พลาดรักวิศวะ 3 | สามีในอนาคตต้องเป็นเขา

เฌอเบลล์เดินตามอนาคินมายังที่จอดรถ หญิงสาวใช้สายตามองบิ๊กไบค์คันใหญ่สีดำของเพื่อนสนิทพี่ชายแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มคนเดียว เธอไม่ได้ชอบการนั่งรถยนต์ที่สามารถหลบแดดร้อนๆ ได้ แต่เธอชอบการนั่งซ้อนท้ายบิ๊กไบค์ เพราะมันสามารถกอดอนาคินจากข้างหลังได้

ลองจินตนาการเรื่องนี้ทีไร ฟินทุกที…

“มานี่” อนาคินเรียกเฌอเบลล์ที่กำลังยืนมองรถตัวเองแล้วยิ้มคนเดียว

“คะ?” เธอเดินเข้าไปใกล้พี่อนาคิน

อนาคินไม่ได้พูดอะไร หยิบแจ็คเก็ตหนังสีดำมาแล้วโน้มเข้าไปใกล้เฌอเบลล์ สอดสองแขนผ่านลำตัวของคนตัวเล็กเพื่อใช้แจ็คเก็ตตัวโปรดผูกรอบเอวบาง เพราะเวลาเฌอเบลล์ก้าวขึ้นไปนั่งบนตัวรถ กระโปรงจะได้ไม่ร่นขึ้นขนเห็นอะไรต่อมิอะไร

“!!!!” เธอยืนตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก กลิ่นหอมคุ้นเคยจากตัวเขา พลอยทำให้หัวใจของเธอเต้นแรง

“ทีหลังก็อย่าใส่กระโปรงสั้นขนาดนี้อีก”

“หวงเบลล์เหรอ?” ถามด้วยสีหน้าทะเล้น

ป๊อก!

“โอ้ย! พี่คินดีดหน้าผากเบลล์อีกแล้วนะ!” คนตัวเล็กโวยวายขึ้นมา พลางยกมือขึ้นมาลูบหน้าผากตัวเองเบาๆ หลังจากโดนอนาคินดีดนิ้วใส่

“ขี้โวยวายจริงๆ” เขาพูดให้เฌอเบลล์ หยิบหมวกกันน็อคมาสวมใส่ให้ เพราะเธอใส่ไม่เป็น

“หัดใส่เองซะบ้าง”

“ใส่เองทำไมคะ ในเมื่อมีพี่คินคอยใส่ให้”

อนาคินถอนหายใจด้วยความเอือมระอา ตวัดขาเรียวยาวขึ้นไปคร่อมบนตัวรถ

“ขึ้นมาได้แล้ว เดี๋ยวจะไปเรียนสาย”

เฌอเบลล์ยิ้ม ก่อนจะจับไหล่คนตัวโตแล้วเอาเท้าข้างหนึ่งเหยียบตรงเหยียบ จากนั้นดันร่างตัวเองขึ้นให้นั่งบนเบาะ

หมับ

“ขอกอดนะคะ” แขนเล็กสอดเข้าไปกอดเอวแกร่งพร้อมกับขยับริมฝีปากสีระเรื่อพูด

“ถ้าคิดจะทำแบบนั้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แล้วจะขอพี่ทำไม” ถ้าเขาบอกไม่ได้ เฌอเบลล์ก็ทำอยู่ดี เธอแค่พูดขอพอเป็นพิธีเท่านั้นแหละ

อนาคินเริ่มออกตัวรถบิ๊กไบค์คันใหญ่สีดำออกจากคอนโดมิเนียมใจกลางเมือง เวลาไปเรียนชายหนุ่มมักขับบิ๊กไบค์ไปเพราะรถค่อนข้างติด หากวันไหนไม่รีบ หรือมีเรียนภาคบ่ายก็จะขับรถยนต์ไปมหา’ลัย

ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงมหา’ลัย อนาคินขับไปส่งเฌอเบลล์ที่ตึกคณะบริหารธุรกิจ และจอดหน้าตึกเรียนของน้องสาวเพื่อนสนิท

เฌอเบลล์ก้าวลงจากรถอย่างล่องแคล่ว แรกๆ ขึ้นและลงรถบิ๊กไบค์ของอนาคินค่อนข้างยากลำบาก เพราะไม่เคยนั่งมาก่อน ทว่าตอนนี้ชินแล้ว

อนาคินถอดหมวกกันน็อคออกให้เฌอเบลล์

“แล้วเลิกเรียนจะกลับยังไง”

“กลับกับพี่คินได้ไหม?”

“เลิกเรียนพี่มีไปทำธุระต่อ กลับคอนโดก็คงดึกๆ นู้นแหละ”

หญิงสาวหุบยิ้มหลังจากได้ยินคำตอบ ไม่ได้คิดว่าอีกฝ่ายไม่อยากให้กลับด้วย เพราะอนาคินไม่เคยโกหก ปกติถ้าไม่มีธุระ อนาคินก็ให้กลับด้วยเป็นประจำ

“งั้นเดี๋ยวเบลล์บอกคนมารับก็ได้ค่ะ ส่วนเสื้อแจ็คเก็ตตัวนี้… เบลล์ยืมก่อนได้ไหมคะ?”

“อืม”

เธอยิ้ม ก่อนจะหันไปมองรอบๆ ตัว ตอนนี้ผู้หญิงที่คณะต่างมองพี่อนาคินกันอย่างให้ความสนใจ แก๊งของพี่อนาคินมีแต่คนหล่อ ๆ รวมถึงพี่ชายเธอด้วย ไม่แปลกใจทำไมถึงมีผู้หญิงชอบ และเป็นที่รู้จัก

หล่อ รวย และเก่ง เพอร์เฟกต์ขนาดนี้ สเปกผู้ชายในอุดมคติของผู้หญิงหลายๆ คนเลยล่ะ

“ทำไมทำหน้าแบบนั้น?”

“เบลล์ไม่ชอบเวลามีผู้หญิงมองพี่คินเลย เบลล์หึง เบลล์หวง” เธอพูดตรงๆ พี่อนาคินรู้ว่าเธอคิดยังไงด้วย พยายามไม่ให้ความหวังเธออยู่หลายครั้ง แต่เป็นเธอเองที่เสนอหน้าไปขอความหวังจากเขา

ก็คนมันรักนี่นาา

สามีในอนาคตของเธอ ต้องชื่อ ‘อนาคิน’ เท่านั้น!

หากเขาไม่ยอมรับรักเธอเสียที เธอก็จะไปอ้อนคุณลุงอลัน และคุณป้าเบลินดา ขอให้ยกพี่อนาคินให้เธอ

“ไร้สาระ ไปเรียนได้แล้ว”

“ไม่ได้ไร้สาระนะคะ ก็เบลล์…”

“เฌอเบลล์” อนาคินเรียกชื่อน้องสาวเพื่อนเสียงเข้ม จนอีกฝ่ายทำหน้างอใส่

“พี่คินอะ!”

“ไปเรียนได้แล้ว”

“ขอกำลังใจก่อนเรียนหน่อยสิคะ”

“ตั้งใจเรียนนะ”

เธอหุบยิ้มลงไปทันที เพราะไม่ได้ต้องการกำลังใจในการเรียนเป็นคำพูด

“ไปก่อนนะ ใกล้ถึงเวลาเรียนแล้ว” พูดจบเขาก็ขับรถออกจากบริเวณตึกคณะเฌอเบลล์ทันที บอกตรงๆ แอบหนักใจเหมือนกันที่น้องสาวลูคัสมาวนเวียนรอบตัวแบบนี้ เขาไม่อยากให้ความหวังเฌอเบลล์ เพราะไม่ได้คิดกับอีกฝ่ายแบบนั้น

เขาคิดกับเฌอเบลล์แค่น้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น