เสียงดีเหมือนหน้าตา
"อยากกินอะไรเลือกได้เลยนะฉันเลี้ยงเองไม่ต้องเกรงใจ"
"นายนีดีใจจังเลยเนอะสาวๆคงติดนายเยอะเลยละสิแล้วแฟนนายไม่หึงไม่หวงบ้างหรอแสนดีขนาดนี้ฉันละอิจฉาแฟนนายจริงๆเลย"ฉันถามเพราะความอยากรู้มากกว่าว่าพาสต้ามีแฟนรึยังฉันยังพอมีโอกาศมั้ยนะ หุหุ(≧▽≦)
"ฉันยังไม่มีแฟนหรอกนะคนอย่างฉันน่าเบื่อจะตายไปสาวๆในโรงเรียนก็มองแค่รูปร่างหน้าตาลองฉันขี้เหร่สิจะมีคนมองมั้ย "แค่ฉันได้ยินคำตอบของพาสต้าทำให้ฉันหัวใจฟูขึ้นมานิดหน่อยอย่างน้อยฉันก็ยังมีหวัง
"โฮ่ อย่างนายเนี้ยะนะไม่มีแฟนใครเชื่อก็บ้าแล้วหล่อออกขนาดนี้" ฉันพูดไปงั้นแหละแต่ฉันเชื่อนายนะ^•^
"จริงๆ ก็อาจจะเคยมีคุยๆบ้างแต่ฉันเป็นพวกบ้ากิจกรรมนะเลยไม่ค่อยมีเวลาให้เลยเลิกคุยไป ว่าแต่เธอถามทำไมเนี้ยะอย่าบอกนะว่าหลงเสน่ห์ฉันเข้าแล้วนะ(^^)"
"จะบ้าหรอฉันก็แค่ถามไปงั้นๆแหละงั้นฉันเลือกอันที่อยากกินได้เลยใช่มั้ย ขอบใจนะที่เลี้ยง"ฉันปฎิเสธแก้เขินไปงั้นแหละหัวใจฉันคงหลงนายไปแล้ว
"เอาสิเธอเลือกของเธอไปนะเดี๋ยวฉันจะไปซื้อของพวกฉันเองเดี๋ยวจะไปซื้อน้ำที่ร้านนั้นด้วยเสร็จแล้วเดินไปห้องก่อนก็ได้นะที่นี่เขามีบริการส่งถึงห้องนะ"
"ได้เลย นายไปเถอะ" เฮ้อนี่กี่โมงกี่ยามแล้วเนี้ยะฉันละอยากกลับบ้านแล้วนะเหนื่อยจังถ้าไม่ติดว่ามีอาหารตาอยู่ละก็ฉันคงหาเรื่องหนีกลับบ้านตอนนี้เลยก็ได้ ฉันเดินเลือกอาหารที่ฉันอยากจะกินเสร็จแล้วเลยเดินกลับห้องมาก่อน พอเปิดประตูเข้าไปฉันแทบจะไม่เชื่อหูตัวเองใครพาไอดอลหรือนักร้องระดับท๊อปๆมาร่วมวงอยู่ในห้องแห่งนี้เนี้ยะ เสียงแบบนี้ถ้าไปประกวดต้องได้ที่1แน่ๆเลย ฉันที่พยายามทำตัวเงียบๆรีบเดินมานั่งที่โซฟาพอคนร้องเพลงหันหน้ามาแค่นั่นแหละฉันขอกลับคำพูดได้มั้ย เห๊อะไม่คิดว่าคนหน้าตาอย่างนายอัลฟ่าจะร้องเพราะขนาดนี้
"ไหนละของกินแล้วพาสต้าหายไปไหนเธอคงไม่ได้กินเพื่อนฉันเข้าไปใช่มั้ย" มาร์ตินปากหมาฉันขอตั้งฉายาให้นายนี่ใหม่เลยไม่เข้าใจที่เฟียร์บอกเลยว่าคนอย่างนี้หรอที่สาวๆเรียงคิวยอมมาเป็นกิ๊กของนายนี่ เสียดายอย่างเดียวคือความหล่อ
"พาสต้าเป็นคนนะย๊ะไม่ใช่อาหารที่ฉันจะกินได้ เดี๋ยวก็คงมาแล้วละบอกว่าไปซื้อน้ำ นายนี่กวนประสาทชะมัดรองจากนายอัลฟ่าอะนะ" ฉันมองไปที่อัลฟ่าที่กำลังร้องเพลงอยู่อย่างตั้งใจจะว่าไปแล้วยิ่งอัลฟ่าร้องเพลงยิ่งเพิ่มความหล่อในตัวของเขาด้วยนะเนี๊ยะไม่แปลกเลยที่เขาจะฮอตในกลุ่มนักเรียนหญิง
"อาหารมาแล้วพวกนายช่วยรับหน่อยสิ"พาสต้าที่เดินถือของมาพรุงพรังกับเด็กเสริฟอีก2คน
"เออนี่นายซื้อมากินกันแค่4คนหรือซื้อมาเลี้ยงคนทั้งห้างเนี้ยะ"ฉันที่คิดในใจแต่ดันเผลอพูดออกมา ทำให้ทั้ง3คนรวมทั้งเด็กเสริฟพากันหัวเราะออกมา
"ไม่หมดก็แค่ทิ้งแค่นั้นเองคิดทำไมมากมาย"อัลฟ่าที่หยุดร้องเพลงแล้วมาตอบฉันแทน
"ใช่สินะลืมไปพวกนายมันลูกคนรวยนิ งั้นวันนี้ฉันจะกินให้เต็มที่เลย" ฉันพูดไปอย่างนั้นแหละแก้เขิล
"เสียงฉันเป็นอย่างไรบ้างเธอว่าเพราะมั้ย"อัลฟ่าเดินมานั่งข้างๆ
"ก็ดีกว่าฟังหมาเห่าอะนะ"
"นี่ช่วยตอบดีๆหน่อยได้มั้ย อย่ากวนประสาทสิ ตอนนี้ฉันกำลังอารมณ์ดีอยู่" แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันอะ ทีพวกนายยังกวนประสาทฉันเลย
"ก็เพราะดีอยู่นะ พอใจกับคำตอบรึยังห๊ะ ฉันกินได้รึยังถามอยู่นั่นแหละ"
"ก็กินไปสิใครได้ห้ามเธอละ"
ฉันที่ไม่ได้สนใจคำพูดของอัลฟ่าตั้งหน้าตั้งตากินให้เสร็จๆไปเพราะอยากกลับบ้านมากกว่าวันนี้เป็นวันที่ฉันเหนื่อยสุดๆกับการมาเรียนวันแรก
"นี่ของเธอนะเกี๊ยวฉันเห็นมันน่ารักเลยซื้อมาฝากมันน่าจะเหมาะกับเธอนะของรับเด็กใหม่"พาสต้ายื่นกิ๊ฟติดผมอันน่ารักๆมาให้ฉันถึงฉันจะไม่ค่อยชอบของพวกนี้แต่ฉันจะรับไว้เพราะคนหล่ออย่างพาสต้าซื้อให้เลยนะเนี้ยะ
"ขอบใจนะ เดี๋ยวพรุ้งนี้ฉันจะใส่มาโรงเรียนให้นายดูนะ น่ารักมากๆเลย"
"เธอคงอิ่มแล้วสินะกลับบ้านเถอะฉันเหนื่อยอยากพักผ่อนลุกขึ้นเดี๋ยวฉันไปส่งทีบ้านตอนนี้เริ่มจะค่ำแล้ว"อัลฟ่าทำท่าทางไม่พอใจอะไรของเขาเนี้ยะอยู่ๆก็จะกลับ
"ไปสิ งั้นฉันกลับก่อนนะพาสต้าแล้วก็นายด้วยมาร์ติน เจอกันที่โรงเรียนพรุ้งนี้นะ บ๊ายบายๆ"ฉันแทบจะลุกขึ้นไม่ทันก็โดนนายอัลฟ่าชุดกระชากแขนออกมาจากห้อง
อัลฟ่าที่สูงมากๆอย่างกะคนจูงเชือกหมาเดินเขาก้าวเท้าเดินทีหนึ่งนี่ร่างฉันแทบจะปลิวไปด้วย ฉันแทบจะวิ่งทั้งๆที่นายนั่นแค่เดินจนฉันเหนื่อย
"นี่เดินช้าๆได้ไหม นายรีบไปไหนของนายเนี้ยะรู้มั้ยฉันเหนื่อยอีกอย่างปล่อยแขนฉันได้แล้วฉันเดินเองได้ไม่ต้องมาจับ" อัลฟ่าได้ยินเขารีบปล่อยมือออกจากแขนฉันเขาจับหรือว่าเขาบีบเนี้ยะเป็นรอยแดงหมดเลยแขนฉ้านนน(TT)(TT) ฉันต้องเจออะไรที่หนักกว่านี้มั้ยเนี้ยะ
"ฉันไม่ได้รีบพอดีพึ่งคิดได้ว่าขอคุณลุงไว้ก่อนค่ำนี่ใกล้จะค่ำแล้วเลยรีบนะเดี๋ยวเสียคำพูด"ถ้ากลัวเสียคำพูดจะพาฉันมาทำไมย๊ะ ชิ ฉันขอกลับบ้านตั้งแต่แรกก็ไม่ยอมพากลับถ้าไม่เห็นว่ามือถือเครื่องนั้นพ่อซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดนะฉันไม่สนใจหรอก ฉันก็ได้แต่คิดในใจเฮ้อเบื่อตัวเองจัง
"อย่าบอกนะว่าคุณลุงที่ว่าคือพ่อของฉันนะ นายไปรู้จักพ่อฉันได้ยังไง"
"เธอลืมอะไรรึเปล่าพ่อเธอไม่ได้บอกรึไงว่าฉันเป็นใคร "
"อ้อเข้าใจแล้วค่ะ คุณอัลฟ่าลูกประธานบริษัทคุณพ่อ นี่จะเบ่งใส่ฉันรึไง คิดว่าแค่รวยแล้วฉันจะกลัวนายนะ บอกเลยชกมาชกกลับได้ข่าวว่าเป็นนักเลงหรอ"
"ใครเป็นคนเล่าให้เธอฟัง เรื่องไร้สาระทั้งนั่นไปกลับบ้านปานนี้คุณลุงคงจะรอแล้ว"
"เรื่องไร้สาระแล้วมันจริงใช่มั้ยละดูปากพวกนายสิแต่ละคนพูดจาชวนหาเรื่องทั้งนั้น" ฉันพูดจบรีบเดินหนีอัลฟ่าเพราะขี้เกียจต่อปากต่อคำด้วยแล้ว เขาขับรถมาส่งฉันถึงหน้าบ้านเขาคงจะถามพ่อฉันหมดแล้วสินะ
"อะนี่มือถือของเธอ"อัลฟ่ายื่นให้ฉันก่อนที่เขาจะขับรถออกไปฉันยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูดอะไรสักคำเลย เขาคงไม่โกรธที่ฉันบอกว่าพวกเขาปากหาเรื่องหรอกนะ คงไม่หรอกมั่งเพราะมันคือเรื่องจริง:-P
"เป็นยังไงบ้างลูกไปเรียนวันแรกสนุกมั้ย นี่อัลฟ่ามาส่งใช่มั้ยเขาโทรมาบอกพ่อแล้วละว่าจะพาลูกไปหาอะไรกินกับเพื่อนๆเขาดีกับลูกพ่อขนาดนี้ลูกต้องทำดีกับเขามากๆนะ"พ่อฉันที่ถามไม่ได้ดูหน้าตาหรืออารมณ์ลูกสาวในไส้อย่างฉันเลยว่าฉันต้องเจออะไรมาบ้าง
"ค่ะพ่อ เขาดีมากเลยค่ะ หนูขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะค่ะหนูเหนื่อยมาทั้งวันตอนนี้เหนียวตัวมากค่ะ " ดีอย่างกะผีนะสิ ดีจนทำให้ลูกสาวของพ่อเกือบโดนชนอะนะ ฉันอยากตะโกนออกไปให้พ่อได้ยินแต่ทำได้แค่ฝืนยิ้มให้พ่อสบายใจ
"ได้สิ ไปพักผ่อนเถอะ เห็นแม่เตรียมขนมหวานไว้รอด้วยนะอาบน้ำแล้วลงมากินด้วยละ " แต่ฉันได้ยินคำว่าขนมหวานทำให้ฉันมีแรงขึ้นมาหน่อย (●♡∀♡) หวังว่าพรุ้งนี้ฉันคงจะเจอเรื่องดีๆบ้างนะ......