3/2 ตัดสินใจ

“ไว้พรุ่งนี้เราค่อยคุยกับลูกกัน ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรทำให้ภัชกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้”

ดวงใจเธอรู้ว่าถ้าขืนปล่อยให้สามีไปคุยกับลูกสาวในเวลานี้ มีหวังคงได้ทะเลาะกันแน่ ๆ เพราะภัชชาเหนื่อยกับการเดินทางและสีหน้าก็ดูเหมือนกำลังโมโหใครมา

ค่ำนี้ไม่ดอกกุหลาบให้ต้องคัดแล้ว เพราะมีเหลือปลูกอยู่แค่เพียงสิบไร่ นอกนั้นกำลังจะเริ่มปลูกใหม่และมีการเปลี่ยนเป็นลงดาวเรืองสลับเพื่อหมุนเวียนแทนการปลูกซ้ำ ๆ คนงานจึงช่วยกัน คัดเสร็จตั้งแต่เย็น

ผู้ใหญ่คำเมื่อเห็นว่าทุกคนกินข้าวเสร็จแล้ว จึงเริ่มเอ่ยปากพูดในสิ่งที่สงสัยทันทีบนโต๊ะอาหาร

“ภัชอะไรคือสิ่งที่ทำให้ลูกสาวของพ่อเปลี่ยนไป และก่อนที่จะตอบขอให้ลูกคิดไว้เสมอ พ่อกับแม่เลี้ยงลูกมาตั้งแต่เกิด ไม่มีสิ่งใดที่พ่อกับแม่จะดูไม่ออกว่าลูกพูดจริงหรือโกหก”

ภัชชาเงยหน้าจากจานข้าว เธอตั้งใจที่จะพูดความจริงแต่ไม่ใช่ทั้งหมดเพราะไม่อยากให้พ่อกับแม่เสียใจและผิดหวังในตัวเธอ

“ภัชกับปลัดเราแอบคบกันในฐานะคนรักมาสองปีแล้ว และตอนนี้ลูกต้องการยุติความสัมพันธ์ลง เพราะเขาไม่เคยเปิดเผย กับคนอื่นและไม่คิดจะให้เกียรติลูกมากกว่านี้”

สองคนสามีภรรยามองหน้ากัน ทั้งคู่แอบคิดอยู่ในใจอยู่แล้ว ว่าสองคนนี้คงไม่ใช่แค่เพื่อนกันแน่ ๆ แต่ไม่คิดว่าจะเก็บเป็นความลับได้นานถึงสองปี

“ลูกคิดดีแล้วใช่ไหม แล้วคุณปลัดเขารู้หรือเปล่าว่าลูกเป็นแบบนี้เพราะต้องการอะไร”

ดวงใจกลัวลูกสาวจะคิดโมโหไปเอง โดยที่อีกฝ่ายไม่รู้เรื่องด้วย

“เราคุยกันเรียบร้อยแล้วค่ะ ภัชขอตัวไปนอนก่อนนะคะ วันนี้รู้สึกไม่ค่อยสบาย”

ผู้ใหญ่คำและดวงใจได้แต่ถอนหายใจ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องของคนสองคนทั้งคู่คงไม่เข้าไปยุ่งถ้ายังไม่มีเรื่องเสื่อมเสียเกิดขึ้น

ปลัดเรืองวุฒิลางานยาวเพื่อกลับกรุงเทพ เรื่องนี้ดังไปทั่วอำเภอ หลายคนพากันพูดว่า ปลัดคงกำลังไปทำเรื่องย้ายแน่ ๆ เพราะอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว

รังรองรู้เรื่องราวของลูกชายกับภัชชาสาวชาวบ้านมาตลอดจากลูกน้องของลูกชายที่เธอลงทุนจ่ายเงินจ้างให้คอยส่งข่าว แต่ยังไม่อยากทำอะไรตอนนี้เพราะเท่าที่รู้มาทั้งคู่ยังเหมือนแค่เป็นแฟนกัน เธอจึงวางแผนว่าปลัดกลับบ้านมาคราวนี้จะแกล้งป่วยเพื่อให้ ลูกชายอยู่บ้านนานกว่าเดิม

ภัคจิราลูกสาวของรุจีซึ่งเป็นเพื่อนกับรังรอง ถูกจ้างมาเพื่อทำให้ว่านปลัดอำเภอคนหล่อหลงรักและยอมย้ายกลับมาอยู่ใกล้กรุงเทพ

หญิงสาวยอมรับงานนี้เพราะครอบครัวเธอกำลังแย่ เพราะบิดาเพิ่งมาเสียไปพร้อมกับทิ้งหนี้ก้อนโตไว้ให้ ทั้งที่ใจไม่เคยรู้สึกกับเรืองวุฒิมากกว่าพี่ชายเลย

“ป้าจะให้หนูจัดฉากเป็นเมียได้เสียกับตาว่านและเดินทางไปอยู่ที่นู่นกับเขา หนูภัคมีหน้าที่แค่ทำตาม ส่วนแผนป้าจัดการเอง ”

เรืองวุฒิกลับมาถึงกรุงเทพยังไม่ทันที่จะได้พูดเรื่องของเขากับภัชชา ก็มาเจอแม่ป่วยเสียก่อน จึงไม่อยากพูดเรื่องของเขาตอนนี้

รังรองของให้ภัคจิรามาช่วยอยู่ดูแลเธอ เพราะเวลาเข้าห้องน้ำ อาบน้ำเหมือนจะเป็นลมตลอด

เรืองวุฒิไม่รู้สึกสงสัยอะไร เพราะรังรองไม่ได้ทำท่าว่าจะให้ทั้งสองคนเป็นอะไรกันมากกว่าเพื่อน จนใกล้วันที่เขาจะกลับรังรองจึงเริ่มแผนการ

“ว่านแม่ทำน้ำปั่นผลไม้รวมมาให้ ดื่มหน่อย อยู่บ้านนอก ดูโทรมไปมาก ต้องบำรุงร่างกายบ้าง”

“รสชาติขมจังครับแม่”

ชายหนุ่มรู้สึกสงสัยเพราะน้ำผลไม้ในความหวานมันเหมือนมีความขมปนอยู่

“แม่ปั่นกับน้ำต้มสมุนไพร ใส่ผลไม้เข้าไปเพื่อให้มันรสชาติดีขึ้น แต้มันก็คงอดขมไม่ได้ ดื่มให้หมดแก้วนะลูก เพื่อแม่ แม่อยากเห็นลูกได้กินของมีประโยชน์”

ปลัดเชื่อมารดาดื่มจนหมดแก้ว และหลังจากนั้นเขาก็รู้สึกง่วงนอนจึงขอตัวขึ้นไปนอนบนห้อง

รังรองเริ่มแผนทันที เธอสั่งให้ภัคจิราขึ้นไปนอนถอดเสื้อผ้าอยู่บนเตียงของเรืองวุฒิ โดยที่เรืองวุฒิเองก็นอนเปลือยเปล่า

“เฮ้ย!..ภัคเธอมานอนที่นี่ทำไม”