ตอนที่ 5

“แค่ตรงนี้เอง เดี๋ยวฉันมา” พูดจบเธอก็เดินออกไป ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเขาจะเข้าใจไหม ตอนนี้กลัวแต่ต้องมาตายกลางป่าเป็นอาหารเสือสิงห์เท่านั้น

ชินอ๋องหยวนจางหมิงนั่งมองตามร่างบางที่เดินห่างออกไป บนไหล่นั้นมีเลือดซึมผ่านชุดที่เธอใส่ออกมา ผมยาวที่ม้วนอยู่บนศีรษะหลุดลุ่ยลงมา ไม่เคยเห็นใครแบบนางมาก่อน การแต่งตัว กิริยาท่าทาง ข้าวของที่นางใช้เขาล้วนไม่เคยเห็นมาก่อน ตัวอักษรที่นางเขียนแม้จะดูคล้ายคลึงกับตัวอักษรที่เขาใช้ แต่ก็ดูแตกต่างกัน และที่แปลกที่สุดคือเขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงอ่านออก

“เจ้านั่งก่อนเถอะ เดี๋ยวข้าก่อไฟเอง” หญิงสาวเดินตัวเซหอบฟืนมาเต็มอ้อมแขนจนเขากลัวว่านางจะล้ม

‘ไม่ต้องหรอกค่ะเดี๋ยวแผลฉีก คุณควรจะอยู่นิ่ง ๆ คุณหิวไหมคะเดี๋ยวฉันก่อไฟเสร็จจะหาอะไรให้กิน’ พรชิตาเขียนบอกเขาก่อนจะหันไปก่อไฟ

“นั่นคืออะไร” พรชิตายิ้มกว้าง รีบเขียนบอกเขา

   ‘เขาเรียกว่าไฟแช็ก เอาไว้จุดไฟ’

   ชินอ๋องหยวนจางหมิงมองสิ่งที่เรียกว่าไฟแช็กในมือหญิงสาวตาไม่กะพริบ พอนางจุดไฟพรึบ เขาก็ถึงกับสะดุ้งในความมหัศจรรย์ของมัน

“เจ้าเอามาจากที่ใด เจ้าไม่ใช่คนที่นี่”

พรชิตานิ่งเงียบไปสักพัก ‘ที่นี่ที่ไหน ใช่ประเทศจีนไหม’

“ประเทศจีนคือที่ใด ที่นี่คือเมืองซานย่าอยู่ทางตอนใต้ของแคว้นต้าฮวาง”

พรชิตาขมวดคิ้ว เกิดมาไม่เคยได้ยินชื่อเมืองหรือชื่อประเทศแบบนี้ ก่อนจะมาโผล่ที่นี่ เธอกำลังปีนเขา จะไปหาถั่งเช่าที่เมืองยูนนาน

‘ฉันไม่รู้จักแคว้นหรือเมืองที่คุณว่า ฉันมาเดินป่ากับอากง แต่อยู่ดี ๆ ก็มาโผล่ตรงหน้าผานี้’

ชินอ๋องหยวนจางหมิงเม้มปากแน่นมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างสำรวจอีกครั้ง ผิวพรรณหน้าตาไม่แตกต่างจากคนที่นี่ แต่สีตานั้นกลับไม่เหมือนใคร นางมาจากที่ใดกัน

“แล้วที่เจ้าจากมาเป็นเช่นใด”

‘ก็อย่างที่คุณเห็น การแต่งตัวของฉันแตกต่างจากคุณและอย่างอื่นก็คงแตกต่างด้วยเช่นกัน’

พรชิตาเจ็บแผลที่ไหล่จนเขียนเกือบจะไม่ไหว เธอวางปากกาลงบนกระดาษ ก่อนจะถอดเสื้อแจ็กเก็ตออก

“เจ้าจะทำอันใด! สวมอาภรณ์เช่นเดิมเดี๋ยวนี้”

ชินอ๋องหยวนจางหมิงหน้าร้อนวูบวาบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ใบหน้ายังคงนิ่งเฉยไร้ความรู้สึกเช่นเดิม

ให้ตายเถอะ! เห็นมาก็เยอะ แต่ก็ยังไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนมาแก้ผ้าโชว์เนื้อหนังแบบนี้ต่อหน้าชายอื่นที่ไม่ใช่สามี ผิวขาวเนียนอมชมพูกับหน้าอกใหญ่โตที่โผล่พ้นให้เห็นวับ ๆ แวม ๆ ทำให้ใจเขาเต้นแรงจนจะทะลุออกนอกอก จนต้องตัดใจรีบเบือนหน้าหนี

“ฉันจะทำแผล” พรชิตาพูดกับเขาก่อนจะหยิบอุปกรณ์ขึ้นมาทำแผลที่ไหล่ ตอนแรกเธอนึกว่ามีแค่รอยฟกช้ำ ไม่คิดว่าจะมีรอยบาดแผล สงสัยตอนหล่นลงมาไหล่คงกระแทกเข้ากับแง่งหินแหลมคม

“อ้า...ซี๊ดดด” ชินอ๋องหยวนจางหมิงปากคอแห้งผากกับเสียงสูดปาก พร้อมกับครางออกมาเบา ๆ ของนาง เป็นเสียงที่นางรู้สึกเจ็บปวด แต่มันกลับฟังดูเย้ายวนในความรู้สึกเขา

ไม่อยากจะนึกเลยว่าตอนอยู่ใต้ร่างเขา นางจะส่งเสียงครางแบบไหน ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขารู้สึกแบบนี้มาก่อน ใบหน้าที่เรียบเฉย ไร้ความรู้สึกมาโดยตลอด เวลานี้กลับร้อนวูบวาบ จนเริ่มเก็บอาการเอาไว้ไม่ค่อยจะอยู่ หรือนางจะเป็นนางจิ้งจอกเก้าหางแปลงกายมาร่ายเวทมนตร์ใส่เขากันนะ