ตอนที่ : 11 งานแรก 3

“คุณไม่ค่อยได้รับแขกเหรอแคท ดูไม่ค่อยเป็นงานเลยนะ” คำสบประมาทของเขาทำให้คัทลินนึกอายขึ้นมา อย่าเรียกว่าไม่เป็นงานเลย เรียกว่าไม่รู้อะไรเลยจะดีกว่า

“ขอโทษค่ะคุณปารเมศ” หญิงสาวบอกเขาเสียงอ่อย

“งั้นผมคงต้องทำเองหมดทุกอย่างสินะ” คนหวังจะได้ผ่อนคลายจากหญิงสาว คิดว่าเขาคงต้องเป็นคนคุมเกมนี้ด้วยตัวเองเสียแล้ว

ชายหนุ่มแนบจูบลงบนกลีบปากนุ่มอีกครั้ง ขบปากล่างดึงออกแล้วแทรกปลายลิ้นเข้าไปด้านในอย่างช้า ๆ ตวัดต้อนเรียวลิ้นเล็กด้านในให้หนำใจ หนนี้เขาเพิ่มความหนักหน่วงและดูดดื่มขึ้น มืออีกข้างขยำเคล้นเต้าอวบอิ่ม ก่อนจะเลื่อนใบหน้าลง ดูดดึงยอดถันให้บวมเป่งขึ้น

คัทลินตาค้างด้วยความเสียวกระสัน แทรกนิ้วทั้งสิบลงบนเส้นผมของเขา แล้วดึงกระชากเบา ๆ ในทุกครั้งที่เขาขบกัดนิด ๆ

“อะอื้อ !” เสียงร้องครางกระเส่าตามด้วยการบิดลำตัวเป็นเกลียว ตรงท้องน้อยราวมีกระแสคลื่น เคลื่อนตัวบิดเบี้ยวไปมา ก่อนจะจมดิ่งไปกลางมหาสมุทร แล้วทะยานตัวสูงขึ้นไปกลางอากาศ ลอยเคว้งคว้างอยู่บนนั้น รอคอยเวลาให้เขาฉุดกระชากลงสู่พื้น

ปารเมศเล้าโลมร่างกายของหญิงสาวจนได้ที่ คิดว่าหนนี้คงบรรเทาความเจ็บได้มากกว่าครั้งแรก ชายหนุ่มใช้ข้อพับตรงศอก ช้อนท่อนขาทั้งสองข้างให้แยกกว้างออก วางกำปั้นลงบนที่นอน ยกโพกของหญิงสาวให้สูงขึ้น

“อา !” คัทลินจุกแน่นไปหมด แต่เธอก็กัดปากเอาไว้ พยายามทำงานของตัวเองให้ดีที่สุด

ปารเมศรู้สึกว่าท่วงท่านี้ เขาสามารถแทรกตัวได้ลึกมากขึ้น ยกสะโพกสวนกระแทกเข้าใส่แบบเต็มแรง

“อ๊ะอื้อ ! อึก !” เสียงร้องครางของคัทลิน บอกว่าการผสานรักหนนี้ ทั้งหนักแน่นและรุนแรง หญิงสาวส่ายหน้าไปมา ด้วยความรู้สึกจวนเจียนแทบทนไม่ไหว เต้าอวบอิ่มทั้งสองข้าง กระเพื่อมไหวสวยจนน่ามอง ยิ่งทำให้ไฟพิศวาสของเขา โหมกระหน่ำรุนแรงกว่าเดิม

“โอ๊ะ อืม” เขาเปล่งเสียงแห่งความพึงพอใจออกมาเป็นระยะ จับอีกคนพลิกตัวตะแคงลง สอดประสานจากด้านข้าง มือหนึ่งช้อนท่อนขาเรียว อีกข้างจับปลายคางมนให้เงยขึ้นมารับจูบร้อน ๆ จากเขา สะโพกบดขยี้ใส่แบบไม่ยั้ง

ทุกครั้งที่ปารเมศกระหน่ำรักเข้าใส่ หญิงสาวมักจะหลุดเสียงร้องครางออกมา หนักเบาสลับกันตามอารมณ์รัก ชายหนุ่มนึกขัดใจเล็กน้อย ตรงที่เห็นคัทลินน้ำตาซึมเบ้าอยู่ตลอดเวลา คิดว่าคงเพราะความรุนแรงจากการร่วมรัก

เมื่อการร่วมรักแสนเร่าร้อน ได้เดินทางมาถึงจุดที่ต้องก้าวผ่านเส้นชัยไปด้วยกัน เขาพลิกตัวหญิงสาวให้นอนหงายลงตามเดิม แยกท่านขาให้กว้างยิ่งขึ้น ถูไถบดเบียดจนชุ่ม ก่อนจะกดส่วนปลาย แทรกลงกลางความฉ่ำแบบสุดแรง

“อื้อ !” คัทลินเหมือนคนกำลังดิ้นหนี แต่ก็ถูกเขาตรึงท่อนขาเอาไว้ ปารเมศบดสะโพกเข้าใส่ไม่ยอมหยุด

“โอ อืม !”

“คุณปารเมศ แคท อื้อ !”

“โอ อืม !” เสียงร้องครวญครางของทั้งคู่ ดังแข่งกันระงมห้อง คัทลินเองก็เด้งสะโพกใส่เขาไม่ยอมหยุด ก่อนที่เขาจะใช้จังหวะสุดท้าย ด้วยการกระแทกกระทั้นแบบเร็ว ๆ ง้างท่อนขาของหญิงสาวให้กว้างขึ้น ถอยสะโพกให้ห่างมากกว่าเดิม อัดกระแทกเข้าใส่แบบสุดแรง

“อ๊ะอา !”

“โอ๊ะ ! โอว !!!” ปารเมศแช่นิ่งอยู่ภายในความฉ่ำเยิ้มของหญิงสาว สะดุดลมหายใจตัวเอง จนเนื้อตัวกระตุกเบา ๆ จากนั้นก็รีบถอดถอนตัวตนออกอย่างรวดเร็ว

คนสุขสมเสร็จแล้วรีบดึงเครื่องป้องกันทิ้งลงในถังขยะ ก่อนจะเข้าไปชำระร่างกายตัวเองในห้องน้ำ ขณะที่คัทลินกำลังนอนเหม่อมองเพดานห้อง สมองว่างเปล่าไร้ความรู้สึก รู้เพียงว่างานของเธอนั้น ช่างเจ็บและเร่าร้อนเหลือเกิน หญิงสาวนอนตาค้างอยู่นานสองนาน จนกระทั่งเขาอาบน้ำเสร็จ

“ไปอาบน้ำสิแคท ทำไมยังนอนอยู่ที่เดิมล่ะ” ปารเมศเดินออกมาอย่างคนอารมณ์ดี หลังได้ระบายความต้องการไปเรียบร้อยแล้ว

“ค่ะ ๆ” คัทลินรีบลุกขึ้นจากเตียงนอน หญิงสาวก้าวเท้าลงจากเตียงปุ๊บก็เซปั๊บ คนยืนมองถึงกับอมยิ้มในทันที

“เอ่อ แคทต้องกลับเลยหรือเปล่าคะ” เพราะความไม่รู้เลยถามเขาไปตรง ๆ

“แล้วคุณมีคนมารับเหรอแคท” ปารเมศแทบไม่เคยให้ผู้หญิงคนไหนได้ค้างคืนด้วย แต่หนนี้เขากลับรู้สึกไม่พอใจนิด ๆ หลังได้ยินอีกฝ่ายถามเรื่องนี้ขึ้นมา

“เอ่อ คือแคทไม่รู้ค่ะ”

“งั้นอาบน้ำเสร็จแล้วก็มานอน” เขาพูดคล้ายตัดบท

“ค่ะ” คัทลินก้มลงเก็บชุดของตนเข้าไปในห้องน้ำด้วย รู้สึกเหมือนตัวเองได้สูญเสียบางสิ่งบางอย่างไปแล้ว ก้าวเข้าไปในห้องน้ำไม่ทันไร น้ำตาก็ไหลนองหน้าออกมาอย่างไม่รู้ตัว

หญิงสาวยืนมองตัวเองในกระจกห้องน้ำ ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้รู้สึกแบบนี้ แปลกใหม่ไม่เคยชิน ไม่รู้สึกว่าใช่ตัวเธอแม้แต่น้อย คิดแล้วก็รีบอาบน้ำให้เรียบร้อย คว้าเสื้อคลุมมาห่อตัว แล้วเดินออกจากห้องน้ำมา เขาบอกอาบน้ำแล้วให้ไปนอน เธอไม่มีชุดอื่นให้เปลี่ยน เลยเลือกที่จะก้าวขึ้นเตียงนอนด้วยชุดคลุมอาบน้ำแทน

คัทลินไม่กล้าหันหน้าไปทางเขา หญิงสาวเลือกที่จะหันหลังให้แทน เขาหันไปปิดโคมไฟตรงหัวเตียง และผ้าห่มก็ถูกสะบัดมาคลุมตัวของเธอ ตามด้วยอ้อมแขนแกร่ง ที่สอดมาดึงตัวของเธอ ให้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา เป็นความอบอุ่นแสนแปลกใหม่สำหรับคัทลิน เสียงลมหายใจของเธอกับเขา ต่างดังในจังหวะที่แตกต่างกัน เป็นเธอเองที่ผ่อนลมหายใจให้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับเขา ค่อย ๆ หลับตาลงไปในความมืด

แรงยุบยวบของเตียงนอน ทำให้คัทลินค่อย ๆ ปรือตาลืมขึ้น ด้านข้างของเธอเหลือไว้เพียงความว่างเปล่า หญิงสาวรีบลุกขึ้นมานั่ง ทบทวนเรื่องราวในค่ำคืนที่ผ่านมา พวงแก้มแดงระเรื่อขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนจะร้อนผ่าวขึ้น ตามเสียงน้ำที่ไหลอยู่ในห้องน้ำ แค่คิดว่าเขากำลังเปลือยเปล่าผ่านสายน้ำ ความรู้สึกก็ร้อนวูบวาบขึ้นมา ก่อนจะตระหนักได้ว่า

‘เขาเป็นลูกค้า’

ความเศร้าก่อเกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ยกมือขึ้นกอดตัวเองด้วยความสับสน ดวงตากะพริบไล่หยาดน้ำตาที่ไหลออกมา ทั้งที่ตัวเองก็ไม่รู้ ว่าหยาดน้ำนี้มันหมายความว่าอะไร เมื่อคืนก็ร้องตื่นเช้าก็ร้อง ทั้งที่รู้และเข้าใจว่านี่คืองานของเธอ แต่เธอกลับเศร้าเพราะจำอะไรไม่ได้เลย หญิงสาวนั่งนิ่งดวงตาเหม่อลอยไปตรงหน้า พยายามนึกหาความทรงจำเก่า ๆ ก็ไม่มี จนรู้สึกปวดศีรษะขึ้นมาต้องยกมือขึ้นกุม แล้วทิ้งตัวกลิ้งไปมาอยู่บนเตียง