บทที่1.นางฟ้าแสนกล 3/4

ดวงตาดำขลับเป็นประกายวาวโรจน์ สายตาคมหวานคู่นั้นสะกดให้เขาหยุดชะงัก เธอดูดเขาเข้าไปใกล้ให้ปรารถนาเพียงแค่เจ้าหล่อน แต่ความหวังทั้งหมดกลับพังทลายลง!! เมื่อยื่นข้อเสนอดีๆ ไปให้ แล้วเธอกลับปฏิเสธกลับมา เพราะฉะนั้นเขาจะสอนบทเรียนให้หล่อนเป็นสิ่งตอบแทน เมื่อในโลกนี้ ทุกๆ สิ่งบนโลกใบนี้ เคฮิลล์ ผู้นี้สามารถเนรมิตได้หากเขาต้องการ เราจะได้เห็นดีกัน!! แม่นางฟ้าตัวน้อยนิด!!

เพราะฉะนั้นรสสวาทครั้งนี้จึงทวีความรุนแรงมากกว่าทุกครั้ง พลอยใสอิ่มเอิบซาบซ่านเธอกระโจนถึงสวรรค์ชั้นฟ้าด้วยความสุขสมรุนแรงกว่าทุกๆ ครั้ง เธอเสียวกระสันสุดขีดแทบขาดใจตาย แม้จะเป็นได้แค่คนในเงามืด เป็นได้แค่ที่ระบายอารมณ์หนุ่มกลัดมันแค่นั้นก็เพียงพอ ขอแค่ได้ซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขา บุรุษผู้กร้าวแกร่งและร้อนแรงสุดกู่ เคฮิลล์ รอย

“อย่าลืมเรื่องยานะพลอย ฉันไม่อยากเขี่ยเธอทิ้งหากเธอผิดข้อตกลงที่ฉันกำหนดไว้!!”

มือใหญ่กลัดกระดุมเสื้อช้าๆ เขาเอ่ยเสียงเย็นๆ ไร้ความรู้สึก ชายหนุ่มเหี้ยมสุดใจ เขาไม่เคยปราณีหากคู่ขาคนไหนคิดจะท้าทาย ‘ลูก’ ไม่สามารถผูกมัดเขาได้ เขาไม่พร้อมที่จะมีพันธะ หากใครคิดจะลองดีโดยการเอาสิ่งนั้นมาต่อรอง เธอจะจำจนวันตายว่าชายหนุ่มน่ากลัวกว่าที่ทุกคนคาดคิด!!

“ค่ะ” พลอยใสก้มหน้าลง เธอรับคำเสียงแผ่วหวิว

“เดี๋ยวเบนส์จะมาเคลียร์ค่าใช้จ่ายให้เธอนะพลอย ต้องการอะไรเพิ่มขอเบนส์เขาเอาก็แล้วกัน เขาใจดีกับสาวๆ สวยๆ อยู่เสมอแหละ”

กางเกงอามาร์นี่สีกรมท่าถูกสวมบนร่างกายกำยำช่วงล่าง เขารูดซิปกางเกงสอดชายเสื้อเข้าไปใต้เอวกางเกง แต่งตัวเนี๊ยบสมฉายามหาเศรษฐีคาสโนว่าตั้งแต่ศีรษะจรดปลายรองเท้า พลอยใสรวบผ้านวมเนื้อนิ่มขึ้นปิดช่วงอก เธอผุดลุกขึ้นนั่งเอนๆ บนที่นอนหนานุ่ม “ไม่ค้างเหรอคะคุณฮิลล์?” เสียงหวานชะอ้อนถาม เธอแค่หวังอยากได้ความปรานีจากเขาบ้าง

“ไม่ล่ะ!! เธอก็รู้นี่ฉันไม่เคยนอนค้างที่ไหน นอกจากบ้านฉัน”

สิ้นเสียงพูด เคฮิลล์ก็เดินผ่านช่องประตูออกไปเสียแล้ว พลอยใสน้ำตาร่วง เธอเจ็บแปลบๆ ที่หัวใจดวงน้อย จริงอยู่ว่าเธอยอมเป็นเมียเก็บ ยอมเป็นนางบำเรอของเคฮิลล์เพราะหวังสบาย เมื่อเขาร่ำรวยเหลือกินเหลือใช้ การที่เธอจะขอแบ่งเศษเงินในกระเป๋าของเขามาใช้จ่ายบ้าง มันก็คงไม่ได้ทำให้เขาสะเทือนสักเท่าไรหรอก แต่ครั้นเมื่อได้อยู่ในวงแขนแข็งแรงคู่นั้นเข้าจริงๆ หัวใจอ่อนแอของตัวเองกับปฏิพัทธ์รักใคร่เขาขึ้นมาเฉยๆ มอบความรักที่มีทั้งหมดให้เขาไป ทั้งหมดทุกห้องหัวใจมีแต่เขาเต็มเปี่ยมแต่ไม่เคยได้รับสิ่งนั้นตอบแทนกลับมาเลยสักนิด ชายหนุ่มกระด้างเย็นชา ไร้หัวใจ เขาต้องการแค่ความหวานฉ่ำบนเรือนร่างของเธอเพื่อระบายความต้องการของตัวเองเท่านั้นเอง

“ฮื่อๆ ” หัวไหลกลมกลึงสะท้านเยือก น้ำตาร้อนๆ ไหลรินด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ แม้จะเป็นได้แค่นางบำเรอสนองอารมณ์ แต่มันก็เป็นโอกาสเดียวที่ทำให้เธอได้อยู่ใกล้ชิดเคฮิลล์ ผู้ชายที่อยู่แค่ในความฝัน เพราะในโลกความจริง หางตาของเขาไม่เคยเหลือบแลเธอเลยด้วยซ้ำ หากไม่เพราะข้อเสนอแลกกับเศษเงินที่เขาหยิบยื่นให้ เธอคงไม่มีวาสนาที่จะเฉียดเข้าใกล้เธอหวังแค่จะได้อยู่ใกล้ๆ เขาไปอีกสักหน่อย ในวันที่เขาทิ้งขว้างจริงๆ หัวใจของเธอคงเหมือนถูกเหยียบย่ำและแหลกเป็นผุยผง

“ตึกรอย” สำนักงานใหญ่ของ “รอยโพส์” หนังสือพิมพ์ยักษ์ใหญ่ในลอนดอน

รถสปอร์ตสีดำสนิทเหมือนสีท้องฟ้ายามไร้แสงจันทร์มันมืดมิดและหม่นมัว แต่เป็นความลึกลับที่น่าท้าทาย เพราะเจ้าของยานพาหนะพลังสูงผู้นี้ คือ เคฮิลล์ รอย หนุ่มหล่อแสนเสน่ห์ มหาเศรษฐีหนุ่มผู้กุมบังเหียนของ “รอยโพส์” ประตูด้านข้างเปิดออกด้วยฝีมือการ์ดหน้านิ่ง เบนส์ถอยหลังออกมาห่างๆ เปิดทางให้เจ้านายหนุ่มออกมายืนข้างรถยนต์คันโปรด

“ว่าไงเบนส์”

“ครับ ได้ตามคำสั่งของคุณฮิลล์ เธอจะมานอนบนเตียงของคุณฮิลล์ในคืนนี้แน่ๆ ครับ”