บทที่1.จุดเปลี่ยนของลูคัส 3/5

ไม่ว่าใครก็ตามที่เดินเข้ามาในชีวิต เธอมักจะนำไปเทียบเคียงกับเขา...หนุ่มๆ พวกนั้นเลยตกกระป๋องไปตามระเบียบ เมื่อไม่มีใครเทียบเคียงลูคัสได้สักคน...

เอรินทร์เป็นบุตรสาวตระกูลบาร์วก็จริง!! แต่เธอมันก็แค่...บุตรที่เกิดจากมารดาที่เป็นสาวใช้ เป็นลูกบ่าวก้นครัว ไม่มีสิทธิ์มีเสียงเหมือนบรรดาพี่ๆ ที่เกิดจากมาดามเคเรีย คลอลิน บาร์วมีบุตรทั้งหมด4 คน แต่ที่สังคมรับรู้มีแค่3 พี่ชายและพี่สาวของเธอคือคลากส์ เฮนน่า และวิคตอเรีย ทุกคนถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี รวมถึงเธอด้วย แม้จะถูกกดขี่จากมาดามเคเรียมากแค่ไหน แต่อำนาจของคลอลินก็ยังสามารถคุ้มครองเธอได้ ถึงแม้จะไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยเท่าไร แต่เธอก็โตมาได้อย่างดี มีความรู้ ได้เล่าเรียน แม้มารดาจะชิงลาโลกไปก่อนหลายปี

วันที่เรียนจบ เธอเดินออกจากคฤหาสน์บาร์วด้วยกระเป๋าเป้ใบเดียว กับเงินในบัญชีนิดหน่อย...เพราะสุดทนการกดดันจากมาดามและบุตรสาว...อีกอย่างเธอคงสามารถเลี้ยงปากท้องตัวเองได้ เพราะเธอโตพอที่จะดูแลตัวเอง

“ยัยหนู ทำไมทำแบบนี้ละลูก?” เสียงเหนื่อยอ่อนของบิดา ท่านโทรศัพท์มาถามทันที ที่เรื่องของเธอถึงหูท่าน

“เอมโตแล้วค่ะแด๊ด...เอมอยากทำงานด้วย ถ้าอยู่ที่คฤหาสน์บาร์วเอมคงทำได้แค่ถูพื้น” หญิงสาวไม่ได้ประชด เธอถูกกดไม่ต่างจากคนใช้ ดีหน่อยแค่ได้ร่วมโต๊ะอาหารเวลาที่อยู่พร้อมหน้าในฐานะลูกสาว

“แด๊ดเป็นห่วง...อยู่บ้านเราไม่มีอันตราย ออกไปอยู่ข้างนอกนั่น มีแต่ภัยรอบตัว” ท่านติง

เอรินทร์คลี่ยิ้ม เธอเอนตัวนอนแผ่บนที่นอนนุ่มๆ “เอมอยู่ได้ค่ะ เอมสัญญาจะรักษาตัวดีๆ วันไหนว่างๆ เอมจะแวะไปหาแด๊ดที่บริษัทค่ะ” ยังไงคลอลินก็เป็นผู้ให้กำเนิด เขาคือบิดาของเธอ เป็นตัวแทนความรักที่แม่เธอมอบให้

“แด๊ดจะโอนเงินเข้าบัญชีเราให้ เก็บไว้ใช้นะลูก ห้ามปฏิเสธ!! คาเรียจะไม่มีวันรู้” เรื่องการเขม้นกันในฐานะแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยง ท่านรู้เต็มอก แต่เมื่อขัดขวางไม่ให้คาเรียอาละวาดไม่ได้ ท่านก็ต้องคอยปกป้องเอรินทร์ คลอลินหวังว่าในอนาคต คาเรียคงยอมรับลูกสาวที่น่ารักของท่านได้ แต่เปล่าเลย...กาลเวลาไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น นับวันความเกลียดก็ยิ่งเพิ่มพูนในหัวใจของคาเรีย เมื่อเอรินทร์ ล้ำหน้าบุตรสาวของนางทุกทาง ไม่ว่าจะเป็นหน้าตา ผิวพรรณ หรือสมอง...

ภายใต้แว่นตากรอบโตกับเสื้อผ้าหลวมๆ ซ่อนผู้หญิงที่สวยสะดุดตาคนหนึ่งไว้ เพราะเอรินทร์รู้ไง...คาเรียคอยจ้อง หากอยากอยู่รอดเธอต้องรู้จักป้องกันตัวเอง จะรอความช่วยเหลือจากคลอลินคนเดียวไม่ได้

“ค่ะ”

หญิงสาวแอบยิ้ม เธอก้มหน้าจนปลายคางแทบจรดอกอิ่ม เธอเคยเจอลูคัส และเขาเคยเห็นเธอ แต่ไม่รู้ว่าเวลาเกือบ4 ปี เขาจะลืมเธอหรือยัง

“เอม...กลับก่อนก็ได้นะ ฉันอยู่คนเดียวได้” เอรินทร์ทำงานเป็นผู้ช่วยนักข่าว และเธอเป็นผู้ช่วยของมิแรนดา แกลร์ หล่อนกำลังดัง!! เพราะหลายข่าวที่หญิงสาวเขียนบทวิจารณ์ตรงใจคนอ่าน เวลานี้เธอจึงถูกเลือกให้มาทำข่าวของลูคัส หญิงสาวรีบกระโจนรับ เธอหวังหลายทาง ทั้งชื่อเสียง และความสัมพันธ์ที่อาจจะเกินเลยระหว่างตัวเองกับลูคัส เดมเชีย

“ค่ะ” หญิงสาวพับสมุดจด เธอยัดสมุดเล่มนั่นใส่ในกระเป๋าสะพายข้างตัวแล้วจึงรีบหลบออกมาจากสถานการณ์น่าหวั่นกลัว

“พูรว์!!” หญิงสาวถอนใจยาวเหยียด...เธอเดินทอดน่อง คิดถึงความหลังเก่าเก็บ เป็นความรันทดขมขื่นที่ไม่มีใครคนใดรู้

ใครจะไปคิดว่าเด็กผู้หญิงคนหนึ่งถูกผู้หญิงที่มีศักดิ์เป็นแม่เลี้ยงข่มทุกทาง เอรินทร์รู้ตัวดี เป็นเพราะมารดาของเธอเป็นที่รักของคลอลิน มาดามเคเรียจึงพลอยเกลียดเธอไปด้วย ในวันที่มารดาสิ้นใจ มาดามเคเรียจึงหัวเราะร่าด้วยความสะใจ เสี้ยนหนามของนางสูญสิ้นไปแล้วหนึ่ง ที่เหลือก็แค่ขยะสายตา และนางไม่มีวันให้อภัยสองแม่ลูก ที่เข้ามาแย่งความรักจากสามีไปจากนางจนหมด