บทที่2.ปะทะ!..

“เป็นคนเข้าใจยาก หรือว่าได้ยินไม่ชัดแน่คะ ดูปากฉันนะคะมิสเตอร์!! ฉัน...ไม่สน...ข้อเสนอ!! อะไร…ของคุณ ฉันอยากกลับไปนอน ที่นี้พอจะเมตตาปล่อยให้ฉันกลับไปได้หรือยังคะ”

ทิชากรยกปลายนิ้วขึ้นชี้ที่ริมฝีปากของตัวเอง เธอพูดออกมาช้าๆ ชายหนุ่มมองตามปลายนิ้วเล็กๆ นั้นแต่เขากลับไพล่ไปนึกถึง...หากได้แนบริมฝีปากของตัวลงไปตรงนั้น ความนุ่มนิ่มที่คาดไว้จะเป็นดั่งใจคิดหรือเปล่านะ

หากทิชากรรู้ว่าเคลวินคิดอะไรอยู่ เธอคงจะบันดาลโทสะมากขึ้นกว่านี้อีก เมื่อชายหนุ่มมองริมฝีปากอิ่มตาเป็นมัน เขาบอกตามตรงเลยว่ากำลังกระหายที่จะได้ชิมรสแม่สาวแก่นแก้วที่ยืนอยู่เบื้องหน้า เธอท้าวแขนกับช่วงเอวทำให้ส่วนโค้งส่วนเว้าเห็นชัดขึ้น เคลวินกลืนน้ำลายลงคอ ลูกกระเดือกของเขาวิ่งพล่านเพราะรู้สึกแปลกๆ มันเป็นความรู้สึกแบบที่ไม่เคยเกิดขึ้น หะ! ไอ้ลูกชายของเขามันดันมีปฏิกิริยาซะงั้น มันจะมากระดี๋กระด๋าอะไรตอนนี้ฟ่ะ กำลังอยู่ระหว่างการต่อรอง ที่ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นรองเสียด้วย เมื่อแม่สาวนักเต้นดันใจแข็ง ไม่สนใจข้อเสนอที่ยื่นให้ ปากจิ้มลิ้มน่าจูบนั่นลอยยั่วยวนอยู่ตรงหน้า หากเป็นไปได้นะเฟ้ย!! เขาจะจัดการหล่อนเสียมันตรงนี้แหละ อยากอวดเก่งดีนัก ทำให้อับอายผู้คนเสียเลยดีไหมล่ะ

มุมปากเคลวินกระตุกยิ้ม เขาวาดแผนการในอากาศและ...รอเวลาลงมือ

ทิชากรขยับเข้าไปใกล้เคลวินอีกนิด เธอคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเสียงเพลงดังกระหึ่ม มันเลยอาจจะเป็นสาเหตุที่ชายหนุ่มหูดับ และคงไม่ได้ยินเสียงคำตอบจากเธอเลย เธอจึงยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ พูดเสียงสั่นๆ เนื่องจากดวงตาสีคาราเมล หวานฉ่ำนั่นกำลังทำให้เธอเสียความตั้งใจ

“ฉันง่วงและอยากพักเข้าใจไหมคะ คุณจะไปไหนก็ไปเถอะ!! ฉันไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้น อุ๊บ!!”

สิ่งที่ทิชากรพยายามจะบอก ยังพูดไม่ทันจบ ชายหนุ่มฉกวูบ หน้าคมคายเข้าไปประชิดใกล้ๆ เขาทาบเรียวปากบางๆ ทาบทับกลีบปากนุ่มนิ่มที่หมายตา เพียงแรกสัมผัส… โอ้แม่เจ้ามันเหมือนมีปะจุไฟฟ้าแรงสูงซ็อตเขาเสียจนตัวสั่น ร่างกายกระตุกเยือก ผิวกายซาบซ่าน เขาอยากได้มากกว่าจูบแผ่วๆ แบบนี้ อยากสัมผัสเธอทั้งตัว ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเลยทีเดียว

“คุณๆ!!”

ทิชากรพลิกตัวหลบ หลังอึ้งไปหนึ่งอึดใจ ร่างกายอ่อนบางถลาวูบ ล้มลงบนพื้น พอตั้งตัวได้ก็ยกมือเล็กๆ ขึ้นปิดปาก พร้อมทั้งยกนิ้วชี้หน้าเขา นิ้วเล็กๆ นั้นสั่นระริกอย่างเห็นได้ชัด

“คุณปล้นจูบผม เพราะฉะนั้นจ่ายค่าเสียหายมาซะดีๆ”

เคลวินพูดหน้าตาย เขาชะโงกหน้าไปใกล้ๆ คนตัวเล็กที่ถอยหลังกรูดๆ พร้อมทั้งยกมือปิดปากอิ่ม รอบๆ ตัวเงียบกริบ สายตาทุกคู่จับตามองสองคนเป็นพิเศษ พวกเขาพากันลุ้นระทึก ว่าใคร… จะเป็นฝ่ายควบคุมเกมและเป็นฝ่ายกำชัยชนะ

“เหอะ! ฉันอยู่เฉยๆ แค่ยื่นหน้าไปใกล้คุณ แต่ฉันไม่ได้จูบคุณ ตาบ้า!”

ทิชากรต่อว่าฉอดๆ เธอค้อนให้เคลวินประหลำประเหลือก อยากจะฟาดมือบนหน้าหล่อๆ นั่นให้สมกับที่เขาฉวยโอกาสกับเธอ แต่...ไม่กล้า! เธอกลัวว่าเขาจะย้อนเกร็ดเอาคืนเธออีกครั้ง

“อ้าว! เหรอ เมื่อสักครู่ฉัน ‘จูบ’ เธอเหรอไม่ยักรู้ แต่สนใจแบบฟลูคอร์สไหมล่ะ ฉันยินดีบริการแบบเอ็กซ์คลูซีฟเลยนะ”

เคลวินพูดเสียงแผ่ว เขาแสยะยิ้มให้กับทิชากร ดวงตาสีคราลาเมล กะพริบวิบวับ มันเต็มไปด้วยประกายสนุกสนาน

ทิชากรหยัดกายขึ้นยืน เธอหรี่ตาลงก่อนจะคลี่ยิ้มหวานให้กับเคลวิน จนชายหนุ่มตราพร่า เขา ‘ชอบ’ รอยยิ้มของเธอมันสดใสดี เหมือนกำลังยืนสูดอากาศบริสุทธิ์

“ไม่…รสจูบห่วยแตกอย่างเมื่อครู่ ฉันให้คะแนนคุณติดลบค่ะมิสเตอร์ เกิดมาฉันยังไม่เคยเจอใคร ‘จูบ’ ได้ห่วยเท่าคุณมาก่อน ฉันคิดว่าจูบกับเด็กๆ ยังได้รสชาติดีกว่าที่จูบกับคุณเสียอีกค่ะ”

เสียงเย็นๆ กับหน้านิ่งสนิท แต่คงไม่มีใครรู้ดีว่าทิชากรสั่นไปทั้งตัว เธออายจนอยากจะเอาหน้าหมุดดินหนี เพราะตั้งแต่เป็นสาวเต็มตัว ริมฝีปากนี้ไม่เคยมีใครได้แตะต้อง แต่...ผู้ชายตรงหน้าฉวยโอกาสเขาโขมยเอาเฟิร์สคิสของเธอไปเสียแล้ว เพราะฉะนั้นเธอจะไม่ยอมให้เขาได้ครอบครองความภูมิใจนั้น เขาจะต้องอับอายไม่กับแพ้เธอ