13 พัทยาไม่เคยหลับ

“สวัสดีค่ะ”

“ดีใจจังที่ลินรับสาย”

อรนลินสะดุ้ง ใจเต้นแรงเมื่อได้ยินเสียงของผู้ที่โทร. เข้ามา อยากจะกดสายทิ้งเสียเดี๋ยวนั้น ความเจ็บปวดที่เคยได้รับ ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง

“อย่ามายุ่งกับฉัน”

“ลิน ผมขอโทษ ผมรักคุณนะ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเพราะความพลั้งเผลอ”

“ไม่ต้องมาแก้ตัว ลับหลังฉัน คุณกับแม่นั่น ล่อกันไปเท่าไหร่แล้ว คนที่รักกันเขาทำกันอย่างนี้หรือ”

เธอสาดอารมณ์ใส่เต็มที่ จากที่เคยรักสุดชีวิต เปลี่ยนเป็นชิงชังสุดขั้วได้ในทันทีเช่นกัน ภูดิสเองก็ยังตกใจ คิดไม่ถึงว่าอรนลินที่อ่อนหวาน เรียบร้อย น่ารักจะกล้าเกรี้ยวกราดกับเขาได้ถึงเพียงนี้

“ตาให้ท่าผมก่อน””

“ไม่ต้องโยนความผิดให้ผู้หญิง ถ้าคุณรักฉันจริง ต่อให้ยายตานอนแก้ผ้า อ้าขาบนเตียง คุณก็ไม่สนใจ แต่สันดานใฝ่ต่ำของคุณมีเยอะ ทำให้หน้ามืดตามัว ฉลองกันซะปลิ้น”

“ใช้คำน่าเกลียดไปหรือเปล่า”

“ฉันพูดน่าเกลียด แต่ก็ดีกว่าคุณที่กระทำน่าเกลียด ขยะแขยง จัญไร”

“เฮ้ย! ลิน คุณ….”

หญิงสาวไม่รอฟังให้เขาพูดจบปิดโทรศัพท์ ยุติการติดต่อสื่อสารทันที และรู้ว่าภูดิสจะต้องโทร. เข้ามาหลายครั้ง เธอไม่ต้องการได้ยินเสียงเขา กลัวว่าจะตอกย้ำความเจ็บปวดมากกว่านี้อีก

เมื่อความเงียบเข้ามาครอบคลุม หญิงสาวร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวสั่น ความเจ็บปวดที่เพิ่งจะจางไปเมื่อครู่ ได้ย้อนกลับมาอีกครั้ง

เมื่อแสงตะวันดับแสงไฟ ความมืดเข้ามาแทนที่ แต่พัทยาไม่เคยหลับ เวลากลางคืนเต็มไปด้วยไฟ แสง สี เสียงเพลงกับความสนุกสนานของนักเที่ยวที่ออกจากที่พัก เพื่อมาหาความสำราญ ร้านค้า ร้านอาหาร และสถานบันเทิงได้เปิดบริการเต็มรูปแบบ แต่ละร้านมีวิธีการเรียกลูกค้าอย่างสุดเหวี่ยง โดยเฉพาะผับ บาร์ สาวนั่งชั่วโมงไม่ว่าจะสวยหุ่นดี หรือขี้เหร่ อ้วน เตี้ย แสนดำ มีกล้ามแขน กล้ามขาเป็นมัดๆ พากันแต่งหน้า แต่งตัวกันสุดฤทธิ์ โดยเฉพาะอาภรณ์ที่สวมใส่บางคนแทบจะปิดของสงวนล่าง บน เอาไว้ไม่มิด

นอกจากผู้หญิงแล้ว ยังมีบาร์เกย์ เปิดเอาไว้รองรับผู้ชายที่มีรสนิยมชอบไม้ป่าเดียวกัน หนุ่มหล่อ หุ่นล่ำ เนื้อตัวเต็มไปด้วยมัดกล้า ได้ออกมายืนโชว์ตัว เรียกลูกค้า บางคนใจกล้าถอดเสื้อออก เรียกร้องความสนใจจากผู้คนให้หันมามองซิกแพ็กตัวเอง

ไรอันกับบริวารนั่งรับประทานอาหารสุดแสนจะเลิศหรูภายในโรงแรม โดยมีเบียร์สัญชาติไทยรินเอาไว้ในแก้วทรงสูง ซึ่งถูกยกขึ้นจิบหลายครั้ง

“ฟิเลมิยอง อร่อยมาก”

ชายหนุ่มเอามีดเฉือนลงไปบนสเต็กที่เรียกว่า ฟิเลมิยอง รับประทานอย่างมีความสุข เชิดซึ่งศึกษาในเรื่องอาหารประเภทนี้มาพอสมควรจึงอธิบายว่า

“สเต็กชนิดนี้เป็นส่วนของเนื้อสันในส่วนที่นุ่มที่สุดครับ เป็นเนื้อส่วนกลางสะโพก มีไขมันน้อย ชิ้นที่คุณไรอันกินคงเป็นเนื้อเกรดดี ละลายในปากได้เลย กินแกล้มกับเบียร์ หรือไวน์ก็อร่อย”

“เชฟที่นี่ฝีมือดี คนไทยนี่มีอะไรที่ดีหลายอย่าง โดยเฉพาะผู้หญิงไทย ว่าไหม โรบิน”

ไรอันได้ถามโรบิน ขณะที่เขากำลังบรรจงตัดสเต็กปลาออกเป็นชิ้นๆ จึงวางส้อมกับมีดลงข้างจาน

“ครับ ผู้หญิงไทยสวย เซ็กซี่ ไม่แพ้ชาติอื่นๆ ในโลก”

เขาตอบอย่างเอาใจเจ้านาย แต่ทำให้ลิซ่าไม่พอใจ เมื่อรู้ว่าไรอันเห็นผู้หญิงคนอื่นดีกว่าตัวเอง

“ผู้ชาย เจ้าชู้หมดทุกคน”

“ผู้ชายไม่เจ้าชู้ก็เหมือนงูไม่มีพิษนะครับ”

เชิดรีบเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มๆ เขาไม่จำเป็นต้องเกรงใจเธออีกต่อไปเมื่อรู้ว่าไม่ใช่คนรักของไรอัน ซึ่งก็ทำให้หญิงสาวหน้าแดงด้วยความโกรธ สวนกลับทันควันเช่นกัน

“สุดท้ายก็ถูกงูฉกจนตาย”

“เอาล่ะ หยุดได้แล้ว”

ไรอันรำคาญลิซ่าที่พูดจาไม่รู้จักกาลเทศะ จึงห้ามเป็นภาษาไทย เชิดอ้าปากค้างเพราะไรอันพูดชัดมาก

“คุณไรอันพูดภาษาไทยได้ด้วยหรือครับ”

“ได้สิ ผมมีแม่เลี้ยงเป็นคนไทย สอนให้ผมพูด ไม่ต้องถามอะไรอีกแล้ว รีบๆ กิน เราจะไปตะลุยราตรีที่วอล์กกิ้ง สตรีทกัน อยู่ที่ไหนนะ คุณเชิด”

“พัทยาใต้ครับ”

“ฮึ ไปแต่ในสถานที่มีผู้หญิงสกปรก”

ลิซ่าไม่วายที่จะค่อนขอดอีก ซึ่งก็ทำให้ไรอันหันมามองด้วยสายตาตำหนิ จ้องนิ่งๆ อยู่ครู่หนึ่ง หญิงสาวรู้ตัวว่าพลาดจึงสงบปากสงบคำ ทั้งที่ในใจยังคงพล่านจนอกแทบระเบิด

เชิดขับรถตู้ พาไรอันกับลูกน้องออกจากโรงแรม ไป วอล์กกิ้ง สตรีท ระหว่างทางผ่านร้านอาหารใหญ่น้อยที่เปิดบริการในเวลากลางคืน โดยมีผู้คนทั้งชาวไทย และต่างชาติเข้ามารับประทานอาหารมื้อเย็น เมษากับอรนลินเช่นกัน ยึดร้านซีฟูดข้างถนน แต่รสชาติดีเป็นที่ฝากท้อง ขณะรออาหารอยู่นั้น เมษาขอตัวเข้าห้องน้ำ อรนลินนั่งเพียงลำพัง เธอมองไปรอบๆ ตัว เห็นรถยนต์ติดไฟแดงต่อแถวยาวเหยียด