Chapter 12 : เหนือกว่า

@แผนักบัญชี

"วันนี้ใครมาส่งคะคุณน้อง" พี่ตาลเอ่ยแซวฉัน ฉันเลยยิ้มหน้าเจื่อนๆให้

"อ่าว เป็นอะไร" พอฉันหย่อนสะโพกลงนั่งที่เก้าอี้ พี่ตาลก็ถามฉันด้วยความเป็นห่วง

"ไม่มีอะไรค่ะพี่ตาล" ฉันตอบเสียงอ่อยๆออกไป แล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ

"นี่ บอกมาเดี๋ยวนี้ รู้จักกับคุณเดย์ได้ยังไง"

"....."

"เขาตามจีบเราหรอ หรือว่ารู้จักกันมาก่อน"

"......."

"แล้วเมื่อวานที่เราบอกว่าไปกินข้าวกับเพื่อนนี่คือคุณเดย์"

"....."

"เรื่องเรากับคุณเดย์เขารู้กันทั้งออฟฟิศแล้วนะ รู้ใช่ไหม"

"....."

พี่ตาลถอนหายใจออกมาก่อนจะพูดกับฉันต่อ "ถือว่าพี่เข้าใจละกัน อ่ะนี่งานของเราวันนี้" พี่ตาลยื่นแฟ้มมาให้ฉัน ฉันจึงวางมันลงไปบนโต๊ะ ขอเวลาตั้งสติแปปก่อนจะทำงาน

"เออบอสถามหาเราหน่ะ" ฉันกลอกตามองบน แล้วถอนหายใจออกมาหนักๆ ที่เขาพูดจะเป็นเรื่องจริงหรอ ที่บอสชอบฉัน แล้วทำไมบอสต้องโทรไปบอกเขาด้วยหล่ะ จริงๆฉันไม่ค่อยอยากจะเชื่อคำพูดเขาเท่าไหร่ อยู่ดีๆบอสจะมาชอบฉันได้ยังไง เพิ่งจะเจอกันเมื่อวานครั้งแรกด้วยซ้ำ

"อลิน อลิน" พี่ตาลเขย่าตัวฉัน ฉันเลยได้สติออกจากภวังค์ความคิดนั่น

"ค่ะ คะพี่ตาล"

พี่ตาลเพยิดหน้าไปทางข้างหลัง อย่าบอกนะว่า....

ฉันเลยค่อยๆเอี้ยวตัวหันไปก็พบกับบอสยืนพิงประตูอยู่ที่หน้าห้อง

"เข้ามาพบผมในห้อง" เสียงพูดที่ดุดัน บวกกับหน้าที่เคร่งขรึมมันช่างน่ากลัวอะไรขนาดนี้ นี่ฉันเพิ่งจะนั่งลงได้ไม่ถึงห้านาที ก็เรียกฉันเข้าห้องไปพบแล้ว

ฉันจึงต้องจำใจลุกเดินไปยังห้องของบอส...

"มีเรื่องอะไรหรอคะบอส" ฉันถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่เซ็งๆ

"ทำไมถึงมาสาย"

"ขอโทษค่ะ" ฉันยกมือไหว้ขอโทษแล้วก้มหน้ารับผิด จริงๆฉันมาถึงสักพักแล้ว แต่เพราะเขาที่ลากฉันไปทำเรื่องอย่างว่า

"ที่สายเพราะคุณเดย์ใช่ไหม"

"จู่ๆบอสมาถามทำไมคะ"

"ผมเห็นเขาจูงมือคุณไปยังลิฟท์ของผู้บริหาร" ฉันชักจะสงสัยแล้วสิว่าบอสต้องสนใจเรื่องของลูกน้องตัวเล็กๆอย่างฉันขนาดนี้ด้วยหรอ

"ตามนั้นเลยค่ะ" ฉันเลยต้องยอมรับความจริงออกไป ก็ในเมื่อเห็นคาตาแบบนั้น ฉันจะปฏิเสธได้ยังไง

"ตอนนี้ในบริษัทซุบซิบนินทาเรื่องคุณเยอะมากนะ"

"ทราบค่ะ"

"ทางที่ดีคุณควรห่างๆคุณเดย์ไว้" ฉันก้มหน้าแล้วเม้มปากแน่น

"ที่พูดเพราะผมห่วง" ทำไมคำว่าห่วงที่ออกมาจากปากบอสมันถึงได้ละมุนแบบนี้ ไม่เหมือนกับเมื่อกี้ตอนที่เรียกฉันเลย

"จะมาห่วงฉันทำไมกันคะ"

"ก็...คุณเพิ่งมาใหม่ แถมยังเป็นพนักงานในการปกครองของผม คุณคงยังไม่รู้ใช่ไหมว่าคุณเดย์เขาชอบแอบกินกับพนักงานในบริษัท" นี่บอสมีสิทธิ์นินทาเจ้านายให้ลูกน้องฟังได้ด้วยหรอ

"แล้วเกี่ยวอะไรกับอลินหรอคะ"

"ผมแค่เตือน"

"เมื่อวานบอสโทรหาคุณเดย์หรอคะ"

"เขาบอกคุณ"

"ค่ะ" ถ้าไม่บอกฉันจะรู้ได้ยังไงหล่ะ

"แล้วเขาบอกอะไรคุณอีก"

"ก็...."

บอสถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วพูดขึ้นว่า "คุณไปทำงานต่อเถอะ อย่าลืมที่ผมบอก"

"ค่ะ"

"เอ่อ...บอสคะวันนี้ฉันขอลางานได้ไหมคะ" เพิ่งจะมาทำงานวันที่สองก็ขอลางานซะแล้ว แบบนี้ฉันจะผ่านโปรไหมเนี่ย

บอสขมวดคิ้วหนาเข้าหากัน เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่ ก่อนจะพูดขึ้น "วันนี้คุณเป็นอะไรบอกผมได้นะ"

"ถ้าไม่อนุญาติก็ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันจึงเดินคอตกออกจากห้อง แต่ก่อนที่จะออกเสียงบอสก็พูดขึ้นทำให้ฉันต้องหันกลับมายืนตรงหน้าบอสอีกครั้ง "ผมให้คุณลาครึ่งวัน" ฉันยิ้มให้บอสเล็กน้อยแล้วยกมือไหว้ขอบคุณ ก่อนจะเดินออกจากห้องบอสไป

ช่วงเที่ยงของวัน

ฉันที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงาน เสียงของบอสเอ่ยถามฉันก็ดังขึ้นจากด้านข้างฉัน

"ไหวไหม" ฉันเลยรีบหันไปมองรอบๆแผนก ทุกคนตอนนี้หันหน้าคุยกันเพราะอยู่ดีๆบอสก็เดินมาถามว่าฉันไหวหรือเปล่า เห้อ เพิ่งจะบอกว่าห่วงฉันอยู่หยกๆ แต่บอสรู้ตัวไหมว่าตอนนี้บอสกำลังทำให้ฉันตกที่นั่งลำบากด้วยอีกคน

"วะ ไหวค่ะ" ฉันจึงเงยหน้าขึ้นตอบ เพราะบอสกำลังยืนอยู่ตรงโต๊ะที่ฉันทำงานอยู่

"ให้ผมไปส่งไหม"

"ไม่ต้องค่ะ อลินจะเอารถกลับวันนี้ ขอบคุณนะคะบอส อลินขอตัวก่อน" ฉันจึงรีบเก็บของทุกอย่างลงกระเป๋าแล้วยกมือสวัสดีบอส พี่ตาลแล้วก็พี่ๆทุกคนในแผนก

Part เดย์

#ย้อนกลับไปเมื่อวาน

(เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นเบอร์ที่ผมไม่ได้เมมเอาไว้)

"ฮัลโหลใครครับ"

(คุณเดย์ใช่ไหมครับ)

"ครับ แล้วใครครับ" ผมถามย้ำปลายสายอีกครั้ง

(ผมพัฒน์หัวหน้าแผนกบัญชีครับ) โทรมาทำไมวะ แค่เคยคุยกันเรื่องงานแค่ครั้งคราว ไม่ได้สนิทด้วย

"อ่อครับ มีอะไรหรือครับ"

(คุณเดย์สนิทกับอลินหรอครับ) อลิน ผมนึกอยู่ครู่หนึ่ง อ้อ ชื่อของเธอ

"ผมรู้จักเธอ คุณพัฒน์มีอะไรหรือเปล่าครับ"

(ผมเห็นคุณเดย์ทานข้าวกับเธอเมื่อวานครับ) เห็นแล้วไงวะ ถึงกับต้องโทรมาถาม

"ครับ นี่คุณโทรมาต้องการอะไรจากผม"

(คุณคิดอะไรกับอลินหรือเปล่า) อะไรของมันวะ จะคิดอะไรหรือไม่คิดแล้วมันมีผลอะไรกับผู้ชายคนนี้ หรือมีกฎในแผนกว่าห้ามลูกน้องทานข้าวกับผู้บริหาร

"ไม่ครับ ผมแค่รู้จักเธอ เลยชวนทานข้าวแค่นั้น"

(หรอครับ ดีครับ)

"คุณโทรมาหาผมเรื่องแค่นี้"

(ป่าวครับ ผมแค่จะบอกว่าผมชอบเธอ)

"ชอบเธอแล้วมาบอกผมทำไม"

(เผื่อคุณจะรู้สึกชอบเธอเข้าอีกคน แถมตอนนี้ชื่อเสียงของคุณเดย์ในบริษัทค่อนข้างส่อไปในทางเสียชื่อมากกว่ามีเรื่องดีผมเลยเป็นห่วงเธอ)

"คุณหลอกด่าผมอยู่นะ" ผมกัดฟันกรามตอบ ตอนนี้เลือดขึ้นหน้า ถ้ามันยืนอยู่ตรงหน้าผมจะชกมันให้แหลกคามือผมเลย

(หึ เรียกว่าพูดตรงๆดีกว่าครับ ผมมีเรื่องจะคุยเท่านี้ สวัสดีครับ)

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

"ไอเหี้ยพัฒน์ มึงคงอยากเป็นศัตรูกับกู อยู่ดีไม่ว่าดีอยากมาหาเรื่องกันก่อน ได้ดิวะ" นี่มันคงชอบเธอมากสินะ หลงสเน่ห์ยัยนั่นจนถึงขั้นต้องโทรมาสกัด หึ! แล้วจะได้เห็นดีกัน "กูจะตามติดเป็นเงาคนที่มึงชอบไม่ปล่อยให้หลุดไปถึงมึงเด็ดขาด" ผมกำโทรศัพท์เอาไว้จนแน่นก่อนจะปาเข้าไปที่กำแพงจนโทรศัพท์ผมมันแตกกระเด็นไปคนละทาง

พรุ่งนี้ผมจะแสดงให้ผู้ชายที่ชื่อพัฒน์มันเห็นว่าผมนั้นเหนือกว่ามันหลายเท่าตัว ส่วนเธอคือตัวล่อในการแสดงของผมในวันพรุ่งนี้ "คอยดูเถอะไอพัฒน์"