บทที่2.ปะทะ!

บทที่2.ปะทะ!

“ใกล้เวลากลับยังอะ นกง่วงแล้ว”

ทิชากรไม่ได้สนใจเคลวินด้วยซ้ำ หลังจากเพื่อนๆ กลับมาที่โต๊ะ เธอควานหาของกินบนโต๊ะ จิ้มเข้าปากและเคี้ยวตุ้ยๆ ไม่ได้สนใจสายตาคมวาวที่มองอยู่สักนิด แก้มใสป่องเข้าป่องออก เพราะจับอาหารยัดเข้าปากตลอด เมื่อออกแรงเยอะในการออกไปเต้นแร้งเต้นกาอยู่กลางฟลอร์จนหิวจัด และหลังอิ่มเธออ้าปากหาวหวอดๆ ง่วงเกินจะฝืนความรู้สึก

“เอ่อ นก”

เสียงกระอึกกระอักข้างตัวกับมือเล็กๆ ที่จับชายเสื้อเธอเขย่าเบาๆ

“อะไรจ้ะ พี่ไกด์ว่าไง...จะกลับยัง นกง่วงแล้ว... อยากนอนกลิ้งบนที่นอนเต็มแก่แล้วล่ะ”

เธอยังกินไม่หยุด บ่นพึมพำ ไม่ได้สนใจสายตาวาวๆ ของเคลวินที่มองตรงมาด้วยซ้ำไป

อาการกระอักกระอ่วนเกิดขึ้นบนหน้าของเพื่อนๆ ผู้ร่วมทริป พวกเขากลัวแทนทิชากร แต่ก็ไม่มีใครกล้าพอที่จะยื่นมือเข้าช่วย ในทางกลับกันหากเป็นไปได้...อยากจะเปลี่ยนตัวเองไปแทนทิชากรเลยด้วยซ้ำ เพราะมันเป็นเรื่องยากที่จะเจอเคลวินตัวเป็นๆ ที่สำคัญจะทำอย่างไรให้เขาสะดุดตาถูกใจ

“นกๆ เธอไม่คิดจะบอกอะไรเขาสักหน่อยเหรอ ปล่อยให้เขารอนานๆ มันไม่ดีนะ”

เพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งที่มองเคลวินตาเป็นมัน สะกิดทิชากรยิกๆ บุ้ยปากไปทางทิศทางที่ชายหนุ่มนั่งนิ่งๆ อยู่อีกฝั่ง

“รอใคร รออะไร?”

สาวเจ้ายังมึนตึบ เธอไม่รู้ว่าเขารออะไร? และรอทำไม!! ในเมื่อเธอไม่ได้ตกลงอะไรด้วยเลยสักนิด ข้อเรียกร้องที่เขาต้องการมันตลกมากสำหรับเธอ ในเมื่อยังมีสองมือสองเท้าไว้ทำมาหากินได้ ไม่มีความจำเป็นสักนิดที่จะต้องเอาร่างกายออกมาเร่ขาย อีกอย่างนะ! เธอยังเวอร์จิ้น ไร้แมลงไต่ตอม สิ่งสำคัญนี้เธอคิดจะเก็บเอาไว้ให้ผู้ชายในฝันโดยเฉพาะ แต่เขาแค่ยังไม่มาปรากฏตัวให้เธอเห็นแค่นั้น และเธอเองก็ยังไม่เคยถูกใจใคร ยังไม่มีชายหนุ่มคนไหนทำให้หัวใจเธอเต้นโครมครามได้เลยด้วยซ้ำ อืม...ยกเว้นตานี้ไว้คนก็ได้ เพราะครั้งแรกที่เผลอสบตากัน นัยน์ตาสีคาราเมลนั่นทำให้เธอหวั่นไหวและหัวใจเธอเต้นดั่งกลองรบ เสียงหัวใจเธอเต้นดังระรัวจนกลัวว่าอีกฝ่ายได้ยินด้วยซ้ำไป...

“นก เธอไม่รู้หรือว่าคุณเคลวินเขารอเธอ”

“ไม่รู้ แล้วเขาจะมารอนกทำไมล่ะ งงนะเนี้ย!#฿”

เครื่องหมายปรัศนีปรากฏบนหน้าหวาน เธอกำลังงง สายตาแวววาวเหลือบมองหน้าคมคายที่อยู่ไม่ไกลด้วยความไม่เข้าใจ เมื่อความสงสัยเกิดขึ้นในใจทิชากรจึงขยับเข้าไปใกล้เคลวิน ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่น เธอย่นปลายจมูกบิดมุมปากโค้งลง เธออยากรู้เหมือนกันว่าเขาต้องการอะไรกันแน่ เพราะในเมื่อสิ่งที่เขาพูดออกมานั้น เธอไม่คิดจะสนใจและไม่เคยคิดจะตกลง

สายตานับสิบคู่จ้องไปที่เคลวินและทิชากรเป็นพิเศษ พวกเขาพากันลุ้นระทึก และผู้หญิงส่วนใหญ่... อิจฉา การที่เคลวินลงมาอยู่ตรงจุดนี้ไม่ใช่เรื่องปกติหรอก เขาไม่เคยลงมาสุงสิงกับใครเป็นพิเศษ อย่าว่าแต่จะเดินเข้าไปทักทายใครคนใดคนหนึ่งเลย แค่ให้มองหน้าตรงๆ เคลวินยังไม่เคยทำ แต่นี่…s]jvogxHoสาวน้อยมหัศจรรย์หรือไง เธอทำให้เคลวินเดินลงมาจากวิมานของเขา มาร่วมเต้นรำกับหล่อน หลายต่อหลายเพลงและยังตามติดไปนั่งหน้ามึน มันทำให้ทุกคนกำลังลุ้นว่าเรื่องทั้งหมดจะจบลงตรงไหน ระหว่างชายหนุ่มหิ้วเธอคนนั้นกลับไปด้วย หรือ...เขาจะใช้ห้องVIP ชั้นบนจัดการกับสาวน้อยนัยน์ตาใสกระจ่างคนนั้น แต่ความหมายโดยรวมก็คือ ไม่เคยมีใครหนีพ้น หากเคลวินต้องการ...

“มิสเตอร์ ฉันคิดว่าฉันตอบคุณไปแล้วนะคะ ฉันไม่สนใจที่จะทำความรู้จักกับมิสเตอร์เพิ่มขึ้นหรอก ฉันสนุกมากพอแล้ว และอยากกลับไปนอน เข้าใจ!”

ทิชากรยืนเบื้องหน้าเคลวิน เธอกางขายืนปักหลักแน่วแน่ หน้าหวานใสยับยู่ยี่ เพราะความไม่พอใจ

“หืม...หมายความว่าไง”

เคลวินถามเสียงต่ำ ยัยนี่คิดว่าตัวเองกำลังพูดอยู่กับใครกัน เขาไม่ใช่เพื่อนเล่นหล่อนนะโว้ย!! เขาเป็นมาเฟียวงการแสงสีที่ถูกยกย่องเชิดชู และที่ลงทุนทำแบบนี้ เขาก็คิดว่ามันมากเกินพอ ที่สำคัญเขาไม่คิดว่าตัวเองจะได้รับคำปฏิเสธ! ผู้ชายแบบเขาไม่ได้มีเกลื่อนโรม ภาพลักษณ์ของเขาออกแนวเสเพล และเป็นจอมบงการ เขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะมั่นใจจะเป็นฝ่ายชนะ และต้องนำหน้าคู่แข่งอยู่หนึ่งก้าวเสมอ ในครั้งนี้ก็เหมือนกัน...เขาคะเนแล้วว่าผู้หญิงตรงหน้าจะไม่มีทางปฏิเสธข้อเสนอของเขาแน่ๆ เธอเป็นเพียงผู้หญิงทำธรรมดาคนหนึ่ง ถึงจะถูกใจก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะมีอภิสิทธิ์เหนือคนอื่นๆ