บทที่ 7 ชินชากับเรื่องแบบนี้

สัปดาห์ต่อมา

@ตึกคณะสถาปัตยกรรม

ด้านร่างบางในชุดนักศึกษากระโปรงพลีทสั้นในมือถือแท่งไอศครีมช็อกโกแลตกัดกินอย่างเอร็ดอร่อย นานิลที่ฉันมาที่สถาปัตนี้เพราะพายัยเกลมาหาแฟนของนาง มาให้ดูเห็นตาว่าโซนแฟนของนางมีสาวคนใหม่จริง เอาจริงถึงจะเป็นเพื่อนสนิทกันแต่ยัยเกลก็ไม่ควรมาอกหักโดนผู้ชายเทพร้อมๆ กับฉันไหม ใช่ทุกคนฟังไม่ผิดหรอกฉันพึ่งถูกผู้ชายเทมาเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาเอง ถึงฉันจะไม่อยากจะก้าวขาเดินมาที่คณะสถาปัตเพราะกลัวจะมาเจอกับมิกซ์แฟนเก่าของฉัน แต่นั้นยัยเกลคะยั้นคะยอให้ฉันมาเป็นเพื่อนนาง ฉันเลยเลี่ยงไม่ได้ เมื่อทั้งสองสาวมาถึงห้องเรียนที่คิดว่าโซนอยู่ที่นี่นั้น

“นิล แกรอฉันที่นี่ก็ได้ ฉันขอเข้าไปเคลียร์กับโซนมันก่อน” โปรเกลเอ่ยจบก็เดินเข้าไปห้องที่แฟนหนุ่มอยู่ เมื่อเห็นว่าโปรเกลเข้าไปหลายนาทีดูท่าเพื่อนเธอจะเคลียร์กันยาว ร่างบางเดินถือไอศครีมอย่างเอร็ดอร่อยโดยไม่สนใจสายตาของหนุ่มๆ ต่างคณะ ถึงใบหน้าสวยจะสวมแว่นหนาแต่นั้นก็ไม่มีท่าทีว่าจะปิดบังใบหน้าสวยหวานของเธอได้

“น่ารักดีวะ ดูท่าแล้วคงอยู่ปี 1” เพราะด้วยความที่ยังเดินกินไอศครีมไม่ห่วงสวยของนานิลนั้น จึงทำให้หนุ่มๆ ที่เห็นนั้นคิดว่าเธอเป็นน้องใหม่ และอีกอย่างเธอก็ค่อนข้างหน้าเด็ก

“เหอะ...ไอ้เด็กพวกนี้ ดูยังไงว่าฉันเป็นเด็กปี 1 ” นานิลได้แต่คิดในใจ เมื่อขี้เกียจจะยืนรอโปรเกลที่หน้าห้องนี้นานๆ ร่างบางเลยเลือกที่จะไปนั่งเล่นที่ม้าหินอ่อนชั้นดาดฟ้า แต่ขณะที่เดินมานั้นสายตากับสะดุดเข้ากับป้ายทางเดินขึ้นบันได กำลังทำความสะอาด เมื่อเป็นเช่นนั้นมือเรียวจึงเลิกเปิดประตูขึ้นไปทางบันไดหนีไฟ เธอจำได้ว่าชั้นบนมีเก้าอี้ให้นั่งเล่น จากนั้นก็หยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาไลน์บอกโปรเกล

“ฉันรอแกที่ชั้นดาดฟ้านะ ที่นั่นมีม้านั่ง” ไลน์เสร็จเธอก็หยิบสมาร์ตโฟนลงกระเป๋า แต่ในจังหวะที่เดินขึ้นบันไดมาอีกชั้นนั้น

“ถ้าเธอท้องจริง ฉันไม่ติด คลอดมาก็ตรวจ DNA” โรมบอกกับหญิงสาวด้วยสีหน้าเรียบเฉยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“พี่โรมนิ่งมั่นใจนะคะ ว่านิ่งท้องกับพี่” น้ำนิ่งเอ่ยกับหนุ่มรุ่นพี่ด้วยสีหน้าสั่นไหว ร่างสูงเดินไปหยุดจนกระทั่งหญิงสาวแผ่นหลังติดผนัง

“แน่ใจเหรอว่าเธอนอนแค่กับฉันคนเดียว” เขารู้ทันเธอทุกอย่าง ซั่มสาวมานักต่อนักก็ไม่เห็นจะมีใครมาบอกว่าท้อง กับน้ำนิ่งแค่เขาเมาคืนนั้น คืนเดียว ได้ซัมหรือไม่ซัมก็จำไม่ได้เพราะตนเมาหนัก ผ่านมาไม่ถึงสิบวันเธอดันมาดักรอเขาที่ลานจอดรถใต้ตึก น้ำนิ่งท่าจะท้องลมซะแล้วละ โรมถึงกับหัวเสียสุดๆ แต่ขณะที่โรมและน้ำนิ่งยังตกลงกันไม่ได้นั่น

“พี่โรมฉันท้อง ฉันท้องจริงๆ ลูกในท้องฉันก็เป็นลูกของพี่” น้ำนิ่งยังไม่ลดความพยายามเธอพึ่งรู้มาเมื่อไม่กี่วันว่าโรมนั้นกำลังคบหาดูใจกับโรราสาวสวยนิเทศฯ ปี 2 เธอเห็นเต็มตาว่าพวกเขากอดกันและขับรถไปส่งกันที่คณะ

“ฉันไม่เคยปล่อยน้ำเชื้อของฉันเข้าโพรงมดลูกใคร” โรมเอ่ยเสียงแข็ง และยังไม่ปักใจเชื่อสิ่งที่รุ่นน้องสาวนั้นกรุเรื่องขึ้นมา

“พี่โรม พี่ใจร้ายกับฉันมาก นิ่งรักพี่ ทำไมพี่ถึงทำกับนิ่งแบบนี้ละคะ” เมื่อใช้วิธีท้องลมจับโรมไม่ได้ผล หญิงสาวถึงกับเสแสร้งบีบน้ำตาอาบไหลแก้มเพื่อให้ชายหนุ่มที่ตนรักนั้นสงสาร แต่น้ำตามารยาของเธอนั่นใช้ไม่ได้ผลกับคนอย่างโรม

ในขณะที่น้ำนิ่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่นั้น โรมกับล้วงกระเป๋าหยิบไฟแช็กขึ้นมาจุดบุหรี่ดูดด้วยสีหน้าไม่รู้สึกรู้สาอะไร สายตาคมเข้มแฝงไปด้วยสายตาที่เย็นชา หรือเขาชินกับเรื่องที่สาวๆ มาสารภาพท้องกับตนไปแล้ว กับน้ำนิ่งนี้ไม่ใช่คนแรก คอนดอมก็สวมสี่ห้าชั้นม๊าเขาย้ำนักหนามีแฟนได้มีครอบครัวได้แต่ขอให้เรียนจบเสียก่อน เมื่อไหร่ที่เขาโตเป็นผู้ใหญ่มากพอท่านจะไม่ห้ามเรื่องนี้ ท่านไม่ได้ปิดกลั้นแต่ให้อยู่ในช่วงอายุที่เหมาะสม ไม่ใช่แค่ผม ไอ้ราม โรรา ก็โดนม๊าสั่งห้ามเรื่องนี้ไปด้วย แล้วมันจะไปท้องได้ยังไงละวะ สีหน้าเข้มขรึมถึงกับอารมณ์ขึ้นอยู่ไม่น้อย

!! ฟู่...!! โรมยังคงอัดบุหรี่เข้าปอดมวนแล้วมวนเล่า เพื่อผ่อนคลายอารมณ์ที่มันตึงเครียด เขาพยายามที่จะใจเย็นลง หางตาตวัดมองมายังหญิงสาว

“อย่างที่บอกถ้าเธอท้องจริง พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปตรวจ” น้ำเสียงที่เยือกเย็นเบ่งออกจากใบหน้าอันหล่อเหลา ทำเอาน้ำนิ่งถึงกับขนลุก เธอจะกล้าให้เขาพาไปตรวจได้ยังไงในเมื่อมัน

“ไม่เป็นไร ฉันไปฝากท้องเองได้” น้ำนิ่งเอ่ยจบ เมื่อใช้วิธีนี้จับโรมไม่ได้ เห็นทีเธอต้องหาวิธีใหม่เพื่อให้ได้เขามาเป็นของเธอ แต่ในจังหวะที่กำลังเดินออกจากชั้นบน สายตากับสะดุดเข้ากับร่างบางในชุดนักศึกษามีสายตาอีกหนึ่งคู่ที่มองมาทางเธอ ในเมื่อเรื่องที่เธอคุยกับโรมเมื่อครู่ไม่ได้มีเพียงแค่เขาและเธอแต่กับมีหญิงสาวแปลกหน้าอีกคนอยู่ที่นี่ด้วย น้ำนิ่งถึงกับหน้าถอดสี หางตาตวัดมาที่บุคคลต้องสงสัยด้วยท่าทีไม่พอใจ

“ไร้มารยาท” น้ำนิ่งเอ่ยจบ เธอมองหน้าโรมจากนั้นก็เดินออกไปอีกทาง

ด้านนานิลฉันไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังพวกเขาหรอกนะ แต่ตรงนี้มันทางเดินบันไดหนีไฟ ที่จะเดินขึ้นชั้นบน นานิลฉันไม่น่าเดินมาทางนี้เลย แต่นั้นก็ไม่ได้สนใจคำพูดของผู้หญิงคนนั้น เพราะเธอขอปล่อยผ่าน ไม่ได้ตั้งใจแอบฟัง แค่บังเอิญหูดีได้ยินเอง แต่ในจังหวะที่เธอจะเดินขึ้นชั้นบนนั้น ร่างกายของฉันปะทะเข้ากับแผ่นอกหนาที่ตั้งใจเดินมาชนฉันจนกระทั่งซวนเซ

!! ตึก !!

นานิลที่เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของคนที่เดินมาชนเธออย่างเต็มสองตานั้น ตากลมเล็กถึงกับเบิกกว้างออกมาด้วยความตกใจ อุตส่าห์ไม่เจอมาหลายวัน จะดีอยู่แล้วเชียวผู้ชายที่ยืนหันหลังเมื่อครู่นี้คือเขาหรอกงั้นเหรอ ให้ตายเถอะยัยนิลนะยัยนิลแล้วทำไมฉันต้องมาได้ยินอะไรบ้าๆ แบบนี้ด้วย สายตาของนายนี้ตอนนี้มันน่ากลัวสุด สัญชาตญาณของฉันบอกไม่ควรเข้าใกล้และรีบเผ่นหนีให้ไว

“ไง...จะหนีไปไหน” เสียงทุ่มของบุคคลอันตรายเอ่ยถามฉัน

“อ่า...นี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” นานิลมองไปรอบๆ แต่นั้นแถวนี้กับไม่มีใครมีเพียงแค่เขาและเธอ นี้อย่าบอกนะว่าเสียงผู้ชายที่ฉันได้ยินเมื่อครู่นี้คือเสียงของนายโรคจิตนี้จริง นอกจากจะโรคจิตแล้วทำผู้หญิงท้องแล้วยังปัดความรับผิดชอบอีก นานิลที่ประติดประต่อเรื่องราว

!! อุ๊ป !! มือเรียวบางถึงกับยกขึ้นมาปิดปากให้ไว กลัวว่าตนจะเผลอตัวพูดเรื่องที่ได้ยินออกไป ร่างบางถอยกรุจนกระทั่งแผ่นหลังบางติดผนัง ตากลมเล็กสบตาเข้ากับสายตาดุดัน แขนข้างขวาเท้าเขาที่ผนัก ล็อกคนตัวเล็กเอาไว้ ใบหน้าอันหล่อเหลาโน้มใบหน้าสวยใต้แว่นกรอบทรงกลม

!! ตึก !! หัวใจดวงเล็กเต้นสั่นแรงเพราะความใกล้ชิด

“ฉะ...ฉันไม่รู้ และไม่เห็นไม่ได้ยินอะไรเลย นายจะทำใครท้อง ฉันก็ไม่รู้ไม่เห็น” คนตัวเล็กที่ถูกสายตาคมเข้มเพ่งมองตน ถึงกับหลุดปากออกมาด้วยท่าทีลนลาน ให้ตายเถอะรู้ตัวอีกทีฉันก็หลุดปากพูดจาอะไรบ้าๆ ออกไป นานิลนะนานิลอยากจะกัดลิ้นตัวเองให้ขาดนัก

“...ร้อนตัว” เสียงเข้มเอ่ยออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ใครจะคิดว่าสิ่งที่น้ำนิ่งคุยกับเขาเมื่อครู่นั้นจะมีบุคคลที่สามนั้นรับรู้ให้ตายเถอะ ทำไมเขาต้องมาเจอยัยพิษสุนัขบ้าปากโป้งอย่างยัยนี้ด้วย คดีเก่ากับยัยนี้ใช่ว่าจะเคลียร์จบ แต่กับมีคดีใหม่ให้ปวดหัวเพิ่มมาอีก ทั้งมหาลัยนี้เขาจะเจอกับยัยพิษสุนัขบ้านี้คนเดียวหรือไง เพราะความซวยจึงทำให้ผมเจอกับยัยนี้

“ฉันสาบานได้ว่าฉันไม่ได้ยิน ไม่เห็นอะไรเลยทั้งนั้น” คนถูกจับได้ถึงกับลนลานร้อนตัวผิดปกติ ท่าทีวันนี้กับเมื่อสัปดาห์ก่อนของคนปากดีดูต่างกันสิ้นเชิง

“แล้วเธอจะลนเพื่อ...” โรมโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาเข้าหาคนตัวเล็กอย่างใกล้ชิดกว่าเมื่อครู่ ด้านนานิลที่ถูกคนใจร้ายกระทำเช่นนั้น ถึงกับกระพริบตาทั้งโกรธ เกลียด กลัว ตอนนี้ในหัวฉันมันตีกันไปหมด ฉันพึ่งสังเกตว่าเขาคีบบุหรี่อยู่ในมือ เขาผละใบหน้าออกจากฉันและยกมวนบุหรี่ที่มีควันขึ้นมา

“นี้นายจะทำอะไร นายคงไม่บ้าเอาบุหรี่มาจี้ตัวฉันหรอกใช่ไหม” นานิลเอ่ยถามคนตรงหน้าด้วยท่าทีหวั่นๆกลัวๆ สายตาที่มองมาเขาดูน่ากลัวมาก ทำไมฉันต้องมาเจอนายบ้านี้อีกด้วยทั้งที่เราเรียนกันคนละคณะ

“ทำไมกลัวเหรอ” เขาถามเสียงแข็งจัดกับหน้าเกาหลีของเขา

“ทำไมฉันต้องกลัว” นานิลไม่พูดเปล่าแต่ร่างบางกับใช้จังหวะที่เขาเผลอ ผลักร่างสูงที่แขนคร่อมตัวเธอออกด้วยแรงกำลังที่มี จนร่างสูงเสียการทรงตัว โรมที่ถูกผลักถึงกับมองนานิลตาเขม็ง นายนี้เป็นบ้าหรือไงจู่ๆ ก็ต้อนฉันให้ติดมุม