2/1 รับผิดชอบ

ตอนที่ 2

รับผิดชอบ

ผู้ใหญ่คำและดวงใจสังเกตเห็นความผิดปกติของลูกสาว ตั้งแต่งานประจำปีของอำเภอ ภัชชาชอบหลบสายตาของพ่อและแม่ที่จ้องมองเธอ ทำตัวเหมือนคนที่ไปทำอะไรผิดมา

“ดวงใจเธอว่าลูกเรามันแปลก ๆ ไปไหมเดี๋ยวนี้”

ผู้ใหญ่กลัวว่าตัวเองจะคิดมากไปคนเดียว ภัชชาอาจจะหลบสายตาเขาเพียงเพราะว่าเขาเป็นคนที่ชอบพูดจาดุหรือเสียงดังก็ได้

คนเป็นภรรยาหันมามองหน้าสามี วางมือจากการคัดดอกกุหลาบและหันมาตอบคำถาม

“แปลก แปลกมากด้วย อยู่ดี ๆ ก็มาทำตัวเป็นผู้หญิง พูดน้อย ถามคำตอบคำ เวลาชวนไปไหนด้วยก็ไม่อยากจะไปยิ่งตลาดนัดปรกติไปมันทุกครั้งแต่พอเดี๋ยวนี้ต้องขอร้องกันเลยถึงจะยอมไปด้วย”

คนเป็นพ่อมั่นใจว่าคงต้องมีอะไรแน่ ๆ เพราะถ้าภัชชาเป็นกับเขาคนเดียว ก็ยังไม่แน่ใจ แต่นี่เธอเป็นกับดวงใจด้วย ซึ่งปกติทั้งสองคนนี้ตัวติดกันมาก โดยเฉพาะเรื่องการไปเดินตลาด

“ฉันก็เป็นพ่อ คงจะไปคาดคั้นเอาคำตอบไม่ได้ว่าเป็นอะไร เธอเป็นแม่ก็ลองหาเวลาคุยกับลูกดู เออ...ว่าจะถามแล้วไปไหนล่ะ ปกติเห็นมาช่วยคัดกุหลาบตลอด”

ภัชชาปกติจะมาคอยช่วยมารดาคัดกุหลาบเพื่อเตรียมส่งในช่วงกลางคืนตลอดเพราะเช้ามืดแม่ค้าจะมารับไปขาย คนงานจะช่วยคัดแค่ช่วงเย็น ซึ่งจะเหลืออีกเป็นพันดอกที่ต้องคัดแยกราคา

“ออกมาช่วยตั้งแต่เมื่อเย็นแล้ว นั่งคัดดคนเดียวไม่พูดไม่จา แต่ก็ได้งานดี คืนนี้เลยเหลือร้อยกว่าดอกเอง นี่ก็จะเสร็จแล้ว สงสัยใกล้สอบเห็นนั่งอ่านหนังสือที่ระเบียงครัวเมื่อช่วงหัวค่ำ”

ทั้งสองคนได้แต่เป็นห่วงและคิดเดากันไปว่าลูกสาวของทั้งคู่เกิดอะไรขึ้นถึงได้ดูเปลี่ยนไปแบบนี้ แต่ทั้งคู่ไม่มีใครสักคนที่คิดถึงปลัดหนุ่มที่ทำหน้าที่มารับหญิงสาวไปสอบตลอดและก็มาช่วยติวเรื่องเรียนให้อยู่บ่อย ๆ เพราะทั้งคู่ไม่เคยแสดงอะไรเกินเลยต่อหน้าผู้ใหญ่เลยสักครั้ง

ภัชชาเธอเก็บตัวเงียบ ช่วงกลางวันก็ออกไปทำสวนกุหลาบตามปรกติแต่ไม่พูดจากับใครเพราะเธอรู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลา ที่เธอกับปลัดมีอะไรกันแบบไม่ถูกตามประเพณีแบบนี้ และสุดท้ายความสัมพันธ์ของเธอกับเขาก็ยังคงเป็นความลับ หญิงสาวอดรู้สึกไม่ได้ว่าตัวเองกำลังโดนหลอก