บทที่ 2 ตีเนียน (กอด)

!! แป๊ะ แป๊ะ !! ภีมภพตบเข้าใบหน้าเรียว เพื่อเรียกสติ เขาจับชีพของเธอ พบว่ายังไม่ตาย เพียงแค่เป็นลมและหมดสติไป เมื่อเป็นเช่นนั้นเขาจึงอุ้มคนหมดสติไปยังตึกนวัตกรรมที่มีไฟเปิดอยู่

ประกายดาวฉันตายไปแล้วแน่ๆ ตายขณะที่ยังไม่อยากตายเลย ตื่นมาพบว่าบนสวรรค์มีเทวดาถึงสองคน โน้มหน้าเข้าหาฉันถึงสองคน

มือหนาที่จับหลอดยาดมให้กับคนหลับอยู่นั้น ทว่าร่างบางสวมด้วยกรอบแว่นตาหนา คนเป็นลมเปลือกตาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา

“โอ้ย บนสวรรค์เทวดา งานดีมาก นี้ฉันตายไปแล้วเหรอ พระเจ้านี้มันเทพบุตร เทวดาชัดๆ ” ใบหน้าสวยใต้กรอบแว่นตายิ้มสาดใส่นิสิตแพทย์ปีสี่เข้าอย่างจัง เสียงที่พึมพำมานั้น ทำเอาภีมภพ ไทม์สองหนุ่มที่ดูคนสลบถึงกับชะงัก สองหนุ่มได้แต่มองหน้ากัน

“ยัง...เธอยังไม่ตาย แค่เป็นลมสลบไป” สมองที่กำลังประมวลผล คนนอนบนโต๊ะสีขาวตัวยาว ตื่นมาพบว่าตรงหน้าของฉันมีหนุ่มหล่อทั้งสองคน ‘ซ้ายก็ดีเอย ขวาก็หล่อเอย คนไหนดีน๊า หล่อไปหม๊ด’

!! ปิ๊ง ปิ๊ง!! สายตาล่อกแล่กของร่างบางบนโต๊ะสีขาว ที่เหลือบมองสองหนุ่ม

“เธอเป็นลม” เขาเอ่ยเรียกสติคนสลบ ใช่ฉันกลัวผี นี้ถึงขั้นเป็นลมไปเลยเหรอ ทึ่งไปอีกฉัน แต่ในจังหวะนั้น

!! พรึ่บ !! ไฟในห้องอีกดวงกับถูกปิดลง

“กรี๊ด...!! ประกายดาวกรี๊ดลั่น ไทม์ภีมภพต่างก็ตกใจไม่ต่างจากเธอ

“พรึ่บ” คนนอนลุกขึ้นนั่งพรวดจนสองหนุ่มตกใจ ประกายดาวกับโผล่เข้ากอดภีมภพราวกับว่าเธอตกใจ กลัวมาก ที่สองหนุ่มตกใจไม่ใช่ไฟดับ แต่ตกใจเพราะเสียงกรี๊ดเธอ

!! ฮือ...ต้องใช่แน่ๆ !!

“ช่วยด้วยค่ะ ฉันเห็นผีใส่ชุดขาวๆ โผล่ออกมาจากตรงซอยนั้น ออกมาจากในห้องนั้น ต้องเป็นร่างอาจารย์ใหญ่ฟื้นคืนชีพขึ้นมา แน่เลย...” ร่างบางชุดพละโผล่เข้ากอดคุณหมอหน้าหล่อด้วยท่าทีตกใจ กอดแน่นไม่ยอมปล่อย ประกายดาวพูดเป็นตุเป็นตะ ทำเอาไทม์ที่เห็นท่าทีของสาวน้อยหน้าหวาน กอดภีมภพไม่ปล่อย ถึงกับอดกลั้นขำไม่ไหว

“เห็นผี เหรอครับ น้องเห็นยังไง เอ่ย” ไทม์ถาม ตื่นมาก็บอกเจอผีเลย ชี้นิ้วไปยังห้องที่ไอ้ภีมเดินออกมาเมื่อกี้อีก เอาแล้วสิ เพื่อนเขายังไม่ตาย มึงก็เป็นผีหลอกสาวเสียแล้ว

“ตรงนั้นค่ะ ฮือ... ออกมาจากในห้องนั้น” นอกจากจะตีเนียนร้องไห้ กอดแน่นไม่ปล่อยแล้ว ประกายดาวเอาหน้าของเธอซุก เข้าหน้าอกของคุณหมอหน้าหล่อ อย่างภีมภพ อีกด้วย ‘หูย...หมอชื่ออะไรน่า หล่อจัง‘ สายตาเรียวสวยสะดุดกับป้ายชื่อตำแหน่งหน้าอก

‘นศพ.ภีมภพ อักษรรุ่งโรจน์สกุล’

“อยากจะเป็นลม ซุกตรงนี้นานๆ พี่หมอภีมภพ ตัวห้อม หอม หอมมาก’ อยากจะกรี๊ด หล่อแล้วยังตัวหอมอีก หอมยิ่งกว่ากลิ่นยาดมในรูจมูกฉันอีก เจอพี่หมอหล่อแบบนี้ อยากจะแกล้งป่วยวันละ หลายสิบรอบ

“ตรงนั้น...ค่ะ” เขาถาม เธอพยักหน้าให้เขา

“ฉันเอง เป็นคนไม่ใช่ผี” ประกายดาวยอมผละออกจากคนตัวสูง เธอพึ่งจะสั่งเกตว่าคุณหมอหน้าใบหน้าฟ้าประทาน สุดหล่อของเธออยู่ในชุดเสื้อกาวน์ ภีมภพถอดชุดเสื้อกาวน์ออกจากตัว เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาว ประกายดาวถึงกับหน้าเหวอ

“ขอบคุณพวกพี่สองคนนะคะ ที่ช่วยฉัน” ประกายดาว ยกมือขึ้นมาเกาหัว ใบหน้าสวยหวานภายใต้แว่นกรอบทรงกลมได้แต่ยิ้มแห้งๆ

“ไม่เป็นไร...” ทว่าขณะที่สองหนุ่มจะเดินไปอีกตึกนั้น ใช่สิ มืดและน่ากลัวแบบนี้ฉันจะกล้าไปคนเดียวได้ไง

“พี่...คะ รอฉันด้วยค่ะ” ประกายดาวรู้ตัวอีกที เขาพาฉันมาที่ข้างห้องอะไรก็ไม่รู้ แถวนี้ตึกคณะแพทย์ไม่เอาด้วยหรอก

“...พี่ขา พี่หมอสุดหล่อ ไหนๆ พวกพี่ก็ช่วยฉันแล้ว ฉันขอรบกวนพวกพี่สองคนได้ไหม ช่วยพาฉันไปเอามือถือที่ตึกนวัตกรรมทีค่ะ ฉันลืมกระเป๋าไว้ที่ห้องชมรม ถือว่าช่วยเด็กตาดำๆ ก็ได้ค่ะ ฉันกลัวผี ไม่กล้าไปเอาคนเดียว” ประกายดาวไม่พูดเปล่า แต่เธอกับอ้อนวอนสองหนุ่มรุ่นพี่ด้วยสีหน้าน่าสงสารสุดๆ ไทม์ที่มีสาวน้อยผมจุก หน้าตาน่ารัก ถึงกับอดเอ็นดู น่ารักน่ากอด เฮ้ย...น่าหยอกไม่ไหว

ตัวเล็ก ไซส์มินิ แบบนี้เหมาะกับไอ้หมอ มันดี

“หมอมึง สนใจรับเลี้ยงเด็กป่าว ไซส์นี้กำลังน่ารักสเปคมึงเลย” ไทม์หันมากระซิบข้างหูเพื่อนสนิท

“กูไม่นิยม เด็กยังไม่หย่านม” คำบอกเล่าจากปากเพื่อนรัก ไทม์ถึงกับกลั้นขำไม่ไหว ดูท่าสาวน้อยน่ารัก น้องผมจุกสีแดง หลงเสน่ห์ไอ้หมอหน้าหยิ่งเข้าแล้วสิ ‘เด็กไม่หย่านม เพื่อนผมมันคงหมายถึงเด็กหน้ามัธยมน่ะสิ’ ทั้งสองหนุ่มเป็นอันรู้กัน

“ห้องไหนละครับ” ไทม์จะปฏิเสธยังไง ก็น้องมันน่ารัก ทำตาพริบๆ ใส่พวกพี่ซะ ขนาดนี้ เขาก็คนมีน้ำใจกับสาวสวยๆน่ารักเสียซะด้วยสิ ทว่าขณะที่ไทม์เดินนำหน้าจะเดินขึ้นตึกนวัตกรรมนั้น

Rrrrrrrrrrr มาคัส

“สัส ไอ้หมอ มึงดูพี่มึง แม่งชอบขัดจังหวะกูจริง มึงช่วยพาน้องเขาไปหน่อย ถือว่ากูขอร้อง” ภีมภพที่ไทม์เอ่ยมาเช่นนั้น ร่างสูงถึงกับมองค้อนให้เพื่อน ที่เดินเลี่ยงไปอีกทาง

“หึ...ใช่เรื่องกูไหม” ภีมภพเหลือบมองตัวต้นเหตุ

“พี่หมอภีมภพขา ถือว่าฉันขอร้อง นะคะ ” ประกายดาว ใบหน้าสวยซีดเผือกลง น้ำเสียงที่ภีมภพสบถตามหลังไทม์

“ชั้นไหน” หมอหล่อหน้านิ่งหยิ่งเอ่ยเสียงดุ

“ชั้น 5 ค่ะ แต่ตอนนี้ ลิฟต์คงปิดแล้ว” ประกายดาวเอ่ยจบ ภีมภพก็สาวเท้าขึ้นตึก นวัตกรรมโดยที่มีประกายดาววิ่งตาม เพราะเขาเดินเร็วมาก ส่วนฉันก้าวขาแทบไม่ทัน คนอะไรขายาวๆ หุ่นราวกับนายแบบ เฟอร์เฟคมาก เสียดายดุไปหน่อย แต่ก็นะ สเปคฉันเลย ใบหน้าเรียวน่ารักยิ้มกริ่มเบาๆ ขณะที่เดินตามหนุ่มรุ่นพี่