ตอนที่4.ค่าเสียหาย

มือที่กำผ้าปูที่นอนในตอนแรก เปลี่ยนมาบีบบ่าหนาเอาไว้ จิกเล็บลงบนกล้ามเนื้อช่วงไหล่สุดแรง เมื่อความเจ็บปวดลามไปถึงขั้วหัวใจ เหงื่อเม็ดเล็กซึมออกมาตามหน้าผากและไรผม เลือดหยดมาตามรอยแผลที่ริมฝีปาก เมื่อเจ้าตัวกัดปากเพื่อกลั้นเสียง มือที่ปิดปากบางละออก เมื่อคนบนเตียงสงบลง มือแกร่งค้ำลงบนที่นอน เมื่อเริ่มขยับสะโพกเพื่อให้คนใต้ร่างคุ้นชินกับตัวตนของเขา กรามแกร่งบดเข้าหากันเมื่อถูกความคับแน่นจากภายในอ่อนนุ่มเล่นงาน ช่องทางรักตอดรัดตัวตนของเขาเป็นจังหวะ เมื่อร่างกายของเธอยังไม่คุ้นชินกับเขา

"จะ...เจ็บค่ะ"ร้องออกมาเมื่อคนเหนือร่างเริ่มเอาแต่ใจ ตาคู่คมมองใบหน้าสวยด้วยสายตาที่เธออ่านไม่ออก ก่อนจะไปหยุดที่อกอวบ ที่ขยับไปตามจังหวะการเคลื่อนไหวของเขา มุมปากหยักยกยิ้ม ชอบใจกับการเคลื่อนไหวของเจ้าก้อนเนื้อนุ่มมือ เห็นเอวบางร่างน้อยแบบนี้เถอะ ที่แท้ก็ซ่อนรูปหลอกตา อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปขยำ จนเนื้อนุ่มปลิ้นไปตามง่ามมือ สะโพกสอบขยับเร็วขึ้น เขาไม่สนใจกับสายตาขอร้องแกมวิงวอนของเธอ

คิดจะเดินเส้นทางนี้ก็ต้องกล้าๆหน่อย บารมีเชื่อว่าเขาเป็นคนแรกของเธอก็จริง แต่หลังจากนี้เธอก็คงจะรับงานนี้เป็นอาชีพเสริม หรือไม่ก็อาจจะยึดเป็นอาชีพหลัก ไม่มีงานไหนที่จะได้เงินง่ายๆ เท่ากับนอนแบบนเตียงอีกแล้ว ผ่านเขาแค่คนเดียวก็คงไม่

สึกหรอ รูปร่างหน้าตาแบบนี้ยังทำเงินได้อีกนาน

"โอ๊ย!!!"คนบนเตียงร้องขึ้น เมื่อฟันคมๆฝังลงมาบนอกอวบ บารมีจงใจกัดมันจนจมเขี้ยว อยู่ๆก็นึกโมโหเมื่อคิดว่าหลังจากนี้เธอคงไปนอนกับใครต่อใครอีกมากมาย แล้วอีกไม่นานเธอก็คงจะลืมเขา ถ้าเป็นอย่างนั้น เขาก็จะทำให้เธอจดจำครั้งแรกไปจนวันตาย ทำให้เธอจดจำรสสวาทของเขาไปจนชั่วชีวิต

"อ๊ะๆๆๆ คะ...คุณเบาหน่อยค่ะ"พิชญาร้องขอเมื่อเริ่มรับกับความเจ็บปวดไม่ไหว เซ็กส์ครั้งแรกไม่ใช่สิ่งที่สวยงาม เธอเสียมันให้กับคนแปลกหน้าที่แม้แต่ชื่อก็ยังไม่รู้จัก

"บีม! เรียกฉันว่า คุณบีม!"บอกพร้อมกับขยับสะโพกตอกเข้าออกสุดแรง พิชญารับรู้เพียงแค่ว่าคนที่กำลังขย่มโยกอยู่บนตัวเธอชื่อบีม

"ครางออกมาดังๆ เรียกชื่อฉัน!"ชายหนุ่มขู่คำรามเมื่อคนใต้ร่างเอาแต่กัดปากกลั้นเสียงเอาไว้ ขัดใจที่สุดคนเอาแต่ใจคิดอย่างไม่สบอารมณ์ จ่าย 50,000 เพื่อซื้อท่อนไม้ที่มีชีวิต ไม่สะใจเขาเลยจริงๆ พิชญาเบือนหน้าไปอีกทาง เมื่อไม่อยากมองภาพตรงหน้า ผู้ชายคนนี้หล่อเหลาจนหาตัวจับยาก แต่เธอก็ไม่อยากจำเขาไว้ เพราะสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นมันไม่มีอะไรให้น่าจดจำ เธอไม่เคยคิดจะทำแบบนี้เลย แต่เมื่อไม่มีทางออก ก็ต้องปล่อยเลยตามเลย ขายร่างกายให้คนแปลกหน้า ก็ยังดีกว่าขายศักดิ์ศรีให้คนอื่น เงินกู้นอกระบบ การพนันออนไลน์ เป็นอะไรที่เธอจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับมันอีก เข็ดและจำไปจนวันตาย

"คะ...คุณบีม!"ชื่อชายหนุ่มหลุดออกมาจากริมฝีปากบาง เมื่อบารมีจับเธอพลิกคว่ำหน้าลงบนที่นอน ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เมื่อลำรักขนาดใหญ่ถูกดันเข้ามาทางด้านหลัง ใบหน้าสวยฟุบลงไปกับหมอน ปากบางขบกัดหมอนใบนิ่มเอาไว้ เมื่อความเจ็บปวดเข้าเล่นงานอีกครั้ง เธอยังไม่คุ้นชินกับขนาดของเขา ตาคู่คมมองท่อนเนื้อยาวใหญ่ ที่ผลุบหายเข้าไปในร่องรักที่คับแน่นอย่างพอใจ ถึงแม้จะทรมานจากการตอดรัดของภายในอ่อนนุ่ม แต่ความเสียวกระสันที่มีปริมาณมากกว่า ก็สั่งให้บารมีเดินหน้าต่อไป ขย่มโยกอัดเข้าใส่อย่างแรง สองมือบีบขยำบั้นท้ายงามงอน แล้วฟาดหนักๆลงไปบนก้นสวย ขยับตัวตนเข้าออกไปตามจังหวะอารมณ์ที่กำลังปะทุขึ้น ตาคู่คมมองคราบเลือดที่ติดมากับลำรักอวบใหญ่ของเขา เจ้าสิ่งนี้คือเครื่องยืนยันว่านี่เป็นครั้งแรกของเธอ

พิชญากัดปากเมื่อความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่ความเจ็บปวด ร่องรักตอดรัดลำรักเป็นจังหวะ หน้าท้องขมวดเกร็ง

เมื่อถูกไฟสวาทโถมเข้าใส่ ขนอ่อนพากันเรียงตัว เมื่อนิ้วมือใหญ่ขยี้ลงมาตรงจุดที่ไวต่อความรู้สึก ปากบางเผลอปล่อยเสียงน่าอายออกมา เมื่อถูกรุกรานอย่างหนัก ก่อนจะกัดริมฝีปากล่างเอาไว้ เมื่อรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป

"อย่ากัดปาก!"บารมีดุเมื่อเห็นฟันคมๆกัดลงที่รอยแผล

"ฉะ...ฉัน..."พิชญาพูดไม่ออกเมื่อไม่รู้ว่าตอนนี้เธอรู้สึกอย่างไร ความเสียวซ่านพุ่งขึ้นจนถึงขีดสุด ก่อนจะระเบิดพร่างพรายออกมา ร่างบางกระตุกเกร็ง รับรู้ถึงของเหลวอุ่นร้อนไหลออกมาจากช่องทางรัก ใบหน้าสวยเห่อร้อนเธอเสร็จสมในขณะที่เขายังตอกอัดลำรักเข้ามาในจังหวะถี่กระชั้น

"เสร็จแล้วใช่ไหม"คำถามที่คนตัวสูงส่งมา ไม่ได้รับคำตอบ เมื่อเธอฝังหน้าลงกับหมอนใบใหญ่ เพื่อหนีความอับอายจากการกระทำของเขา มุมปากหยักยกยิ้ม ถึงแม้เธอจะไม่ตอบแต่เขารู้ว่าเธอเสร็จสม เพราะภายในอ่อนนุ่มตอดรัดเขาจนแทบจะปริแตก ดีที่เขาออกกำลังกายเป็นประจำ จึงต้านทานเอาไว้ได้ ไม่อย่างนั้นคงถูกสาวน้อยดูถูกว่าเป็นพวกนกกระจอกไม่กินน้ำ

นี่เป็นครั้งแรกเธอคงเอาเขาไปเปรียบเทียบกับใครไม่ได้ เพราะเธอยังไม่เคยผ่านเรื่องนี้มาก่อน อยู่ๆก็รู้สึกโมโหเมื่อคิดว่าอีกหน่อยเขาก็จะถูกเธอเอาไปเปรียบกับผู้ชายคนอื่น แรงอัดกระแทกเพิ่มขึ้นและแรงขึ้น เมื่อบารมีอยากทำให้เธอจำเขาไปจนวันตาย

"อ๊ากกกก"ร่างสูงเกร็งกระตุก เมื่อปล่อยสายธารรักเข้าไปในร่องรักทุกหยาดหยด ข้อดีของความสดใหม่ก็คือ เขาไม่ต้องกลัวติดโรคร้าย ร่างบางสะดุ้งเมื่อความอึดอัดคับแน่นถูกถอดถอนออกไปจากตัว ใบหน้าสวยร้อนผ่าว เมื่อรู้ว่าเกมในครั้งนี้จบลงแล้ว ขยับตัวลุกขึ้นจากที่นอน เธอต้องไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เพราะหน้าที่ของเธอจบแล้ว

"จะไปไหน!"ทันทีที่เท้าบางแตะพื้น เสียงแหบห้าวของคนที่ยืนอยู่ปลายเตียงก็ตวาดขึ้น

"กะ...กลับบ้านค่ะ"มือบางรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาห่อตัว เมื่อถูกมองด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก

"จ่ายไปครึ่งแสน คิดว่าฉันจะพอแค่นี้หรือ"

"ครึ่งแสน!!!"พิชญาร้องออกด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเขา อะไรคือครึ่งแสนค่าตัวเธอ 30,000 บาทไม่ใช่เหรอ

ตาคู่คมมองใบหน้าสวยที่แดงก่ำ นึกตลกกับตากลมโตที่เบิกขึ้น แล้วมองค้างอยู่ที่ใบหน้าเขา มองปากสีแดงสดที่ช้ำเพราะการกระทำของเขา ผิวเนื้อของเธออ่อนนุ่ม แตะนิดแตะหน่อยก็เขียวช้ำไปทั้งตัว เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมถึงพูดประโยคนั้นออกไป ที่ผ่านมาเขาไม่เคยรั้งคู่นอนคนไหนเอาไว้ แค่ครั้งเดียวก็เกินพอ เขามาที่นี่เพื่อระบาย เมื่อบรรลุเป้าหมายก็แยกทาง แต่ผู้หญิงคนนี้กับรู้สึกต่างกันออกไป คงเป็นเพราะเธอสดเขาถึงได้อยากจะซ้ำอีกสักครั้งสองครั้ง ความบริสุทธิ์ไม่ได้มีผลกับความรู้สึกของเขา เพราะทุกอย่างมันอยู่ในกติกา เขาจ่ายเงินเพื่อซื้อความสนุก แต่ครั้งนี้จ่ายแพงเลยอยากใช้ให้คุ้มค่า บารมีหาเหตุผลมารองรับความรู้สึก เมื่อพาตัวเองมายืนตรงหน้าคนที่นั่งกอดผ้าห่มไว้แน่น ตัวเธอสั่นเมื่อเขาก้าวขึ้นมาบนเตียง พิชญาหลับตาลงเมื่อถูกผลักให้ล้มลงบนที่นอน คำพูดของเขายังก้องอยู่ในหู ครึ่งแสนอย่างนั้นหรือ อย่างน้อยความสาวของเธอก็มีค่าตั้งครึ่งแสน