ตอนที่ 2

เย็นนางพิกุลก็บอกว่าค่ำๆ ทนายคนนี้จะแวะมาคุยธุระที่บ้าน

อานนท์เดินกลับมาที่เตียงนอนโดยไม่สนใจธุระของทนายกับมารดา

ชายหนุ่มทิ้งร่างลงนอนบนเตียง หลับไปได้เพียงครู่สั้นๆ ด้วยอากาศร้อนของเดือนเมษาทำให้รู้สึกว่าคอแห้งผาก

จู่ๆ อานนท์ก็เกิดอาการกระหายน้ำขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก จึงเดินลงบันไดมาที่ชั้นล่าง แต่พบว่าที่เก้าอี้ในห้องรับแขกนั้นว่างเปล่า... ทนายเอกพลกับแม่ของตนหายไปไหน?

ชายหนุ่มนึกว่าจะเห็นนางพิกุลกับทนายเอกพลนั่งคุยกันอยู่ที่ห้องรับแขก แต่กลับไม่เห็น หรือว่าเขาอาจจะกลับไปแล้วก็ได้

เลิกสนใจเรื่องทนายเอกพล อานนท์ก้าวเดินตรงมายังตู้เย็นที่ตั้งอยู่ใกล้ห้องนอนของมารดา

จากนั้นเท้าที่กำลังก้าวย่างลงบนพื้นกระเบื้องเย็นๆ ก็มีอันต้องหยุดชะงักก่อนจะเปิดตู้เย็น เพราะว่ามีเสียงครวญครางแปลกๆ ดังออกมาจากห้องนอนของนางพิกุลผู้เป็นมารดา เป็นเสียงครางที่ชวนสะดุดหู

‘เสียงอะไร... ?’

เกิดคำถามขึ้นในใจ ความอยากรู้เร่งเร้าให้อานนท์เดินเข้ามาแนบดวงตาเข้ากับรูน้อยๆ ที่มีแสงไฟสีเหลืองสาดลอดออกมาจากฝาผนังห้องนอนของแม่ ครั้นแล้วก็ต้องตกใจจนต้องยกมือขึ้นปิดปาก

‘โอ้ว… คุณพระช่วย’

ดวงตาของอานนท์เบิกโพลงมองภาพที่เกิดขึ้นในห้องนอนของแม่

“อื๊อ... อย่า... ฮึ่ก... คุณทนายอย่าทำบ้าๆ แบบนี้นะลูกชายฉันนอนอยู่ข้างบน... ยะ... อย่า”

อานนท์ตกใจกับภาพที่กำลังเกิดขึ้นบนเตียงนอน เห็นร่างกำยำของทนายเอกพล กำลังโถมทับร่างน้อยๆ ของนางพิกุลผู้เป็นมารดา

‘ไอ้ทนายชั่ว… มึงทำแม่กู’

อานนท์กำมือแน่น ถอยออกมาคว้าไม้เบสบอลที่วางพิงเอาไว้ตรงมุมห้อง กำแน่นเอาไว้ในมือ กำลังตัดสินใจว่าจะบุกเข้าไปช่วยนางพิกุล เพราะเห็นชัดๆ ว่าไอ้ทนายหื่นกำลังลงมือปลุกปล้ำมารดาของตน

แต่เพื่อความแน่ใจ... อานนท์สืบเท้าเข้ามาแนบดวงตาเข้ากับฝาผนังห้องอีกครั้ง ตั้งใจว่าจะถีบประตูแล้วบุกเข้าช่วย... แต่ทว่า!

‘คุณพระ…’

ภาพที่เห็น... อาการขัดขืนของนางพิกุลที่อ่อนลงไปอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าบิดเบ้บ่งบอกความเสียวซ่านในอารมณ์ ก็ทำให้อานนท์ชะงัก เกิดอาการสองจิตสองใจที่จะเข้าช่วยเหลือแม่ ด้วยตระหนักได้ว่าการเข้าช่วยอาจจะเป็นการขัดจังหวะ

“เธอรู้จักคำว่าตอบแทนไหม… ฉันช่วยเหลือเธอทุกอย่าง… ทั้งเรื่องลูกเรื่องผัวโดยไม่เอาเงินสักบาท… ฉันขอแค่ได้เอาเธอสักครั้ง ได้จัดหนักเธอสักครั้ง… เธอจะใจร้ายไม่ยอมให้ฉันเชียวหรือพิกุล”

คำพูดที่หลุดออกมาจากปากทนายเอกพล ทำให้อานนท์รู้ว่าอะไรเป็นอะไร

“อย่า... ซี้ด... อูย... อ๊อย... มะ... ไม่... ซี้ด”

นางพิกุลร้องครางอย่างสับสน เมื่อโดนร่างกำยำใหญ่จู่โจมกอดจูบ

แบบนี้คงไม่ใช่ขืนใจแล้วกระมัง เพราะว่าท่าทางโอนอ่อนของแม่ ทำให้คนเป็นลูกชายซึ่งกำลังอยู่ในวัย ‘ใจแตก’ โตพอและเคยเรียนรู้เรื่องเพศว่าอะไรเป็นอะไร ต้องยกมือขึ้นปิดปากของตัวเอง สะกดกลั้นเสียงอุทานให้กลืนหายลงในลำคอ ด้วยกลัวว่าคนในห้องจะได้ยิน

“อย่า... เดี๋ยวลูกชายฉันลงมาเห็น… อย่าทำบ้าๆ นะ”

พิกุลดิ้นรนน้อยๆ อานนท์รู้ว่ามารดาของตนไม่ได้ขัดขืนอย่างที่ควรจะเป็น ทั้งที่ก็พยายามทุบตีทนายเอกพลรัวๆ ที่อก หัวไหล่ แต่ก็ไม่ได้รุนแรง อีกทั้งสีหน้าก็ยังออกอาการหวามไหวมีอารมณ์ กำลังจะแพ้พ่ายต่อความต้องการทางเพศที่ซุกซ่อนเอาไว้

อานนท์รู้ว่านางพิกุลเหงา หลังจากบิดาของตนต้องเข้าไปอยู่ในคุก… ถึงวันนี้ก็ปีกว่า ทิ้งให้มารดาตกอยู่ในอารมณ์อ้างว้างเหว่ว้ามานาน

ครั้นเมื่อต้องมาโดนสัมผัสปลุกเร้าเร่าร้อนของผู้ชายหื่นอย่างทนายเอกพลอีกครั้ง หล่อนจึงอ่อนระทวยอย่างที่เห็น

“พิกุลจ๋า... อย่าปฏิเสธความต้องการของตัวเองเลยน่ะ... ฉันรู้ว่าเธอเหงา... รู้ว่าเธอมีความต้องการ รู้ว่าเธอต้องแอบเงี่ยน”

ได้พูดหยาบแล้วรู้สึกสะใจ มือใหญ่รวบสะโพกอวบขาวของหล่อน รั้งมาคว่ำลำตัวเอาไว้กับขอบเตียง

“อย่านะ… อย่าทำ… ”

พิกุลพยายามขัดขืน

“เธอน่าจะรู้ว่าฉันต้องการเธอมาตลอด... อยากล่อเธอมาตลอด ที่ยอมช่วยลูกช่วยผัวเธอ… เธอคิดว่าฉันช่วยฟรีๆ โดยไม่หวังผลตอบแทนหรือไง พิกุลจ๋ายอมให้ฉันเอาเถอะนะ”

น้ำเสียงกระเส่าสั่น ทนายเอกพลอยากได้พิกุลเป็นเมีย เฝ้ารอคอยโอกาสนี้มานาน ด้วยรู้ว่าผู้หญิงห่างผัวย่อมมีความเหว่ว้าเป็นจุดอ่อน ผัวของหล่อนเข้าไปอยู่ในคุกก็นานเป็นปีมาแล้ว ก็เลยเดาได้ว่าพิกุลต้องเก็บกดความต้องการทางเพศแน่ๆ

“อย่าทำฉันนะ… ฉันมีผัวแล้วนะ”

พิกุลพยายามให้สติทนายหื่น

“รู้น่ะ… แต่ตอนนี้ผัวเธอติดคุก ระหว่างนี้ฉันขอทำหน้าที่แทนผัวของเธอไปก่อนนะจ๊ะ… เธอจะได้หายเหงาในระหว่างที่ผัวยังอยู่ในคุก”

เล่ห์ร้ายทนายหื่น หลอกทั้งที่รู้ว่าสามีของหล่อนจะไม่มีวันได้ออกมาจากคุก

“ยอมให้ฉันเอานะ”

เสียงของทนายกระเส่าไปด้วยความอยากมากจนแก่นกายคัดแข็งขึ้นมาเป็นลำนูนอยู่ในกางเกง

“ถ้าฉันยอมให้เอา… คุณทนายต้องสัญญานะว่าจะช่วยสามีฉัน”

หล่อนแทบกลั้นใจพูดประโยคนี้ออกมา หากด้วยความรักสามี ไม่ว่าอะไรตอนนี้พิกุลก็ยอมได้ ขอเพียงเขาสัญญาว่าจะช่วย

“ได้… ฉันสัญญา”

ทนายหื่นนึกในใจว่าวันนี้กูได้ขยี้สวาทมึงแน่ ทันทีที่พูดจบ มือใหญ่ของทนายเอกพลรีบกดแผ่นหลังของพิกุลให้ลำตัวคว่ำลงที่ขอบเตียง ผ้าถุงลายดอกถูกกระชากขึ้นไปกองอยู่เหนือก้นกอยหนั่นแน่น

“อูย... ตูดหรือวะนี่... ทั้งขาวทั้งอวบ”

ดุ้นเนื้อกึ่งกลางกายของทนายหื่น แข็งเป็นลำขึ้นมาทันทีที่เห็นบั้นท้ายของหล่อน

ทนายเอกพลเป็นพ่อม่าย ไม่ได้เจออะไรแบบนี้มานาน เมื่อได้โอกาสจึงรีบตวัดลิ้นจูบฟัดเชยชมหนั่นสะโพก ทำเอาเจ้าของก้นขาวๆ ร้องครางซี้ด เพราะว่าหลังจากสามีต้องเข้าไปอยู่ในคุก ถึงตอนนี้ก็นานมากแล้วที่ไม่มีใครได้แตะต้องเรือนร่างของหล่อน

“โห… หอยใหญ่เป็นยวงเชียวแม่คุณเอ๊ย”

ทนายเอกพลดันสะโพกของพิกุลให้โย้ไปข้างหน้า

“อู้ย... แม่เจ้าโว้ย... รูเอ็งน่าเลียเหลือเกิน”