สับสน Ep.4 NC 20+

Ep.4

ร่างสูงคลานขึ้นไปคร่อมร่างของเด็กสาวเอาไว้แล้วค่อยๆ ปลดตัวล็อคเอี๊ยมออก เขาเชื่อแล้วล่ะว่าเธอน่ะเมาจริง คงจะพลาดท่าเพราะเหล้าเพรียวๆ ช็อตนั้น ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะได้เห็นเธอออเซาะซบไหล่เขาอยู่ในผับแน่

"ใส่แบบนี้ไม่ได้ตั้งใจมายั่วผู้ชายเลยมั้ง หึ! ผู้หญิงสมัยนี้แบให้ฟรีๆ แบบนี้เลยเหรอ?" เมื่อถอดเอี๊ยมออกแล้วเห็นแพนตี้ตัวจิ๋วสีชมพูมุมปากหนาก็แสยะยิ้มอย่างดูถูกดูแคลน เพราะผู้หญิงปกติทั่วไปต้องใส่สเตย์ทับมาอีกชั้นหรือไม่ก็กางเกงตัวบางๆ แต่พิชชาใส่แค่แพนตี้ตัวเดียวแบบโล่งๆ ชายหนุ่มจึงคิดว่าเธอตั้งใจมาจับผู้ชายโดยเฉพาะ

ไม่นานเสื้อผ้าของพิชชาก็ถูกถอดจนหมด ไม่เหลือแม้กระทั่งชุดชั้นใน ชายหนุ่มยืดตัวขึ้นมามองร่างบางที่ไร้สิ้นเสื้อผ้าอาภรณ์ หัวคิ้วเข้มขมวดเล็กน้อยเมื่อเห็นสัดส่วนและร่างเปลือยเปล่าของเด็กสาวไร้รอยช้ำราวกับไม่เคยถูกแตะต้อง หน้าอกอวบเต่งตึงไม่ได้ใหญ่โตมากมายแต่ก็อวบนูนได้รูปน่าสัมผัส ยอดอกสีชมพูระเรื่อชูชันท้าทายริมฝีปากหนาให้เข้าไปลิ้มลอง

"ไม่หรอกน่า...อ่อยเก่งเอาเรื่องแบบนี้คงไม่ใช่เด็กไม่รู้ความจริงๆ หรอก" ใบหน้าหล่อส่ายหัวสลัดความคิดที่ทำให้สับสนออกไป ลำคอหนาลอบกลืนน้ำลายเมื่อเห็นก้อนเนื้อชิ้นงามนอนล่อตาอยู่ใต้ร่าง ถึงแม้จะสับสนอยู่บ้างแต่มันก็ไม่อาจห้ามความกระสันในตัวได้

มือหนารีบปลดเข็มขัดราคาแพงออกแล้วถอดกางเกงยีนส์ตัวเก่งทิ้งลงพื้นไป เสื้อเชิ๊ตสีกรมถูกปลดกระดุมออกทั้งหมดแต่ไม่ได้ถูกถอดออก เขาเพียงแค่พับแขนเสื้อขึ้นมาเหนือข้อมือประมาณหนึ่งคืบ แล้วแกะถุงยางที่ล้วงออกมาจากกระเป๋าเสื้อมาสวมใส่แก่นกายที่ใหญ่เกินขนาด

"อ่าาา~ ทุเรศจังวะชีวิตกู ไม่เคยอยากจนต้องลักหลับคนเมา โดนยั่วบทเด็กใสซื่อจนเซี่ยนขนาดนี้เชียวเหรอวะ!" มือหนาชักท่อนเอ็นลำใหญ่ขึ้นลงแล้วครางเสียงทุ้มต่ำออกมาเบาๆ ก่อนที่เขาจะเข้าไปแทรกกลางหว่างขาเด็กสาวแล้วเอาปลายหัวท่อนเอ็นถูไถไปที่รอยแยกปิดสนิท

"ไม่เคยเห็นของสวยแบบนี้มาก่อนเลย แต่แม่ง...แปลกๆ ว่ะ" หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอีกครั้งเมื่อสังเกตเห็นช่องทางรักสีแดงอ่อนปิดสนิทมิดชิดราวกับไม่เคยมีสิ่งแปลกปลอมเข้าไปทักทายข้างในมาก่อน เนินสวาทอวบอูมถูกปกปิดด้วยไรขนสีดำอ่อนบางๆ ดูบอบบางน่าทนุถนอม แต่ความสับสนนั้นก็ถูกแทนที่ด้วยความกระสันขั้นสูงสุด และถูกแทนที่ด้วยความคิดที่ว่าเธอคงผ่านผู้ชายมาหลายคนแล้วเพราะฉะนั้นเขาจึงเลือกที่จะไม่เล้าโลมหรือใช้ปากกับร่างกายของเธอ ลิ้นสากแลบออกมาเลียริมฝีปากอย่างกระหายแล้วเลือกที่จะไม่สงสัยอะไรอีก จากนั้นมือหนาก็ค่อยๆ กดปลายหัวท่อนเอ็นสีชมพูแดงเข้าไปในรอยแยกที่ไร้น้ำหล่อลื่น พอปลายหัวท่อนเอ็นได้เข้าไปสู้รบกับความคับแน่นดวงตาคมก็ถึงกับลายจนห้ามร่างกายตัวเองไม่อยู่

"ซี๊ดดด!..."

"อื๊ออ!...เจ็บจัง...ฮึกก!" ร่างบางสะดุ้งเฮือกแล้วละเมอสะอื้นไห้ออกมาด้วยความที่จิตใต้สำนึกมันรู้สึกเจ็บจริงๆ สัญชาตญาณพาให้เรียวขาเล็กรีบหุบเข้าหากันแต่ทว่าก็ติดร่างกำยำของชายหนุ่มอยู่

"อ่าา~ แน่นชิบ!" เสียงทุ้มต่ำบ่นอย่างหัวเสียเพราะพยายามจะกดท่อนเอ็นเข้าไปแต่ก็ขยับเข้าไปได้แค่ทีละนิด แถมช่องทางรักนี่ยังบีบรัดท่อนเอ็นเขาจนพาให้หายใจไม่เต็มปอด

"เจ็บ! พิชชาเจ็บ! ปล่อยนะ ฮืออ!..."

"นี่! เธอจะร้องเพื่อ? อยู่ในบทด้วยเหรอวะ" ปืนเอ็ดพิชชาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเพราะคิดว่าการร้องไห้คือหนึ่งในบทบาทที่พิชชาเตรียมมา ซึ่งมันสมจริงเสียจนเขาต้องชะงัก แต่มันก็ไม่อาจห้ามอารมณ์ความใคร่ที่มีได้

"งั้นฉันก็จะไม่เกรงใจแล้วนะ อืมม~" ใบหน้าหล่อแหงนขึ้นเตรียมตัวสำหรับการเล่นบทรักสาววัยใสก่อนจะก้มหน้าลงมามองกลีบดอกไม้งามสีแดงอ่อนแย้มบาน นิ้วชี้เรียวยาวกดลงไปที่ปลายท่อนเอ็นแล้วดันสะโพกเข้าไปทีละนิด เด็กสาวใต้ร่างร้องไห้อยู่ตลอดแต่ดวงตาคู่สวยไม่ได้ลืมขึ้นมามองการกระทำที่เห็นแก่ตัวของคนบนร่าง ชายหนุ่มรู้สึกทนไม่ไหวจึงตัดสินใจกดสะโพกเข้าไปทีเดียวจนท่อนเอ็นลำใหญ่เข้าไปในช่องทางรักจนสุดโคน

สวบบ!!!

"กรี๊ดดดดด!!! ฮึก..ฮืออออ!!!" ใบหน้าสวยถึงกับส่ายไปมาอย่างทุรนทุรายเมื่อรู้สึกเหมือนถูกกรีดร่างเป็นชิ้นๆ เสียงหวานสะอึกสะอื้นร้องไห้อย่างหนัก ถึงแม้จะลืมตาขึ้นมาได้แต่ภาพที่เห็นก็พร่ามัวเพราะม่านน้ำตาจนมองอะไรไม่เห็น

ทางด้านของปืน เมื่อรู้สึกเหมือนท่อนเอ็นลำใหญ่พึ่งผ่านเนื้อเยื่อบางๆ หัวคิ้วเข้มก็ขมวดเป็นกังวล เริ่มสับสนแล้วว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงบทบาทหรือเรื่องจริงกันแน่ ยิ่งคนใต้ร่างดิ้นทุรนทุรายผลักไสเขาออกเขาก็ยิ่งรู้สึกสับสนมากขึ้น

"สรุปกูกำลังข่มขืนคนเมาเหรอวะ? อ้าาา~" ใบหน้าหล่อเอียงมองใบหน้าสวยหวานที่แปดเปื้อนไปด้วยน้ำตาเต็มหน้า แต่ช่องทางรักที่มันคับแคบมากเกินไปทำให้แก่นกายเขาถูกบีบอย่างแรง สามารถเรียกเสียงครางจากปากเขาได้เป็นอย่างดี

"จะยังไงก็ช่างหัวมันเถอะ ซี๊ดดด! ถอยตอนนี้คงไม่ทันแล้ว"

ตับ! ตับ! ตับ!

สะโพกหนาเริ่มขยับเข้าออกพลางยึดมือบางกดลงไว้ข้างหัวเล็ก ทุกครั้งที่กดแก่นกายเข้าไปเด็กสาวใต้ร่างก็จะดิ้นขัดขืนแล้วกรีดร้องเสียงดังลั่นห้อง โชคดีที่โรงแรมหรูแห่งนี้เป็นห้องเก็บเสียง ไม่เช่นนั้นคนคงคิดว่าในห้องมีการฆาตกรรม

"อ๊า!...อ๊า!...พะ..พิชชาเจ็บ ฮึกก! ป้าหมอนช่วยพิชชาหน่อยค่ะ ฮือออ!..." พิชชาร้องเรียกคนที่เฝ้าเลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็กเพราะทุกครั้งที่บาดเจ็บหรือมีปัญหา ป้าหมอนและคนในบ้านจะรีบเข้ามาช่วยเธอทุกครั้ง แต่สถานการณ์ตอนนี้มีเพียงแค่ชายหนุ่มแปลกหน้าที่กำลังอัดกระแทกแก่นกายเข้าออกร่องสวาทที่มีเลือดพรมจรรย์ไหลอาบชะโลมท่อนเอ็นทั้งลำ ซึ่งเจ้าของท่อนเอ็นไม่ได้ก้มลงมามองมันเลย

ตับ!! ตับ!! ตับ!! ตับ!!

"อ้าาา~ แน่นจังวะ ซี๊ดดด!" ใบหน้าหล่อเงยหน้าขึ้นหลับตาครางเสียงหลงออกมา ปืนไม่ได้สนใจเสียงร้องของพิชชาเนื่องจากถูกความเสียวครอบงำไปทั้งร่างกาย ถึงแม้จะตะหงิดๆ สงสัยในตัวของพิชชาแต่เขาก็ไม่อาจห้ามความกระสันตอนนี้ได้

เด็กสาวได้แต่นอนดิ้นแล้วร้องไห้จนน้ำตาเปื้อนเต็มหน้า มือบางถูกคนบนร่างยึดไว้แล้วกระทำกับเธออย่างป่าเถื่อนโดยไม่สนใจร่องสาวที่ตอนนี้มีสีแดงช้ำและฉีกขาดจนเลือดไหลเต็มผ้าปูที่นอน เธอรู้สึกเหมือนใจจะขาดอยู่รอมร่อ ความทรมานในครั้งนี้มันรุนแรงรองลงมาจากการที่ได้รู้ว่าพ่อกับแม่เธอเสียชีวิตในอุบัติเหตุในวัยเก้าขวบเลย

"เธอทำตัวสมจริงเกินไปแล้วนะพิชชา" ชายหนุ่มก้มลงกระซิบใส่หูบาง ตอนนี้ปืนยังคงปักใจเชื่อว่าพิชชาแสดงอยู่ แต่ลึกๆ ในใจก็แอบกลัวว่าตัวเองกำลังข่มขืนเด็กจริงๆ

ตับบ!! ตับบ!! ตับบ!! ตับบ!!

เอวสอบขยับเข้าออกรัวๆ และหนักหน่วงเมื่อใกล้จะแตะขอบสวรรค์เต็มที เพราะความคับแน่นและแรงตอดรัดของร่องสาวทำให้เขาเสร็จไวกว่าปกติ ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยต่ำกว่าชั่วโมง แต่ครั้งนี้ผ่านไปแค่ครึ่งชั่วโมงเอง

"กรี๊ดดด!! จะ..เจ็บ! อื๊อ..อื๊อ..อื๊อ..ฮือออ!!" ร่างบางสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกของคนบนร่างจนร้องเสียงขาดๆ หายๆ ก่อนที่สติสัมปชัญญะจะค่อยๆ เลือนหายไปและดับมืดไปในที่สุด

"อ้าาา~ ซี๊ดดด อืมมม~ อาสสสสส!!!!" น้ำขาวขุ่นทุกหยาดหยดถูกฉีดเข้าไปในเครื่องป้องกันจนเกือบท่วมถุงล้นออกมา มือหนาค่อยๆ ดึงแก่นกายออกมาแต่พอเห็นว่ามีเลือดเปื้อนติดอยู่และกระจายเป็นวงกว้างเต็มผ้าปูที่นอนเขาก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

"นี่เธอ!...พิชชา...พิชชา!" ชายหนุ่มรีบเขย่าไหล่มนเมื่อเห็นว่าเด็กสาวนอนแน่นิ่งไป แค่เห็นเลือดใจเขาก็เสียพออยู่แล้วนี่เธอยังจะมาสลบอีกทำเอาใจเขาสั่นไม่เป็นจังหวะเลย

"ไอปืน มึงอย่าพลาดเชียวนะ" เสียงทุ้มบ่นกับตัวเองแล้วรีบลงไปจัดการดึงถุงยางออกจากแก่นกายแล้วทิ้งลงถังขยะ ก่อนที่เท้าหนาจะก้าวไวๆ ไปที่กระเป๋าสะพายข้างของเด็กสาวที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วเทของในกระเป๋าออกมาจนหมด

ฟึบ!

ของชิ้นสุดท้ายที่ล่วงลงมาเรียกความสนใจจากสายตาคมได้เป็นอย่างดี มือหนาค่อยๆ หยิบบัตรสีขาวขึ้นมาก่อนจะหลับตาทำใจอยู่สามวิแล้วพลิกดูด้านหน้าของบัตรใบนี้

"เหี้ย!! บัตรนักเรียน!"