ตอนที่ 3 อัศวิน

ตอนที่ 3 อัศวิน

เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาก้มมองคนตัวเล็กด้วยสายตาเรียบนิ่งก่อนที่เขาจะก้มลงไปพยุงหญิงสาวเอาไว้ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเจ็บตัวขนาดนี้ อิงฟ้ายกมือขึ้นมาปาดน้ำตา เหตุการณ์ก่อนหน้านั้นมันทำให้เธอกลัวมากจริง ๆ แล้วก็รู้สึกขอบคุณอีกฝ่ายมาก ๆที่มาช่วยเหลือเธอในครั้งนี้ พอหญิงสาวเช็ดน้ำตาออกหมดเธอก็เงยหน้าขึ้นมามองคนตัวสูงอีกครั้งก่อนที่จะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าคือใคร

‘อัศวิน'

ชื่อนี้มีหรือว่าเธอจะไม่รู้จัก เพราะเคยได้ยินชื่อเสียงของเขาในมหาวิทยาลัยอยู่บ่อยครั้งส่วนมากจะเป็นสาว ๆในห้องที่พูดถึงและชื่นชมกับใบหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่าย แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอได้เจอหน้าเขาใกล้ ๆขนาดนี้แถมเขายังเป็นคนที่มาช่วยเหลือเธออีก มันก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกขอบคุณเขามากขึ้นกว่าเดิม

“เจ็บมากหรือเปล่าไปหาหมอไหม”

“อึก ไม่ค่ะ อิงไม่เป็นอะไร”

“ไม่เป็นอะไรได้ยังไงหัวเข่าแตกหมดแล้ว” เขาใช้สายตามองหัวเข่าของคนตัวเล็กที่มีเลือดไหลออกมา แต่ท่าทางของเธอก็ยังสั่นกลัวมากอีกด้วย

“เดินไหวรึเปล่า” เขาถามเธอจึงพยักหน้าหงึก ๆ ให้กับอีกฝ่าย อัศวินจึงประคองคนตัวเล็กให้เดินไปยังรถหรูของเขาที่จอดอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้

ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง

อิงฟ้าถูกนางพยาบาลทำแผลที่หัวเข่าให้ เธอมีท่าทีกลัวพอสมควรจึงได้แต่หันหน้าหนีไปอีกทาง โดยท่าทางนี้ทำให้คนตัวสูงจ้องมองอย่างไม่ลดละ ก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดตาให้กับคนตัวเล็ก การกระทำนั้นทำให้อิงฟ้าชะงักไปทันที ก่อนที่ก้อนเนื้อบางอย่างจะสั่นไหวขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ นอกจากเขาจะหล่อแล้วยังเป็นคนดีมากอีกด้วย การที่เขาช่วยเหลือเธอในครั้งนี้มันทำให้เธอไม่คิดลืมเลยจริง ๆ เพราะถ้าไม่ได้เขาเธอคงแย่แล้ว

“ระหว่างนี้พยายามอย่าให้แผลโดนน้ำนะคะ เดี๋ยวออกไปรอรับยาที่หน้าห้องจ่ายยาได้เลยค่ะ”

“ขอบคุณค่ะคุณพยาบาล” อิงฟ้ายกมือไหว้ก่อนที่นางพยาบาลจะอมยิ้มให้พร้อมกับออกไปจากห้อง

หญิงสาวที่รู้สึกตึง ๆ แผลที่หัวเข่าก็ทำให้ชายหนุ่มที่อยู่ข้าง ๆ พยุงเธอเอาไว้ให้ไปนั่งที่รถเข็น ความใกล้ชิดที่ใครอีกคนตั้งใจมันสร้างความหวาดหวั่นพอสมควร ก่อนที่ชายหนุ่มจะพาเธอมานั่งรอรับยา วินาทีนี้จึงทำให้หญิงสาวหันหน้าไปขอบคุณเขา

“เอ่อ อิงต้องขอบคุณพี่มาก ๆนะคะที่ช่วยเหลืออิงในครั้งนี้”

“ไปทำอะไรมืด ๆตรงนั้น ไม่กลัวเลยหรือไง”

“อิงกำลังจะกลับบ้านค่ะ เพิ่งเลิกงาน ปกติเคยใช้เส้นทางนี้อยู่บ่อยครั้งแต่ก็ไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้เลย ต้องขอบคุณพี่อีกครั้งนะคะ” เธอรู้สึกซาบซึ้งหัวใจไม่น้อยที่เขามาช่วยเหลือเธอ ไม่อยากจะคิดเลยถ้าหากไม่มีคนมาช่วยเหลือ ชีวิตของเธอจะเป็นอย่างไรต่อไป

“อืม ไม่เป็นไร ว่าแต่เรียกฉันว่าพี่รู้จักฉันหรือเปล่า”

“ระ รู้ค่ะ พี่ชื่ออัศวิน” ได้ยินคำตอบของคนตัวเล็กมันก็ทำให้ชายหนุ่มลอบยิ้มมุมปากขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าเธอรู้จักเขา ก็คงเป็นพวกผู้หญิงที่ชื่นชอบในตัวเขาอยู่เหมือนกัน

“แล้วเธอล่ะชื่ออะไร”

“อิงค่ะ อิงฟ้า”

“อิงฟ้า เรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับฉันใช่ไหม”

“ค่ะ อิงอยู่ปีหนึ่ง” อีกไม่กี่เดือนเธอก็จะขึ้นปี 2 แล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่ใช่เรื่องแปลกที่เธอจะรู้เรื่องราวของเขา

อย่างที่บอกผู้ชายคนนี้โพรไฟล์ดีจนทำให้ผู้หญิงหลาย ๆคนต่างชื่นชอบในตัวของชายหนุ่ม เธอเองก็เคยได้ยินแต่ก็ไม่ได้คิดสนใจอะไรเพราะรู้ว่าโลกของเธอกับเขาแตกต่างกันมากแต่ไม่คิดว่าในวันนี้จะทำให้เธอได้มีโอกาสได้พบเจอเขาแถมในสถานการณ์ย่ำแย่ที่สุดในชีวิตของเธออีกด้วย ไม่รู้ว่ามันคือโชคชะตาหรือพรหมลิขิตหรือต่อให้เป็นอะไรมันก็ทำให้หญิงสาวรู้สึกขอบคุณเขามากอยู่ดี

หลังจากที่อิงฟ้ารับยา จัดการค่าใช้จ่ายเสร็จหญิงสาวก็เดินทางกลับหอพักโดยมีชายหนุ่มอาสามาส่ง เธอรู้สึกเกรงใจเขามากแต่เขาก็บอกจะมาส่งเธอให้ได้เพราะไหน ๆก็ช่วยแล้วถึงอยากช่วยให้ถึงที่สุด คำพูดนี้ของเขามันทำให้เธอรู้สึกดีไม่น้อย ก่อนที่รถหรูจะมาจอดอยู่ที่ห้องพักทำให้สายตาของชายหนุ่มสำรวจไปรอบ ๆห้องพักแห่งนี้

“พักที่นี่หรอ”

“ค่ะ”

“ไม่มีความปลอดภัยเลยสักนิด” เขาพูดขึ้นหญิงสาวจึงเม้มริมฝีปากเข้าหากัน สำหรับเธอมันก็ไม่ได้แย่ ด้วยค่าเช่าที่ไม่ได้แพงอะไรมากแถมอยู่ใกล้มหาวิทยาลัย ใกล้ที่ทำงานเธอจึงรู้สึกว่าที่นี่ก็เป็นตัวเลือกที่ดีพอสมควร

“ขอบคุณพี่อัศวินที่มาส่งนะคะแล้วก็ขอบคุณอีกครั้งสำหรับการช่วยเหลือในวันนี้”

“อืม ไม่เป็นไรเห็นคนเดือดร้อนจะอยู่เฉยก็ไม่ได้หรอก” เขาพูดบอกด้วยแววตาเรียบนิ่ง พยายามจับสังเกตของคนตัวเล็ก พอเห็นท่าทางของเธอที่แสนจะว่าง่ายมันก็ยิ่งทำให้เขามั่นใจว่าระยะเวลา 3 เดือนที่เพื่อนให้นั้นยาวเกินไปเสียด้วยซ้ำ

“ขอโทรศัพท์หน่อย”

“คะ? เอ่อ ค่ะ” เธอตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ของตนเองให้กับเขา ไม่ลืมที่จะปลดล็อกให้อีกฝ่าย ชายหนุ่มรับไปก่อนจะกดอะไรบางอย่าง ไม่นานเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นจึงทำให้เธอรู้ว่าเขาขอเบอร์เธอนั่นเอง

“เอาไว้ติดต่อจะโทรมาถามว่าอาการเป็นยังไงบ้าง”

“ขะ ขอบคุณนะคะ” เพราะไม่รู้จะตอบอะไรออกไปหญิงสาวจึงขอบคุณชายตรงหน้าออกไปอีกครั้งก่อนที่เธอจะเปิดประตูรถพร้อมกับปิดเบา ๆ ก่อนจะเดินช้า ๆเข้าไปในหอพักของตนเองเพราะอาการที่ยังเจ็บอยู่จนทำให้หญิงสาวไม่สามารถเดินเร็วได้

อัศวินจ้องมองแผ่นหลังของคนตัวเล็กก่อนที่เขาจะยกมุมปากขึ้น ก็ไม่ได้ยากอะไรอย่างที่คิดเลย เจอกันครั้งเดียวเขาก็ได้เบอร์เธอแล้ว เห็นทีรถสปอร์ตคันใหม่ล่าสุดคงเป็นของเขาได้อย่างง่ายดาย คิดอย่างนั้นคนตัวสูงก็ขับรถออกไปจากบริเวณนี้

อิงฟ้ากลับเข้ามาในห้องก่อนที่เธอจะทิ้งตัวนั่งลงบนปลายเตียง หัวใจของหญิงสาวยังคงสั่นอยู่เพราะความกลัวจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีอยู่ เธอไม่รู้จะขอบคุณเขาอย่างไรดีกับสิ่งที่เขาทำให้เธอในวันนี้

“คนดีจัง” เธอพึมพำออกมา ก่อนจะลุกไปปิดไฟ เปิดไว้แค่โคมไฟที่หัวเตียงเล็กก่อนที่หญิงสาวจะขึ้นไปนอนบนเตียงของตนเอง เธอเหนื่อยมาก ๆจนอยากที่จะพักผ่อนไม่อยากจะทำอะไรต่อ ไม่นานมากนักหญิงสาวก็เข้าสู่ห้วงนิทราอย่างง่ายดาย

อีกด้านของอัศวิน

“นี่ค่าจ้าง” อัศวินยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้กับกลุ่มวัยรุ่นที่นั่งรอเขาอยู่

“ขอบคุณครับถ้ามีงานอะไรแบบนี้ให้พวกผมทำอีกบอกได้นะครับ”

“อืม ไสหัวไปได้แล้ว” น้ำเสียงเข้มพูดขึ้นก่อนจะเดินหันหลังกลับไปยังรถหรูของตัวเอง เขาจ้างคนพวกนี้ให้เล่นละครฉากใหญ่ก็เท่านั้นเพราะต้องการให้ตัวเองเป็นอัศวินขี่ม้าขาวไปช่วยคนตัวเล็กนั่นเอง ใครจะบอกว่าเขาเลวยังไงก็ไม่คิดสนใจหรอก เขาเองก็ไม่ใช่คนดีอะไร อีกอย่างก็แค่ทำให้เรื่องทุกอย่างมันง่ายขึ้นก็เท่านั้น