บทที่ 1

[รีสอร์ทสระบุรี]

"พี่แทนจะให้ฉันพักที่นี่เหรอ" ปิ่นมุกมองดูรีสอร์ทที่แทนคุณพามาดูห้องพัก

"ใช่แล้วรีสอร์ทนี้ทางบริษัทเช่าเป็นรายปีไว้ เพื่อให้กับสถาปนิก Project site โฟร์แมน เซฟตี้ คนที่ทำงานในโครงการนี้ได้พักอาศัยร่วมกัน"

"แต่ฉันต้องได้เอาลูกชายมาอยู่ด้วยนะพี่"

"เอามาก็เอามาสิ เราก็หาคนดูแลลูกให้ตอนกลางวันก็ได้"

"คนดูแลมีอยู่แล้ว แต่ฉันกลัวว่า.." เพราะมันเป็นที่พักของบริษัท ปิ่นมุกก็เลยคิดว่าถ้ามีเด็กอยู่ด้วยกลัวไม่สะดวก

"ไม่ต้องกลัวหรอกไม่มีใครเขาว่าให้.. แล้วนี่ลูกเราเข้าโรงเรียนหรือยัง"

"ว่าจะไปหาอนุบาลฝากให้ ..ดีเหมือนกันถ้าย้ายมาที่นี่ก็จะได้ไปหาโรงเรียนแถวนี้เลย"

"ตอนเย็นสถาปนิกที่ฝากดูแลเราคงจะกลับมา ห้องเขาอยู่ตรงข้ามนี่เอง" แทนคุณก็เลยชี้ไปให้ดูว่าห้องนอร์เวย์อยู่ตรงไหน "แต่พี่คงไม่ได้อยู่ถึงเย็นนะ ต้องได้รีบกลับไปรายงานตัว"

"หึหึ.. เมียพี่น่ารักออก"

"ใครบอกไม่น่ารักล่ะ ถ้ามีอะไรก็โทรหาพี่แล้วกัน" แทนคุณเอื้อมไปขยี้ผมปิ่นมุกเบาๆ แบบเอ็นดู ตั้งแต่รู้จักกับปิ่นมุกมา เขารู้สึกเอ็นดูผู้หญิงคนนี้มาก คุยกันแค่ไม่กี่ครั้งก็สนิทสนม และไม่ใช่แค่แทนคุณที่คิดแบบนั้น ปิ่นมุกก็คิดเช่นกัน ทั้งสองมีอะไรที่คล้ายกันมาก แต่ก็ไม่กล้าจะพูดออกมา

ปิ่นมุกพอใจกับห้องนี้มาก เพราะในห้องมีแบ่งส่วนเพื่อเป็นที่นอนให้กับคนดูแลเด็กได้ด้วย แต่เธอคงต้องได้หาเตียงเล็กๆ มาวางไว้เพื่อให้พี่เลี้ยงมีที่นอน เพราะไม่อยากจะรบกวนขออีกห้องเพิ่ม

จัดการเรื่องห้องเสร็จ ปิ่นมุกก็ได้ออกไปตระเวนดูแถวนี้ว่ามีโรงเรียนอนุบาลสำหรับเด็กไหม

ชานเมืองหลวงในเวลาค่ำคืน..

เธอพักอยู่คอนโดเล็กๆ กับลูกชาย ส่วนพี่เลี้ยงมีที่พักอยู่แถวนี้ก็เลยไปกลับ

"ถ้าฉันได้ทำงาน ฉันจะเพิ่มเงินเดือนให้พี่อีกนะ"

"เรื่องเงินเดือนไม่เท่าไรหรอกค่ะ แต่ถ้าจะให้ไปพักอยู่ที่นั่นด้วย.."

"ฉันขอล่ะ ไปช่วยฉันดูแลลูกสักระยะก็ได้" พี่เลี้ยงก็มีครอบครัวต้องดูแล ถ้าไปอยู่ที่นั่นคงต้องห่างครอบครัว

"ก็ได้ค่ะ แต่ถ้าช่วงวันหยุดของคุณ พี่ขอกลับมาดูคนบ้านบ้างนะคะ"

"ตามนั้นเลยค่ะ" ปิ่นมุกไม่อยากจะไปหาจ้างพี่เลี้ยงคนใหม่ กลัวว่าคนอื่นจะไม่มีความอดทนมากพอ เพราะลูกของเธอดื้อมาก

วันต่อมา..

ปิ่นมุกขอเวลาสามวันถึงจะเข้าทำงาน วันนี้เธอมาที่ห้องพักเพื่อจะจัดหาที่นอนให้กับพี่เลี้ยง และดูโรงเรียนให้ลูกชายอีกครั้ง

โชคดีวันนี้ทำได้ครบทุกอย่างตามแพลนที่วางไว้ พอทำธุระทุกอย่างเสร็จแล้วหญิงสาวก็รีบกลับมาคอนโดหาลูกชาย

"แกนอนหลับหรือคะ"

"ใช่ค่ะ วันนี้ไม่ยอมนอนกลางวันเลยถามหาแต่แม่"

"ขอบคุณพี่อันมากเลยนะคะ ที่ดูแลแกให้"

"พี่ดีใจด้วยนะคะที่น้องปิ่นจะมีงานทำแล้ว"

"ค่ะ" ไม่ใช่ว่าปิ่นมุกจะยังไม่เคยทำงาน แต่เธอรับงานจ๊อบเล็กๆ เพราะทำงานประจำยังไม่ได้ลูกยังเล็กอยู่มาก

เช้าวันต่อมา..

วันนี้หญิงสาวขนของมาที่รีสอร์ท และตอนนี้คนที่พักอาศัยอยู่กำลังทยอยกันออกไปทำงาน

"พี่อันไม่ต้องยกของหรอกค่ะ พาตาปลื้มเข้าไปในห้องเถอะ"

"คุณปิ่นนั่นแหละพาลูกเข้าไปเดี๋ยวพี่ยกของเอง"

"ไม่ค่ะ ปิ่นไม่ยอมให้พี่ยกของให้หรอก"

"ก็ได้ค่ะ ของของพี่เดี๋ยวพี่มายกเองนะ" ว่าแล้วอันก็จูงแขนพาปลาบปลื้มเข้าห้องไปก่อน

"เฮ๊ย.. นั่นใช่ไหมที่บอกว่าสถาปนิกผู้หญิงมาใหม่" ไชยาออกมาจากห้องมองไปก็เห็นว่ามีผู้หญิงกำลังขนของลงจากรถ

"มาแล้วเหรอ" นอร์เวย์ที่กำลังใส่เสื้อผ้าอยู่ ชะโงกหน้ามองออกมาดู แต่จังหวะนั้นเธอก้มตัวลงไปเอาของพอดีก็เลยไม่เห็นหน้า

"เราไปช่วยขนของกันดีไหม" ไชยาเป็นคนชวน

"ถ้าคุณว่างก็ไปช่วยสิ ผมยังไม่ว่าง"

ได้ยินแบบนั้นไชยาก็เลยออกมาจากห้องก่อน หวังจะไปช่วยสาวยกของเข้าห้อง แต่ทันใดนั้นก็เห็นเด็กผู้ชายวิ่งออกมา..

"อ้าวไหนบอกจะไปขนของช่วยสาวไง" นอร์เวย์แต่งตัวเสร็จพอดีกำลังใส่ถุงเท้าอยู่

"ไม่ไปแล้ว"

"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ"

"ถ้าอยากรู้ก็ไปดูเองสิ"