เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

ตอนที่ 3

เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

ม่านไหมใช้เวลาสองวันเพื่อรอการตอบกลับจากโรงแรมที่เธอนั้นยื่นสมัครงานไว้ แต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ติดต่อมาก็รู้สึกหมดหวัง หลังส่งลูกสาว ทั้งสองที่โรงเรียนแล้ว เธอก็ตะเวนสมัครงานใกล้บ้าน เริ่มจากร้านขายวัสดุก่อสร้าง แต่เมื่อเธอเห็นสายตาเจ้าของร้านซึ่งเป็นชายวัยกลางคนแล้วก็ตัดสินใจปฏิเสธไม่ขอร่วมงานด้วย เพราะกลัวว่าจะเกิดปัญหาขึ้นในภายหลัง อีกอย่างเธอก็ไม่สามารถทนทำงานกับพวกหัวงูได้

หญิงสาวเดินทางมาที่โรงงานผลิตพลาสติกใกล้บ้านเพื่อสมัครงานในตำแหน่งเสมียน แม้เงินเดือนจะมากกว่าที่ทำงานเดิมเพียงสองพันแต่หญิงสาวก็ตัดสินใจแล้วว่าจะงานที่นี่ แต่ขณะที่กำลังจะกรอกใบสมัครเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาเสียก่อน

“สวัสดีค่ะ”

ม่านไหมเดินเลี่ยงออกมาด้านนอกเพื่อรับสาย ก่อนที่อีกฝ่ายจะเอ่ยตอบกลับมา

“คุณม่านไหมใช่ไหมคะ”

“ใช่ค่ะ โทรมาจากที่ไหนเหรอคะ”หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“โรงแรมแกรนด์ริเวอร์รอยัลค่ะ”

ดวงตาคนตื่นเต้นเบิกกว้าง รอยยิ้มระบายเต็มใบหน้า เธอแทบไม่อยากเชื่อว่าทางโรงแรมจะตอบกลับมาเพราะรู้สึกหมดหวังไปแล้วด้วยซ้ำ ม่านไหมตัดสินใจคืนใบสมัครก่อนจะก้มหัวเป็นการขอโทษและเดินดุ่มออกมาหน้าถนน ระหว่างนั้นก็คุยโทรศัพท์กับปลายสายไปด้วย

“คุณสะดวกมาสัมภาษณ์งานไหมคะ”

“สะดวกค่ะ วันนี้เลยก็ได้ค่ะ”

น้ำเสียงนั้นกระตือรือร้น ม่านไหมรู้สึกดีใจที่อย่างน้อยเธอก็ได้มีโอกาสเข้าไปสัมภาษณ์ หากเธอได้งานนี้ เธอก็จะได้เงินเดือนเพิ่มมากขึ้นเกือบเท่าตัว ยิ่งไปกว่านั้นสถานที่ทำงานก็อยู่ตรงข้ามกับบ้านของเธอ มีเพียงแม่น้ำคั่นกลางเท่านั้น

“โอเคค่ะ งั้นถ้ามาถึงแล้วแจ้งพนักงานที่ล็อบบี้นะคะว่ามาสัมภาษณ์งาน”

“ได้เลยค่ะ ขอบคุณนะคะ”

ม่านไหมดีใจจนแทบกระโดดตัวลอย เธอเดินตรงมาที่ท่าเรือก่อนจะจ่ายเงินเพื่อผ่านเข้าไปด้านใน

หญิงสาวก้าวขึ้นจากเรืออย่างช้าๆก่อนจะเดินตรงไปยังโรงแรมหรูที่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำ

ม่านไหมสำรวจดูตัวเองผ่านเงาสะท้อนของกระจกหน้าร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง วันนี้เธอสวมกระโปรงทรงเอสีดำเกือบถึงเข่า และเสื้อเชิ้ตสีครีม ผมดำขลับมัดรวบเป็นหางม้าเพื่อความเรียบร้อยบุคลิกภาพที่ดีบวกกับใบหน้าที่สะสวย ทำให้เธอนั้นมักจะตกเป็นเป้าสายตาอยู่เสมอ

“สวัสดีค่ะ มาสัมภาษณ์งานค่ะ”

“เชิญทางนั้นเลยค่ะ ตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายนะคะ”

ม่านไหมเอ่ยขอบคุณก่อนจะสูดลมหายใจลึกและเดินไปตามทางที่อีกฝ่ายบอก เมื่อผ่านประตูเข้ามาด้านในก็พบว่ามีคนมานั่งรอสัมภาษณ์งานก่อนหน้าถึงสามคน แต่เพราะม่านไหมนั้นโดดเด่นกว่าใคร ทำให้เธอตกเป็นเป้าสายตาอีกครั้ง

หญิงสาวหย่อนกายนั่งลงก่อนที่จะบีบมือตัวเองเบาๆ

“เชิญคุณม่านไหมค่ะ”

กว่าจะถึงคิวสัมภาษณ์ก็ใช้เวลานานพอสมควร หญิงสาวเดินเข้าไปในห้องสี่เหลี่ยมขนาดเล็ก ความเย็นกระทบผิวทำให้ขนเธอลุกซู่ชูชัน

“ในใบสมัครกรอกไว้ว่าคุณสามารถพูด อ่านและเขียนภาษาอังกฤษได้ในระดับที่ดี”

“ค่ะ”

หญิงสาวตอบสั้นๆอย่างถ่อมตัว อีกฝ่าย พยักหน้าพลางหรี่ตามองหญิงสาวอย่างสนใจม่านไหมเป็นคนบุคลิคดี แม้นัยน์ตาจะดูเศร้าแต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร เธอทดสอบภาษาเป็นกรณีพิเศษ ซึ่งแน่นอนว่าม่านไหมทำได้เป็นอย่างดี

“ไม่น่าเชื่อนะคะว่าคุณจะจบแค่มัธยมปลาย ภาษาคุณดีมาก ดีกว่าคนจบปริญญาเสียอีก”

“ก่อนหน้านี้ฉันเคยเรียนมหาลัยค่ะ แต่มีเหตุจำเป็นเลยเรียนไม่จบ”