ตอนที่ 7

หนึ่งชายหนึ่งหญิงพากันออกเดินตั้งแต่ตะวันเริ่มโผล่พ้นขอบฟ้า จนบัดนี้ตะวันได้เคลื่อนมาอยู่เหนือหัวของคนทั้งคู่พรชิตาได้ยินเสียงน้ำตกดังอยู่ไม่ไกล ทำให้เธอรู้สึกใจชื้นขึ้นมา ได้แต่กลืนน้ำลายเหนียวหนึบลงคอต่างน้ำมาพักใหญ่ เนื่องจากน้ำที่มีติดตัวมาหมดลงนานแล้ว เธอหิวน้ำจนคอแห้งไปหมด

“พักที่น้ำตกข้างหน้าก่อน ผ่านน้ำตกนี้ได้ก็เป็นทางขึ้นไปยังด้านบน แต่แถวนี้ต้องระวังให้มากเพราะสัตว์ร้ายชุกชุม เจ้าเดินตามข้าให้ดี” พรชิตาพยักหน้าหงึก ๆ ให้รู้ว่าเธอเข้าใจ เป็นครั้งแรกจริง ๆ ที่พ่อคุณทูนหัวพูดยาว ๆ กับเธอ ถึงจะดูเหมือนเป็นประโยคคำสั่งมากกว่าประโยคบอกเล่าก็เถอะ

ชินอ๋องหยวนจางหมิงยื่นมือไปจับมือหญิงสาวให้เดินตามเพราะพื้นค่อนข้างเปียกและลื่น ขนบธรรมเนียมประเพณีที่ถูกสั่งสอนมาตั้งแต่เยาว์วัยแน่นอนว่าเขาจำได้ดี แต่เมื่อนางสามารถถอดผ้าต่อหน้าเขาได้ หากเขาอยากจะแตะเนื้อต้องตัวหญิงสาวบ้างเขาก็จะทำ

แต่เพียงแค่ได้สัมผัสมือของนางก็เกิดกระแสร้อนวูบวิ่งไปตามร่าง เหมือนดั่งสายฟ้าฟาด ยามที่สองสายตาสบประสานก็ให้รู้สึกชาวาบไปทั้งตัว คนทั้งคู่เหมือนตกอยู่ในภวังค์ ความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในใจ ตื้นตันปิติที่ได้พบเจอ การรอคอยที่แสนยาวนานเหมือนจะสิ้นสุดลง น้ำตาแห่งความคิดถึงห่วงหาสุดหัวใจไหลหยดลงมาอย่างยากจะห้าม

“เหมยลี่” ชินอ๋องหยวนจางหมิงเรียกหญิงสาวด้วยอาการเหม่อลอยเหมือนต้องมนต์ ความรู้สึกหลากหลายผุดออกมากลางใจ ทั้งรักทั้งห่วงหา เหมือนได้หัวใจครึ่งหนึ่งที่ขาดหายไปกลับคืนมา

“เหมยลี่ของข้า” เขายังคงเรียกชื่อนางซ้ำอย่างไม่รู้ตัว ไม่รู้ทำไมชื่อนี้ถึงได้แวบเข้ามาในหัว รู้เพียงแค่ว่านี่คือชื่อของนาง   

พรชิตามองเขาทั้งน้ำตา เหมือนต้องมนตร์สะกด เธอหลับตาพริ้มก่อนะจะจับมือหยาบกระด้างยกขึ้นแนบแก้มตัวเอง ซึมซับเอาไออุ่นจากมือเขา ทุกอย่างช่างดูเหมือนความฝัน จนเธอกลัวว่าเมื่อลืมตาขึ้นมาแล้วเขาจะหายไปอีก

เขามองหน้านาง ความรู้สึกหนึ่งเกิดขึ้นในใจ ความรู้สึกห่วงหาอาวรณ์ยามเมื่อจันทร์เต็มดวง ความรู้สึกที่เหมือนเฝ้ารอคอยใครสักคนมาอย่างยาวนาน ยามเมื่อเขามองนาง เหมือนกับว่าสิ่งที่รอคอยมานาน  แสนนานได้สิ้นสุดลงแล้ว ความรู้สึกเหล่านี้เอ่อล้นอยู่ในใจถึงกับทำให้เขาน้ำตาซึม เขานึกอยากจะดึงนางเข้ามากอดปลอบประโลม

ชายหนุ่มรู้สึกฉงนใจ เหตุใดองค์ชายผู้สูงส่งอย่างเขา ผู้ซึ่งไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร แต่กลับมาเสียน้ำตาให้กับนางเพียงแค่ปลายนิ้วสัมผัส นางเป็นใคร นางทำอะไรกับความรู้สึกของเขา ความรู้สึกที่เหมือนถูกสะกดด้วยกระแสบางอย่างเมื่อครู่นี้มันคือสิ่งใดกัน ปีศาจร้ายตนใดส่งนางมาล้อเล่นกับความรู้สึกของเขา ดวงตาใสซื่อบริสุทธิ์ที่เขาเห็นเป็นเพียงการเสแสร้งหรืออย่างไร แม่ทัพใหญ่อย่างเขาดูคนไม่เคยพลาดและไม่เคยลังเล แต่กับนางทุกอย่างดูไม่คล้ายแต่เหมือนคล้ายว่าจะใช่...

“โฮกกกก” ชินอ๋องหยวนจางหมิงเหมือนถูกปลุกให้ตื่นจากภวังค์ รีบดึงมือออกแล้วชักกระบี่คู่กายออกมาทันใด ผลักนางให้ไปหลบอยู่ด้านหลัง เบื้องหน้าเขายามนี้คือเสือโคร่งสามตัว ก่อนที่จะจัดการชำระเรื่องคาใจกับนาง เขาต้องรอดจากเสือโคร่งตรงหน้าก่อน เขากำด้ามกระบี่ไว้แน่น ส่งลมปราณพร้อมกับวาดปลายเท้าลงบนพื้น ก่อนจะทะยานร่างขึ้นไปกลางอากาศ ตวัดกระบี่ในมือเสียบเข้าไปกลางแสกหน้าของเสือโคร่งตัวแรกที่กระโจนเข้าหา เสืออีกสองตัวไม่รอช้า กระโจนเข้าใส่พร้อมกันหมายจะ  เด็ดชีพชายหนุ่มให้ได้ เขารวมพลังลมปราณอีกครั้ง กระโดดจนตัวลอยเตะเสือทั้งสองตัวอย่างรวดเร็ว

“โฮกกกกกก!”

พรชิตายืนอ้าปากค้าง มองเสือโคร่งสองตัวลอยละลิ่วกระเด็นออกไปไกลก่อนจะร่วงลงไปกองกับพื้น ภาพที่เธอเห็นเมื่อครู่ เพียงแค่เขาเตะเท้าไปในอากาศก็เกิดเป็นกระแสคลื่นหนึ่งวิ่งเข้าชนเสือทั้งสองตัว

นี่เขาทำได้ยังไง? เหมือนในหนังจีนกำลังภายในไม่มีผิดเพี้ยน หากไม่รู้สึกเจ็บที่ไหล่ เธอคงคิดว่าตัวเองกำลังฝันอยู่เป็นแน่  

“โฮกกกก”

เสือโคร่งคำรามลั่น ยันตัวลุกขึ้นยืนหมายจะกระโดดเข้าจู่โจมคน  ทั้งคู่อีกครั้ง คราวนี้เธอได้แต่ยืนตัวแข็งค้างตกใจจนก้าวขาไม่ออก ตั้งแต่ฝันถึงเขา ไม่มีเลยสักครั้งที่เธออยากจะตื่นจากฝัน แต่ตอนนี้เธออยากจะตื่นจากฝันร้ายนี้เร็ว ๆ

ชินอ๋องหยวนจางหมิงเบี่ยงตัวออก แล้วถีบเท้าดีดตัวขึ้นหลบหนีพร้อมกับฟาดกระบี่เข้าที่หลังเสือโคร่งตัวที่พุ่งหาเขาเต็มแรง จนร่างขาดเป็นสองท่อน เขาปล่อยให้ตัวที่สามพุ่งเข้าหาหญิงสาวโดยไม่คิดที่จะช่วย

มีปัญญาร่ายเวทมนตร์ใส่เขา นางก็ต้องมีปัญญาเอาตัวรอดสิ อยากจะรู้เหมือนกันว่านางจะใช้วิชามารอันใดมาปราบเสือ

“กรี๊ดดด!”

พรชิตาตกใจกลัววิ่งหนีสุดชีวิต ก่อนจะสะดุดรากไม้ล้มลง เสือโคร่งคำรามลั่นกระโดดเข้าหาเธอ แต่ผู้ชายหน้าตายที่กำจัดเสือทั้งสองตัวไปแล้วกลับยืนนิ่งมองไม่คิดจะช่วย

“คุณพระคุณเจ้าช่วยลูกด้วย”

หญิงสาวก้มหน้าหลับตาปี๋ พนมมือยกขึ้นไหว้ด้วยอาการสั่นเทา เธอเหลือบสายตามองไปที่พื้น เจอไฟฉายที่ติดตัวมาตกอยู่ข้าง ๆ รีบหยิบมันขึ้นมากดเปิดสวิตช์ฉายเข้าที่เจ้าเสือโคร่งขณะที่มันกำลังจะเข้ามาขย้ำเธอจนมันผงะตกใจกระโดดหนีแสงจากไฟฉายในมือ

“ฉึก!”

“กรี๊ดดดด!”

ภาพตรงหน้าพร่ามัว ก่อนจะดับวูบไป เมื่อเขาตวัดกระบี่เข้าที่คอเสือโคร่งจนมันขาดกระเด็น เลือดกระเซ็นมาโดนตัวเธอเต็มไปหมด