บทที่1.จุดเปลี่ยนของลูคัส 2/5

มันเป็นคืนแห่งความโชคดี!! เป็นคืนที่เทพเจ้าสมหวังยืนอยู่ข้างกายลูคัส เขาเสี่ยงดวงด้วยเงินก้อนสุดท้าย กะเอามาทิ้งเล่นๆ ให้เจ้าของคาสิโนได้มีเศษเงินของเขาปนเปอยู่ในบัญชีของพวกเขาด้วย เปล่าเลย...มันตรงกันข้าม...ไม่ว่าจะลงเล่นเกมไหน...ลูคัสชนะเดิมพันทุกครั้งไป เขาใช้เวลาเกือบครึ่งคืน เดินกลับออกมาพร้อมกับเงินก้อนใหญ่!! มันอัดแน่นเต็มกระเป๋า...

“ฮ่าๆ”

พระเจ้าเล่นตลกอะไรกับเขานักหนา...เมื่อ3 ชั่วโมงก่อนเขามีเงินแค่ไม่กี่พันดอลล่าร์ แต่เวลานี้ เขามีเงินมากกว่าที่เคยมี เอาสิ!! เมื่อพระเจ้ายังไม่อยากให้เขาตาย...ท่านมอบสิ่งที่เขาควรมีกลับคืนมา เขาจะใช้มันให้เกิดประโยชน์ที่สุด จะทำให้จำนวนเงินเท่านี้งอกเงยขึ้นมานับพันเท่า!! ด้วยสองมือ...เป้าหมายต่อไป...คือการเอาคืน...

ล้างแค้นพวกมันทุกคนที่ทำไว้กับเขา...

“ลาก่อน...ขอบคุณนะ”

ชายหนุ่มโบกมือลาเมืองคนบาป เขาหาซื้อรถยนต์หลุดจำนองด้วยราคาไม่สูงนัก ก่อนจะบ่ายหน้าออกจากถนนแห่งแสงสี ลากันทีลาสเวกัส...และสัญญากับตัวเองเป็นมั่นเป็นเหมาะ เขาจะไม่มีวันย้อนกลับมาที่นี่อีกเป็นอันขาด ไม่มีใครรวยเพราะการพนัน!! มีแต่จะล่มจม...ถ้าเผลอตัวถลำเข้ามา...

ลูคัสตั้งมั่น เขาสร้างตัวได้เมื่อไร...เขาจะไปทวงแค้นกับคนที่ทำกับครอบครัวเขา...จนล่มจม...คลอลิน บาร์ว!!

ไอ้มหาเศรษฐีจอมลวง ที่เอาขนมหวานมายื่นให้บิดาหลงกล...รอก่อนเถอะ...อีกไม่นาน...

3ปีต่อมา...

นักธุรกิจหนุ่มหล่อที่พาบริษัทเล็กๆ ทะยานขึ้นมาเทียบชั้นกับบาร์วคอมโพสิต!! เขามาแรง มาเร็ว การจัดการของ ดัสเชียอินดัสเทรียสสร้างปรากฏการใหม่ๆ ทำให้นักธุรกิจรุ่นเก่าๆ ตื่นตะลึง และทำให้ ลูคัสเป็นที่จับตามอง เขามีทรัพย์สินรองคลอลิน บาร์วแค่ไม่กี่ล้านดอลล่าร์...ภายในเวลาแค่...3ปี

“ไม่ทราบว่าคุณทำเงินขนาดนี้ได้ยังไงคะ?” ปารีสเพรส หนังสือพิมพ์ชื่อดังของฝรั่งเศส ลงทุนส่งนักข่าวสุดฮอตของเขามาทำข่าวลูคัสถึงโรม...เมื่อชายหนุ่มปักหลักสร้างอาณาจักรของเขาในเมืองที่สวยติดอันดับโลก แต่กลับกระจายสาขาย่อยของดัสเชียอินดัสเทรียสไปทั่วทุกมุมโลก...

“ผมไม่ได้ทำอะไรเลย ผมนั่งอยู่เฉยๆ”

ชายหนุ่มตอบยวนๆ เขาชำเรืองมองคนสัมภาษณ์ด้วยสายตานิ่งๆ คนถามน่ะไม่เท่าไร เพราะถึงหล่อนจะสวย...มันก็สวยแบบนี้จนเกลื่อน...เขาเจอมาเยอะ!! สู้แม่สาวแว่นตากรอบโตสีแดงด้านหลังหล่อนนั่นไม่ได้ นั่นต่างหากที่สะดุดตาลูคัส!! โครงหน้าหล่อนคุ้นๆ เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน?

ชายหนุ่มยกนิ้วชี้ขึ้นชู เขากระดิกนิ้วไปมาสองสามครั้ง คนที่เขาต้องการก็มาทันใจ

“ครับ” เอ็ดมันส์โน้มตัวลง เขารอรับคำสั่งของเจ้านาย

“ผู้หญิงคนนั้นใคร? ทำไมฉันรู้สึกคุ้นหน้าจังวะ” ลูคัสเอียงตัวกระซิบถามการ์ดข้างกาย เขารู้สึกตงิดๆ

“ครับ อีกสักครู่เจ้านายจะได้รู้” การ์ดหนุ่มถอยหลังกลับไปพร้อมกับคำสัญญา เขาจะไปควานหาสิ่งที่เจ้านายต้องการมาทูนหัวให้

เอรินทร์ บาร์ว ยกมือขึ้นขยับแว่นตา เธอรีบก้มหน้างุดๆ เพราะกลัวผู้ชายคนนั้นรู้ความลับที่ตัวเองปิดบังไว้ เขาอาจจะจำเธอได้ แต่ต้องไม่ใช่เวลานี้... ผู้ชายคนเดียวที่หญิงสาวอย่างเธอไม่เคยลืม สายตาของเขาดุดันและแข็งกร้าวในวันที่เขาบุกไปที่คฤหาสน์บาร์ว ลูคัสด่าทอบิดาของเธอแบบเสียๆ หาย และเธอแอบฟังอยู่ตลอด ท่าทางของเขาน่ากลัวจนเธอตัวสั่น คำอาฆาตของเขายังไม่น่ากังวลเท่า...กับท่าทีสิ้นหวัง เธอเป็นห่วงเขา...จนเฝ้าติดตามข่าวเขามาตลอด

หญิงสาวแอบชื่นชมลูคัสในวันที่เขาประสบความสำเร็จ!! จากผู้ชายที่สูญสิ้นทุกอย่างในอดีต... วันนี้เขาสามารถยืนหยัดขึ้นมาใหม่ได้ เขาเก่ง!! และเธอชื่นชมเขา เป็นความปลื้มตามประสาสาวๆ แต่เวลานี้เธอไม่ค่อยแน่ใจจากความชื่นชมธรรมดา แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกอย่างอื่นแล้วหรือยัง...เมื่อสายตาของเธอมีไว้มองแค่ลูคัสคนเดียว.