14 วอล์กกิ้ง สตรีท

ยังอดคิดไม่ได้ว่าที่นี่ไม่ต่างจากกรุงเทพฯ เลย และแล้วเธอสะดุดตากับรถตู้คันหนึ่ง จำหมายเลขทะเบียนได้ ว่าเป็นรถของไรอัน ฝรั่งจอมเจ้าชู้คนนั้น

‘คงพากันไปเที่ยววอล์กกิ้ง สตรีทน่ะสิ ขอให้ฉันเจอเป็นครั้งสุดท้ายนะ นายฝรั่งขี้หลี’

หญิงสาวได้ไม่ปรารถนาที่จะเจอไรอันอีก รังเกียจต่อความเจ้าชู้ ถ้าห่างได้จะรีบหนีไปให้ไกลที่สุด ขณะเดียวกันไรอันซึ่งอยู่ในรถได้หันมามองข้างทาง เพื่อจะเห็นสาวสวยหุ่นเอ็กซ์ แต่ไม่เจอกับสิ่งสบายตา นอกจากฝรั่งแก่ๆ อ้วนพุงยื่น หน้าอกยานโทงเทงเป็นถุงกาแฟ เขาถึงกับทำหน้าเหม็นเบื่อ

วอล์กกิ้ง สตรีท หรือถนนคนเดิน อยู่ที่พัทยาใต้ กำลังคึกคักด้วยเสียงเพลง และการแสดงต่างๆ ทั้งในร้าน และข้างถนน มีสิ่งแปลกๆ ให้ดูมากมายหลายอย่าง ไรอันปล่อยตัวอย่างเต็มที่ ในมือถือกระป๋องเบียร์ ยกขึ้นดื่มเป็นระยะ และสอดส่ายสายตามองไปตามร้านของสองข้างทาง ดูหญิงสาวในชุดยั่วยวน โชว์ความสามารถของตัวเอง บางคนรูดตัวลงมาจากเสาสแตนเลสจากชั้น 3 ของร้าน

บางร้านสำหรับนั่งดื่มเปิดเพลงดังๆ มีนักเที่ยวนั่งดื่มกินเคล้ากับหญิงบริการ บางคนกอดจูบกันอย่างไม่อายสายตาผู้คน และอีกหลายๆ ร้านมีดนตรีเล่นสดให้ลูกค้าและผู้ที่เดินผ่านไป ผ่านมารับฟังอย่างจุใจ

สิ่งที่ทำให้ไรอันชอบที่สุดก็คือ การแสดงมายากลของเด็กชายตัวน้อย สามารถที่จะเนรมิตสิ่งของต่างๆ ให้คนดูได้อย่างน่าทึ่ง โดยเปิดการแสดงข้างถนน ผู้ที่ชอบต่างปรบมือ และหยอดเงินลงไปในกล่องเป็นค่าตอบแทนในการได้ชม

“โน่น คนหรือหุ่นกันแน่ ยืนนิ่งเชียว ทาตัว ทาหน้าขาวมาก”

ไรอันชี้ให้ทุกคนดูหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่ข้างถนน เธอสวมชุดฝรั่งเศสโบราณ สไตล์บาโรก ทำผมหยิกเป็นลอนสวยงาม แต่ใบหน้า ลำคอ แขนทาด้วยสีขาวเหมือนแป้ง ยืนนิ่งๆ ไม่ขยับเขยื้อน ทีแรกเขาก็คิดว่าเป็นหุ่น เมื่อไรอันเข้าไปมองใกล้ๆ มองอย่างพิจารณา ถึงกับสะดุ้ง เมื่อได้ยินเธอพูดว่า

“สวัสดีค่ะ”

“ห๊า! คนจริงๆ นี่นา เยี่ยมมาก นี่คือรางวัล”

ชายหนุ่มส่งเงินให้ 500 บาท เธอคนนั้นเก็บเอาไว้ใต้เสื้อที่ซอกหน้าอก ลิซ่าทำหน้าไม่ชอบใจที่เห็นเขาถ่ายรูป โอบเอวสาวหน้าขาวในชุดหรูหรา เธอเดินจ้ำไปข้างหน้าอย่างโกรธๆ และคิดว่าผู้ชายทั้ง 3 คงจะตามเธอมาในไม่ช้า แต่ไม่เป็นตามนั้น เมื่อหันมามองข้างหลังไม่เห็นใคร นอกจากฝูงชน แต่แล้วอารมณ์เสียกับฝรั่งร่างผอม วัยกลางคน ผมสีขี้เถ้า ท่าทางกรุ้มกริ่ม แถเข้ามาใกล้ๆ ถามด้วยเสียงระรัว และมีกลิ่นเหล้าโชยคละคลุ้ง

“สวัสดีครับ มาเที่ยวหรือ”

“อย่ามายุ่งกับฉัน”

เธอตวาดกลับอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ฝรั่งคนนั้นยังคงตื้อ

“อยากเป็นพริ้ตตี้ไหม ร้านของผมกำลังต้องการคนต่างชาติ รูปร่างหน้าตาอย่างคุณ รับรองว่ารายได้งาม ถ้าสนใจไปเลยร้านนั้น ทำงานทันที”

ลิซ่ากำลังอารมณ์ไม่ดี เมื่อถูกชวนไปเป็นพริตตี้ ถึงกับโกรธ พูดเสียงดังโดยไม่กลัวว่าจะเกิดอันตราย

“บ้าเอ้ย! ถอยไป”

“อ้าว อย่างนี้คงอยากลองดี รู้ไหมว่าฉันคือใคร ขาใหญ่ของที่นี่นะโว้ย”

เจ้าฝรั่งขี้เมา ทำท่ากร่างทันที จับแขนเธอเอาไว้แน่น แม้ว่าสะบัดอย่างไรก็ไม่หยุด ลิซ่าเริ่มใจไม่ดี เจ้านั้นเบียดตัวเข้าหา ทำท่าจะจูบที่แก้ม ทว่าร่างผอมโซถูกกระชากออกไป ตามด้วยเสียงห้ามดังๆ

“อย่ายุ่งกับเธอ”

“เฮ้ย! ใครวะ”

“โรบิน ช่วยฉันด้วย ไอ้บ้านี่มันลวนลามฉัน”

ลิซ่าเข้าไปยืนหลบอยู่ข้างหลังโรบินด้วยความตกใจ เขาจ้องหน้าฝรั่งขี้เมาที่ยังคงยืนแอ่นหน้าแอ่นหลังด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์

“ฉันสั่งห้าม อย่ายุ่งกับเธอเด็ดขาด”

“ฉันไม่ได้ยุ่ง แค่ชวนไปเป็นพริ้ตตี้เท่านั้นเอง แม่นี่ก็ดันแหกปากโวยวาย ยังกับถูกลากขึ้นเตียง ฮี่โธ่ ไม่เห็นจะง้อเลย มีสาว อวบอึ๋ม หุ่นเอ็กซ์กว่าหล่อนตั้งเยอะ ไปล่ะ”

เจ้านั่นเดินแอ่นไปแอ่นมา แล้วสะดุดขาตัวเองล้มฟาดลงไปกับถนน ท่ามกลางเสียงร้องด้วยความตกใจของผู้คนที่อยู่ในบริเวณนั้น โรบินจึงโอบเอวลิซ่าพาเดินย้อนกลับไปด้านหลัง แต่เธอสะบัดตัวออก ทำท่าไม่พอใจที่เขามาถูกต้องเนื้อตัว

โรบินลดมือลงขนานกับตัวอย่างอ่อนใจ ไม่ว่าทำดีกับลิซ่าแค่ไหน แต่เธอไม่เคยมองเห็นความดีของเขาสักครั้ง

ดนตรีแนวเฮฟวี่เมทัลจากการแสดงสดดังลั่นจากร้าน ออกมาสู่ถนน หลายคนหยุดฟัง แล้วโยกตัวตามจังหวะอย่างเมามัน ส่วนผู้ที่นั่งดื่มกินอยู่ในร้านก็สนุกไม่แพ้กัน เสียงตะโกนร้องตามจากฝรั่งกลุ่มหนึ่งดังขึ้น และอีกหลายคนลุกขึ้นเต้นอย่างสุดเหวี่ยง