บทที่1.นางฟ้าแสนกล 4/4

“ดีฉันจะนับเวลารอ!! หึๆ มันคงสนุกสุดเหวี่ยงเชียวแหละเบนส์” ชายหนุ่มครางเสียงต่ำๆ ในลำคอ เขาเอื้อมมือปลดกระดุมสูทช่วงเอว ที่จู่ๆ ก็รู้สึกอึดอัดขึ้นมาครามครัน เมื่อนึกถึงแม่สาวพราวเสน่ห์ นาม “นางฟ้า” ผู้หญิงที่ทำให้เขาสะดุดใจและขุ่นมัวในเวลาเดียวกัน

เบนส์เสก้มหน้าลง การ์ดหนุ่มผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆ การกระทำอุกอาจเย้ยกฎหมาย มีแต่เจ้านายเขาเท่านั้นที่กล้าลงมือ เพราะอะไรนะหรือ? เคฮิลล์มีทั้งเงินและอำนาจ แม้แต่ผู้รักษากฎหมายยังต้องยำเกรง เงินสนับสนุนมากโข ที่เจ้านายหนุ่มบริจาคเป็นทุนในการพัฒนาองค์กร มันสามารถปิดหูปิดตาผู้มีอำนาจเหล่านั้นได้ ปิดบังไม่ให้เงื้อมือกฎหมายเฉียดเข้ามาในรัศมีรอบตัวชายหนุ่ม และเป็นเกราะป้องกันภัยอย่างดี

เวลาในการทำงานวันนี้มันช่างแสนเชื่องช้า เข็มนาฬิกากว่าจะขยับได้แต่ละทีมันช่างนานแสนนาน เคฮิลล์เหลือบมองหน้าปัดนาฬิการอบที่ร้อยแล้วมั่ง!! เข็มสั้นกับเข็มยาวมันก็ขยับไปได้ไม่ไกลนัก ยิ่งตัวหนังสือเรียงเป็นพืดบนหน้ากระดาษด้วยแล้วมันยิ่งทำให้ชายหนุ่มเบื่อ!! ทุกสิ่งอย่างรอบตัวดูจะขวางหูขวางตาไปหมด ชายหนุ่มไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าเขาตั้งตารอเจอเนตรอัปสรแบบใจจดใจจ่อ มันแปลก แตกต่างกับสาวๆ หลายนางที่เขาอยากได้ เธอเป็นคนแรกที่ทำให้เขาสนใจเพียงแค่มองผ่านเห็นเธอจอแก้วและเผลอสบนัยน์ตากลมโตคู่นั้น

“เห้อ!! นานฉิบหายเมื่อไร? เมื่อไร!! จะถึงเวลาสักที ไอ้เบนส์แม่งหายเงียบ นานเกินไปแล้วนะโว้ย!!” เขาบ่นงึมๆ งำๆ ร่างสูงใหญ่ทะลึ่งพรวด เขาเดินงุ่นง่านอยู่ในห้องจนพื้นพรมและรองเท้าแทบจะสึก เพราะปลายรองเท้าหนังเดินเหยียบย่ำไปๆ มาๆ เกือบทั่วทุกตารางนิ้วภายในห้องทำงานแสนโอ่อ่า

นาฬิกาเรือนทองฝังเพชรแพงหูฉี่ยี่ห้อดังกระหึ่มโลก เขายกข้อมือขึ้นดูแล้วก็ดูอีก มันก็ยังไม่ถึงกำหนดเวลานัดหมายเสียที? จะให้ค่าเวลาด้วยการทำงานอันแสนจะยุ่งเหยิงนั่น ตัวเลข ตัวหนังสือมันก็ไม่วิ่งเข้าสมองสักนิด เมื่อความคิดทั้งหมดทั้งมวลมันใจจดใจจ่ออยู่แค่

ตู๊ดดดดด

หน้าจอโทรศัพท์ส่วนตัวกะพริบวิบวับ ตัวเครื่องสั่นไม่หยุด!! ชายหนุ่มกระโจนพรวด!! เขารีบตะครุบโทรศัพท์และกดรับสาย เมื่อปลายสายคือคนที่กำลังรอ?

“ว่าไงเบนส์!!”

มุมปากหนากระตุกยิ้ม เขาทรุดตัวลงนั่งหลังโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ แผ่นหลังตึงแน่นเอนพิงพนักเก้าอี้ ตวัดเรียวขาแข็งแรงขึ้นมาวางพาดเหนือโต๊ะทำงาน และกระดิกดุกดิกปลายเท้าอย่างสบายอารมณ์ “บ้านพักริมทะเลสาบวินเดอร์เมียร์!! เอาเธอไปไว้ที่นั่น แล้วฉันจะตามไปเองคืนนี้” เคฮิลล์วางโทรศัพท์ลงข้างตัว เขากระตุกยิ้มเหยียดๆ ด้วยความสาแก่ใจ เบนส์ทำงานได้ดีไม่มีที่ติ แม้ครั้งนี้ถึงกับต้องลงมือ ‘ฉุด’ เพราะเจ้าหล่อนดันเล่นแง่ เขาพร้อมจะสนองความต้องการของเธอทุกอย่างเลย หากเธอต้องการมากว่าทุกๆ คนที่เคยเข้ามาอยู่ใต้อาณัติ ไม่ว่าบ้าน รถ หรือเงินขวัญถุงปลอบใจ ยามที่เขาเบื่อ!!

“สเตล่า!! งานที่ต้องเคลียร์เอาเข้ามาให้ฉันหน่อยสิ ฉันจะพักยาวหนึ่งอาทิตย์ ด่วน!!”

ปลายนิ้วเรียวสวยกดอินเตอร์คอม เขาสั่งงานเลขานุการหน้าห้องเสียงขรม

“ได้ค่ะบอส!!” สาวสะคราญรีบรับคำ เธอคว้าแฟ้มต่างๆ ที่กองสูงท่วมศีรษะ ยกเข้าไปให้เจ้านายในห้องทำงาน เพราะตั้งแต่เช้าเจ้านายหนุ่มหงุดหงิด ไม่มีแก่ใจทำงานสักนิด จนเธอขนแฟ้มเอกสารออกมาแทบไม่ทัน

เคฮิลล์ตั้งหน้าตั้งตาทวนอ่านเอกสารด้วยความใส่ใจ เขาจรดปากกาเซ็นกำกับเมื่ออ่านรายละเอียดจนครบถ้วน ถึงจะเร่งรีบแต่งานก็คืองาน ไม่อยากให้เสียหายเพียงเพราะความรีบร้อน มันหมายถึงเมล็ดเงินที่กำลังลอยเข้ามาใส่กระเป๋า เขาไม่อยากเสียอะไรสักอย่าง ทั้งงาน เงิน และผู้หญิง!!

ผู้หญิงคนหนึ่งในชุดวอร์มสีครีม เธอนอนนิ่งบนเตียงกว้างกลางห้องนอนโอ่อ่า สีหน้าซีดเซียวผิดปกติ ผมยาวสลวยรุ่ยร่ายล้อมกรอบหน้างดงาม โคมไฟสีนวลกลางห้องนอนเปิดสว่าง ส่องแสงเป็นทางยาวทาทาบทั่วทุกพื้นที่ อากาศเย็นเฉียบโดยไม่ต้องเปิดแอร์คอนนิชัน เมื่อเถือกเขาที่โอบล้อมทะเลสาบวินเดอร์เมียร์มีต้นไม้ใหญ่ๆ ยืนต้นมานานนับร้อยๆ ปี ยอดเขาสูงยังคงมีหิมะสีขาวสะอาดค้างคาอยู่ แม้จะย่างเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ แต่ความเย็นเฉียบก็ยังคงเหลือ น้ำในทะเลสาบยังคงเย็นเฉียบเมื่อเป็นน้ำจากการละลายของหิมะที่ไหลลงสู่ทะเลสาบกว้างใหญ่