มีค่าแค่เวลาเธอเสียใจ(2)

นาเดียไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่ได้ยิน ตลอดเวลาที่เรียนมหาวิทยาลัยเธอรับฟังเรื่องแบบนี้มาตลอดไม่รู้กี่ครั้งและในที่สุด ทั้งคู่ก็จะกลับไปดีกันเหมือนเช่นทุกครั้งไป ครั้งนี้เธอก็คิดว่าคงไม่แตกต่างจากครั้งอื่นๆ

วายุหันมามองสบตาคนพูดแต่เขาไม่ตอบใดๆแล้วเลือกที่จะขับรถมุ่งหน้าไปยังคอนโดมิเนียมของครอบครัวเขาที่ซื้อไว้อีกอำเภอเป็นคอนโดที่อยู่ติดชายทะเล

“ข้างนอกฝนตกหนักเดียร์อยู่กับเราที่นี่ก่อนได้ไหม”

คนถูกพามาพยักหน้าอย่างเข้าใจเพราะนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเคยมาที่นี่เพียงแต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้มากันเพียงแค่ 2 คน

“เราขอโทษนะเดียร์พาเธอมาลำบากด้วยแท้ๆ”

เมื่อทั้งคู่ขึ้นมาถึงคอนโดวายุก็รีบเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดผมให้เพื่อนสนิทด้วยสายตาที่รู้สึกผิดเพราะเขาเพิ่งจะทำร้ายหัวใจเธอไปเมื่อช่วงเย็นและตอนนี้ก็กลับยังพาเธอมาลำบากอีก

“ไม่เป็นไรหรอกไหนเล่ามาว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

สาวน้อยนั่งอยู่ข้างล่างโซฟาโดยมีเพื่อนชายคนสนิทนั่งอยู่ด้านบนใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมให้พร้อมกับบอกเล่าเรื่องราวที่ทำให้เขาต้องร้องไห้เสียใจแบบนี้

วายุเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อช่วงหัวค่ำที่เขามีนัดกับคนรักซึ่งเป็นการนัดหมายที่สำคัญสำหรับชายหนุ่มมากเพราะว่าวายุตั้งใจจะไปขอโยเกิร์ตแต่งงานแต่สิ่งที่เขาได้รับรู้คือตอนนี้คนรักของเขามีคนอื่นและเธอก็ตัดสินใจเลือกคนใหม่ต้องการยุติความสัมพันธ์กับเขา

“ผู้ชายคนนั้นก็คือภาคิน”

นาเดียเมื่อรู้ว่ามือที่สามที่ทำให้ความรักของเพื่อนสนิทพังคือใคร เธอก็รีบเตรียมตัวหันไปมองสบตาผู้ชายที่กำลังเช็ดผมให้เธออยู่เพราะการโดนเพื่อนหักหลัง เธอรู้ดีว่ามันเจ็บแค่ไหนและตอนนี้วายุก็คงกำลังเจ็บและเสียใจเพราะการอกหักครั้งนี้คนที่เข้ามาทำร้ายไม่ใช่ใครที่ไหนแต่กลับเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกันนั่นเอง