บทที่2.ภารกิจน่าเบื่อหน่ายในวันที่น่าเบื่อ.........

เมื่อจนปัญญาจะหาทางเล่นงานชายหนุ่ม ที่สำคัญเจ้าตัวเดินออกไปหลังพูดจบ ผู้ถือหุ้นและบอร์ดบริหารทุกคนจึงแยกย้ายกันเดินทางกลับ เมื่อประธานใหญ่ไม่อยู่ให้ซักฟอกไล่ต้อน แต่ถึงแม้ว่าสเตฟานยังอยู่ก็คงไม่มีข้อคัดค้านชายหนุ่มได้เพราะทุกๆ ไตรมาสที่ผ่านเลยไป “ดอร์อีส” จะมีผลกำไรเพิ่มขึ้นทุกครั้งไป จนทุกคนไร้ข้อโต้แย้งมีเรื่องเดียวที่พอจะกำหลาบชายหนุ่มให้ลดความหยิ่งลำพองลงได้ ก็แค่เรื่องความเสเพลเป็นแบดบอยที่สาวๆ ทั่วทั้งฝรั่งเศสใฝ่ปองคะนึงหา แต่ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องงานส่วนรวม

สเตฟานนั่งหลับตาพริ้มอยู่ด้านหลังรถยนต์คันหรู รถยนต์ประจำตำแหน่ง ชายหนุ่มเหนื่อยล้าเกินกว่าจะขับรถยนต์คู่ชีพฝ่าการจราจรอันติดขัดบนถนนสายหลักกลางกรุงปารีส จึงให้รถยนต์ของสำนักงานขับพามาส่งที่ห้างสรรพสินค้าสาขาใหญ่ของ “แซงน์” เพื่อเซ็นสัญญาเปิดสาขา “ดอร์อีส” เพิ่มขึ้นในทุกๆ สาขาของแซงน์ที่มีเกลื่อนฝรั่งเศส รวมถึงหลายสาขาของ “แซงน์” ทั่วทวีปยุโรป เป็นการกระจายฐานการขายเพิ่มยอดกำไรและทำให้ “ดอร์อีส” มีชื่อเสียงเพิ่มขึ้น เมื่อดอร์อีสไม่ได้มีชื่อเสีงโด่งดังแค่ในฝรั่งเศส เครื่องสำอางชั้นดีพิถีพิถันในการผลิต ใส่ใจทุกสภาพผิวของผู้หญิงทุกคน สีสันสดสวยติดแน่นคงทนเป็นที่นิยมของผู้หญิงรักสวยรักงาม สโลแกนของ “ดอร์อีส” คือ “มีสองสิ่งทีเรียกคืนไม่ได้ คือเวลาและคำพูด เพราะฉะนั้นเริ่มใส่ใจตัวเองตั้งแต่วันนี้ให้ “ดอร์อีส” ช่วยคุณ ดีกว่ามาย้อนนึกเสียใจเมื่อเวลาเลยผ่านไปจนไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ เริ่มตอนนี้รับรองคุณจะไม่เสียใจ”

ท่ามกลางผู้คนที่เดินสวนกันไปสวนกันมา เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจกลางห้างสรรพสินค้าแซงน์ เขาของสเตฟานดูโดดเด่นเป็นจุดสนใจ บวกกับความองอาจผึ่งผายบุคลิกเข้มแข็งชวนมอง สาวๆ สวยๆ หลายรายทิ้งสายตาชะม้อยชายตาให้ ส่งยิ้มหวานฉ่ำทอดสะพานคอนกรีตเสริมใยเหล็กให้สเตฟานเป็นทิวแถว ชายหนุ่มยิ้มรับโปรยเสน่ห์ย้อนกลับไปอย่างคึกคะนอง เมื่อความสนุกสนานกับเกมกีฬาในร่ม ที่เรียกเหงื่อได้เป็นอย่างดีและเสริมความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง จึงไม่รีรอถ้ามีสาวคนไหนอยากเข้ามาลองเชิง

“ตามเคยนะเพื่อน! เสน่ห์ของคุณหอมลอยฟุ้งไปไกลเกือบสามกิโล ผู้หญิงทั่วปารีสแทบจะเหยียบกันตายเพื่อเข้าคิวรอให้คุณเลือก” เสียงสูงปรี๊ดของชายหนุ่มนายหนึ่ง ซึ่งยังระบุเพศชัดๆ ไม่ได้ เป็นเพราะเจ้าตัวยังปิดบังจากทุกคนเอาไว้ กีดีเย่ เดอร์ฟร็องส์เพื่อนสนิทในก๊วนเดียวกันกับสเตฟานเดินเข้ามาทักทายอย่างสนิทสนม

“กีเองเหรอ!!! นึกว่าใคร คุณนึกยังไงมาเดินห้างสรรพสินค้าโดยไม่มีคู่ควงมาด้วย”

“ผมสิต้องถามคุณสเตฟาน คุณมาคนเดียวได้ยังไงโดยไม่หนีบสาวทรงโตๆ มาด้วย ผิดวิสัยชายโฉดแบบคุณนะครับ”

“ผมมาทำงานน่ะกี ไม่ได้มาเที่ยวเล่น ผมมีนัดเซ็นสัญญากับแซงน์บ่ายโมงตรง คุณล่ะมาทำอะไรที่นี่?”

“ผมมาซื้อของน่ะสเตฟาน อย่างที่รู้ๆ ผมรับอุปการะเด็กสาวไว้หนึ่งคน เลยต้องพามาซื้อของใช้ส่วนตัวสักหน่อย ว่าแต่คุณเถอะพอมีเวลาสักห้านาทีไหม ผมอยากขอความช่วยเหลือ”

สเตฟานเหลือบมองนาฬิกาเรือนหรูบนข้อมือ นาฬิกายี่ห้อดังราคาแพงของตัวเอง ก่อนจะพยักหน้าอนุญาตให้เพื่อนรักได้บอกเรื่องที่ต้องการความช่วยเหลือด้วยความเต็มใจ

“มีเรื่องเดียว...เด็กที่ผมเพิ่งจะไปรับมานั่นล่ะ อย่างที่รู้ๆ ผมมีนัดล่องเรือสำราญในอีกสองวัน เลยไม่อยากจะทิ้งให้เธออยู่ในคอนโดคนเดียว เลยอยากจะเอาไปฝากไว้ที่บ้านคุณ ให้ปิป้าดูแลให้หน่อยเด็กยังไม่คุ้นกับภาษาฝรั่งเศสเท่าไร อยู่คอนโดผมคนเดียวคงจะอดตายเมื่อผมล่องเรือครั้งนี้เกือบครึ่งเดือน”

“ตามสบายกี! นึกว่าเรื่องอะไรใหญ่โต ผมจะโทรบอกปิป้าเอาไว้ก่อน คุณจะเข้าไปหาที่คฤหาสน์ตอนไหนก็ได้นะกี”