ลอง Ep.3

Ep.3

"เกาะฉันพอหรือยัง ฉันจะนั่ง" ใบหน้าหล่อหันไปถามเด็กสาวที่เกาะแขนตามเขามาจนถึงโต๊ะนั่งประจำ ชายหนุ่มไม่ได้รู้สึกแปลกอะไรเพราะปกติมาที่นี่ก็มีสาวๆ มานั่งด้วยและคอยบริการชงเหล้าให้เป็นประจำอยู่แล้ว

"คะ? อะ..เอ่อ นะ..หนูนั่งด้วยได้ไหมคะ?" พิชชาหลุดออกจากความตะลึงในแสงสีและเสียงเพลงทันทีที่ถูกเสียงเข้มเอ่ยถาม เธองงกับสถานที่ในนี้มาก ผู้คนเยอะแยะมากมาย มีซอกซอยให้เดินจนเธอไม่กล้าปล่อยแขนชายหนุ่มเลยเพราะกลัวหลง เนื้อตัวสั่นเทาเพราะตื่นคนเยอะและเสียงเพลงที่ดังเกินไปจนคิดอะไรไม่ออก หากแต่เธอเจอชายหนุ่มเป็นคนแรกและคุยกับเขา เลยรู้สึกปลอดภัยกว่าหากจะไปยืนงงๆ อยู่คนเดียว ที่เด็กสาวมีความคิดเช่นนี้ก็เพราะความใสซื่อของเธอนั่นเอง

"ก็ต้องการแบบนั้นอยู่แล้วนี่..." มุมปากหนากระตุกยิ้มเพราะคิดว่าตัวเองคิดถูก ก่อนจะลงนั่งบนโซฟาสีดำโดยมีเด็กสาวค่อยๆ นั่งตามลงมาติดๆ

พิชชายังไม่เลิกกวาดสายตามองสถานบันเทิงแห่งนี้เพราะยังแปลกหูแปลกตาอยู่ มองจนชายหนุ่มต้องขมวดคิ้วใส่เพราะเธอไม่ได้ทำเหมือนที่ผู้หญิงคนอื่นทำ ก็อย่างเช่น นั่งซบไหล่ กอดแขน ออเซาะ สุดท้ายก็ไปจบลงที่เตียง

"เอาเหมือนเดิม" ปืนหันไปบอกกับเด็กเสิร์ฟหนุ่ม ไม่นานเหล้าราคาแพงก็ถูกยกมาเสิร์ฟ

"ชงเหล้าสิ"

"คะ? อ่อ นะ..หนูทำไม่เป็นหรอกค่ะ ไม่เคยกินเลย เคยเห็นแต่ลุงแจ่มกิน แต่เป็นน้ำสีขาวๆ" ใบหน้าใสซื่อเอียงมองเหล้าบนโต๊ะแล้วจือปากด้วยความสงสัย นึกอยากรู้ขึ้นมาว่ามันจะอร่อยเหมือนน้ำอัดลมที่เธอชอบแอบป้าหมอนกินไหม

"เฮ้อ~ จะเล่นบทนี้อีกนานไหมถามจริง?" ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ถือว่าหน้าตาพิชชายังดูเด็กมากจริงๆ เลยทำให้เธอตีบทแตกได้ ถ้าเธออยากจะเล่นนักเขาก็จะเล่นกับเธอเอง

"คะ?" ใบหน้าสวยเอียงมองชายหนุ่มพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้น เธอไม่เข้าใจว่าร่างสูงตรงหน้าพูดอะไร หรืออาจเป็นเพราะเสียงเพลงที่ดังเกินไปจึงทำให้เธอได้ยินเสียงชายหนุ่มไม่ชัด

"...." ดวงตาคมกลอกใส่เด็กสาวอย่างเบื่อหน่าย ก่อนที่มือหนาจะเอื้อมไปชงเหล้าเองและไม่ลืมจะเทเหล้าพรียวๆ ใส่แก้วช็อตยื่นให้พิชชาด้วย

".....?" พิชชามองหน้าชายหนุ่มสลับกับแก้วช็อตที่ยื่นมาให้อย่างงงๆ แต่เพราะความเชื่อใจเลยรับเหล้าช็อตนั้นมาถือไว้แล้วเอียงมองมันอย่างสงสัย

เกร๊ง!

"ดื่มสิ.."

"คะ? ให้กินอันนี้เหรอคะ?" เด็กสาวถามกลับด้วยความใสซื่อหลังจากชายหนุ่มยื่นแก้วเข้ามาชน จริงๆ วันนี้เธอแค่อยากเข้ามาเที่ยวดูแล้วก็กลับบ้าน ไม่ได้คิดจะมาดื่มหรือมาเต้น

"ใช่ ลองดื่มดู" มุมปากหนากระตุกยิ้มพร้อมกับส่งสายตาที่มีนัยแฝงบางอย่างไปให้ แต่พิชชาหรือจะรู้ทันเสือร้ายอย่างปืนได้

"ค่ะ" เด็กสาวกลั้นใจกระดกดื่มรวดเดียวเพราะคิดว่ารสชาติมันจะเหมือนน้ำทั่วๆ ไป แต่ไม่เลย รสเหล้าขมปร่าบาดลงคอบางลงไปจนร้อนไปทั่วท้อง ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวแล้วรีบวางแก้วช็อตเปล่าทิ้งลงบนโต๊ะทันที ทั้งกลิ่นและรสชาติมันแรงเกินกว่าที่เธอจะรับไหว และเด็กสาวก็ไม่มีโอกาสได้รู้เลยว่าเหล้าขวดนี้มีแอลกอฮอล์สูงมาก คนปกติไม่ค่อยสั่งกินเนื่องจากราคาและระดับแอลกอฮอล์มากจนสู้ไม่ไหว แล้วยิ่งคนคออ่อนๆ อย่างพิชชาแล้ว คงจะนั่งนิ่งได้ไม่ถึงสิบนาที

"ตีบทเด็กนักเรียนใสซื่อได้แตกขนาดนี้ น่าจะคอแข็งพอตัวสิ แล้วนี่อะไร...ทำเหมือนโดนน้ำกรดกรอกปาก หึ!" ปืนแสยะยิ้มใส่พิชชาที่นั่งบีบตัวก้มหน้า เขาเห็นอาการเธอหลังดื่มเหล้าช็อตนี้แล้วก็รู้สึกขัดใจ เธอเล่นเกินบทมากไปรึเปล่า แกล้งเมาเร็วแบบนี้จะไปสนุกอะไร

"นะ..หนูต้องกลับบ้านแล้ว" พิชชาเอื้อมมือไปจับหน้าขาชายหนุ่มไว้เพื่อประคองร่างกายให้นั่งหลังตรงอยู่ได้ ก่อนที่ดวงตาคู่สวยแสนเลือนลางจะกวาดมองหาทางออก

"ฉันดื่มไปแค่แก้วเดียวเองนะ อยากกลับแล้วเหรอ?" ชายหนุ่มมองแก้วเหล้าที่เหลือแต่น้ำแข็งในมือแล้วเบะปากชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง เพราะคิดว่าเด็กสาวอยากจะออกไปกับเขาเต็มที

"อยากกลับแล้วค่ะ ระ..รู้สึกไม่ค่อยดีเลย ลุงแจ่มจะนอนรึยังนะ" มือบางลนลานล้วงหามือถือในกระเป๋าแต่ทว่าล้วงเท่าไหร่ก็หาไม่เจอเป็นเพราะร่างกายที่ไม่ค่อยประมวลผลเท่าไหร่มือถือที่จับได้ในกระเป๋าก็คิดไปว่าไม่ใช่

"ได้ ฉันหวังว่าเธอจะทำให้ฉันไม่เสียดายเหล้าขวดนี้"

ตึก!

ชายหนุ่มวางแก้วเหล้าลงหลังจากตัดสินใจทิ้งเหล้าราคาแพงที่กินไปได้แค่แก้วเดียว ถึงแม้จะฟังเสียงหวานไม่ค่อยรู้เรื่องแต่ประโยคแรกที่เด็กสาวพูดเขาได้ยินชัดเจน ในเมื่อเธออยากไปเล่นบทเด็กนักเรียนบนเตียงกับเขาไวขนาดนี้เขาก็จะยอมไปก็ได้ กำลังเบื่อปัญหาที่บ้านพอดี หวังว่าพิชชาจะช่วยสานอารมณ์ให้คงที่ได้

"โรงแรมไหนดี ฉันไม่พาผู้หญิงขึ้นคอนโด ถ้ามีที่ดีๆ ก็บอกมา" เสียงเรียบเอ่ยถามเด็กสาวที่นั่งซ้อนท้ายรถบิ๊กไบท์ราคาแพง แต่กลับได้รับความเงียบตอบกลับมา แถมเธอยังหลับคาหลังเขาอีกต่างหาก

"นี่เอาจริงดิ?" ชายหนุ่มหันไปถามเสียงห้วนอย่างไม่อยากจะเชื่อ เขาถอนหายใจแล้วเอาปลายลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างใช้ความคิด เดาไม่ออกเลยว่านี่คือบทหรือหลับจริง

"งั้นตามใจฉันแล้วกันนะ"

บรื๊น!! บรื๊น!!

มือหนาบิดเร่งเครื่องหลังจากสตาร์จรถ ถ้านี่คือบทที่ผู้หญิงอย่างพิชชาจะเล่นจริงๆ เขาก็จะยอมเล่นด้วย ถึงแม้ว่าจะรำคาญความใสซื่อเกินเบอร์ของเธอเต็มทีแล้วก็เถอะ แต่เขายอมทิ้งเหล้าออกมาแล้วเพราะฉะนั้นเธอต้องสนองความสุขให้เขาแทนเหล้าขวดนั้น

บรื๊นนน!!!

รถบิ๊กไบท์แล่นออกถนนหนทางที่นำไปยังจุดหมายปลายทางที่ชายหนุ่มคิดไว้ ใช้เวลาเพียงสิบห้านาทีรถก็แล่นเข้ามาจอดในโรงแรมแห่งหนึ่ง ซึ่งเวลาในการเดินทางเร็วกว่าคนขับรถมอเตอร์ไซต์ปกติ

"จึส์!...ยุ่งยากจริงๆ ถ้าเล่นละครอยู่ก็เลิกเถอะ ฉันเริ่มไม่อินละ" ชายหนุ่มบ่นอย่างเบื่อหน่ายเมื่อแบกเด็กสาวอย่างทุลักทุเลขึ้นลิฟท์ไป

"อื้อ...ป้านวลคะ พิชชาม่ายอยากกินโนม พิชชาอยากกีนโค้ก" ร่างบางเดินโซซัดโซเซจนทำให้ชายหนุ่มที่ประคองเธอไว้เริ่มเซไปด้วย ใบหน้าสวยแดงซ่านเพราะฤทธิ์เหล้า ดวงตาคู่สวยก็ปิดลงจนมองไม่เห็นอะไร สร้างความลำบากให้กับชายหนุ่มเป็นอย่างมาก

"ฉันเริ่มจะเบื่อเธอแล้วนะ ทำตัวเหมือนเป็นเด็กจริงๆ ชื่อพิชชาเหรอ? โตป่านนี้ยังกินนมก่อนนอนอีกหรือไง!" ใบหน้าหล่อส่ายไปมาพร้อมกับทำสีหน้าละอาพิชชาเต็มที จนในที่สุดก็เดินมาถึงห้องที่เช่าไว้

ตื๊ด!

ปืนรูดคีย์การ์ดแล้วเปิดประตูเข้าไป ร่างบางที่เขาหิ้วติดมือมาเริ่มทำเขารำคาญ จนบางทีก็คิดว่าเธออาจจะน็อคเหล้าไปจริงๆ

ตุบ!

ร่างบางของพิชชาถูกทิ้งลงบนที่นอนอย่างไม่ใยดี มือหนาถูปากตัวเองอย่างรู้สึกเหนื่อยแล้วถอนหายใจใส่เด็กสาวที่นอนขดตัว ซึ่งมันทำให้กระโปรงเอี๊ยมมันถกขึ้นมาจนเห็นแพนตี้จิ๋วสีชมพู รวมไปถึงเรียวขาขาวเนียนที่ดูน่าสัมผัสไปทุกพื้นผิว

"เห็นแบบนี้ค่อยสมกับที่ยอมเสียเงินเช่าโรงแรมแพงๆ หน่อย ปกติฉันไม่ค่อยลงทุนให้กับผู้หญิงแบบเธอหรอกนะ แต่ก็...ดูเด็กสมบทบาทที่เล่น แต่บอกเอาไว้อย่างนะ..." ใบหน้าหล่อก้มลงกระซิบใส่ใบหูเล็กของพิชชาที่นอนหลับตาพริ้มไม่รู้เรื่องอะไร

"ฉันไม่เด็กเหมือนบทที่เธอเล่นหรอกนะพิชชา.."