20 เจอคู่ปรับเก่า

ความสำราญไม่เคยจางหายไปจากความรู้สึกของชายหนุ่ม เขายังชอบชีวิตแบบนี้ และตั้งใจว่าจะทำตลอดไป โดยทุกๆ เช้าตื่นขึ้นมาจะเห็นหญิงสาวนอนเคียงข้าง โดยไม่ซ้ำหน้ากันแม้แต่วันเดียว

วันนี้ หลังจากสาวบาร์ผิวคล้ำ บั้นท้ายดินระเบิดจูบลา เขาอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสบายๆ เสื้อยืดสีขาวพอดีตัวกับกางเกงผ้านิ่มขาสั้น ลายดอกชบา มีเชือกผูกด้านหน้า แค่นี้ก็สลัดคราบเพลย์บอยหนุ่มในยามค่ำคืนออกไปจนหมดสิ้น

“คุณไรอัน จะไปกินอาหารเช้าใช่ไหมครับ”

โรบินที่นั่งอยู่กับเชิดได้ถามขึ้น ไรอันรู้ว่าคนทั้งสองรอที่จะไปรับประทานอาหารมื้อเช้าพร้อมกับเขา

“ใช่ ไปกันเถอะ แล้วลิซ่าล่ะ”

“กินแล้ว แต่ไม่อยู่ในห้อง บอกว่าจะไปที่อินเทอร์เน็ตคาเฟ่ข้างล่างโรงแรม”

“ปล่อยเขาไป ให้เวลาส่วนตัวบ้าง ให้ผมเบื่อที่นี่แล้วจะพาท่องเที่ยวทั่วไทย คราวนี้คงต้องพึ่งคุณเชิดแล้วนะ”

ไรอันให้เกียรติเชิด เป็นผู้พาเที่ยว โดยไม่คิดว่าเขาเป็นแค่เพียงคนขับรถ ตรงนี้ทำให้เชิดประทับใจฝรั่งหนุ่มมาก

“ด้วยความยินดีครับ ถ้าอย่างนั้นเราไปกินอาหารเช้าดีกว่า เชิญครับ”

ตลอดเวลาที่ไรอันเข้าไปในห้องรับประทานอาหาร รู้ว่ากลายเป็นเป้าสายตาของผู้หญิงทั้งไทยและต่างประเทศ มองด้วยความชื่นชม ซึ่งทำให้หัวใจพองโต รู้ว่าเขายังเป็นที่ต้องการของเพศตรงข้ามและมีผู้หญิงบางคนส่งยิ้มให้อย่างเชิญชวน ไรอันได้แต่ก้มศีรษะให้

เขาไม่ต้องการที่จะสานความสัมพันธ์กับใคร กลัวความผูกพันที่ไม่อาจตัดใจได้ จะนำมาซึ่งความทุกข์เมื่อถึงการจากลา เขาจึงต้องใช้วิธีจ่ายเงิน ถ้าอยากนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ต้องซื้อกินเพียงอย่างเดียว

“ผมจะเอารถไปเติมน้ำมัน”

หลังจากรับประทานอาหารเรียบร้อย เชิดได้บอกแก่หนุ่มต่างชาติทั้งสองที่ยังคงดื่มกาแฟเป็นการตบท้าย

“ตามสบาย แล้วอย่าลืมเอาบิลมาเบิกด้วย อ้าว โรบินไปไหน”

ชายหนุ่มถามบอดี้การ์ดที่ลุกขึ้นยืน มีสีหน้าแปลกๆ

“ขอเข้าห้องน้ำก่อนครับ”

ไรอันได้แต่พยักหน้ารับรู้ เมื่ออยู่คนเดียว ความเหงาได้มาเยือน มองออกไปที่ชายทะเล เห็นความงามตามธรรมชาติ นึกอยากจะไปสัมผัส ในช่วงที่แดดอ่อนๆ อากาศคงจะดีกว่านั่งอยู่ในห้องที่มีความเย็นออกมาจากเครื่องปรับอากาศ เขาไม่รอช้าที่จะไปทำตามความต้องการ เดินไปที่ชายหาดซึ่งอยู่ตรงกันข้ามกับโรงแรม ลัดเลาะเลียบไปเรื่อยๆ ซึ่งเป็นการเดินที่ห่างไกลจากที่พักทุกที

จากที่เดินกินลม ชมวิวไปเพลินๆ สายตาสะดุดกับหญิงสาวร่างสูงโปร่ง ผมยาว เสื้อยืดสีครีมกับกางเกงยีนขาสั้น โชว์เรียวขาสวยงาม เขาถึงกับอึ้งกับสรีระทางด้านหลังของเธอเพราะประทับใจผู้หญิงที่มีสรีระอย่างนี้มาก่อน

‘เหมือนผู้หญิงที่เคยเจอมาก่อน ใช่เธอหรือเปล่านะ’

ไรอันเร่งความเร็วเดินเข้าไปใกล้ๆ หญิงสาวรูปร่างสวยที่ยังคงยืนหันหลังให้ แต่แล้วก็ต้องสะดุ้ง เมื่อเธอยกเท้าเตะทรายที่กองเป็นเนินอยู่ข้างหน้าสุดแรง เม็ดทรายกระจาย แล้วร่วงลงสู่พื้นเหมือนเดิม

ไรอันเริ่มใจไม่ดี กลัวว่าเธอคนนั้นจะอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ปกติ อาจจะกำลังโกรธใครบางคนอยู่ ไม่เช่นนั้นคงไม่ออกแรงเตะทรายจนสุดแรงขนาดนั้น ลังเลที่จะเข้าไปดูหน้าเธอ จึงยืนตัวตรงเหมือนทหารเวลาเข้าแถว

“พระเจ้า เธอคนนั้นจริงๆด้วย”

ไรอันดีใจจนเผลอยิ้มกว้าง เมื่ออรนลินหันกลับมา ประจันหน้ากันจังๆ เธอมีสีหน้างุนงงที่เห็นเขายืนอยู่

“คุณ นายฝรั่ง ไรอัน”

หญิงสาวพูดเป็นภาษาอังกฤษดังๆ ไรอันยิ้มรับ ทำท่าจะก้าวเข้าไปหา ทว่า เมื่อเห็นดวงตาขุ่นๆ ของเธอ ถึงกับชะงัก จึงทักทายเป็นภาษาไทยกลับไปบ้าง

“สวัสดีครับ”

“นี่คุณ พูดภาษาไทยได้ด้วยหรือ”

“นิดหน่อยครับ”

“ไม่นิดหน่อยแล้ว ชัดขนาดนี้ แต่ฉันไม่สนใจหรอกนะ ว่าคุณเพิ่งหัดพูด หรือว่าพูดมานานแล้วเพราะมันไม่เกี่ยวกับชีวิตของฉัน”

อรนลินพูดเป็นประโยคยาวๆ คิดว่าจะทำให้ไรอันเรียบเรียงไม่ถูก และไม่เข้าใจความหมาย แต่ที่ไหนได้ เขาก้มศีรษะลง ยิ้มหวานให้อย่างกวนๆ

“ครับ ชีวิตใคร ชีวิตมัน ถ้าเราทำใจให้มีความสุข สุขภาพเราก็จะสุขด้วย”

“อ้าว รู้เยอะจริง”

“ท่าทางคุณไม่ค่อยสบายใจ มีปัญหาชีวิตหรือเปล่าครับ เช่นว่า ถูกผัวทิ้งเพราะเขาไปมีเมียใหม่”

ไรอันถามตรงๆ โดยใช้คำที่แสลงเข้าไปในใจให้เจ็บปวดยิ่งขึ้น หญิงสาวจ้องหน้าฝรั่งหนุ่มที่ยังคงยิ้มเผล่ โชว์ฟันเรียงขาวสะอาด เธออยากจะเอาเล็บแหลมๆ ตะกุยให้หนังหน้าหลุดเป็นแผ่นๆ นัก