3/1 ตัดสินใจ

บรรยากาศในรถเงียบลงทันทีเมื่อภัชชาพูดความในใจออกมาทั้งหมด ว่านคิดว่าเขาก็ควรที่จะเงียบเพราะตัวเขาเองเป็นถึงปลัดอำเภออายุมากกว่าหญิงสาวหลายปี แต่กลับไม่เคยแสดงความรับผิดชอบอะไรเลย นอกจากเอาแต่พูดคำว่ารัก เหมือนอย่างที่ ภัชชาพูดจริง ๆ

ชายหนุ่มตั้งใจว่าหลังจากที่หญิงสาวสอบเสร็จ เขาจะหยุดพูดและลงมือทำ เพื่อให้ผู้หญิงที่เขารักรู้ว่าเขารักเธอและพร้อมจะดูแลเธอไปทั้งชีวิตจริง ๆ

ปลัดเรืองวุฒิอยากพูดอยากบอกรักภัชชาเหมือนที่ เขาเคยทำแต่ระหว่างทางกลับบ้านในวันนี้ เขาไม่กล้าแม้แต่จะพูด เพราะอีกฝ่ายได้บอกไว้แล้วว่าขอให้ได้ยินคำพูดนั้นเป็นครั้งสุดท้าย

ผู้ใหญ่คำและดวงใจรีบเดินลงจากบ้านไม้ชั้นบนเมื่อได้ยินเสียงรถยนต์ขับเข้ามา ทึ้งคู่รู้ทันทีว่าเป็นรถของใคร เพราะในหมู่บ้านนี้มีเพียงไม่กี่บ้านที่มีรถยนต์เป็นของตัวเอง

“กลับมากันเกือบมืดเลย ตอนแรกแม่คิดว่าจะนอนในเมืองอีกคืนเสียอีก”

ดวงใจไม่อยากให้ลูกสาวไปนอนค้างที่อื่นหลายคืน โดยเฉพาะการไปกับผู้ชายเพียงลำพัง แต่ก็ไม่กล้าพูดออกมาตรง ๆ

“ต่อให้ถึงดึกภัชก็กลับค่ะแม่”

หญิงสาวตอบมารดาและหันไปรับกระเป๋าจากปลัดด้วยใบหน้าที่บึ้งตึงไม่มีรอยยิ้มใด ๆ แตกต่างจากทุกครั้งที่เคยเจอกัน

“ขอบคุณปลัดมากนะคะ ที่ทั้งช่วยเรื่องเรียนและยังพาไปสอบอีก ภัชพอเข้าใจวิธีการในการอ่านหนังสือสำหรับเตรียมสอบแล้ว นับจากนี้ไปภัชไม่รบกวนคุณปลัดแล้วค่ะ ขับรถกลับอำเภอดี ๆ นะคะ”

ภัชชาเดินหิ้วกระเป๋าขึ้นบ้านทันทีหลังจากพูดจบ ทิ้งให้พ่อกับแม่ของเธอทำหน้าที่ส่งแขก

“ผมขอตัวกลับบ้านพักก่อนนะครับ”

“ขอบคุณ คุณปลัดมาก ลูกสาวผมสงสัยจะอากาศเปลี่ยนช่วงนี้อารมณ์ขึ้น ๆ ล่อง ๆ ผมในฐานะที่เป็นพ่อต้องขอโทษด้วยที่ภัชทำกริยาไม่น่ารักแบบนั้น”

ผู้ใหญ่คำเห็นท่าทีและคำพูดของลูกสาว เขาก็พอเดาออกว่า หญิงสาวไม่ต้องการให้ปลัดมาหาเธออีก ซึ่งคนเป็นพ่ออยากรู้เหตุผลเพราะก่อนหน้านี้ทั้งคู่ทำตัวติดกันเหมือนเป็นเพื่อนต่างวัยแต่อยู่ดี ๆ อีกฝ่ายกลับเปลี่ยนไป

“ดวงใจเราคงต้องคุยกับลูกแล้ว ไม่ไหวนะแบบนี้ ทำท่าทางไม่มีมารยาทกับคุณปลัดเขาได้อย่างไรกัน ”

ผู้ใหญ่คำรู้สึกไม่พอใจลูกสาว เพราะอย่างน้อยปลัดเรืองวุฒิก็อายุมากกว่าหญิงสาวอยู่หลายปี และยังเป็นข้าราชการใหญ่ในอำเภออีก

“ไว้พรุ่งนี้เราค่อยคุยกับลูกกัน ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรทำให้ภัชกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้”