19 เมษาคิดเข้าข้างตัวเอง

หลังจากชั่งใจอยู่ชั่วครู่ว่าจะให้นามบัตรอรนลินเธอดีหรือไม่ กระทั่งคิดว่าควรเพราะเป็นทางเดียวที่จะสานความสัมพันธ์กับเธอต่อไป รู้สึกดีใจที่เธอรับเอาไว้

“ขอบคุณมากค่ะ”

“ครับ ว่างๆ พี่จะชวนเมษา คุณลินไปหาอะไรที่อร่อยๆ กินกัน สวัสดีครับ”

“ขอบคุณนะคะพี่ไตร”

หญิงสาวส่งเสียงขอบคุณเสียงหวาน โดยไม่คิดอะไร เห็นไตรเป็นผู้ที่หวังดีคนหนึ่งเท่านั้น โดยไม่รู้ว่าได้ให้ความหวังแก่เขาที่จะหาทางก้าวเข้ามาทำความคุ้นเคยให้มากกว่านี้

ไตรเดินฮัมเพลงเข้าไปในที่ทำงานอย่างมีความสุข สร้างความแปลกใจให้กับเพื่อนร่วมงานทุกคน และเขามาหยุดอยู่ตรงหน้าเมษา มองนิ่งๆ จนเธอรู้สึกเขินเพราะแอบชอบเขามานาน แต่ไม่กล้าพูด

ครั้งนี้คิดว่าไตรอาจจะรู้สึกดีๆ ต่อเธอก็ได้

“พี่ไตร มีอะไรหรือเปล่าคะ ท่าทางอารมณ์ดีเป็นพิเศษ”

“คนกำลังมีหัวใจเป็นสีชมพูนี่ครับ”

‘หัวใจเป็นสีชมพู แม่เจ้า’

หญิงสาวอุทานในใจ รู้สึกชาไปทั้งร่าง ต่อสายตาคมๆ ที่มองนิ่ง กับยิ้มน้อยๆ ที่มุมปากทำให้หัวใจเธอเต้นแรงมากกว่าเดิม

‘ในที่สุดความฝันของนังเมษาก็เป็นจริงจนได้’

เมษาคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าไตรคงจะชอบเธอจริงๆ ซึ่งก็ช่วยให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมา ไม่ต้องใช้ชีวิตอย่างเงียบเหงา โดดเดี่ยวเดียวดายอีกต่อไป เมื่อคิดถึงตรงนี้แก้มทั้งสองข้างสีเข้มขึ้น ถ้าเป็นคนผิวขาวก็จะเห็นว่าแดงระเรื่อ แต่เธอเป็นคนผิวสีน้ำผึ้ง ก็ทำให้หน้าคล้ำกว่าเดิม

“เมษา”

“ขา พี่ไตร”

หญิงสาวขานรับเสียงหวาน พอๆ กับดวงตาหยาดเยิ้ม ไตรมองอย่างแปลกใจ ถอยห่างออกมาเพราะไม่แน่ใจว่าหญิงสาวเป็นอะไร

“เมษาเป็นอะไร พี่เห็นว่าใบหน้าเริ่มคล้ำขึ้น โดนของหรือเปล่า”

เมื่อได้ยินชายที่แอบหมายปองพูดอย่างนั้น อารมณ์เสน่หาที่มี หายวับไปในทันที

“บ้าสิ ใครจะมาทำของใส่”

“มันก็ไม่แน่นะ ในเมื่อเมษาเองก็หน้าตาคมขำ ไม่ได้ขี้ริ้ว ขี้เหร่สักหน่อย อาจจะไปถูกตาต้องใจใครเข้า แต่ไม่กล้าจีบก็เลยทำเสน่ห์ยาแฝดใส่”

“อุ๊ย! ไม่มีหรอก คนขี้เหร่ ปากหมา ชอบเห่าหอนอย่างเมษาใครจะชอบคะ”

“โห ว่าตัวเองซะเสียเลย นี่ พี่จะบอกให้ รูปร่างหน้าตาอย่างเมษาน่ะ ฝรั่งชอบ ว่างๆ ก็เดินไปใกล้ๆ พวกฝรั่งมั่งสิ ยิ้มให้สวยๆ ทำตาฉ่ำๆ ไม่แน่นะ อาจจะเจอเนื้อคู่เป็นเศรษฐีผมทอง สบายไปทั้งชาติ”

“ไม่เอาหรอกฝรั่ง ขนาดคนไทยด้วยกันยังไม่รู้เลยว่าเราคิดยังไง”

หญิงสาวปฏิเสธต่อคำแนะนำของผู้จัดการ แล้วหันไปสนใจกับงานที่ทำอยู่ รู้สึกเจ็บปวดลึกๆ ที่เขาไม่รู้เลยว่าเธอคิดอย่างไร และสิ่งที่อยากจะรู้ต่อมาก็คือ ใครคือคนที่ทำให้ไตรกลับมามีหัวใจเป็นสีชมพูอีกครั้ง

ความจำเจ ซ้ำซากต่อการหมกตัวอยู่แต่ในบ้านพักทุกๆ วันทำให้อรนลินเริ่มเบื่อ อยากที่จะออกไปเปิดหู เปิดตาข้างนอกบ้าง แต่ไม่กล้ารบกวนเมษาเพราะรู้ว่าทำงาน เธอเห็นรถสองแถวเล็กวิ่งผ่านไปมา จึงได้สอบถามพนักงานที่นั่น ว่ารถวิ่งไปที่ไหนบ้างและราคาค่าโดยสารเท่าไหร่

หลังจากทราบข้อมูลแล้ว อรนลินมีความคิดว่า อยากจะนั่งรถเล่น เพื่อพบเจอสิ่งแปลกใหม่ อาจจะทำให้สุขภาพจิตดีขึ้นได้บ้าง

เมื่อคิดได้ดังนั้น ล็อกบ้านจนเรียบร้อย หญิงสาวออกมายืนโบกรถสองแถวตรงถนน ขึ้นไปนั่งนิ่งๆ หันหลังให้กับทะเล ภายในรถมีผู้โดยสารสามคน แต่ละคนนั่งเงียบๆ

รถแล่นมาได้สักพัก ผ่านโรงแรมหรูมาประมาณสองร้อยเมตร เธอหันไปดูทางทะเลเห็นว่ามีต้นไม้ โขดหินสวยงามและมีนักท่องเที่ยวบางตา เธอจึงกดออดขอลง และจ่ายค่าโดยสารตามจำนวนที่คนขับบอก

‘ที่นี่บรรยากาศดี เราจะเดินเล่น บางทีอาจจะช่วยให้คิดงานดีๆ ออกมาบ้าง’

อรนลินเริ่มมีความคิดที่จะทำงานอย่างจริงๆ จังๆ เสียที หลังจากจมอยู่กับความทุกข์มาหลายวัน ในเมื่อยังต้องกิน ต้องใช้ ถ้าไม่มีเงินคงอยู่ในโลกนี้ไม่ได้ เธอละอายใจเกินไปที่จะกลับไปขอเงินจากพ่อแม่ จะขอสู้จนถึงที่สุด

ไรอันยังคงใช้ชีวิตเพลย์บอยอย่างมีความสุข ทุกๆ คืนจะออกไปเที่ยวชมไฟ แสง สี ในเวลากลางคืน ตบท้ายด้วยการหิ้วผู้หญิงมาบริการความสุข แม้จะรู้ว่าลิซ่าไม่ชอบ แต่เขาไม่สนใจ ในเมื่อเธอเป็นแค่ลูกน้องเท่านั้น ซึ่งเธอก็ไม่กล้าก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวของเขาอีก

บางคืน ไรอันจะออกไปเที่ยวคนเดียว ดื่ม กิน ฟังเพลง เพลิดเพลินกับสาวสวยหุ่นเอ็กซ์ที่เข้ามาเบียดไม่ห่างและจบลงที่เตียงเหมือนเดิม

ร็อบผู้เป็นบิดาได้ติดต่อกับเขาบ่อยๆ ทั้งโทร. คุยกัน และไลน์หา เมื่อรู้ว่าเขาสบายดีก็บอกให้พักผ่อนอย่างมีความสุขเพราะนานๆ ครั้งที่ไรอันจะขอพักการทำงานมาเที่ยวอย่างนี้