ตอนที่ 4 ปลื้ม

ตอนที่ 4 ปลื้ม

เช้าของวันใหม่

อิงฟ้ารู้สึกตัวขึ้นมาเธอก็ยิ่งรู้สึกปวดหัวเข่ามากกว่าเดิม ในวันนี้มีเรียนแค่วิชาเดียวจึงทำให้คนตัวเล็กตัดสินใจที่จะไม่ไปเรียน เธอไม่ลืมโทรไปบอกเพื่อนว่าถ้าหากมีงานอะไรให้บอกเธอด้วย ธารน้ำพอรู้ว่าเพื่อนไม่สบายหญิงสาวก็ซักถามอย่างเป็นห่วง หลังจากพูดคุยเสร็จคนตัวเล็กก็วางสายก่อนที่จะเอนกายลงนอนบนเตียงเล็กของเธออีกครั้ง

ในหัวของเธอนึกถึงแต่ใบหน้าของใครคนหนึ่งอยู่ตลอดเวลา ในรูปเขาก็ดูหล่อมากอยู่แล้วแต่พอเจอตัวจริงก็ยิ่งตอกย้ำว่าอีกฝ่ายนั้นหล่อมากแค่ไหน เพียงแค่นึกถึง ใบหน้าสวยก็เผยความแดงก่ำออกมาไม่ต่างจากลูกตำลึงสุก พอได้สติคนตัวเล็กก็รีบสะบัดใบหน้าไปมาทันที

“บ้า คิดอะไรอยู่เนี่ย” เธอรู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาเมื่อนึกถึงใครอีกคน คนที่จู่ ๆ ก็ทำให้เธอรู้สึกหวั่นไหวอย่างง่ายดาย ในขณะที่คนตัวเล็กกำลังเพ้อฝันอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น ทำให้มือเรียวเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้งก่อนที่จะเผยแววตาตกใจกับชื่อที่เธอพึ่งเมมไปเมื่อคืนว่าพี่อัศวิน ในตอนนี้เขาโทรมาหาเธอมันก็ยิ่งทำให้เธอทำตัวไม่ถูก ก่อนจะรวบรวมสติกดรับสายอีกฝ่ายทันที

“ค่ะ อิงพูดสายค่ะ”

“(ฉันอัศวินนะ)” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นก็ยิ่งทำให้คนตัวเล็กรู้สึกสั่นไหวมากขึ้นกว่าเดิม

“ค่ะ พี่มีอะไรหรือเปล่าคะ”

“(แผลเป็นไงบ้าง ดีขึ้นไหม?)” เขาถามเหมือนเป็นห่วงเธอมันก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกดีต่ออีกฝ่ายมากขึ้นไปกว่าเดิม

“ยังปวดตึง ๆ อยู่ค่ะ วันนี้อิงก็เลยไม่ได้ไปเรียน”

“(อ๋อ กินข้าวหรือยังเดี๋ยวฉันซื้อโจ๊กไปให้เอาไหม)”

“คะ? เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะอิงไม่อยากรบกวนพี่”

“(ไม่เป็นไรอีก 20 นาทีจะถึงหอเธอ)” ชายหนุ่มพูดตอนที่จะวางสาย ไม่ทันให้หญิงสาวได้ปฏิเสธออกไป อิงฟ้างงเป็นไก่ตาแตกก่อนที่เธอจะได้สติรีบลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาก่อนจะปรับเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่งั้นเขาคงรู้ว่าเมื่อคืนเธอไม่อาบน้ำแน่นอน

20 นาทีผ่านไป

เสียงโทรศัพท์ของหญิงสาวก็ดังขึ้นอีกครั้งบ่งบอกว่าในตอนนี้อีกฝ่ายมาถึงหน้าหอพักของเธอแล้ว เขาเลยถามว่าเธออยู่ห้องไหนชั้นไหนก่อนที่จะเดินขึ้นมาหาเธอถึงที่ห้องเพราะไม่อยากให้เธอลงไป อ้างว่าเดี๋ยวแผลกระทบกระเทือน ถึงแม้จะรู้สึกแปลก ๆ กับการที่อีกฝ่ายทำแบบนี้ แต่คนตัวเล็กก็ไม่มีทางปฏิเสธในเมื่อเขาเป็นคนช่วยเหลือเธอเอาไว้จะปฏิเสธน้ำใจก็ทำไม่ลง

“เอ่อ ห้องเล็กหน่อยนะคะ”

“ไม่เป็นไร เอาถ้วยมาสิจะเทโจ๊กให้” เขาบอกก่อนที่คนตัวเล็กจะเดินเลี่ยงไปยังครัวน้อย ๆที่เก็บถ้วยจานและมีตู้เย็นเล็ก ๆ อยู่ข้างผนังห้อง

ชายหนุ่มใช้โอกาสนี้สำรวจรอบห้อง ถึงแม้ว่าห้องจะเล็กมาก ๆ แต่การตกแต่งและจัดเก็บก็ดูเรียบร้อยพอสมควร บ่งบอกว่าหญิงสาวเป็นคนมีระเบียบเรียบร้อยอยู่เหมือนกัน ไม่นานนักคนตัวเล็กก็เดินกลับมานั่งที่โต๊ะทานข้าวเล็ก ๆ ที่มีที่นั่งแค่สองคนเท่านั้น

“ยาอยู่ไหนต้องกินยาก่อนอาหารไหม”

“เอ่อ ค่ะ” เพราะการที่เขามาหาเธอถึงที่นี่มันทำให้เธองงงวยจนทำอะไรไม่ถูก

“มียาก่อนอาหารด้วยกินก่อนแล้วค่อยกินโจ๊ก”

“ขอบคุณนะคะ แต่ว่าพี่ไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ค่ะอิงเกรงใจ”

“ฉันเต็มใจ ไม่ต้องรู้สึกเกรงใจหรอก ไหน ๆก็ช่วยแล้วฉันก็อยากรู้ว่าเธอหายดีจริง ๆ” เขาพูดบอกและคำพูดนั้นมันก็ยิ่งสร้างความประทับใจให้แก่คนตัวเล็กพอสมควร หญิงสาวจ้องมองไปที่ชายหนุ่มด้วยแววตาปลาบปลื้มและสายตานั้นก็ทำให้อัศวินจ้องมองกลับ คนตัวเล็กรับรู้ว่าตัวเองเสียมารยาทมองเขานานเกินไปเธอจึงรีบหลบสายตาแถมในตอนนี้หัวใจของเธอยังเต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะ ได้แต่บอกตัวเองให้ใจเย็น ๆ ลงไม่ควรเสียมารยาทแบบนี้

“หึ” หญิงสาวได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของอีกฝ่ายเธอจึงเงยหน้าขึ้นมามองเขา

“กินซะสิเดี๋ยวก็เย็นก่อนหรอก”

“ค่ะ ขอบคุณนะคะ เอ่อพี่ทานอะไรมาหรือยังคะ”

“เรียบร้อยแล้ว กินซะ” เขาพูดย้ำจึงทำให้คนตัวเล็กตักโจ๊กเข้าปากด้วยท่าทีประหม่า การที่มีผู้ชายแปลกหน้าที่แทบไม่เคยพูดคุย ไม่เคยสนิทสนมกันมาก่อนแต่เขากำลังนั่งอยู่ในห้องเธอแถมกำลังมองเธอกินข้าวแบบนี้มันก็ทำให้เธอยิ่งทำตัวไม่ถูก

“เอ่อ คือว่าพี่ไม่มีธุระไปไหนหรอคะ”

“ไล่กันแล้วเเหรอ”

“ปะ เปล่านะคะอิงไม่ได้ไล่แต่ว่าการที่ชายหญิงจะมาอยู่ในห้องด้วยกันแบบนี้มันไม่ค่อยดีเท่าไรค่ะ อีกอย่างอิงกับพี่ก็ไม่ได้สนิทกัน” คนตัวสูงเมื่อได้ยินคำพูดตรง ๆของหญิงสาวก็ทำเอาเขาชะงักไปทันที ปกติแล้วมีแต่ผู้หญิงต้อนรับเข้าห้องแต่เธอกลับกำลังไล่เขากลับไปเนี่ยนะ

“อืม ตรงดี”

“เอ่อ อิงขอบคุณสำหรับโจ๊กนะคะ ไม่ทราบว่าเท่าไรเดี๋ยวอิงเอาเงินให้ค่ะ”

“นี่ ฉันเต็มใจซื้อให้ ไม่ได้ให้เธอมาจ่ายเงินคืนเสียหน่อยทำแบบนี้ฉันเสียน้ำใจรู้ไหม”

“ขอโทษค่ะอิงไม่ได้คิดแบบนั้นนะคะ อิงก็แค่เกรงใจ” เธอเองก็ไม่ได้คิดว่าความเกรงใจของเธอจะทำให้เขาไม่พอใจขึ้นมาอย่างนี้ สำหรับเธอการที่เขาช่วยเหลือในคืนนั้นมันก็มากพออยู่แล้วแต่เขายังซื้อโจ๊กมาให้ ยังเป็นห่วงเป็นใยมันก็ยิ่งทำให้เธอเกรงใจเขามากกว่าเดิม

“เกรงใจเหรอ ถ้าเกรงใจก็รีบหายสิ จะได้ตอบแทนฉันคืนบ้าง” สิ้นคำของชายหนุ่มก็ทำเอาหญิงสาวมองอย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่เธอจะตัดสินใจถามเขาออกไปว่าเขาต้องการให้เธอตอบแทนเขายังไง

“เอ่อ ตอบแทนแบบไหนคะ”

“ขอคิดก่อนแล้วกัน งั้นก็กินให้หมดแล้วก็อย่าลืมกินยาหลังอาหารด้วยล่ะฉันไปละ”

“คะ? อ๋อ ค่ะขอบคุณอีกครั้งสำหรับโจ๊กนะคะแล้วก็ขับรถกลับดี ๆ นะคะ” ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนที่เขาจะลุกขึ้นออกไปจากห้องของคนตัวเล็ก ในวันนี้ยังปล่อยไปก่อนไม่ได้รีบร้อนอะไรเพราะเห็นว่าเธอยังเจ็บอยู่หรอก ไม่งั้นเขาไม่เดินออกไปจากห้องนี้ง่าย ๆแน่นอน

“เฮ้อ เราเสียมารยาทไปหรือเปล่านะ” หญิงสาวพึมพำหลังจากที่ชายหนุ่มออกไปจากห้อง เพราะเธอยังไม่คุ้นชินกับเขาจึงพูดออกไปตรง ๆกับการที่เขามาอยู่ในห้องของเธอแบบนี้ แต่ก็มาคิดว่าเสียมารยาทหรือเปล่ากับการที่เธอพูดออกไปอย่างนั้น ทั้ง ๆที่เขาเป็นคนที่มาช่วยเหลือเธอเอาไว้แท้ ๆ

“คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง” หญิงสาวบอกก่อนที่เธอจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายถ้วยโจ๊กที่ยังคงเหลืออีกเกินครึ่งอยู่ รู้สึกขอบคุณเขามากจริง ๆ กับสิ่งที่เขาทำให้ ยิ่งได้เห็นแบบนี้หญิงสาวปลาบปลื้มอีกฝ่ายมากขึ้นกว่าเดิม ไม่คิดไม่ฝันเลยจริง ๆว่าหนุ่มฮอตอย่างเขาจะเป็นคนดีขนาดนี้