พลั้งรักหมดใจ one night stand

ตอนที่ 1

เรื่องร้าย ๆ ที่มาพร้อมกัน

“คุณแม่รอขิงกับคุณพ่อก่อนนะคะ”

น้ำขิงยังคงกำโทรศัพท์ในมือแน่นเธอไม่แม้แต่จะโวยวายใดๆถึงแม้ว่าตอนนี้กำลังจะรู้สึกทั้งเสียใจและตกใจเมื่อทางโรงพยาบาลโทรมาแจ้งว่าอาการของแม่ที่นอนพักรักษาตัวอยู่ในห้อง ICU มาเกือบเดือนไม่ค่อยดีอยากให้เธอและพ่อรีบไปโรงพยาบาลให้ทันดูใจ

หญิงสาวที่พยายามทำตัวให้เข้มแข็งพอรู้ว่าอีกไม่นานหลังจากนี้เธอจะเป็นเพียงที่พึ่งทางจิตใจให้พ่อเพียงคนเดียวค่อยๆพาตัวเองเดินมายังห้องของบิดาซึ่งตอนนี้น้ำขิงคิดว่าพ่อของเธอคงจะนอนหลับแล้วเพราะนาฬิกาที่ข้างฝาบอกว่าตอนนี้ใกล้จะเที่ยงคืน

“คุณพ่อ…เอ่อ…นี่มันอะไรกัน”

ประตูที่ไม่ได้ถูกล็อคไว้ทำให้น้ำขิงตัดสินใจเปิดเข้าไปยังห้องของบิดาเพราะไม่อยากจะเคาะประตูให้พ่อรู้สึกตกใจแต่กลายเป็นว่าภาพที่เธอเห็นตรงหน้ากลายเป็นเธอที่ตกใจแทน

“น้ำขิงฟังพ่อก่อนลูก”

ดิเรกรีบลุกจากเตียงนอนแม้ว่าตอนนี้เขาจะอยู่ในสภาพที่ไม่มีอะไรสวมใส่กำลังนอนกอดอยู่กับสายใจแม่บ้านคนสนิทของภรรยา

ภาพที่เห็นตรงหน้าถึงแม้มันเกินกว่าที่ลูกสาวเพียงคนเดียวจะทำใจได้แต่น้ำขิงก็ต้องพยายามตั้งสติเพราะเวลานี้แม่ของเธอกำลังนอนรอให้เธอกับพ่อไปหาและไม่รู้ว่าแม่จะมีเวลาอยู่กับเธออีกนานแค่ไหน

“ฟังพ่อนะลูก สายใจเขาก็แค่….”

ดิเรกถึงแม้จะไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอธิบายให้ลูกสาวเข้าใจอย่างไรแต่ก็พยายามจะพูดแต่ไม่มีเวลาพอที่เขาจะพูดจบประโยคก็ถูกสาวน้อยที่กำลังร้องไห้อยู่ตรงหน้าพูดแทรกขึ้นให้เขารู้ว่าเวลานี้สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเธอคืออะไร

“ทางโรงพยาบาลโทรมาบอกว่าอาการของคุณแม่ไม่ดีอยากให้เราสองคนรีบไปให้ทันดูใจท่านเป็นครั้งสุดท้าย”

น้ำขิงพูดจบเธอก็เดินนำบิดาลงไปที่ลานจอดรถเวลานี้เธอควรจะมีพ่ออยู่ข้างกายจับมือเธอโอบกอดให้กำลังใจและพากันสู้ต่อไปกับสิ่งที่กำลังจะเผชิญข้างหน้าแต่สุดท้ายแล้วทำไมชีวิตของเธอตอนนี้มันกลับเหมือนตัวคนเดียว

ตลอดเส้นทางที่พ่อและลูกขับรถไปยังโรงพยาบาลไม่มีเสียงสนทนาใดๆทั้งสิ้น น้ำขิงจากที่คิดว่าตัวเองคงจะร้องไห้ฟูมฟายแต่กลายเป็นว่าเธอเข้มแข็งมากพอที่จะรู้ว่าชีวิตของตัวเองตอนนี้ปลายทางคือสิ่งที่สำคัญที่สุด

“ถ้าคุณแม่ทนไม่ไหวก็ค่อย ๆ หลับตาแล้วไปยังเส้นทางที่สงบนะคะ น้ำขิงดูแลตัวเองได้และสัญญาว่าจะไม่ทำให้คุณแม่เป็นห่วง ขิงรักแม่ที่สุดค่ะ”

ลูกสาวเพียงคนเดียวมาถึงโรงพยาบาลได้ทันเวลา เธอบอกลามารดาพร้อมกับจับมือยืนอยู่ข้างๆเตียงก่อนจะค่อยๆถอยห่างให้คนเป็นพ่อได้มีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดแม่

ทุกคำร่ำลาของพ่อยิ่งตอกย้ำภาพที่น้ำขิงเพิ่งจะเห็นมาแต่เวลานี้สิ่งที่เธอต้องทำคือการทำให้แม่ไปอย่างสงบไม่ต้องเจ็บปวดกับโรคมะเร็งที่รักษาตัวมาเกือบ 5 ปี

เสียงสัญญาณที่ดังขึ้นและรอยขีดเป็นเส้นตรงบนหน้าจอทำให้ทั้งพ่อและลูกต่างเข้ากอดผู้หญิงอันเป็นที่รักที่ตอนนี้เหลือแค่เพียงแต่ร่างไร้วิญญาณเสียงสะอื้นและความเสียใจมันไม่ใช่แค่เพียงการสูญเสียมารดาที่เป็นที่รักแต่วันนี้น้ำขิงเหมือนรู้สึกว่าโลกทั้งใบของเธอไม่มีใครอยู่อีกแล้ว ชีวิตของเธอต่อจากนี้เป็นแค่คนตัวคนเดียว พ่อที่เธอคิดว่ารักเธอและแม่ที่สุด...สุดท้ายพ่อก็ไปมีความสัมพันธ์กับคนใช้