ลูกค้ามาเฟีย

ตอนที่ 4

หลังจากเรียนเสร็จเฟื่องฟ้าก็มานั่งรอเพชรกล้าตรงม้าหินอ่อนใต้ตึกคณะ สักพักชายหนุ่มรูปหล่อหน้าตาดีก็ขับรถยนต์คันหรูมารับเธอ ก่อนหญิงสาวตัวเล็กบอบบางจะเปิดประตูขึ้นรถไปและนั่งเบาะข้างๆ

“ฟ้ารอพี่นานไหม?”

“ไม่นานค่ะพี่เพชร แล้วนี่ว่าแต่พี่เพชรจะพาฟ้าไปที่ไหนคะ” เฟื่องฟ้าพูดขึ้นก่อนจะหันไปมองหน้าคนข้างๆอย่างรอคำตอบจากชายหนุ่ม

“แล้วฟ้าอยากไปไหนเป็นพิเศษหรือเปล่าล่ะ”

“ฟ้าอยากเข้าไปดูรถค่ะ ว่าใกล้จะซ่อมเสร็จรึยัง”

“ได้เลยครับ งั้นเราก็แวะไปดูกันเลย” เพชรกล้าขับรถมุ่งตรงไปยังร้านซ่อมรถมอเตอร์ไซด์ทันทีที่เอ่ยจบเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา หลังจากนั้นก็แวะพาเฟื่องฟ้าไปซุปเปอร์มาร์เก็ตซื้ออาหารแห้งและของสดที่จำเป็นไว้ให้เฟื่องฟ้า เพราะเขารู้ว่าเธอไม่ค่อยได้ทานข้าวและไม่ค่อยได้มีเวลาได้ดูแลตัวเอง อะไรที่จำเป็นและสะดวกเพชรกล้าก็อยากจะหาไว้ให้เธอ

“พี่เพชรพาฟ้ามาทำไมที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตคะ”

“พี่ก็จะพาฟ้ามาซื้อของไปตุนไว้ที่ห้องไง ฟ้าน่ะผอมมากรู้ไหม เดี๋ยวก็เป็นโรคกระเพาะทานข้าวไม่ตรงเวลาแบบนี้ ซื้อของสดของแห้งไปตุนไว้หน่อยหิวเมื่อไหร่ก็จะได้ทำกินสะดวก”

“ลำบากเพราะฟ้าอีกแล้วนะคะ” เฟื่องฟ้าพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้ายุ่งๆ แต่นั่นก็ยิ่งสร้างรอยยิ้มให้กับชายหนุ่มยิ่งนัก เพราะในสายตาของเขาเธอช่างน่ารักซะเหลือเกิน

“เดี๋ยวฟ้าจ่ายเองนะคะพี่เพชร” เฟื่องฟ้าพูดขึ้นมาอีกครั้งเมื่อมาถึงเค้าเตอร์จ่ายเงิน

“ไม่ได้ครับ พี่เป็นคนพาฟ้ามาซื้อเองพี่ต้องจ่ายเองสิครับ”

“เฮ้อ! ป๋าตลอดเลยนะคะ”

“มันต้องอย่างงั้นอยู่แล้วสิครับ”

“ค่า ป๋าเพชร” ทั้งสองคนหัวเราะร่วนออกมา ก่อนจะให้พนักงานตรงเคาน์เตอร์คิดเงิน หลังจากนั้นทั้งสองก็มุ่งตรงไปที่หอพักของเฟื่องฟ้าทันทีเพื่อเอาของที่ซื้อมาไปเก็บ ก่อนจะไปยังร้านอาหารของชายหนุ่มที่เฟื่องฟ้าทำงานอยู่ที่นั่นต่อ

“สวัสดีจ้ะฟ้า” พี่เจี๊ยบผู้ช่วยผู้จัดการร้านอาหารพูดขึ้นทักทาย เมื่อเห็นเฟื่องฟ้าเดินเข้ามาภายในร้าน

“สวัสดีค่ะพี่เจี๊ยบ วันนี้ลูกค้าเยอะหรือเปล่าคะ”

“ก็มีมาเรื่อยๆจ้ะ ช่วงเยอะก็หลั่งไหลกันเข้ามา ช่วงเงียบก็เงียบปานเป่าสาก” หญิงสาวพูดขึ้นติดตลก

“พี่เจี๊ยบก็พูดไปนะคะ ฮ่าๆๆ”

“ว่าแต่วันนี้คุณเพชรไปรับน้องฟ้ามาด้วยกันหรอ”

“ค่ะพี่เจี๊ยบ พี่เพชรพาฟ้าแวะไปซื้อพวกอาหารสดและอาหารแห้งไปตุนไว้ห้องนิดหน่อยค่ะ เสร็จแล้วพี่เพชรก็เลยพามาที่ร้านเลยค่ะ”

“เมื่อไหร่น้องฟ้าจะรับรักคุณเพชรสักทีน๊า พวกพี่ทุกๆคนในร้านต่างก็ลุ้นกันจะแย่แล้ว” หญิงสาวพูดขึ้นเมื่อพอจะทราบว่าเจ้านายหนุ่มสุดหล่อผู้เป็นเจ้าของร้านนั้นชอบเฟื่องฟ้ามานานแล้ว ตั้งแต่เฟื่องฟ้าเองเข้าเรียนปีหนึ่ง และคอยช่วยเหลือหางานพิเศษให้กับเฟื่องฟ้าทำตลอด เพราะครอบครัวของเฟื่องฟ้าเองไม่ได้ร่ำรวยอะไร

“ฟ้าแทบจะไม่มีอะไรเหมาะสมกับพี่เพชรเลยนะคะพี่เจี๊ยบ ฟ้าไม่กล้าแม้แต่จะคิดหรอกค่ะ พี่เพชรเป็นคนดี ควรได้เจอผู้หญิงที่ดีและเหมาะสมกับพี่เพชรมากกว่าฟ้า”

“มันไม่ได้อยู่ที่คำว่าเหมาะสมหรือไม่เหมาะสมหรอกนะฟ้า มันอยู่ที่ตรงนี้ต่างหาก” เจี๊ยบพูดขึ้นก่อนจะชี้นิ้วจิ้มลงตรงหน้าอกด้านซ้ายเพื่อสื่อความหมาย ก่อนจะเอามือตบไหล่ของเฟื่องฟ้าเบาๆและเดินออกไปทำหน้าที่เสิร์ฟอาหารต่อ เฟื่องฟ้าเองก็ได้แต่ยืนอึ้งไปสักพัก ก่อนจะเดินไปทำงานตามหน้าที่ของตัวเองเช่นกัน

รถยนต์คันหรูสีดำสามคัน และทุกคันต่างติดฟิล์มมืดดำสนิททั้งคันได้ขับเคลื่อนเข้ามาจอดภายในร้านอาหารระดับห้าดาวของเพชรกล้า ก่อนจะมีชายชุดดำพากันเดินลงมาจากรถประมาณห้าคน และชายชุดดำอีกหนึ่งคนได้เดินอ้อมไปอีกฝั่งหนึ่ง เพื่อเปิดประตูรถให้คนที่นั่งอยู่ด้านในลงมา พนักงานทุกคนและลูกค้าที่นั่งอยู่ภายในร้านต่างชะโงกหน้ามองดูกลุ่มผู้ชายแปลกหน้าที่อยู่ด้านนอกกันอย่างตื่นเต้น

ประตูรถยนต์สุดหรูได้เปิดออกก่อนคีตภัทรจะก้าวขาลงจากรถ พนักงานทุกคนที่อยู่ในร้านพร้อมทั้งลูกค้ารายอื่นๆที่กำลังนั่งรับประทานอาหารกันอยู่ ต่างก็หันมองตาม เมื่อชายรูปร่างสูงโปร่งค่อยๆปรากฎตัวต่อหน้าของทุกๆคน ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาสุดเพอร์เฟคตรงสเปคสาวๆราวกับพระเอกหนังเกาหลี ส่วนสูงประมาณ 185เซนติเมตร ทำเอาทุกคนที่เห็นต่างอึ้งไปตามๆกันกับความหล่อของชายหนุ่ม

“พี่เจี๊ยบ ใบบัว เห็นผู้ชายคนนั้นไหม นี่มันคนหรือเทพบุตรเนี่ย ทำไมถึงได้หล่อแบบนี้” หนุงหนิงพนักงานสาวในร้านอีกคนพูดขึ้นพร้อมกับสะกิดแขนเจี๊ยบและใบบัวให้หันไปมองชายหนุ่มรูปหล่อคนนั้น

“นั่นน่ะสิ หล่ออะไรเบอร์นี้ ดูท่าทางก็รู้ว่าคงเป็นพวกคนรวยแน่ๆ ดูสิตั้งแต่หัวจรดเท้า ดูก็รู้ว่าคงมีแต่ของแบรนด์เนม ดูดีดูเนี๊ยบตั้งแต่หัวจรดเท้าขนาดนั้น”

ใบบัวพูดขึ้นบ้างอย่างใจลอย เมื่อเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่มที่อยู่ด้านนอกซึ่งกำลังจะเดินเข้ามาภายในร้าน

“แต่พี่ว่าเหมือนพวกมีอิทธิพลมากกว่า เรียกง่ายๆว่าพวกมาเฟียก็ได้ ดูสิ! ลูกน้องเดินตามตั้งสี่ห้าคน น่ากลัวทั้งนั้น” พอเจี๊ยบผู้ช่วยผู้จัดการร้านพูดจบ ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งก็เดินเข้ามาภายในร้านพอดี พร้อมๆกับลูกน้องอีกห้าคนที่เดินตามเข้ามาประกบ คีตภัทรกระดิกนิ้วเรียกพนักงานในร้านให้เข้าไปหา และเจี๊ยบก็รีบเดินปรี่เข้าไปต้อนรับลูกค้ารายนี้อย่างรวดเร็วทันที

“สวัสดีค่ะคุณลูกค้า ไม่ทราบว่าคุณลูกอยากได้ที่นั่งโซนไหนคะ?”

“ขอโซนที่เป็นส่วนตัวที่สุด” คีตภัทรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

“อะ เอ่อ งั้นเชิญทางนี้ค่ะคุณลูกค้า” เจี๊ยบพาชายหนุ่มสุดหล่อมายังโซนที่เป็นส่วนตัวมากที่สุดอย่างที่ชายหนุ่มต้องการ ก่อนจะยื่นเมนูอาหารของทางร้านให้กับชายหนุ่ม แต่เขาก็ปฏิเสธ

“เมนูอาหารไม่ต้องเอามา ฉันขี้เกียจจะเปิดดู อะไรที่แพงที่สุดและอร่อยที่สุดในร้านนี้จัดมาให้เต็มโต้ะ ส่วนเครื่องดื่มฉันขอเป็นไวน์แดงที่แพงที่สุดในร้านนี้ด้วย คงเข้าใจนะ?”

คีตภัทรพูดขึ้นและรอฟังคำตอบจากพนักงานในร้าน ก่อนเจี๊ยบผู้ช่วยผู้จัดการร้านจะพูดขึ้นอย่างตะกุกตะกัก

“เอ่อ ดะ ดะ ได้ค่ะ คุณลูกค้ารอสักครู่นะคะ”

พูดจบผู้ช่วยผู้จัดการร้านก็หันหลังกลับทันที แต่ก่อนจะก้าวขาเดินออกไปก็ถูกชายหนุ่มหน้าหล่อเรียกขึ้นอีกครั้ง

“เดี๋ยว!!”

“ค่ะ คะ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าต้องการรับอะไรเพิ่มเติมรึเปล่าคะ?”

“พนักงานที่ต้องเอาอาหารมาเสิร์ฟฉัน ต้องเป็นเฟื่องฟ้าคนเดียวเท่านั้น!”

“อะ อะไรนะคะ?”

“คำพูดของฉัน มันเข้าใจยากตรงไหนไม่ทราบ?”

ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมจ้องหน้าผู้ช่วยผู้จัดการร้านอย่างคนไม่ค่อยจะสบอารมณ์สักเท่าไหร่นัก

“อ่ะ เอ่อ ขะ เข้าใจค่ะ ดิฉันจะให้เฟื่องฟ้าเป็นคนมาเสิร์ฟอาหารให้คุณค่ะ”

“ดี!”

พอจบบทสนทนาเจี๊ยบผู้ช่วยผู้จัดการร้านก็เดินปรี่เข้าไปในห้องครัวทันทีและแจ้งเมนูเด็ดที่แพงที่สุด และอร่อยที่สุดของทางร้านให้กับเชฟเพื่อรังสรรค์อาหารรสเลิศสำหรับลูกค้าวีไอพีคนนี้อย่างทันที ก่อนจะเรียกน้องๆพนักงานในร้านมาพูดคุย รวมทั้งเฟื่องฟ้าด้วย

“มีอะไรหรอคะพี่เจี๊ยบ?”

เฟื่องฟ้าถามขึ้นเมื่อเจี๊ยบเรียกเธอมาคุย ด้วยสีหน้าท่าทางเคร่งเครียด

“คืออย่างนี้นะทุกคน แขกวีไอพีคนนี้เขาแจ้งกับพี่มาว่า ต้องการให้เฟื่องฟ้าเท่านั้นเป็นไปเสิร์ฟอาหารและคอยบริการให้เขา พี่เลยอยากจะถามฟ้าว่า ฟ้ารู้จักผู้ชายคนนั้นหรือเปล่า ทำไมเขาต้องเจาะจงว่าเป็นฟ้า อย่างกับว่าเขารู้จักฟ้าอย่างงั้นแหละ”

“ลูกค้าคนไหนคะพี่เจี๊ยบ”

“อยู่โซนวีไอพีน่ะ มีแค่โต้ะเดียวนั่นแหละอยู่โซนนั้น เขามาพร้อมชายชุดดำห้าคน คาดว่าน่าจะเป็นลูกน้องของเขา!”

“ชายชุดดำหรอคะ” เฟื่องฟ้าทำท่าทางครุ่นคิด เพราะเธอไม่เคยจะรู้จักคนพวกนี้เลยจริงๆ

“ถ้าฟ้าไม่ไป พวกเราไปเสิร์ฟแทนก็ได้นะคะพี่เจี๊ยบ ถ้าบริการพ่อเทพบุตรคนนั้น พวกเราพร้อมและเต็มใจมากค่ะ” สาวๆพนักงานในร้านพูดขึ้นเมื่อหลงใหลในความหล่อเหลาของมาเฟียหนุ่มรูปหล่อคนนั้น

“กล้าไหมล่ะยะ นี่เขากำชับมาอย่างดีว่าต้องเป็นเฟื่องฟ้า ถ้าคนอื่นไปเผลอๆเขาให้ลูกน้องควักปืนออกมายิงพวกแกจะทำยังไง ยิ่งท่าทางน่ากลัวแบบนั้นด้วย ถ้าพวกแกอยากจะเสี่ยงก็ลองไปได้นะ!”

“หู๋ยยย ไม่กล้าหรอกค่ะพี่เจี๊ยบ แค่ลูกน้องเขายืนประกบข้างขนาดนั้น พวกเรากลัวตายค่ะ!”

สาวๆพนักงานในร้านต่างรีบปฏิเสธออกไปทันที เมื่อนึกไปถึงชายชุดดำที่ยืนคุมเชิงให้กับเจ้านายหนุ่ม

“ถ้าจะดูน่ากลัวขนาดนั้นคงไม่ใช่ลูกค้าวีไอพีแล้วล่ะค่ะ คงจะเป็นลูกค้ามาเฟียมากกว่า” เฟื่องฟ้าพูดขึ้นบ้างอย่างรู้สึกไม่ค่อยจะชอบใจคนพวกนั้นเท่าไหร่นัก

“แล้วฟ้าล่ะ เต็มใจที่จะไปเสิร์ฟบริการลูกค้ารายนี้ไหม ถ้าฟ้าไม่เต็มใจพี่จะไปคุยกับเขาเองว่าฟ้าไม่สะดวก”

“ไม่เป็นไรค่ะพี่เจี๊ยบ ฟ้าทำได้ค่ะ ไม่ต้องห่วง ลูกค้าวีไอพีขนาดนี้ ฟ้าจะบริการให้ดีที่สุดเลยค่ะ”

“งั้นก็ โอเคจ้ะ ตามนี้แล้วกัน”

“ค่ะพี่เจี๊ยบ” เฟื่องฟ้าปลีกตัวออกไปเสิร์ฟและบริการลูกค้าวีไอพีคนนั้น ตามที่ได้คุยตกลงกันกับผู้ช่วยผู้จัดการร้าน เมื่ออาหารที่เชฟรังสรรค์ได้พร้อมเสริฟ์แล้ว

~ 25นาทีผ่านไป~

อาหารที่แขกวีไอพีสั่งไว้ก็เสร็จและพร้อมเสิร์ฟก่อนร่างบอบบางของเฟื่องฟ้าจะเข็นรถที่ใส่อาหารไว้เพื่อไปเสิร์ฟให้ลูกค้าวีไอพี ถึงแม้ในใจจะรู้สึกกล้าๆกลัวๆแบบแปลกๆ แต่ขาทั้งข้างของเธอก็ก้าวเข้าไปในห้องอาหารอย่างระมัดระวัง

ภายในห้องอาหารต่างก็เงียบสนิทไม่มีแม้แต่เสียงพูดคุย จะมีก็แต่สายตาคมกริบคู่นั้นที่กำลังมองเพ่งเล็งมาทางเธอพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ก่อนเฟื่องฟ้าจะรู้สึกตกใจเล็กน้อย เมื่อลูกค้าวีไอพีคนนี้คือเจ้าของผับปากเสียคนนั้นนี่เอง คราวนี้จะหาเรื่องอะไรแกล้งเธออีก ถึงกับขนาดกำชับว่าต้องเป็นเธอเท่านั้นที่ต้องเป็นคนมาเสิร์ฟและบริการ เฟื่องฟ้าได้แต่คิดในใจก่อนจะเข็นรถเข็นอาหารเข้ามาเสิร์ฟให้กับชายหนุ่ม

“ดิฉันขออนุญาตเสิร์ฟอาหารนะคะ” รอยยิ้มหวานบางๆปรากฎฉายขึ้นบนใบหน้าหวานเรียวเล็กของเฟื่องฟ้า และพยามแสดงความเป็นมิตรให้กับลูกค้าทุกคนอย่างที่เธอเคยทำ ก่อนเฟื่องฟ้าจะค่อยๆหยิบจานอาหารและจัดวางไว้ตรงหน้าของคีตภัทรอย่างระมัดระวังทุกท่วงท่า ทุกการกระทำของเธอทั้งหมดถูกสายตาคมกริบของอีกคนจ้องมองเธออยู่ตลอดเวลา ถึงแม้เธอจะไม่ได้สบตาและมองผู้ชายตรงหน้า แต่เธอพอจะรับรู้ได้ว่าอีกคนกำลังจดจ้องและมองเธออยู่ ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากอย่างพอใจเมื่ออีกคนไม่แผลงฤทธิ์ใส่เขาเหมือนก่อนหน้านั้น สงสัยเธอคงจะกลัวถูกไล่ออกล่ะสิ ถึงต้องทำกิริยามารยาทดีกับลูกค้าวีไอพีอย่างเขาดีขนาดนี้ ชายหนุ่มได้แต่นึกในใจคนเดียวอย่างพอใจ