บทที่ 2/1 โลกกลม

บทที่ 2/1 โลกกลม

ผับหรูใจกลางกรุง

เวลาประมาณ 3 ทุ่มเศษ สถานที่แห่งนี้ถูกเติมเต็มไปด้วยนักท่องราตรีมีระดับ ที่นี่มีแต่นักเที่ยวกระเป๋าหนักแวะเวียนกันเข้ามา ภายในตกแต่งอย่างหรูหรา ดนตรีสนุก และที่นั่งล้วนแบ่งเป็นโซนเหมาะกับคนเหงาที่ชอบแวะมาหามุมส่วนตัวเพื่อผ่อนคลาย หาความสำราญและปลดปล่อยอารมณ์ตึงเครียดมาตลอดทั้งสัปดาห์

หญิงสาวหน้าตาดี สวยเฉี่ยว ในชุดเดรสสั้น สายเดี่ยวที่ถูกคว้านลึกจนเห็นผิวขาวนวลเนียน กำลังก้าวขาฉับ ๆ ตรงดิ่งไปยังโต๊ะประจำของเธอ

“เอ่อ…วันนี้โต๊ะนั้นได้ถูกจองไปแล้วครับ เดี๋ยวผมจะให้คนไปเคลียร์โต๊ะอื่นให้นะครับ คุณหนูรอสักครู่…วันนี้ลูกค้าเราจองเต็มทุกโต๊ะเลยครับ” ผู้จัดการของร้านรีบแจ้ง ท่าทีของเขาดูกังวลเป็นอย่างมาก

“ฉันไม่เคยต้องจอง และฉันจะนั่งที่ของฉันเท่านั้น”

พูดจบเธอก็สะบัดผมบ๊อบ จนวิกผมสีบลอนด์พริ้วกระจาย และก้าวขาเรียวไปยังโต๊ะที่เธอต้องการทันที โดยมีลูกน้อง 2 คน ยืนคุมเชิงรออยู่ด้านนอก

“หึ นึกว่าใคร โลกกลมจริง ๆ ” หญิงสาวทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตัวยาว ขณะที่มีสายตาดุกร้าวของชายหนุ่มหน้าตาดีจ้องมองมาไม่กระพริบ ที่นั่งเยื้องห่างกับเธอเพียงหนึ่งช่วงแขน

“นี่แม่คุณ ไม่เห็นเหรอว่าโต๊ะนี้มีคนนั่งแล้ว” ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูงถามออกไป อย่างไม่สบอารมณ์

“นี่มันโต๊ะประจำของฉัน คุณต่างหากล่ะ ควรไปนั่งที่อื่น”

นาตาลีทำท่าทีไม่ยี่หระออกไป พร้อมกวักมือเรียกบริกรให้ยกเครื่องดื่มแบบเดิมมา โดยที่ไม่สนว่าอีกคนกำลังหัวเสีย ไม่นานนักบริกรคนเดิมก็นำเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แก้วหรูมาเสริฟให้ หญิงสาวกระดกพรวดเดียว 3 แก้วติดต่อกัน ก่อนที่บริกรจะวางแก้วเหล้าใบใหม่แล้วเดินจากไป

การกระทำของหญิงสาว ทำเอาภากรเหวอค้าง แต่ก็ไม่ได้น่าแปลกใจสักเท่าไหร่ เพราะก่อนหน้านี้เขาก็ได้เห็นพฤติกรรมแปลกประหลาด ไร้มารยาท ประหนึ่งเด็กเรียกร้องความสนใจของเธอมาบ้างแล้ว ครั้งที่เจอกันบนเกาะตอนงานแต่งของเมลดา

หลังจากเหล้าสามแก้วเข้าปาก ไม่นานนักหญิงสาวก็เริ่มกรึ่มทันที แก้มนวลมีสีแดงเรื่อของเลือดฝาด ตากลมใสเป็นประกายชวนฝัน ปากอิ่มยุกยิกไปมานั่นทำให้เขาชะงัก…ราวกับว่าเคยเห็นริมฝีปากแบบนี้ที่ไหน

“นี่คุณ …วันจันทร์ฉันขอลางานนะ ไม่สิ อาทิตย์หน้าฉันขอลางานทั้งอาทิตย์เลยดีกว่า”

“อืมมม จะลาทั้งเดือน หรือลาออกไปเลยก็ได้ ฉันไม่ขัด” เขาตอบโดยไม่มองหน้า

“ดี…งั้นฉันจะไม่เข้าบริษัท แต่คุณช่วยโกหกป๊าให้หน่อยนะ แลกกับที่เราไม่ต้องเห็นหน้ากัน วิน ๆ ทั้งคู่”

“ได้..แต่ก่อนอื่นเธอไปได้แล้ว ฉันนัดเพื่อนไว้” ภากรรีบรับปากส่งเดช ไล่เธออ้อม ๆ

“อ๋อ..นัดแฟนไว้ล่ะสิ ว่าแต่…แล้วทำไมฉันต้องลุกไปด้วยล่ะ ถ้านายไม่อยากให้แฟนเข้าใจผิด นายนั่นแหละควรลุกไปได้แล้ว”

พูดจบเหมยลี่ก็กระดกเหล้าเข้าปากพรวดทันที ภากรได้แต่ยั้งคำพูดไว้ในลำคอ ดูท่าหญิงสาวน่าจะเจอเรื่องหนักใจมาไม่ต่างจากเขา เพราะทุกครั้งที่เธอเงียบปาก แววตาก็หม่นลงอย่างเห็นได้ชัด

ครืด ครืด ข้อความใหม่ คุณส้ม

(ส้มไปไม่ได้แล้วค่ะคุณภาค มีเรื่องด่วนเข้ามากะทันหัน ไว้เรานัดกันใหม่นะคะ ขอโทษด้วยค่ะ)

“ทำหน้าแบบนี้ สาวชิ่งล่ะสิ หึ หึ คุณนี่ไม่ได้เรื่องเลย” คนตัวเล็กถึงกับแสยะยิ้มใส่คนตรงหน้าทันที

ภากรพ่นลมหายใจอย่างเบื่อหน่ายออกมา ก่อนจะคว้าแก้วเหล้ากระดกพรวดเข้าปากไป เมื่อแอลกอฮอล์เริ่มสูบฉีด ความถือดีของทั้งคู่ก็เริ่มลดลง เสียงถากถางสลับเสียงหัวเราะดังมาเป็นระยะ ๆ

เมื่อเริ่มดึกผู้คนก็เริ่มหนาตามากขึ้น จนทั้งคู่เริ่มรู้สึกได้ว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของใครหลาย ๆ คน ทันใดนั้นก็มีสาวสวยร่างเอ็กซ์ ฉีกยิ้มเดินตรงปรี่เข้ามา และนั่นก็เป็นอีกหนึ่งเหตุการณ์ที่ทำเอาหนุ่มหล่อด้านข้างต้องเหวออีกครั้ง

“นาตาลี ใช่ลี่จริง ๆ ด้วยอ่ะ” หญิงสาวปรี่เข้าหานั่งประกบนาตาลีทันที

“เจนนนน… เอ่อ..วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์จะเล่นด้วย เธอกลับไปก่อนได้มั้ย”

“ไม่เอาหรอก คืนนี้กลับพร้อมกันเถอะนะ นะ…” เจนพยายามตื๊อต่อ ขณะที่มือก็เริ่มซุกซนเกาะแกะไม่เลิก

“ไม่ไป อย่าดื้อได้มั้ย อืมม เอาไป แล้วช่วยไปไกล ๆ ซะที” นาตาลีพยายามแกะมือปลาหมึกออก ก่อนจะโยนเงินฟ้อนนึงให้หญิงสาว

“เจนจะไปก็ต่อเมื่อ ลี่รับปากว่าคืนนี้จะไปค้างที่คอนโดเจน”

“ฉันบอกแล้วไง ว่า…อื้อออออ” ไม่ทันที่นาตาลีจะพูดจบ เจนสาวเอ็กซ์ก็ใช้ปากประกบปากเธอทันที

หมับ! มือเรียวบางจิกไปที่ศีรษะของคนด้านหน้าพร้อมทั้งทึ้งผมให้หล่อนแหงนหน้าออกห่างจากปากอิ่มของเธอ

“โอ๊ยยยย ลี่ เจนเจ็บ”

“ฉันบอกเธอกี่ทีแล้ว ว่าอย่าเอาลิปสติกราคาถูกมาโดนปากฉัน!! และถ้าเธอไม่หายไปภายใน 1 นาที ฉันจะให้ลูกน้องมาลากเธอออกไป!!”

“ก็มันคิดถึงนี่หน่า” เจนทำหน้าออดอ้อน ตาปริบ ๆ

“อย่ามาทำแบ๊ว เธอแก่กว่าฉันตั้ง 5 ปีนะเจน และเชื่อเถอะเธอคิดถึงเงินของฉัน ไม่ใช่ฉัน ไปได้แล้วอย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ”

สาวสวยรีบคว้าเงินที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วรีบลุกพรวดไปทันที นาตาลีจึงหันมาสนใจแก้วเหล้าในมือต่อ

“กินหนักขนาดนี้ เดี๋ยวก็เมาหรอก” ภากรพูดพลางคว้าแก้วในมือของหญิงสาวออก เมื่อเห็นว่าเธอกระดกเหล้าเหมือนน้ำเปล่า

“คุณดูไม่ออกเหรอ ว่าพ่อของฉันกำลังพยายามจับคู่เราอยู่ และคุณก็เห็นแล้วว่าฉันไม่ได้ชอบผู้ชาย ฉะนั้นขอร้องล่ะห้ามรับข้อเสนอของพ่อฉันเด็ดขาด”

นาตาลีเขยิบตัวเข้าหาร่างหนา พยายามส่งเสียงอ้อแอ้แข่งกับความดังของเครื่องดนตรี ภากรเอียงหน้าเข้าหาตั้งใจฟัง จนตอนนี้หน้าของทั้งคู่ห่างกันเพียงคืบ สายตาของเขาจดจ้องอยู่แต่กับดวงตากลมโตสลับกับปากอิ่มที่ขยับไปมาไม่หยุด

“เอาหน่า ฉันจะพยายามสุดกำลัง ไม่ให้แผนของพ่อเธอสำเร็จ แต่ตอนนี้เธอกลับไปได้แล้ว เธอเมาแล้วนาตาลี!!”

“อื้อออ”

พูดจบร่างบางก็เหยียดตัวลุกขึ้นยืนก่อนที่จะเซถลา ร่างสูงก็ลุกขึ้นคว้าหมับไปที่เอวคอดกิ่วนั่น ด้วยความตกใจหญิงสาวก็ยืดสองแขนเรียวโอบคว้าลำคอของคนตัวสูงไว้มั่น ทำให้ภากรต้องโน้มหน้ากดต่ำตามแรงรั้งของคนตัวเล็ก ด้วยระยะห่างเพียงคืบ ส่งผลให้สมองของคนทั้งคู่ประมวลผลย้อนนึกไปถึงเรื่องราวก่อนหน้าเมื่อ 3 คืนก่อนอัตโนมัติ คืนที่มีหญิงสาวชุดดำบุกเข้าไปในห้องทำงานเขา ทั้งคู่จ้องกันอย่างยากที่จะคาดเดาความคิดของอีกฝ่าย