซอกคอ มอบความชุ่มฉ่ำให้กับเนื้อสาวที่ยังไม่เคยผ่านเรื่องราวแบบนี้มา