หมาก

“ก็เรื่องที่เจ้าลงไปช่วยข้าในน้ำวันนั้นทั้งๆ ที่เจ้าก็รู้ว่าข้าว่ายน้ำเป็น เจ้ายังมีน้ำใจลงไปช่วยข้า เป็นพี่เสียอีกที่ปล่อยให้เจ้าจมน้ำลงไป”

ตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมายิ้มสบตากับ ชินเหอค้นหาความจริงในนั้น

“นั่นเพราะข้าตกใจ อืม ข้าหมายถึงว่าข้าตกใจที่พี่สาวตกลงไปในน้ำข้าเลย รีบลงไปช่วยจึงลืมไปว่าตัวเองว่ายน้ำไม่เป็น”

“ความสัมพันธ์ของเราพี่น้องนับว่าเหนียวแน่น เจ้าเองก็รู้ดีว่าข้าไม่เคยไม่ดีกับเจ้า เช่นนั้นมีเรื่องไหนที่เจ้าพออภัยให้ข้าได้ก็ไม่ควรเอ่ยมันออกมา เมื่อคืนข้าไม่รู้ว่าเจ้าไปที่ห้องนอนของข้ากับท่านพี่ทำไมกัน แต่ข้ายังคงคิดเสมอว่าเจ้าไม่มีทางจะทำร้ายข้าแน่”

ยัดกำไลหยกใส่ในมือของตัวเล็ก ตั้งใจเอาน้ำเย็นเข้าลูบ

“แน่นอน ข้าไม่มีทางทำร้ายท่านแน่”

ยิ้มกว้าง สะกดกลั้นคำว่าหากท่านไม่ทำร้ายข้าก่อนไว้เสีย

ชินเหอจากไปแล้วตัวเล็กนั่งหมุนกำไลหยกไปมา หากจะพูดไปชินหยูก็รู้ว่าตัวเองว่ายน้ำไม่เป็น แล้วรู้ว่าพี่สาวว่ายน้ำเก่งทำไมนางยังลงไปช่วยชินเหอทั้งๆที่ตัวเองก็ตั้งครรภ์ อีกอย่างเสี่ยวจูก็บอกว่าทั้งสองคนตั้งใจหนีไปจากจวนแม่ทัพทำไมต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงควรจะหนีไปแบบเงียบๆ ไม่ควรลงทุนเอาตัวเองไปเสี่ยงตาย ช่วยชีวิตชินเหอที่เป็นถึงฮูหยินแม่ทัพที่ในตอนนั้นเสี่ยวตื้อนางก็อยู่ตรงนั้น เพียงตะโกนนิดเดียวบ่าวไพร่ก็ต้องลงไปช่วย หรือไม่ก็ท่านแม่ทัพสุดหล่อนั่นก็รักเมียออกจะตายคงไม่ปล่อยให้เมียตายแน่ ชินหยูตอนนั้นคิดอะไรอยู่กันแน่

“เสี่ยวจูคืนนี้ไม่ต้องรอข้าเจ้านอนเสีย”

“คุณหนูเอาอีกแล้วหรือท่านกำลังจะไปไหนกำลังจะทำอะไร”ตัวเล็กถอนหายใจยาว

ทางเดินทอดยาวในสวน

“นายหญิงเจ้าค่ะคุณหนูรอง เหมือนจะเชื่อสนิทใจกับสิ่งที่นายหญิงชี้นำ”

“นาง เหมือนคนไร้ความทรงจำ ข้าเห็นได้ชัดว่านางแสร้งไม่เอ่ยถึงเรื่องวันนั้นว่าข้าเป็นคนที่จับนางกดหัวลงไปในน้ำ …เพื่อให้นางตายเสีย”

“ความจริงคุณหนูรองนางกำลังจะหนีไปเสียจากจวนแม่ทัพ”

“ข้าไม่อาจวางใจ ดีแค่ไหนแล้วที่นางแท้งลูก หากลูกของนางยังอยู่แล้วนางยัง มีท่าทีเหมือนที่เคยทำ นั่นคือทำสีหน้าเศร้าสร้อยใช้มารยาล่อหลอกจนท่านพี่สงสารนาง ข้าคงจะต้องหาทางฆ่านางอีกแน่ ในเมื่อนางจะหนีไปหากวันใดนางคลอดลูกของท่านพี่แล้วนางคิดมาทวงทุกอย่างคืน ข้ามิต้องสูญเสียตำแหน่งฮูหยินหรือไร”เสี่ยวตื้อพยักหน้าแสดงว่าเข้าใจ

“แล้วต่อไปนายหญิงท่านจะจัดการอย่างไร”

เสี่ยวตื้อมองชินเหอเปลี่ยนไปในวันแรกๆ ที่นางเข้ามาช่างอ่อนหวานอ่อนโยนและอ่อนแอแต่ตอนนี้ชินเหอราวกับควบคุมทุกอย่างไว้เสียหมดและยัง ทำเหมือนทุกอย่างหมุนรอบตัวเอง

“ข้าจะส่งนางกลับไปที่ตระกูลลี่ ให้ท่านแม่จัดการหาใครสักคนแต่งกับนาง แต่จากที่มองดูแล้วนางคงรู้แล้วว่าข้าไม่ชอบใจที่นางยั่วยวนท่านพี่ นางจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปยังคุณชายรองอี้หลาง พักหลังมานี้นางสนิทชิดเชื้อกับคุณชายรองยิ่งนักแต่ก็นั่นแหละข้าก็ไม่อาจไว้ใจ เมื่อคืนที่ผ่านมานางเข้าไปในตอนที่ท่านพี่กำลังอาบน้ำ ไม่แน่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากข้าเข้าไปไม่ทัน บางทีนางอาจยั่วยวนท่านพี่แล้วเล่าความจริงในวันนั้นให้ท่านพี่ฟัง”

“นายหญิงมั่นใจหรือว่า นายท่านจะไม่มีใจให้กับคุณหนูรอง”

ชินเหออึ้ง จะแน่ใจได้อย่างไรในเมื่อสองสามวันนี้ชินหยูมักจะทำอะไรๆ แปลกไป เดิมชินหยูแม้จะร่าเริงแต่นางมักจะเก็บซ่อนความรู้สึกยิ่งมาอยู่ในจวนแม่ทัพนางยิ่งเงียบขรึมกว่าเดิม แต่นี่ชินหยูนางกลับมีท่าทีเหมือนชินหยูคนเดินที่ชินเหอเคยแอบอิจฉาชินหยูที่น่ารักสดใสไร้เรื่องราวในใจ

ค่ำคืนมืดมิด จางอี้หลงนั่งตรวจเอกสารในห้องทำงานพร้อมกับอี้หลาง

“พี่ใหญ่ดึกแล้ว พรุ่งนี้จึงค่อยสะสางดีไหม”อี้หลางปิดปากหาว

“ทัพแคว้นฉานตอนนี้ ยกมาประชิดด่านชายแดนเราแค่ส่งราชสาสน์ให้กับแคว้นต่างๆ ขอความร่วมมือ เพราะแคว้นฉานยิ่งใหญ่เกินกว่าจะรับมือ หากช้าไปกว่านี้”

“พี่ใหญ่แคว้นฉานยิ่งใหญ่ก็จริงแต่ ภายในล้วนขัดแย้ง ข้าอาศัยเรื่องราวขัดแย้งภายในปลุกปั่นให้ไท่จือกับองค์ชาย สี่ของแคว้นฉาน รบรากันเอง”

“อืม อี้หลางอย่างไรก็ยังเป็นอี้หลางข้าจะทูลฝ่าบาทเรื่องที่เจ้า ลงแรง”

“ขอบคุณพี่ใหญ่ ตำแหน่งโหว่คงเป็นของท่านอีกไม่นาน ส่วนข้าขอเพียงอยู่เบื้องหลังก็พอแล้วยอมให้ใครต่อใครคิดว่าไม่เอาถ่านแบบนี้ นับว่าไม่เลวทีเดียว”

“ชินหยู เจ้าคิดอย่างไรกับนาง”

“พี่ใหญ่บอกตามตรง ข้าสงสารนางไม่น้อย พี่สะใภ้แม้จะไม่ได้ร้ายกับนางแต่ก็ไม่ดี พี่ใหญ่ท่านจะว่าอะไรไหมหากข้าจะขอประทานงานแต่งจากฝ่าบาทหากจัดการเรื่องแคว้นฉานสำเร็จ ให้พี่ใหญ่ทูลฝ่าบาทว่าแผนการครั้งนี้เป็นของข้าเพื่อขอประทานงานแต่งงาน”

“แล้ว เจ้าไม่ติดขัดเรื่องที่นางผ่านการตั้งครรภ์มาหรือไร”