One night stand (1)

ตอนที่ 2

One night stand

“ฉันเพิ่งเสียคุณแม่ไป”

น้ำขิงเริ่มเล่าทุกเรื่องทุกความเจ็บช้ำที่เธอเพิ่งเจอมาเสียงสะอื้นพร้อมหยดน้ำตาถูกระบายออกมาแบบที่ไม่ต้องกลัวว่าผู้ชายที่กำลังนั่งฟังจะรู้ว่าเธอเป็นใคร

“ร้องออกมาถ้ามันจะทำให้คุณรู้สึกดี”

วิรากรไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตอนนี้ถึงเลือกที่จะเป็นอ้อมกอดให้กับคนที่กำลังเสียใจทั้งที่เขาตั้งใจมาเที่ยวที่นี่เพื่อหาผู้หญิงสักคนหิ้วกลับไปที่คอนโดและปล่อยให้ทุกอย่างเป็นเพียงแค่ความสัมพันธ์ชั่วคราวตื่นขึ้นมาแล้วก็จบแบบที่เขาเคยเป็นแต่ทำไมวันนี้เขากลับรู้สึกเหมือนกำลังเข้าไปอยู่ในชีวิตและเรื่องราวของสาวน้อยที่เขาไม่แม้แต่จะรู้จักชื่อของเธอ

“ตอนนี้คุณอาจจะกำลังคิดว่าคุณกำลังเป็นคนโชคร้ายและมีความทุกข์ที่สุดแต่จริงๆแล้วเราไม่รู้เลยว่าทุกคนที่อยู่รอบตัวเราเขากำลังเจอกับอะไรในขณะที่คุณกับผมกำลังนั่งคุยกันอยู่ตรงนี้ หญิงชายที่กำลังเต้นและร้องเพลงกันอย่างสนุกสนานบางทีเขาอาจจะกำลังทุกข์มากกว่าคุณก็ได้ เพียงแค่เขาเลือกที่ไม่แสดงออก ไม่มีชีวิตของใครที่จะเจอความสุขได้ตลอดเวลาแต่ทุกอย่างพรุ่งนี้มันก็จะกลายเป็นแค่อดีตอยากเสียใจ อยากร้องไห้หรืออยากพูดอะไร วันนี้ผมให้เวลาคุณทั้งคืน”

สาวน้อยเมื่อตอนนี้รู้สึกว่าเธอไม่ได้มีชีวิตอยู่แค่เพียงตัวคนเดียวก็ยกเครื่องดื่มขึ้นดื่มเพื่อหวังว่ามันจะช่วยทำให้เธอผ่านค่ำคืนนี้ไปได้อย่างไม่ทรมาน น้ำขิงส่งเสียงพูดโวยวายแล้วร้องไห้ดังออกมาอย่างไม่ขาดสายจากริมฝีปากบางของน้ำขิง ชีวิตของเธอที่ถูกเลี้ยงมายังไข่ในหินมีพ่อและแม่คอยเฝ้าฟูมฟักมีครอบครัวที่อบอุ่นเธอไม่เคยรู้เลยว่าชีวิตความจริงบนโลกใบนี้มันมีอะไรที่จะต้องผิดหวังอีกเยอะ

“ดึกแล้วฉันกลับก่อนนะ”

น้ำขิงพยายามยันตัวลุกขึ้นจากโซฟาแต่ยังไม่ทันที่จะยืนได้นิ่งสนิทก็ล้มเซลงไปหาชายหนุ่มที่รีบประคองเธอไว้

“คุณขับรถกลับไม่ไหวหรอก” วิรากรพูดคล้ายตะคอกเพราะกลัวว่าคนเมาจะดื้อ

“ฉันไม่ได้ขับรถมา”

“บอกทางไปบ้านคุณมาว่าอยู่ไหน เดี๋ยวผมจะไปส่ง”

วิรากรประคองหญิงสาวไปที่รถของเขาระหว่างทางเธอยังคงพูดระบายพร้อมกับหยดน้ำตาที่ไม่เคยขาดสายไปจากดวงตาคู่คมโต

“บอกได้หรือยังว่าบ้านคุณอยู่ไหน”

คนขับหันมาถามอีกครั้งหลังจากที่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ยินคำตอบจากคนเมา

“ฉันยังไม่อยากกลับบ้าน ฉันไปนอนกับคุณนะคืนนี้”

คนขับหันมามองคนตอบด้วยความแปลกใจเพราะท่าทางของเธอดูจะไม่ใช่สาวใจแตกแต่ทำไมกลับขอไปนอนกับเขาง่ายๆแบบนี้แต่สำหรับเสือผู้หญิงอย่างวิรากรก็คงไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือถึงแม้ว่าตอนแรกเขาเปลี่ยนใจจากที่คิดจะมาหาผู้หญิงไปนอนด้วยเป็นแค่เพียงต้องการอยากไปส่งเธอที่บ้านโดยปลอดภัยแต่ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นคนขอเองเขาก็พร้อมจะสนอง

“คุณนอนตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวผมไปหาผ้ามาเช็ดหน้าให้”

ท่านประธานหนุ่มเดินประคองสาวสวยร่างบางที่ตอนนี้ไม่มีแรงแม้แต่จะก้าวเท้าให้ล้มตัวลงนอนที่โซฟาในห้องรับแขกในคอนโดของเขา

“รู้สึกดีขึ้นบ้างไหม”

วิรากรจากที่เคยเป็นฝ่ายถูกปฏิบัติดูแลวันนี้เขากลับต้องมาเป็นพยาบาลจำเป็นดูแลสาวน้อยที่เขาไม่รู้จัก

“ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะว่าแต่คุณชื่ออะไร”

น้ำขิงถึงแม้จะตอบว่าเธอรู้สึกดีขึ้นแต่ก็ยังไม่แม้แต่จะลืมตาขึ้นมามองชายหนุ่มที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆและเช็ดตัวให้

“วิรากร...เรียกกรเฉยๆก็ได้ครับ”

“น้ำขิงค่ะ คุณไปนอนเถอะ ฉันนอนตรงนี้ได้ขอผ้าห่มสักผืนก็พอ”