EP 8 : ทำหน้าที่ตัวเอง

พลั้งรักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 8

บรื้นนน...

กรี๊ดดด….

จัสติน จัสติน

คาลอส คาลอส

เสียงคำรามของรถแข่งทั้งสองคันในสนามดังกังวาน พร้อมกับเสียงเชียร์ของผู้คนที่ลุ้นกันตาไม่กะพริบ สลับกันแซงและไล่ตามกันอย่างดุเดือด

ตู้มมม

"Shit" จัสตินสบถออกมาอย่างหัวเสียเมื่ออีกฝั่งเริ่มใช้วิธีสกปรกเล่นงานเขาแล้ว จัสตินประคองรถด้วยความชำนาญและกลับมาไล่ตามรถของคาลอส ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีรถของเขากลับมาจี้ท้ายของคู่แข่งเป็นที่เรียบร้อย สายตาคมกริบมองภาพตรงหน้าอย่างเรียบนิ่ง มือหนาจับพวงมาลัยรถไว้มั่น และเหยียบคันเร่งเต็มแรง

ตู้มมม!!!

เอี๊ยดดดดด

จัสตินตั้งใจชนท้ายรถของคาลอสอย่างจังและไม่มีท่าทีจะถอนคันเร่งทำให้รถของคาลอสลากยาวไปโดยที่รถของจัสตินเป็นคันที่ดันท้าย เสียงล้อเสียดสีกับพื้นถนนจนเกิดเสียงดัง ก่อนที่มือหนาจะหักพวงมาลัยเบี่่ยงรถตัวเองออกไปอีกทางเพื่อขึ้นนำ

"หึ" เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นเบาๆเมื่อเป็นไปอย่างที่คิด แต่ก็เชื่อว่าคนอย่างคาลอสไม่จบแค่นี้

"มันก็ไม่สวยงามตลอดไปหรอก"คาลอสยกยิ้มมุมปากเมื่อรถของตัวเองถูกชนทำให้เสียหลัก ก่อนจะขับตามจัสตินไป "รอบสุดท้ายมันอาจเป็นชีวิตมึงก็ได้"

ดวงตากลมโตมองภาพบนหน้าจอขนาดใหญ่ ในสนามแข่งรถทั้งสองคันไม่มีท่าทีจะยอมกันแม้แต่นิดเดียว ผลัดกันจี้ท้ายและขึ้นแซงสลับกันไปมาตลอดเวลา แต่เท่าที่ฉันดูรถแข่งหมายเลขเก้าจะขึ้นนำมากกว่า ซึ่งรถคันนั้นก็เป็นของจัสติน ทุกคนต่างจดจ้องมองภาพบนหน้าจอขนาดใหญ่ที่ถ่ายทอดการแข่งขันของรถทั้งสองคัน ลุ้นกับการแข่งขันที่เกิดขึ้น และแพทย์สนามอย่างพวกเราก็ต้องดูสถานการณ์ทุกฝีก้าวเหมือนกัน หากเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินขึ้นมาเราต้องพร้อมที่จะไปช่วยเหลือคนเจ็บ ดูจากสถานการณ์แล้วคงมีคนใดคนหนึ่งเจ็บแน่นอน

ตู้มมม

"อึก..." เสียงชนดังสนั่นหวั่นไหวทำเอาฉันสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ภาพบนหน้าจอกำลังแสดงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อรถของจัสตินถูกชนท้ายอย่างแรงทำให้รถของเขาเสียหลักพุ่งชนแท่งปูนขอบสนามอย่างแรง สภาพหน้ารถยับเยิน แต่ไม่น่าเชื่อว่ารถของจัสตินจะกลับฟื้นสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว และกลับเข้ามาในสนามอีกครั้ง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่รถทั้งสองคันชนกันเพราะดูเหมือนว่าจะไม่ใช่การแข่งขันปกติ สภาพรถทั้งสองคันยับเยินเกินกว่าจะซ่อมไหว

"ไม่น่าเชื่อเลยว่าคนขับคนนั้นจะประคองรถได้เก่งขนาดนี้ ถ้าเป็นพวกเราคงอกสั่นขวัญหายไปหมดแล้ว แถมรถคงเละกว่านี้แน่" อานนท์ที่ดูเหตุการณ์อยู่ข้างๆนับดาวพูดพลางจดจ่อไปที่หน้าจอขนาดใหญ่

ตู้มมม เอี๊ยดดด ตู้มมม

รถทั้งสองคันชนกันอย่างแรงจนทั้งคู่เสียหลักไปคนละทิศคนละทาง รถของจัสตินโดนบีบอัดเข้าแท่งแบริเออร์จนพลิกหงายท้อง รถของคาลอสปีนขึ้นแท่งแบริเออร์และพลิกคว่ำในเวลาต่อมา สภาพรถทั้งสองคันไม่สามารถแข่งต่อได้

"นายใหญ่!" วินตันพูดออกมาด้วยความตกใจ ทั้งๆที่พวกเราคาดการณ์ไว้ตั้งแต่แรกว่าคู่แข่งจะเล่นสกปรกแต่ก็อดห่วงเจ้านายหนุ่มไม่ได้ เป็นไปอย่างที่จัสตินคิดไว้ทำให้พวกเรารู้วิธีตลบหลังกลับและเซฟความปลอดภัยของนายให้ได้มากที่สุด

“จัสติน” อยู่ๆฉันก็พูดชื่อเขาออกมาเบาๆอีกครั้งด้วยความตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

"อ๊ายยยย" เสียงของผู้คนร้องออกมาด้วยความตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้การแข่งขันต้องหยุดชะงักไปทันที ผู้คนแตกตื่นฮือฮากับสิ่งที่เกิดขึ้น

"แพทย์เข้าสนามด่วนครับ"

"อ่าาา...ฝากไว้ก่อนเถอะมึง" คาลอสร้องออกมาเมื่อหัวของเขาบีบอัดกับตัวรถจนขยับไม่ได้ดีที่ว่าใส่หมวกกันน็อคสำหรับนักแข่งโดยเฉพาะ แต่ก็ยังมีความแค้นระหว่างคู่แข่งอยู่ไม่น้อย ไม่คิดว่าคนอย่างจัสตินจะทันเกมเขาเหมือนกัน

"ในเมื่อมึงอยากให้กูตาย กูก็อยากให้มึงตายเหมือนกัน" จัสตินพูดราวกับไม่เจ็บปวดทั้งที่รถของตัวเองก็ไม่ต่างจากคู่แข่ง ร่างกายกำยำไม่สามารถขยับไปทางไหนได้เลย สายตาคมกริบมองลอดกระจกออกไปในท่ากลับหัวเพราะรถของเขาหงายท้องขึ้นฟ้า เป็นภาพอย่างที่เขาตั้งใจให้เป็นตั้งแต่แรก รถของคาลอสพลิกคว่ำอยู่ตรงหน้าพอดี อุปกรณ์ปลอดภัยภายในรถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพทำให้เขาไม่เจ็บมาก

ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าของคนจำนวนหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว หน่วยกู้ภัยในสนามรีบจัดการกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ต้องรีบพาตัวของผู้แข่งขันทั้งสองคนออกมาจากเศษซากของรถโดยเร็วที่สุด

"นายใหญ่โอเคไหมครับ" วินตันถามเจ้านายหนุ่มในตอนที่ช่วยกันงัดรถเพื่อเอาตัวเจ้านายหนุ่มออกมา

"อืม"

"หมอมาตรงนี้หน่อย มีคนเจ็บ" เสียงของวินตันประกาศกร้าวเรียกทีมแพทย์ให้เข้ามาดูเจ้านาย ถึงเจ้านายหนุ่มจะไม่แสดงอาการเจ็บปวดแต่เชื่อว่าต้องมีช้ำภายในแน่นอนเพราะแรงกระแทกรุนแรงขนาดนั้น

"เอาคนเจ็บนอนบนเปลก่อนนะคะ และช่วยถอดหมวกกันน็อกให้คนเจ็บด้วยค่ะ" ฉันพูดด้วยท่าทางร้อนรนเมื่อวิ่งมาตามเสียงขอความช่วยเหลือ มองดูอาการเบื้องต้นและเห็นเลือดสีแดงสดไหลออกจากหัวคิ้วหนึ่งจุด ต่อให้รู้ว่าเป็นคนที่ฉันไม่อยากเจอแต่สถานการณ์แบบนี้มันไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้ เปลที่ชายหนุ่มนอนอยู่ถูกหามเข้าในที่ร่มอย่างรวดเร็ว ส่วนพี่นนท์และพยาบาลคนอื่นกำลังช่วยเหลือกับคู่แข่งขันอีกคนและดูท่าจะเจ็บหนักกว่าทำให้ทุกคนมุ่งเป้าไปที่ผู้ชายคนนั้นแทน เลยทำให้มีแค่ฉันคนเดียวที่ดูแลเขา

"หมอขอทำแผลให้เบื้องต้นก่อนนะคะ ตรงหัวคิ้วแตกหนึ่งที่ ถ้าเจ็บตรงไหนอีกบอกหมอนะคะ" ฉันหยิบอุปกรณ์ทำแผลและพูดกับคนที่นอนอยู่ด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง สายตาของเราประสานกันอยู่หลายครั้งตั้งแต่พาเขาเข้ามานอนตรงนี้ แต่เลือกที่จะเมินเฉยและทำเหมือนคนไม่รู้จักนั่นคือสิ่งที่ฉันอยากให้เขาทำแบบนี้เหมือนกัน

"ไม่ต้อง"

เพล้ง~

"อ๊ะ" ฉันร้องออกมาเสียงหลงเมื่อถูกปัดมือออกอย่างแรงทำให้อุปกรณ์ในมือกระเด็นร่วงหล่นพื้น

พรึบ

"อึก" ร่างสูงกัดฟันแน่นกับความเจ็บปวด เมื่อดันตัวเองลุกขึ้นนั่งแต่เหมือนช่วงขาของเขาจะเจ็บปวดจากด้านในกล้ามเนื้อ ด้วยชุดนักแข่งค่อนข้างมิดชิดทำให้ไม่มีใครรู้ว่าขาของเขาเป็นอะไร

"ช่วยนอนลงเหมือนเดิมด้วยค่ะ หมอจะทำแผลให้" ฉันสังเกตเห็นสีหน้าของเขาถึงแม้จะแสดงออกในชั่วพริบตาแต่คนเป็นหมอต้องคอยสังเกตคนไข้อยู่เสมอ และเหมือนที่ขาของเขาจะมีปัญหา

"เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน" จัสตินตวัดสายตาคมกริบมองหญิงสาวด้วยความไม่พอใจ

"หมอก็ไม่ได้อยากสั่งคุณหรอกค่ะ แต่หมอกำลังทำหน้าที่ของตัวเอง ช่วยให้ความร่วมมือกับหมอด้วยนะคะ"

"คำพูดห่างเหินจังนะ" จัสตินกระตุกยิ้มเมื่อได้ยินเธอใช้คำพูดที่ดูเป็นทางการ "ที่ห่างเหินเพราะกลัวผัวใหม่รู้เหรอว่าเคยนอนแหกขาให้ฉันเอามาแล้ว"

ฉันเลือกที่จะไม่สนใจคำพูดของเขาและหยิบอุปกรณ์อันใหม่ขึ้นมาเพื่อจะล้างรอยเลือดที่หัวคิ้วให้เขา ฉันอยากทำหน้าที่ตรงนี้ให้จบสักทีไม่เคยอยากเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเขาอีกตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นที่เขาทำให้ฉันเจ็บปวด มันยากที่จะลืมแต่เลือกที่จะก้าวผ่าน

เพล้ง

“นี่คุณ!”

จัสตินปัดมือของหมอสาวออกอีกครั้งทำให้อุปกรณ์ล่วงหล่นพื้นจนเกิดเสียงดัง และคราวนี้ผู้คนที่อยู่แถวนั้นต่างมองมาที่จัสตินและนับดาวเป็นตาเดียวกัน

"ให้พี่ช่วยไหมนับ" อานนท์ที่เห็นทั้งสองคนจ้องตากันเขม็งก็รีบเข้ามาหาแฟนสาวด้วยความเป็นห่วง

"ไม่ต้องหรอกค่ะ เพราะคนเจ็บคนนี้เขาไม่ต้องการให้เราช่วยเหลือ พี่นนท์ไปดูคนเจ็บคนนั้นเถอะค่ะ"

"คนนั้นพี่ปฐมพยาบาลเบื้องต้นและส่งขึ้นรถพยาบาลไปแล้วล่ะ"

"หึ..." จัสตินหัวเราะในลำคอออกมากับการกระทำของทั้งสองคน "ฉันคงต้องร้องเรียนโรงพยาบาลซะแล้วสิ เกิดอุบัติเหตุขนาดนี้แต่หมอมัวแต่ยืนพลอดรักกันต่อหน้าต่อตาคนเจ็บ"

ฉันหันมองหน้าจัสตินอย่างเหลืออด ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาไม่ต้องการให้ฉันปฐมพยาบาลเอง

"ฉันจะไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลและต้องเป็นเธอคนเดียวที่นั่งไปกับฉันในรถพยาบาล" จัสตินชี้หน้าหมอสาวอย่างคาดโทษ ความหงุดหงิดยิ่งทวีคูณอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"ทางเราจะมีพยาบาลนั่งไปกับคนไข้ครับ หมอนับดาวจะตามไปด้วยรถอีกคัน ส่วนถ้าเมื่อถึงโรงพยาบาลคนไข้อยากให้หมอนับดาวดูแลเป็นเคสพิเศษสามารถแจ้งได้ครับ ทางโรงพยาบาลยินดีดูแลคนไข้เป็นอย่างดี"

"ฉันต้องการผู้หญิงคนนี้นั่งไปเท่านั้น"จัสตินตวัดสายตาแข็งกร้าวไปที่หมอหนุ่มที่ยืนอยู่เคียงข้างเธออย่างไม่พอใจและต้องการเอาชนะ

"ไม่เป็นไรค่ะพี่นนท์ เดี๋ยวนับนั่งไปในรถพยาบาลกับคนเจ็บเอง พี่นนท์ขับตามมาก็ได้ค่ะ" ฉันรีบห้ามพี่นนท์เพราะเห็นว่าเขากำลังจะเถียงจัสติน ฉันไม่อยากให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้

วินตันมองเหตุการณ์อยู่ข้างๆเจ้านายหนุ่มไม่แปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขารู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้มีความลึกซึ้งกับเจ้านายในอดีตและรู้ดีว่าเป็นการเลิกราที่เจ้านายของเขาทำให้เธอเจ็บช้ำ แต่ที่น่าแปลกใจคือเจ้านายของเขาไม่ชอบการรักษาที่โรงพยาบาล ถึงก่อนหน้านี้จะไปโรงพยาบาลบ่อยแต่เป็นเพราะเพื่อนสาวที่ชื่ออลินดาและไปหาหลานชายเท่านั้น แต่ถ้าเกิดอุบัติเหตุหรือแม้กระทั่งถูกยิง พวกเขาจะให้แพทย์ประจำตัวมารักษาที่คฤหาสน์เพราะอุปกรณ์การรแพทย์ครบครันพอๆกับโรงพยาบาลใหญ่ ตอนนี้เขาไม่รู้เลยว่าเจ้านายหนุ่มต้องการอะไรจากเธออีก เขายังไม่แน่ใจว่าที่เจ้านายแสดงอาการแบบนี้คือความหวง เพราะทั้งคู่เลิกกันไปนานแล้ว แถมเจ้านายของเขาก็ไม่เคยสนใจผู้หญิงที่ทิ้งไปแม้แต่คนเดียว