คุณแม่สามี(1)

ตอนที่ 3

คุณแม่สามี

“วันนี้เธอจะออกไปไหน จานในครัวยังเต็มไปหมด”

โฉมเฉลารีบเดินมาหาลูกสะใภ้ที่กำลังจะก้าวขาออกจากประตูบ้านด้วยท่าทางที่ไม่เป็นมิตรเพราะเวลานี้ลูกชายของเธอไม่อยู่แล้วโฉมเฉลาจึงไม่จำเป็นต้องแสร้งพูดดีกับลูกสะใภ้

“ฉันจะพาคุณพ่อไปหาหมอค่ะ”

สาวน้อยตอบด้วยคำพูดและน้ำเสียงที่ดูราบเรียบเพราะเธอไม่ต้องการต่อล้อต่อเถียงกับแม่ของปฐพี

“แล้วจานในครัวใครจะล้าง”

หญิงสูงวัยที่ยังดูผิวพรรณต่างจากอายุเพราะเธอดูแลความสวยงามอยู่เป็นประจำไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาหาเรื่องหญิงสาวตรงหน้าจึงได้อ้างถึงจานที่ยังไม่ได้ล้างตั้งแต่เมื่อเช้าทั้งที่ความจริงแล้วตอนที่รวงข้าวยังไม่เข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ แม่บ้านที่นี่ก็จัดแจงทุกอย่างได้เรียบร้อยอยู่แล้ว

“หนูออกไปข้างนอกแป๊บเดียวเดี๋ยวจะรีบกลับมาถ้าไม่มีใครล้างเดี๋ยวหนูจะกลับมาล้างเองค่ะ”

รวงข้าวไม่อยากที่จะพูดจาอะไรกับแม่สามีต่อแล้วเพราะตอนนี้ใกล้ถึงเวลาที่เธอควรจะไปรับพ่อเพราะบ้านอยู่ห่างจากที่นี่หลายกิโลเมตรเธอกลัวว่าจะทำให้พ่อไปถึงโรงพยาบาลไม่ทันตามที่หมอนัดไว้

“พ่อเธอเป็นอะไรแต่ก็คงไม่พ้นโรคกินเหล้ามากเวรกรรมอะไรของลูกชายฉันที่ต้องไปได้ผู้หญิงที่มีพ่อขี้เมาอย่างเธอมาเป็นเมียพาซวยกันไปทั้งบ้าน”

โฉมเฉลาสองมือกอดอกปากพูดเหมือนว่าเธอรู้สึกเกลียดขี้หน้าลูกสะใภ้และครอบครัวของรวงข้าวเหลือเกิน ท่าทางของ หญิงสูงวัยทำให้รวงข้าวที่ตั้งใจว่าจะไม่ปะทะคารมกับแม่สามีในวันนี้ต้องเปลี่ยนใจกลับมาเถียงประโยคสุดท้ายก่อนที่เธอจะตัดสินใจเดินออกไปโดยไม่สนใจโฉมเฉลาอีก

“ลองคิดดูให้ดีนะคะว่าความซวยที่เกิดขึ้นกับคุณปฐพีมันเกิดขึ้นจากหนูหรือเกิดขึ้นจากใครกันแน่ พ่อก็คือพ่อแม่ก็คือแม่เราไม่สามารถที่จะเปลี่ยนท่านได้หรอกเพราะถ้าเปลี่ยนได้คุณปฐพีก็คงอยากเปลี่ยนเหมือนกันค่ะ”

“อีลูกคนขี้เมา ! ”

โฉมเฉลาได้แต่ตะโกนแผดเสียงตามหลังหญิงสาวที่เดินออกไปขึ้นรถโดยสารประจำทาง ที่บริเวณหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่เพราะรวงข้าวไม่ได้อยู่ติดตามผลว่าคำพูดของเธอจะทำให้คนข้างหลังรู้สึกร้อนใจแค่ไหน เธอรู้แค่เพียงเวลานี้เธอไม่อยากได้ยินโฉมเฉลาว่าบิดาของเธออีกแล้ว

รวงข้าวนั่งรถโดยสารประจำทางเพื่อมารับบิดาที่บ้าน เธอมองชีวิตของผู้คนที่ผ่านไปผ่านมาด้วยความรู้สึกที่คิดว่าชีวิตของ ตัวเธอในวันนี้ยังโชคดีกว่าอีกหลายคนอย่างน้อยเธอก็มีเงินไปใช้หนี้ให้กับบิดามีเงินพาพ่อไปหาหมอถึงแม้ว่าสิ่งที่เธอทำอยู่จะไม่ต่างอะไรกับการขายตัวแต่อย่างน้อยถ้าชีวิตของเธอสามารถทำให้บุพการีมีความสุขได้เธอก็พร้อมจะทำ

“เลิกเหล้าได้แล้วนะคะคุณหมอบอกว่าถ้าพ่อไม่เลิก คราวหน้าพ่ออาจจะไม่โชคดีแบบนี้แล้ว”

สมศักดิ์ได้แต่พยักหน้าทั้งที่ในใจของเขายังคงคิดว่าการดื่มเหล้าไม่ได้ส่งผลเสียอะไรต่อร่างกายสาเหตุที่เขาป่วยตอนนี้เป็นเพราะอายุที่มากไม่ได้เกี่ยวกับสุราที่เขาดื่มอยู่ทุกวันแต่ในเมื่อ ลูกสาวคือคนที่หาเงินให้เขาใช้สมศักดิ์จึงไม่กล้าที่จะเถียงทั้งที่ใจไม่ได้เห็นด้วย

“พ่อขอเงินติดตัวหน่อยได้ไหมช่วงนี้ไม่สบายไม่ได้ไปรับจ้างใครเขาทำอะไรเลย”

รวงข้าวมองหน้าบิดาเธอถอนหายใจอย่างแรงทั้งที่ตัวเธอก็รู้อยู่แล้วว่าการเจอกันวันนี้พ่อต้องขอเงินเหมือนเช่นทุกครั้งและเธอก็ได้เตรียมเงินมาแล้วเงินที่เธอมีติดตัวตอนนี้ก็เกิดจากที่ปฐพีให้เธอไว้ใช้จ่ายในแต่ละวันและเธอก็เลือกที่จะไม่ใช้อะไรเก็บไว้เพื่อให้บิดาได้ใช้จ่ายแทน

“เงินเดือนข้าวไม่เยอะ พ่อก็ใช้ประหยัดหน่อยนะคะ”

หญิงสาวไม่ได้บอกความจริงให้บิดารู้เรื่องที่เธอยอมขายอิสรภาพ 3 เดือนให้กับปฐพีเพราะรวงขาวรู้ดีว่าถ้าพ่อของเธอรู้เรื่องนี้มีหวังคงเรียกเงินจากปฐพีและเธอเป็นจำนวนมาก หญิงสาวจึงเลือกที่จะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ