บทที่ 1 แยกกันอยู่ 3

พชรพลนำกระเป๋าเสื้อผ้าไปเก็บที่แฟลตแล้วก็เข้ามาในโรงพยาบาลที่ห้องทำงานของตัวเองเพื่ออ่านรายงานอาการผู้ป่วยที่ตัวเองอ่านค้างไว้ก่อนหน้านี้ เพราะอาทิตย์นี้เขาลาหยุดงานแต่งงาน แถมวันนี้เป็นวันหยุด แต่ก็ยังเป็นห่วงผู้ป่วยที่ตัวเองดูแลอยู่

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำงานส่วนตัวทำให้พชรพลเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มเอกสารที่กำลังสนใจมองหน้าประตูพร้อมกับอนุญาตแขกให้เข้ามาในห้องได้

“เชิญครับ”

แอค!

เสียงประตูห้องทำงานถูกเปิดผลักเข้ามาพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของรุ่นพี่เดินเข้ามาในห้องพร้อมดึงลากเก้าอี้ตรงข้ามตัวเองออกนั่งโดยไม่รอให้เขาอนุญาต

“สวัสดีครับพี่พอร์ช”

“อือ...เห็นพยาบาลบอกว่านายเข้ามาในโรงพยาบาลเลยแวะมาหา”

“ครับ”

“วันนี้วันหยุดนี่ แล้วเข้ามาทำไม อีกอย่างเพิ่งแต่งงานไปเมื่อวาน วันนี้น่าจะอยู่กับ ‘เมีย’ ที่บ้าน แล้วมาทำไมที่โรงพยาบาล” เสียงทุ้มเอ่ยถามรุ่นน้องที่ตอนนี้พ่วงตำแหน่งน้องเขย เขานายแพทย์อธิป ภัทรปรีชา หรือพอร์ช วัย 34 ปี พี่ชายของอุรณา ภรรยาของคนที่นั่งตรงข้ามตน

“พี่เองก็รู้ว่าเราสองคนแต่งงานกันเพราะอะไร ผมไม่จำเป็นต้องอยู่ที่บ้านกับน้องสาวของพี่ก็ได้” น้ำเสียงเข้มไร้อารมณ์ตอบสวนกลับพร้อมก้มหน้าสนใจอ่านรายงานตรงหน้าต่อ

หึหึ

อธิปแค่นขำด้วยรู้ดีว่าคนตรงหน้าและน้องสาวตัวเองแต่งงานกันเพราะอะไร หากพชรพลรู้ความจริงเบื้องหลังเงื่อนไขนี้ มีหรือคนหยิ่งในศักดิ์ศรีอย่างรุ่นน้องจะยอมแต่งงานกับอุรณาน้องสาวตน

“นั่นสินะ เงื่อนไข แต่นายก็ไม่ควรจะหอบข้าวของมาอยู่แฟลตแบบนี้ แต่งงานยังไม่ทันข้ามวันก็แยกกันอยู่ซะแล้ว ไม่กลัวคนอื่นนินทารึไงฌอห์ณ”

“ผมคงไปห้ามปากใครไม่ได้หรอกครับ ถ้าจะพูดก็ให้เขาพูดไป เพราะไม่มีใครรู้จักผมได้ดีเท่าผม” เขาตอบกลับพี่ชายของภรรยาเสียงเรียบอย่างไม่ใส่ใจ

“แต่นายก็ใจร้ายมากนะ ทิ้งน้องสาวฉันอยู่บ้านคนเดียว”

“ที่บ้านมีพรีมและเด็กรับใช้ เธอไม่ได้อยู่คนเดียว” เขาแก้

“แต่ก็เหมือนอยู่คนเดียว มีอย่างที่ไหนแต่งงานยังไม่ทันข้ามวัน ผัวหอบข้าวของออกจากบ้าน นายไม่คิดจะมองยัยเนมใหม่บ้างเหรอ”

“ผมก็มองเธอปกติดี เพียงแต่ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอ พี่เลิกถามผมเถอะ พี่เองก็รู้ว่าผมกับน้องสาวพี่แต่งงานกันเพราะอะไร”

“งั้นพี่ไปล่ะ เพิ่งออกเวรว่าจะไปนอนพักที่แฟลตสักหน่อย”

“ตามสบายครับ” เขาตอบสั้นๆ แล้วก็ก้มหน้าอ่านรายงานอาการป่วยของผู้ป่วยในความดูแลตัวเองต่อ ส่วนอธิปก็ได้แต่ส่ายหน้าให้กับความเย็นชาของน้องเขยตัวเองและนึกสงสารน้องสาวตัวเองที่มาตกหลุมรักรุ่นน้องไร้หัวใจของตนอย่างพชรพล

เฮ้อ!

พอพี่ชายของภรรยาออกไปจากห้องทำงานของตัวเอง พชรพลก็ถอนหายใจออกมาพร้อมเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ด้านหลังยกมือขึ้นนวดคลึงขมับตัวเองให้ผ่อนคลาย