บทที่ 4 หรีดเดอร์จำเป็น

ก่อนหน้านี้ด้านโรมหลังจากที่ผมแยกตัวออกมาจากยัยหมาบ้าก็ไม่ลืมที่จะแวะไปทำแผลที่ห้องพยาบาล ให้ตายเถอะเขี้ยวยัยนั้นคมมาก ถ้าไม่ติดว่าผมต้องรีบไปแข่งฟุตบอลยัยหมาบ้า บ้าเลือดนั้นเจอดีแน่ นี้ถือว่าโชคดีแค่ไหนที่ผมไม่เอาเรื่องเธอ ข้อหาทำร้ายร่างกาย ถ้ามือผมขาดใครจะรับผิดชอบ ปกติผู้ชายแมนๆ อย่างผมใช่ว่าจะมีเรื่องอะไรกับผู้หญิงหรอกนะครับ ไม่อยากจะเสียเวลาและไม่คิดจะสนใจ แต่กับยัยหมาบ้าคนนี้ผมสุดจะทนจริงๆ ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนจะไปถอดผ้าเปลือยล่อนจ้อนต่อหน้าผู้ชาย แล้วหาว่าผมเป็นโรคจิต ถ้ำมองเธอ บอกเลยสวยหน้าอกโตกว่ายัยนั้น แค่กระดิกนิ้วผมก็ได้ซัมปะ จำเป็นไหมที่แอบมองอกไข่ดาวอย่างยัยจืดนั้น หน้าอกแบนราบแบบนั้นใครจะอยากซัมกัน ขนาดเปิดให้ดูฟรียังไม่มีอารมณ์เลย โรมได้แต่คิดขณะที่เสียงลูกหวีดในสนามดังขึ้นมาทำให้เขาได้สติ

ร่างสูงในชุดกีฬาเสื้อสีแดงเบอร์ 8 ที่วิ่งลงสนามไปยังตำแหน่งกองหน้า สองพี่น้องหนุ่มแฝดกองหน้าทั้งคู่นั้นทำเอาสองหนุ่มพี่น้อง โรม ราม ถึงกับเรียกเสียงเชียร์จากสาวๆ ได้ไม่น้อยกันเลยทีเดียว

“พี่โรม เบอร์ 8 พี่ราม เบอร์ 9 สู้ๆ นะคะ” เสียงของสาวๆ เหล่ากองเชียร์ที่ดังขึ้นมา แต่ก่อนที่คณะกรรมการจะเริ่มการแข่งขันกันนั้น

“ว้าว ทีมเรามีกองเชียร์สวยๆ แบบนี้มาเรียกน้ำย่อยด้วยเหรอเนี้ย” มอสที่เห็นสาวๆ ในชุดกระโปงสีขาวเสื้อกีฬาเอวลอยสีแดงที่ยืนถือปอมๆ เชียร์ถึงกับเอ่ยขึ้นมาด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ตามสไตล์หนุ่มสนุกอารมณ์ดี

“น่าจะเป็นพี่เก๋ ที่เตรียมไว้ให้เป็นอาหารตาทีมเราวะ” รามยืนมือเท้าสะเอวสายตาจับจ้องไปยังของสวยๆ งามๆ ข้างสนาม

“สวยๆ เด็ดๆ ทั้งนั้น จะว่าไป ดูหน้าไม่ใช่เด็กคณะเราหมดนี่หว่า บางคนกูแม่งดูไม่คุ้นเลย โดยเฉพาะคนนั้น คนที่เดินมาโน้นหนะข้างสนาม น้องเบอร์ 8 สวยสัส หน้าหวานๆ สวยชิบหาย...” ไม่ใช่เพียงแค่มอสที่เอ่ยชมสาวสวยที่เดินมาข้างสนาม แม้แต่หนุ่มๆ ในสนามฝั่งตรงข้ามสถาปัตถึงกับตกตะลึงกับสาวสวยเบอร์ 8 ที่เดินมาหลังสุดและเหมือนคนนี้จะเด่นกว่าใคร เลยเป็นที่สนใจหนุ่มๆ ในสนาม

“แม่เจ้าโว้ย...ไม่อยากแข่งแล้ว กูอยากล่อสาว” เสียงของทีมสีขาวเอ่ยขึ้นมา

เรียกได้ว่าสาวสวยที่เปลี่ยนลุคอย่างนานิล ร่างบางในชุดกระโปรงสั้นสีขาวผิวเนียนใสตัดกับเสื้อกีฬาสีแดงเอวลอย เพียงแค่อยู่บนตัวของเธอแค่ขยับตัวเบาๆ ก็เซ็กซี่บาดใจหนุ่มๆ นักกีฬาไปทั้งสนาม ความน่ารักมีเสน่ห์ของนานิลสวยสะกดสายตาของใครๆ หลายคนได้เป็นอย่างดีกันเลยทีเดียว ไม่เว้นแม้กระทั่งโรมสายตาคมจ้องมองร่างบางใบหน้าสวยเก๋ที่ไม่เหมือนใคร ผู้หญิงคนนี้ที่เดินชนกับเขาเมื่อครู่นี่นา มองระยะไกลว่าสวยแล้วใกล้ๆ หน้าแทบจะชิด ปฏิเสธไม่ได้ว่ายัยนี้ไม่สวย

ด้านมอสที่สังเกตเห็นสีหน้าและแววตาของโรมที่ยืนตะลึงในความสวยของแม่สาวสวยเบอร์ 8 มอส ถึงกับเดินเข้ามาชนไหล่เพื่อนราวกับเรียกสติ

“เก็บอาการหน่อยสิวะเพื่อน ก่อนหน้านี้กูเห็นนะ ว่ามึงเป็นไร ” เสียงของมอสทำให้คนที่เหลือบมองสาวสวยถึงนั้นได้สติ

“ไรมึง...” โรมยังคงตีหน้านิ่งหันไปทางมอส เป็นเชิงถามว่าไรของมึง แต่เพื่อนยังไม่ทันจะตอบเสียงนกหวีดกับดังขึ้นเริ่มการแข่งขัน

“อร้ายยัยนิล หูย...พอแต่งแบบนี้แกสวยมาก สวยซะผู้มองแกทั้งสนามเลย” โปรเกลที่เห็นนานิลเดินมาหยุดที่ข้างเธอถึงกับตกตะลึงในความสวยของเพื่อนอดแซวไม่ได้

“แกก็พูดเกินไป เขาก็มองกันทุกคนแหละ ใช่จะมองแค่ฉันคนเดียว” นานิลเอ่ยไป เพราะกลัวเพื่อนๆ คนอื่นจะหมั่นไส้เธอได้

ด้านโปรเกลพอนานิลแต่งแบบนี้ก็สวยแปลกตาราวกับคนละคน เปลี่ยนเป็นยัยเฉิ่มจืดเป็นสาวสวยหน้าหวาน น่าทะนุถนอมไปเลยแหละ และที่เป็นจุดสนใจ ตกเป็นเป้าสายตาของใครหลายคนนั้นเพราะเดินมาทีหลัง และก่อนหน้านี้นั้นเกิดอะไรขึ้นเพื่อนของเธอถึงได้ถูกหนุ่มหล่ออย่างโรมว่าที่พ่อของลูกฉันไปโอบเอวนาง แต่ที่สงสัยเรื่องนี้ถูกพับเก็บไว้ เพราะต้องดูว่าที่หลัวๆ โปรยเสน่ห์ในสนามก่อน โปรเกลได้แต่คิด

“สีแดงสู้ๆ อร้าย พี่โรมยิงเข้าทำประตูไปแล้ว กรี๊ดๆๆๆ ค่ะ” เสียงของเหล่ากองเชียร์ทั่งบนแสตนและข้างสนาม เล่นเอาซะฉันแทบหูแตก

“กรี๊ดแก ยัยนิลโรมของฉันยิงเข้า อร้ายๆ กรี๊ด หล่อจะวูบ หล่อยันเงา หล่อแล้วหล่ออีก ทั้งหล่อทั้งเท่ พ่อเบ้าหน้าเทพบุตรของฉัน เท่ระเบิดระเบ้อมาก ยิ่งท่าทำประตูนะแกเท่ชิบหาย อยากไปนั่งฝั่งประตูจังจะได้มีบุญตาเห็นอะไรวับๆ วัมๆ ไหม” เสียงของยัยโปรเกลที่เอาแต่กรี๊ดผู้ชายเบอร์ 8 อย่างออกนอกหน้า ราวกับผู้คนนั้นคือหลัวนางจริง นอกจากจะชมแล้ว ยัยนี้ยังชมติดหื่นอีก ฉันได้แต่มองและส่ายหัวให้กับความเพ้อเจ้อของเพื่อนฉัน ฉันเลิกสนใจคนที่เพื่อนพูดถึง แต่หันมาออกสเต็ปเต้นเชียร์ต่อ แต่ในจังหวะที่เบอร์ 8 วิ่งเข้ามาแย่งลูกข้างสนามนั้น ตากลมเล็กถึงกับเบิกกว้างออกมาด้วยสีหน้าตกใจ

“เบอร์ 8 ไอ้ๆ นี้ๆ มันไอ้โรคจิตนิ” นานิลได้แต่มองหน้าผู้ชายคนนั้นที่วิ่งมายิงจุดโทษที่อยู่ไม่ไกลกับเธอ

“อ้า...ชิบหายแล้วไหม ฉันมองแล้วมองอีก ว่าตนไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม คนเดียวกันกับที่มีเรื่องกับฉันในห้อง หน้าตาส่วนสูง ชุดนี้แหละ ชัดเลย” ด้านนานิลที่ยืนฉีกยิ้มกว้างก่อนหน้านี้ โปรยเสน่ห์ให้กับหนุ่มๆ ที่มองตน พอนึกได้ว่าตนแก้ผ้าต่อหน้าผู้ชายคนนั้นใบหน้าสวยถึงกับก้มหน้าเชียร์และหุบลงทันที

“ตอนที่ฉันทำเรื่องบ้าๆ ตอนนั้นฉันใส่แว่นหนาเตอะ เขาคงจำฉันไม่ได้หรอกน๊า” นานิลที่พอรู้ว่าผู้ชายที่ตนแก้ผ้าต่อหน้าเขาอยู่ในสนามนี้ด้วยได้แต่ปลอบใจตัวเอง พอรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ด้วย กองเชียร์บ้าบออะไรฉันไม่อยากจะได้ตังแล้ว ฉันทั้งเกลียดทั้งอายนายนั้นถ้าเขาเอาฉันไปเล่าต่อละ ฉันจะทำยังไง ฮือ...ไม่อยากจะคิด แล้วนี้มันวันซวยไรของฉันวะเนี้ย ไม่อยากจะเชียร์แล้วอะ พอฉันเห็นหน้าไอโรคจิตนั้น แขนขาฉันเหมือนมันขยับไม่ออกชาไปทั้งตัว

“กรี๊ดสิคะ เด็กๆ เต้นให้มันดูมีชีวิตชีวาหน่อย มันส์ๆ ไปเลยใส่ไม่ยั้งค่ะลูก เร็ว” จากนั่นก็มีกลองตีขึ้นมา

!! ตึ้ง ตึ้ง โป้ง โป้ง ชึ่ง !! เสียงกองเชียร์ทั้งสองทีมตีกองและกรี๊ดแข่งขัน

“นิลยัยนิล แกเป็นไร ไม่สนุกเหรอ” โปรเกลที่เห็นนานิลเอาแต่หน้าบึ้งถึงกับเอ่ยมา

“ปะ...ป่าว”

“แกเต้นให้มันดูมีชีวิตชีวากว่านี้หน่อยดิ เดี๋ยวก็โดนพี่เก๋บ่นหรอก” โปรเกลได้แต่เอ่ยเตือนเพื่อนสนิท ที่ตอนนี้เพื่อนของเธอจ้างพันห้าเต้นไปสามร้อยห้าสิบบาท